Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Ο κύκλος της οργής ξεκινά από όσα μας κάνουν να κρατάμε πράγματα μέσα μας, να φορτιζόμαστε, να «μαζεύουμε». Φωτο: Σταύρος Δασκαλάκης
0

Αδυναμία επικοινωνίας, έκρηξη, συνειδητοποίηση: Αυτά είναι τα τρία στάδια του κύκλου της οργής, σύμφωνα με τον Σταύρο Γασπαράτο, και αυτές οι τρεις καταστάσεις ενέπνευσαν ισάριθμα μουσικά μέρη της ενιαίας σύνθεσης «Rage Park» που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Φεστιβάλ Αθηνών, υπό τη μορφή περφόρμανς και σκηνικής εγκατάστασης, με τρεις χορογράφους-χορευτές και πέντε μουσικούς επί σκηνής.


Ο πρωτοποριακός Έλληνας συνθέτης αγαπά τον πειραματικό διάλογο με τις άλλες τέχνες και το αποδεικνύει συνεχώς μέσα από τις συνεργασίες του στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Τώρα αποφασίζει να ενορχηστρώσει κάτι που μοιάζει πιο «αφηρημένο», το οποίο, ωστόσο, μου εξηγεί ότι έχει πολύ συγκεκριμένο έναυσμα και σκοπό.

«Τα τρία μέρη της σύνθεσης ήταν η αφορμή για να καλέσω τους περφόρμερ. Δεν είναι καθόλου γραμμική η παρουσίασή τους. Όλοι τους είναι συνεχώς επί σκηνής κι έχει γίνει ένα πιο περίπλοκο μοίρασμα. Οι δυναμικές τους ελπίζω ότι κάνουν τον θεατή ανά πάσα στιγμή να εστιάζει σε κάποιον, αλλά να υπάρχει πληροφορία για όλους.

Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τον θυμό με την οργή. Εγώ ως νέος είχα πραγματικές κρίσεις οργής. Όταν μιλάμε για ξέσπασμα οργής, είναι στιγμές πραγματικά επικίνδυνες, είτε με σωματικό είτε με λεκτικό τρόπο, που όποιος τις έχει ζήσει δεν τις ξεχνάει. Στιγμές που κάνεις πράγματα που δεν ήξερες ότι έχεις μέσα σου.

»Ήταν πολύ σημαντικό να είναι οι τρεις τους διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά και εντελώς διαφορετικοί στην τεχνική, το φυζίκ και τη σχολή χορού που εκπροσωπούν. Με ενδιέφερε να μιλήσουν με έναν πολύ προσωπικό τρόπο σε σχέση με το θέμα και τις αφορμές για τις οποίες έγραψα το κάθε section του, αλλά και να έχουμε μια αντιπαράθεση τριών διαφορετικών τρόπων έκφρασης επάνω σε αυτό».

Τα τρία μέρη του έργου λοιπόν δεν είναι σαφώς τοποθετημένα στο «Rage Park», με κάποια εύκολη εναλλαγή που ενδεχομένως θα αποδυνάμωνε το τελικό αποτέλεσμα, «δεν είναι εκεί για να φωνάξουν τον εαυτό τους», σύμφωνα με τον δημιουργό τους, αλλά μπορεί κάποιος να τα αντιληφθεί εύκολα.

Συντελούν τον κύκλο της οργής ο οποίος ξεκινά από όσα μας κάνουν να κρατάμε πράγματα μέσα μας, να φορτιζόμαστε, να «μαζεύουμε». «Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την πληγή που κουβαλά ο καθένας μέσα του, με την ανικανότητα να επικοινωνήσει αυτά που θέλει, λόγω δικής του αδυναμίας, ή λόγω του περίγυρού του. Έτσι μαζεύει και μαζεύει, με αποτέλεσμα να φτάσει κάποια στιγμή να εκραγεί, να βγει εκτός εαυτού, με την οποιαδήποτε αφορμή, σημαντική ή ασήμαντη» περιγράφει ο Σταύρος.

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
«Η ανάγκη αυτού το πρότζεκτ όμως γεννήθηκε όταν, με τα χρόνια, ένιωσα ότι χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό τον έλεγχο, την προσπάθεια να είμαι πάντα ήρεμος. Μέσα μου υπάρχουν και οι εκρήξεις και αναζήτησα έναν τρόπο να τις διοχετεύω και να μην τις καταπιέζω πια».


Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο μέρος που είναι η έκρηξη, η κρίση της οργής, η οποία περιλαμβάνει διαβαθμίσεις. «Εκδηλώνεται με τον πιο λάθος τρόπο. Κρύβει την καταστροφή, τον κίνδυνο, το σπάσιμο, αλλά ταυτόχρονα και μια παράξενη ελευθερία τού να χάνεις τον εαυτό σου για λίγο, να μην υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί. Είναι μια τρομακτική και ταυτόχρονα απελευθερωτική εμπειρία, ενέχει κατά κάποιον τρόπο κάτι οργασμικό».

Το τρίτο μέρος είναι η αναμέτρηση με το τι συνέβη. «Η συνειδητοποίηση, οι τύψεις, οι ενοχές, η κατανόηση ότι όλο αυτό πηγάζει από δική σου αδυναμία και ότι αυτό που κατάφερες είναι να σπάσεις οποιαδήποτε γέφυρα σε συνέδεε με την επικοινωνία. Καταλήγει σε έναν νέο κύκλο κλεισίματος στον εαυτό μας».

 
Το έργο όμως δεν είναι στην ουσία ένας ύμνος στην οργή γι' αυτό ο Γασπαράτος δεν το έχει ονομάσει σκέτο «Rage»: «Είναι μια αναμέτρηση με όλα τα στάδια με στόχο τη λύτρωση, με στόχο να βγούμε πιο ανάλαφροι. Έβαλα το "Park" στο "Rage" για να δείξω ότι μέσω της τέχνης μας ο καθένας μπορεί να διανύσει αυτό τον κύκλο, να τον ζήσουμε στ' αλήθεια, όσο μπορούμε, σ' ένα ασφαλές περιβάλλον. Είναι ένα μικρό αντίδοτο για εμάς πάνω στη σκηνή κι ελπίζω και για τους θεατές: εκτόνωση χωρίς να κινδυνέψει κανείς, με την ασφάλεια της τέχνης».

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Ο Σταύρος θεωρεί πως το «Rage Park» είναι με διαφορά το πιο προσωπικό του πρότζεκτ. Έχοντας και ο ίδιος περάσει από περιόδους όπου είχε πρόβλημα με την οργή του, αποφάσισε τώρα, εκ των υστέρων, να αναμετρηθεί με αυτή.


Ο Σταύρος θεωρεί πως το «Rage Park» είναι με διαφορά το πιο προσωπικό του πρότζεκτ. Έχοντας και ο ίδιος περάσει από περιόδους όπου είχε πρόβλημα με την οργή του, αποφάσισε τώρα, εκ των υστέρων, να απομονώσει το ένα από τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα», τέσσερα χρόνια μετά την υπέροχη ομώνυμη σύνθεσή του που παρουσιάστηκε στη Στέγη, και να αναμετρηθεί με αυτό, χωρίς όμως να περιμένει πόσο πίσω θα τον γυρνούσε αυτή η διαδικασία και πόσο ψυχαναλυτικά θα λειτουργούσε για εκείνον.


«Ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη. Προφανώς θέλω να αρέσει στον κόσμο το έργο, αλλά νιώθω ότι έχω κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι που για μένα είναι αρκετό. Είναι από τις λίγες φορές που είμαι ήσυχος, επειδή ήταν τόσο επιτυχημένη η περίοδος της δημιουργίας – η οποία επί της ουσίας μόλις ολοκληρώθηκε. Το έργο γράφτηκε τους τελευταίους μήνες και διαμορφωνόταν μέσα από τις πρόβες. Προφανώς προϋπήρξε το μουσικό υλικό αλλά όλη η ιδέα ήταν στημένη έτσι».


Δεν μπορώ βέβαια να μη ρωτήσω περισσότερα για όσα είναι ικανά να του προκαλέσουν οργή. «Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τον θυμό με την οργή. Εγώ ως νέος είχα πραγματικές κρίσεις οργής. Όταν μιλάμε για ξέσπασμα οργής, είναι στιγμές πραγματικά επικίνδυνες, είτε με σωματικό είτε με λεκτικό τρόπο, που όποιος τις έχει ζήσει δεν τις ξεχνάει. Στιγμές που κάνεις πράγματα που δεν ήξερες ότι έχεις μέσα σου.

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Οι τρεις χορογράφοι, αλλά και εμείς οι πέντε μουσικοί, χρησιμοποιήσουμε τον χώρο σαν μουσικό όργανο. Γενικά, έχω ανάγκη να φτιάχνω εμπειρίες και όχι απλές συνθέσεις. Φωτο: Μιχάλης Κλουκίνας

»Για να φτάσει κανείς σε τέτοιο σημείο πρέπει να έχει πριν καταπιέσει πολλά πράγματα που δεν έχει πει, που έχει αντιμετωπίσει από άλλους και δεν έχει λύσει νωρίτερα. Αυτό είναι που σε κάνει να φεύγεις εκτός εαυτού. Όταν ανοίγει αυτή η πόρτα, ο χείμαρρος σε μετακινεί εκτός της δικής σου πραγματικότητας, σε μια γκρίζα περιοχή που δεν θες να βρίσκεσαι.

»Μεγαλώνοντας, βρίσκεις συνήθως μηχανισμούς να το ελέγχεις. Ο δικός μου ήταν να σκέφτομαι πιο γρήγορα από τον εαυτό μου, να βλέπω τι μπορεί να με φέρει σε αυτή τη θέση και να προσπαθώ να το ρυθμίζω από πριν. Αυτό μπορώ να πω ότι έχει συντελέσει στην επιτυχία της δουλειάς μου.

»Στο θέατρο και τις συνεργατικές τέχνες, πάντα προσπαθούσα να είμαι πολύ ήρεμος και να είμαι ο άνθρωπος που φέρνει την ισορροπία, ακριβώς επειδή ήξερα ότι το άλλο δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Η ανάγκη αυτού το πρότζεκτ όμως γεννήθηκε όταν, με τα χρόνια, ένιωσα ότι χάνω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό τον έλεγχο, την προσπάθεια να είμαι πάντα ήρεμος. Μέσα μου υπάρχουν και οι εκρήξεις και αναζήτησα έναν τρόπο να τις διοχετεύω και να μην τις καταπιέζω πια».


Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του όλου εγχειρήματος, πέρα από τη γοητεία του ίδιου του θέματος, είναι η εικαστική εγκατάσταση που το συνοδεύει, η οποία λειτουργεί και πρακτικά.

«Είναι μέρος της μουσικής μας. Ο φυσικός ήχος της εγκατάστασης ενισχύεται και πέφτει μεγάλος ρόλος στη μουσική δραματουργία του έργου. Υπάρχουν τμήματα του σκηνικού που είναι καλωδιωμένα κι έτσι μπορούν είτε να ενισχυθούν οι ήχοι και να υποστούν ζωντανή επεξεργασία, είτε να παραχθούν νέοι, μέσα από τον υπολογιστή. Οι τρεις χορογράφοι, αλλά και εμείς οι πέντε μουσικοί, χρησιμοποιήσουμε τον χώρο σαν μουσικό όργανο. Γενικά, έχω ανάγκη να φτιάχνω εμπειρίες και όχι απλές συνθέσεις».

Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter
Στο δεύτερο μέρος είναι η έκρηξη, η κρίση της οργής, η οποία κρύβει διαβαθμίσεις. Εκδηλώνεται με τον πιο λάθος τρόπο. Κρύβει την καταστροφή, τον κίνδυνο, το σπάσιμο, αλλά ταυτόχρονα και μια παράξενη ελευθερία του να χάνεις τον εαυτό σου για λίγο, να μην υπάρχουν όρια και ηθικοί φραγμοί. Φωτο: Θωμάς Δασκαλάκης
Τα τρία στάδια του κύκλου της οργής σε μια περφόρμανς χορού και πρωτότυπης μουσικής Facebook Twitter

Info

Σταύρος Γασπαράτος - Rage Park

(Μουσικό έργο / Περφόρμανς)

Πειραιώς 260 (B)

Τελευταία παράσταση: 19/7, 21:00

 

Σύλληψη - Σύνθεση: Σταύρος Γασπαράτος

Χορευτές - Χορογράφοι: Blenard Azizaj, Έλενα Αντωνίου, Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Σκηνικός χώρος - Κοστούμια: Μαρία Ταυλαρίου

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός συνθέτη: Πάνος Τσίγκος

Βοηθός σκηνογράφου: Σοφία Κεραμίδα

Κατασκευή σκηνικού: Παναγιώτης Λαζαρίδης

Μουσικοί: Αναστάσης Μισυρλής (τσέλο), Μιχάλης Βρέττας (βιολί), Περικλής Τιμπλαλέξης (βιολί), Πάνος Τσίγκος (πιάνο, electronics),

Σταύρος Γασπαράτος (πιάνο, κιθάρες, electronics)

Artwork: Νίκος Σεπετζόγλου (Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη και της γκαλερί Elika)

Διεύθυνση Παραγωγής: Μανόλης Σάρδης - Pro4

Βοηθός Διευθ. Παραγωγής:Χριστίνα Πολυχρονιάδου

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

H χτεσινή πρεμιέρα του 24ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν συναρπαστική

I Was There / H χτεσινή πρεμιέρα του 24ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν συναρπαστική

Αρχίσανε χτες οι χοροί στην Καλαμάτα και τα «καινά δαιμόνια» που επιθυμούσε να εισάγει η νέα του καλλιτεχνική διευθύντρια Λίντα Καπετανέα ώστε να τον ανανεώσει και απ' ότι φαίνεται οι προσπάθειες της πιάνουν τόπο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μυσταγωγική εμπειρία των «Τρωάδων» με φόντο το δελφικό τοπίο έρχεται στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

Θέατρο / Η μυσταγωγική εμπειρία των «Τρωάδων» με φόντο το δελφικό τοπίο έρχεται στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης

Εντυπώσεις από τη συγκλονιστική παράσταση του Θόδωρου Τερζόπουλου που ανέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο των Δελφών το καλοκαίρι του '18 και από την Κυριακή θα μπορούμε να τη δούμε στο ψηφιακό κανάλι της Στέγης.
M. HULOT

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ