Αιδοίο στο δωμάτιο: η σεξιστική ακράτεια του Παπαδόπουλου και η εμετική «υποκλοπή» του Δανίκα

Αιδοίο στο δωμάτιο: η σεξιστική ακράτεια του Παπαδόπουλου και η εμετική «υποκλοπή» του Δανίκα Facebook Twitter
Γραών ύθλος...
67

Eίναι γνωστή ανέκαθεν η αθυροστομία του Παπαδόπουλου. Την οποία φρόντιζε να την κρατάει στα ιδιωτικά του πυροτεχνήματα. Απ’ έξω ήταν ο ντρέτος, λαϊκός άντρας. Και ένας μεγάλος στιχουργός που πολύ θα ήθελε να είναι ποιητής, αλλά δεν ήταν. 

 

Τα τελευταία χρόνια, ο Παπαδόπουλος απεσύρθη. Στη χαλαρότητα του γήρατος, το χούι του μεγεθύνθηκε. Έγινε ένα εμμονικό παραλήρημα γύρω από τα αιδοία που δεν αξίζει καν να το λες σεξιστικό. Είναι απλώς γηρατειά.

 

Ωστόσο σεξιστής ήταν πάντα. Ήταν ένας από αυτούς τους άντρες που διατυμπανίζουν συνεχώς ότι «αγαπάνε όλες τις γυναίκες», με μια έμφαση αλλόκοτη, λες και οι άλλοι άντρες, οι σιωπηλότεροι, τις αγαπάνε λιγότερο. ΄Η κάνουν λιγότερο έρωτα. Ή χειρότερο.

 

Αυτή η επιδειξιμανία, αν δεν είναι ύποπτη, είναι κακόγουστη. Και σίγουρα είναι σεξιστική. Απομειώνει όλες τις γυναίκες σε μια τρύπα. Δυστυχώς.

 

Αυτό φυσικά  δεν είναι αγάπη για τις γυναίκες. Ούτε καν δικός σου ναρκισσισμός. Αν βλέπεις τις γυναίκες σαν μια τρύπα, βλέπεις και τον εαυτό σου σαν ένα μόριο. Αυτό δεν δείχνει και μεγάλη αυτοεκτίμηση. «Πηδάει σα σκύλος», λεμε.

 

Σεξιστής ήταν πάντα. Ήταν ένας από αυτούς τους άντρες που διατυμπανίζουν συνεχώς ότι «αγαπάνε όλες τις γυναίκες», με μια έμφαση αλλόκοτη, λες και οι άλλοι άντρες, οι σιωπηλότεροι, τις αγαπάνε λιγότερο. ΄Η κάνουν λιγότερο έρωτα. Ή χειρότερο.

 

Εν πάση περιπτώσει, το κόλλημά του, ο δημιουργός του «Δρόμου» το κρατούσε ιδιωτικά. Οι σάπιοι άντρες του ΠΑΣΟΚ που τρίβοντας τ΄αχαμνά τους ξεμεσημέριαζαν στου Απότσου μιλώντας για Παπανδρέου και μουνιά, τον έβρισκαν σκαμπρόζικο. Αλλά μετά γύρναγαν στα εξόχως υποκριτικά «Νέα» κι εκεί ο Παπαδόπουλος έγραφε τις κόσμιες, λυρικές επιφυλλίδες του. Η παρτίδα σωζόταν.

 

Ήταν κι η εποχή βιαίως «απονήρευτη». Εξ ίσου αθυρόστομος ήταν κι ο Χορν. Έλεγε ασύλληπτες σεξιστικές σπόντες στις κυρίες, εκείνες κοκκίνιζαν ― στο τέλος κάγχαζαν σαν ζώα όλοι, ψιλοερεθισμένοι. «Έτσι είναι ο Τάκης», έλεγαν.

 

Εποχές ανέμελης, έμφυλης βίας.

 

Το σκάνδαλο σε αυτή την νοσηρή συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στο Πρώτο Θέμα, δεν είναι ο γηραιός στιχουργός, που έχει πια το ακαταλόγιστο. Είναι ο δημοσιογράφος που συνειδητά τον διέσυρε και η εφημερίδα που δημοσίευσε τον γεροπαραλυμένο ύθλο τους.

 

Το ζόρι που τραβάει ο Δανίκας, με τις γυναίκες και τα σεξουαλικά, είναι επίσης προ πολλού γνωστό. Στις συνεντεύξεις του. Σε όλες σχεδόν όσες δημοσιεύει τα τελευταία χρόνια, εμμονικά, εφηβικά, αλλόκοτα προσπαθεί να πάει την κουβέντα στο σεξ, το αιδοίο, τα στήθη κ.λπ. 

 

Κάτι θέλει να αποδείξει-  αλλά τι; Ή απλώς προσπαθεί να πουλήσει σαν εξωμήτριο του Κωστόπουλου λίγο ακόμη σεξ;

 

Όμως εδώ, εκθέτει έναν σημαντικό δημιουργό. Που έγραψε αληθινά σπουδαία τραγούδια. Που εξέφρασε τη λαϊκή Ελλάδα μιας ολόκληρης εποχής, με εικόνες ανεξίτηλης τρυφερότητας, με λίγα λόγια φτιαγμένα από ψωμί και φως, αδρά και σίγουρα. Ο «Δρόμος» είναι ένα αριστούργημα που στέκεται με αξιώσεις δίπλα στα πιο ωραία έργα του Χατζιδάκι. 

 

Κι όμως, ο δημοσιογράφος πήγε σαν ποντικός σε αυτόν τον δημιουργό, στην αδύναμη ώρα του, να του «υποκλέψει» το παραμίλημα. Και το δημοσίευσε αυτούσιο― έναν ορυμαγδό λιγούρικης μέγκλας: μουνί, μουνί, μουνί, μουνί…. Ένα  τριπάκι απωθημένων!

 

Και βεβαίως είναι και η εφημερίδα.  Που της ταιριάζει να δημοσιεύει αυτό το εμετικό κείμενο. Μετά τα πτώματα στο πρωτοσέλιδο. Μετά τις υποκλοπές. Μετά τις αυτοκτονίες. Μετά τις άπειρες κιτρινίλες. Μετά την φαιά παρακαταθήκη του Θέμου (που γίνεται φαιότερη).

 

Μια απορία μόνο: Τι διαφορά έχει το Θέμα από το Μακελειό, που τις προάλλες είχε 6 γυναίκες πρωτοσέλιδο, ονομάζοντάς τες πουταναριό; 

 

Αν εξαιρέσεις το καλύτερο lay out, καμμία! Και στις δύο περιπτώσεις, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν ένας κόμματος κρέατος, ή ακριβέστερα ως αξιολάτρευτη οπή.

 

Νομίζαμε ότι έχουμε δει τον πάτο της ελληνικής δημοσιογραφίας με τον Χίο. Όχι, υπάρχει κάτι χειρότερο, πιο υποδόριο, πιο ύπουλο κυριολεκτικά: ο Δανίκας και το Θέμα.

 

Και τα δύο είναι συνώνυμα του δημοσιογραφικού εξευτελισμού. 

 

Στήλες
67

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Η σεμνοτυφία σας ξεπερνά κάθε όριο! Ακόμα και ο πιο ευαίσθητος, τρυφερός, ρομαντικός άνθρωπος κάνει kinky σενάρια με όποιο άτομο ποθεί! Προς θεού, πρέπει να το εξωτερικεύσει με τρόπον! Είμαστε ζωάκια και το καταπιέζουμε και το φέρνουμε στο πλάγιο, μη μας πουν και ληγούρια
Αδυνατω να καταλαβω αυτη τη κριση σεμνοτυφιας και προσπαθειας διατηρησης του μυθου. Φυσικα ο τυπος ειναι αισχρος (σορυ δεν συμετεχω τοσο στο ελληνικο τραγουδι ωστε να ξερω συνειδητα ουτε ενα τραγουδι του - ειμαι σιγουρος και δεν το λεω ειρωνικα οτι ειναι σπουδαια) και αντιστοιχα η συνεντευξη του αλλα α) μιλαμε για την εξοχως υποκριτικη ομαδα της διανοησης που 40 χρονια τωρα υπερασπιζοταν τον Πολανσκι βαναυσο βιαστη σχεδον παιδιουβ) η ιδια ομαδα μας βρηκε τωρα το metoo - σορυ και Πολανσκι και metoo δεν πανω - βρειτε μου ενα υπερασπιστη του Πολανσκι που να μην το παιζει metoo τωραγ) τελικα θα περασουμε απο ιερα εξεταση και για το εργο τους καλλιτεχνες με βαση τον συχνα αθλιο βιο τους;δ) και καλα οι τυποι που καταριπτουν μυθους στο καθησιο τους τωρα ενοχληθηκαν απο την αποκαθηλωση ενος σε συνδυασμο με μια ακατανοητη σεμνοτυφια;Εγω αν ημουν γιος ή κορη του μπορει και να ντρεπομουν λιγο. Τωρα απλα μου φαινεται αδιαφορη.
Επιτρέπεται ένα απόσπασμα του Θανάση Τριαριδη ω οσιοι ιεροεξεταστες ή θα μας φάει η μαρμαγκα μαζί με τον σκαιο στιχοπλοκο;Εγκαυλος γαρ ο Παπαδόπουλος αλλά λατρεύει παροπλισμενους και ανενεργους θεούς, αν προσκυνουσε το πίσω θα ήταν μπροστά, ταγος και ταμπού, θεματοφυλακας της διαθήκης της Νέας αυγής που ξημερώνει. Αλλά πως να ταιριάξει στα στιχουργηματα του αντιπατριαρχια, εμφυλα στερεότυπα, εσωτερικό μισογυνισμο και κοινωνικό φύλο ένας WMHC προνομιούχος;Τεσπα, το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και οι αγαπημένες (το εννοώ) φεμινιστριες μασιουνται και φτυνονται από τα ιερατεια της νέας κοινωνικής μηχανικής, στιγματιζονται ως TERFs και ξυλοκοπουνται από τις νεότερες αγαπημένες "ευπαθείς" σεξουαλικες μειονότητες των trans γυναικών (ΧΥ κατά την ξεπερασμένη επιστημη της βιολογίας) https://www.newstatesman.com/politics/feminism/2017/09/trans-rights-terfs-and-bruised-60-year-old-what-happened-speakers-cornerΕπειδή όντως το απόσπασμα του Τριαριδη το έφαγε η μαρμαγκα (ήτοι λογοκρισία από τη σύνταξη) το ξαναστέλνω και παρακαλώ μην κατακρινετε την ελεύθεροστομια. Οι λέξεις δεν φταίνε σε τίποτα να πεθαίνουν πριν ειπωθούν. ή μόλις εμφανίζεται η Βεατρικη (αποσπασμα από έργο του Θανάση Τριαριδη) Ειναι πολύ σεξιστικό κυρία Κοκλα; Και μόλις τ’ άκουσε αυτά η Μπεατρίςκρεπαρισμένη άνοιξε το βρωμόστομά τηςκαι τον έλουσε πατόκορφα τον θλιβερό τον ποιητάκο,που έναν καιρό τής πούλησε και έρωτα στη Φιρέντσα –α, γέμισε ο κόσμος απ’ τα βρισίδια της,από το χώμα της γης μέχρι το τσιτωμένο δέρμα τ’ ουρανού: «Χαντούμαρε, κρετίνε, μαλακάνδρα,ευτυχώς που δεν σου κάθισα τότε στη Φλωρεντία,που μου ’θελες και Paradiso, ρε ξεφτίλα…Μόνο για Purgatorio είσαι αρκετός:πάνε, λοιπόν, και ζούφαξε σε μια γωνιά,και γράψε μαλακίες για τον Έμπυρο –πού το μόνο έμπυρο είναι τ’ αχόρταγο μουνί μου.Φεύγα, μαλακογκάβλη,και σάπισε μαζί με το μικρό πουλάκι σου,ψέλνοντας Δόξα εν Υψίστοις,φίφα, ε φίφα…» Αυτά τού φώναξε η Μπεατρίς του Ντάντε,μα εκείνος είχε χαθεί κιόλας από το ύψωμα:ω, μία ακόμη αιώνια αγάπη είχε πάψει –σιγά τα ωά… Κι η Βεατρίκη, η τρομερή ψωλοσυλλέκτρια,η δέσποινα και οδηγός του Paradiso,η διαρκώς αχόρταγη για φρέσκο κρέας,σκούπισε τον ιδρώτα τηςκαι τα πιτσιλισμένα αίματα από το πρόσωπο,κρέμασε την ψωλή του Βιργιλίου στο κολιέκαι μια και δυο συνέχισε την παγανιά της. ΤΈΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΥΝΙΟΎ Η ΔΌΞΑ
Εξαιρετικά εύστοχο άρθρο. Όλοι έχουμε πτυχές για τις οποίες δεν είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι, αλλά μας κάνουν να γελάμε και διασκεδάζουν τους φίλους μας σε στιγμές αυστηρά ιδιωτικές και παρεΐστικες. Καθώς τα χρόνια περνούν και η ευθυκρισία μειώνεται, κάποιος πρέπει να μας προστατεύει από το να γίνουν αυτές οι πτυχές από ιδιωτικές δημόσιες και να γελοιοποιούμαστε ενώπιον του συνόλου. Ισχύει για το στιχουργό. Ισχύει και για το δημοσιογράφο. Κάποιος πρέπει να τον προστατεύσει από το δημόσιο αυτοεξευτελισμό στον οποίο υποβάλλεται χρόνια τώρα.
Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος βέβαια είναι ότι στα "Νέα" εκτός από του Λευτέρα τα ψευτολυρικά δημοσιεύονταν και του Δανίκα τα "κινηματογραφικά" (τρομάρα του).Που, αυτά, και δεδομένης της παντελούς ασχετοσύνης του ατόμου σε οτιδήποτε αφορά την κινηματογραφική ιστορία και θεωρία (όταν έχεις γράψει ότι ο Μπέρναρντ Χέρμαν ήταν διευθυντής φωτογραφίας κάπου εκεί εγκαταλείπεις τις όποιες σχετικές pretensions), εκεί κατέληξαν ήδη περί τα τέλη του περασμένου αιώνα και τις αρχές του τρέχοντος: στις απροκάλυπτες, εμετικές, σεξιστικές, ρατσιστικές χυδαιότητες.Έτσι είχαμε τον βιασμό της Μπελούτσι στο "Μη αναστρέψιμο", που κατά τον Δανίκα ήταν μια σκηνή τρομερά ερεθιστική και θα ξεσήκωνε "τα αρσενικά". Μεγάλη κ%^&α να βλέπεις έναν άγριο βιασμό. Έτσι είχαμε και τον Καπότε που (πάντα κατά τον Δανίκα) ήταν "γκέι στο σώμα, γκέι και στην ψυχή". Μια χαρά περνούσαν αυτές οι ατάκες στον καλό ΔΟΛ, τον "ναό της δημοσιογραφίας" που έλεγε και κάποιος.(Φυσικά είχαμε, από τον ίδιο φωστήρα, και ύμνους στον Μπιν Λάντεν, που καλά τους έκανε, και στη Χαμάς, και, και... Ήταν τότε που τα Νέα διατηρούσαν φιλολαϊκό προφίλ, όπως το αντιλαμβάνονταν βεβαίως. Και ο ρατσισμός έδινε κι έπαιρνε, πότε στα σκίτσα του Μητρόπουλου για τους μαύρους, πότε στα μονόστηλα του Σκούρτη για τους Εβραίους, κι άλλοτε πάλι στο βρομόστομα του Γεωργουσόπουλου, όπως π.χ. τότε που έλεγε τον Ουστίνωφ "ραμολιμέντο" επειδή είπε κάτι που δεν του άρεσε για τη Μακεδονία.)Θέλω να πω, καλά όλα αυτά, αλλά δεν ήταν ποτέ μόνο θέμα γήρατος. Ούτε μόνο θέμα... Θέματος.
alexk,τι παει να πει "no vagina,no opinion"; μονο οι γυναικες δικαιουνται να ομιλουν; απολυταρχια μου θυμιζει αυτο που λες. με την ιδια λογικη μπορω και γω να πω "no penis,no opinion",οποτε δεν θα ακουμε τις γυναικες. γιατι δυο μετρα και δυο σταθμα; μηδεμια δικην δικασεις,πριν αμφοιν μυθον ακουσεις.ελπιζω να απαντησεις εδω,διοτι σε αλλη ερωτηση μου(στις δουλειες του σπιτιου) δεν απαντησες...
Άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι με της απόψεις του κάθε υπερήλικα, μεσήλικα κλπ μπορούμε να κάνουμε κριτική στης άποψης του και όχι στο δικαίωμα του να εκφράζεται με οποίο λέξεις κλπ. Έμφυλη βία είναι αυτή στις μέρες μας, όπου τα πάντα πρέπει να είναι άφυλα. Σταυρώστε και την υβρεοπομπή του Δεληβοριά. Εκατομμύρια χρόνια τα πάντα ξεκινούν από μουνιά και πούτσες, θες να τα πεις αιδοία και πέο, θες να τα πεις οπές, μόρια ή ότι άλλο αρσενικά και θηλυκά τα έχουν τα δείχνουν και τα καμαρώνουν.
Διάβασα την φοβερή και τρομερή συνέντευξη του και μου φάνηκε μονον αντιαισθητικη. Όπως και το παρόν άρθρο για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους: Την γλώσσα και το υφος. Θα συμφωνήσω παντως πως δεν ήταν ποιητής. Ποιητές, από τους στιχουργούς αυτούς ήταν ο Λειβαδίτης, και ο Γκάτσος. Μόνον. Πολύ μεγάλη φυσικά και η Νικολακοπούλου. Καλύτερη του μακράν.
Eξαιρετικό κείμενο, εκτός από την επικέντρωση στους άνδρες του Πασόκ. Λες και εκτός Πασόκ οι υπόλοιποι άνδρες είναι Ζαμπούνηδες. Και κάτι επιπλέον: Η ζωή με έχει μάθει ότι όταν οι άντρες δεν μπορούν πια να γα@ήσουν, γα@άνε με το στόμα.
Δεν θα εξάρω τον Παπαδόπουλο ως μεγάλο στιχουργό. Δεν είναι ούτε Γκάτσος ούτε Νικολακοπούλου. Και βέβαια ποιητής δεν είναι. Τον λες καλούτσικο στιχοπλόκο με άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε -πιο συχνά- μέτρια, εύκολα, αβασάνιστα στιχάκια του ποδαριού. Κάτι σαν τον Κ.Χ. Μύρη και πολλούς ακόμα, που δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι μεγάλων μας ποιητών, των οποίων έργα μελοποιήθηκαν ανεβάζοντας τον πήχυ πολύ ψηλά για τους στιχουργούς περασμένων δεκαετιών. Η «υποκλοπή» του Δανίκα είναι όντως εμετική!Η κνίτικη φιγούρα ιεροεξεταστή του αλλοτινού σοβαροφανούς νεαρού κριτικού κινηματογράφου του Ριζοσπάστη (!) υπέκρυπτε τον σημερινό φορέα ενός χιούμορ κιτρινιάρικου σε κάθε του λέξη και σε άρθρα μιας... ΘΕΜΑτικής, που στοχεύει στη διέγερση ποταπών ενστίκτων του αναγνώστη. Κραυγάζει ο σεξισμός και η ομοφοβία του. Προοιωνίζουν... μακελειό!
Ξεφεύγουμε από το θέμα, αλλά για να μην μένουν εντυπώσεις :Τι σχέση έχει ο Μύρης των 50 μόλις τραγουδιών με τον Παπαδόπουλο ; Και που από τα 50 τραγούδια, τα μισά + περιλαμβάνονται στους κύκλους "Χρονικό" και "Ιθαγένεια" του Μαρκόπουλου με Ξυλούρη και Δημητριάδη και "Μεγάλη Αγρύπνια" της Καραίνδρου με Φαραντούρη ; Διαφωνώ απόλυτα ότι οι στίχοι στα παραπάνω έργα είναι "αβασάνιστα στιχάκια του ποδαριού" ενός καλούτσικου στιχοπλόκου.
Παραθέτω ένα τετράστιχο του Μύρη, από τη "Μεγάλη Αγρύπνια" της Καραΐνδρου με τη Φαραντούρη, μιας και αναφέρεις το έργο.Κι ας κρίνει ο καθένας αν είναι ή όχι "του ποδαριού" και μάλιστα ποδαριού με οίηση (αλλά και με... τσόκαρα).Θα 'ρθει καιρός αγιάτρευτοςμε τσόκαρα στα πόδιακαι θ' αλαφιάσει τα μωρά,τα δέντρα και τα βόδια!Να μη σου πω ότι προτιμώ κατά πολύ τις λαϊκότροπες ευκολίες του Παπαδόπουλου από τις δήθεν βασανισμένες και αντιαισθητικά "βαθυστόχαστες" ξεπέτες λογίων μαϊντανών, που όλα τα κόβουν κι όλα τα μαχαιρώνουν...
Θεωρώ το άρθρο της κ. Κόκλα εμμονικά "μονόπατο" ως προς την προσέγγιση της γυναίκας αποκλειστικά σαν "τρύπας". Αυτό του στερεί εγκυρότητα απόψεων.Η αγάπη - λατρεία σε ένα ερωτικό σώμα αποτελεί διαχρονικά πηγή έμπνευσης.Δεν είναι απόλυτο - όπως παρουσιάζεται στο άρθρο - ότι κυριαρχεί σε αυτό το αίσθημα αποκλειστικά το σεξιστικό στοιχείο και μόνο. Και εν πάσει περιπτώσει, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες που έχουν ήδη ασχοληθεί και θα ασχολούνται και στο μέλλον.Επίσης, η κ. Κόκλα είναι αμετροεπής έως αγενής ("ο Παπαδόπουλος έχει το ακαταλόγιστο"). Τελικά, ακόμη και αν υπάρχει δίκιο για την εφημερίδα και τον Δανίκα, αυτό χάθηκε.
Συμφωνώ, ΕΛΠΟ, για το ότι "η αγάπη - λατρεία σε ένα ερωτικό σώμα αποτελεί διαχρονικά πηγή έμπνευσης". Το άρθρο θα ήταν άψογο, αν η κ. Κόκλα τόνιζε περισσότερο τη χυδαιότητα του Δανίκα (αλλά και του Παπαδόπουλου) και λιγότερο το όποιο σεξιστικό στοιχείο απορρέει από τόση κακογουστιά.Εν τέλει αναρωτιέμαι και αν είναι σεξιστικό, τουλάχιστον απ' τη μεριά του στιχουργού, το να αναφέρεται στο αιδοίο με άκρατο θαυμασμό και σε σημείο εμμονής. 'Η κάποιος/α άλλος/η να αναφέρεται με τον ίδιο ζήλο στο πέος... Η λατρεία προς το αιδοίο δεν υποβιβάζει την γυναίκα. Όπως η λατρεία προς το πέος δεν υποβιβάζει τον άντρα. Απλώς εν προκειμένω αυτή η λατρεία είναι τόσο αισχρά διατυπωμένη, που νομίζουμε ότι πρόκειται για υποτίμηση της γυναίκας με σεξιστικά κίνητρα. Το ότι Δανίκας και Παπαδόπουλος ίσως να μη βλέπουν τη γυναίκα σαν μια τρύπα και μόνον, θα μπορούσε να αντικρουστεί κι από το επιχείρημα για το ποιες υπήρξαν οι γυναίκες της ζωής και των δυο: "πρώτα ονόματα", εγκυρότατες, λαμπερές παρουσίες στην πολιτική, στη μουσική, στο θέατρο...Τι τους βρήκαν; Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, που ίσως έχει να κάνει με τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας... ;-)
Εχετε κι εσείς τα θέματά σας: Tα εξόχως υποκριτικά «Νέα» versus Τις άπειρες κιτρινίλες του Πρώτου Θέματος. Και τα δύο σας ενοχλούν προφανώς. Κι αν θέλατε να προστατέψετε τον Λευτέρη Παπαδόπουλο δεν θα σχολιάζατε το γεγονός καθόλου. Αλλά προφανώς δεν θέλατε.Οποιος γνωρίζει από ηλικιωμένους ανθρώπους ξέρει οτι μεγαλώνοντας οι εμμονές τους μεγαλώνουν. Ειναι τα γεράματα,ναι. Κι ο Λ.Π είναι ένας γλυκός άνθρωπος που αγάπησε τις γυναίκες λίγο παραπάνω
Αρνούμαι να δεχτώ αυτό το δημοσίευμα ως κανονική συνέντευξη. Κρίνω τον Λευτέρη Παπαδόπουλο από τις δημόσιες τοποθετήσεις του (5-10 χρόνια πίσω και παλιότερα), τα γραπτά του, την οικογένειά του.. Εντάξει, το γλυκός μπορεί να ήταν υπερβολή.
Στο στυλ του Παπαδόπουλου, υπάρχουν πολλοί στη χώρα μας Ο απλός λαός τους λέει πορνόγερους. Οι περισσότεροι είναι ακίνδυνοι, γαβγίζουν, σαλιαρίζουν, αλλά δεν δαγκώνουν. Ο πραγματικά ερωτικός άνθρωπος, αυτός που όχι μόνο αγαπάει, αλλά κυρίως αγαπιέται, δεν διατυμπανίζει τις επιδόσεις του, ούτε θεοποιεί τα ελάχιστα δευτερόλεπτα σεξουαλικής λύτρωσης. Δεν μιλάω βέβαια για τις κλινικές περιπτώσεις παιδεραστών, σατύρων και εν δυνάμει βιαστών, αυτούς που οι κοινωνία αποκαλεί και ανώμαλους, οι οποίοι προφανώς έχουν τεράστιο κοινωνικό, πνευματικό και ηθικό έλλειμμα.Η εμμονή του Δανίκα σε τέτοια θέματα, προφανώς και προβληματίζει. Αλλά από έναν δημοσιογράφο "πολυεργαλείο" στο Πρώτο Θέμα, που έχει άποψη για τα πάντα, ενώ "υποτίθεται" ότι το αντικείμενό του είναι ο κινηματογράφος, όλα να τα περιμένεις. Προφανώς έχει πάθει υπερκόπωση, περιμένοντας (όχι τον Γκοντώ) αλλά την Μπελούτσι.Όσον αφορά τον Τάκη (όπως μισούσε να τον αποκαλούν) τον Χόρν στην παρέα Χατζηδάκι, Λαμπρία και γέρου Καραμανλή, παρουσία ωραίων γυναικών στη Μύκονο, νομίζω ότι αδικείται και δε συγκρίνεται με το ραμολί παρεάκι Δανίκα - ΛεΠα.Ο πραγματικά ευφυής διασκεδαστής, μπορεί να αντιληφθεί την ατμόσφαιρα σε μια παρέα, το κλίμα και το χιούμορ που μπορεί να σηκώσει και να πετάξει το πιο χοντροκομμένο αστείο, χωρίς να ξεφτιλιστεί ή να προσβάλλει.Αν δεν το δεχτούμε αυτό, προσβάλλουμε την αριστοφανική καταβολή μας.
Δυστηχως στη Ελλαδα συγχέουμε την ιδιοτητα με την ουσια. Ποσοι τραγουδιστες εχουν θεοποιηθει και τους εχει δωθει απλετο βημα, αεναως, ενω στο βαθυ σκοταδι, περιθωρίοποιημενοι μενουν ανθρωποι με λαμπρο πνευμα και μορφωση? Ο Παπαδόπουλος και πολλλλοοοιιιι αλλοι ειδικα τις εποχης της μεταπολιτευσης μιλησαν και μιλανε και θα αγιοποιηθουνε... Γιατι? Γιατι μας αξιζουν. Ο Παπαδοπουλος... Μεγας ποιητης! Χανονται οι εννοιες... Εξαιρετος στιχουργος αλλα ποιητής ειναι κατι αλλο, εντελως αλλο. Η ιστορία εχει αποδειξει οτι πολλοι σπουδαοι καλλιτέχνες ηταν μικροι άνθρωποι. Και επιτελους...ιδιοτητα με την ουσια ενος άνθρωπου δεν πρεπει να μπερδεύεται. Τρανη αποδειξη η αθλιοτητα του υπερμετρου σεξισμου και της βδελυροτητας που διάβασαμε απο απόσπασματα της συγκεκριμένης συνέντευξεις. Συγχαρητήρια που το αναλυσατε το θεμα.
Θεωρείτε τον Ντίνο Χριστιανοπουλο περισσότερο "ποιητή" από τον Παπαδόπουλο? Επιτέλους, ποιος είναι ο διαχωρισμός? Ο άνθρωπος δεν έγραψε στίχους για σκυλάδικα, έγραψε για αριστούργηματα που 50 και 60 χρόνια μετά μιλούν στην ψυχή μας!Άλλο να μη μας αρέσει ο τρόπος που εκφράζεστε στις συνεντεύξεις του και άλλο, τελείως άλλο, να μειώνουμε το ταλέντο του. Και ξέρετε γιατί? Γιατί ο μόνος άξιος κριτής της τέχνης είναι ο Χρόνος. Σκεφτείτε λοιπόν πόσα τραγούδια του παρέμειναν μεγάλα μέχρι σήμερα και αναλογιστείτε.
Εξαιρετικό άρθρο. Μόνο μια αντίρρηση έχω σχετικά με το ακαταλόγιστο λόγω ηλικίας, το οποίο δεν το καταλαβαίνω, στις περιπτώσεις τουλάχιστον που δεν υπάρχουν ιατρικά θέματα στη μέση. Προφανώς έτσι ήταν πάντα ο Παπαδόπουλος - ή τέτοια απωθημένα είχε - και έτσι εκφράζεται και τώρα στα γεράματα. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων που έμειναν αξιοπρεπείς μέχρι το τέλος. Ίσως γιατί έτσι ήταν σε όλη τους τη ζωή; Ή το έχεις ή δεν το έχεις και ο Παπαδόπουλος δεν…Για το Πρώτο Θέμα συμφωνώ απολύτως. Κίτρινη φυλλάδα από τις λίγες, όπως ακριβώς την ήθελε ο "κομιστής". Ύπουλη όμως, καθώς δεν απευθύνεται σε αυτούς που αρέσκονται σε σκληρά πρωτοσέλιδα τύπου Μακελειό. Το Θέμα απευθύνεται σε όλους. Είναι η εφημερίδα με την μεγαλύτερη κυκλοφορία, μπαίνει σε πολλά σπίτια. Και διαμορφώνει άποψη και αισθητική.Να τους χαιρόμαστε.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος δείχνει έναν απέραντο ερωτισμό και σεξουαλικότητα (αν και στο τέλος της ζωής του). Μην υποτιμάτε τον Παπαδόπουλο χάριν της διαβολής του Δανίκα. Αν κάποιος μπορεί να μιλήσει για την γυναίκα, τον έρωτα, το σεξ, το μουνί απροσχημάτιστα, αυτός ειναι ο Παπαδόπουλος.Για να το διαπιστώσετε διαβάστε παρακαλώ λίγο τα ποιήματά του.
"Εξ ίσου αθυρόστομος ήταν κι ο Χορν. Έλεγε ασύλληπτες σεξιστικές σπόντες στις κυρίες, εκείνες κοκκίνιζαν ― στο τέλος κάγχαζαν σαν ζώα όλοι, ψιλοερεθισμένοι. «Έτσι είναι ο Τάκης», έλεγαν." Βεβαίως, ο Χορν έχει μείνει στην ιστορία ως ένας σπουδαίος ηθοποιός ενώ όλες αυτές οι γυναίκες που παρενόχλησε σεξουαλικά δεν μίλησαν ποτέ για αυτό που πέρασαν. Και κάθε φορά που ακούν κάτι για τον Χορν ή τον βλέπουν ακόμα και σήμερα στις ταινίες στην τηλεόραση αυτές θυμούνται τι τους έλεγε και νιώθουν απαίσια ενώ παράλληλα ακούν όλους τους άλλους να του πλέκουν το εγκώμιο.
Πρώτον, δεν ξέρεις τι ακριβώς τους είπε (όχι πως η ατάκα που ανέφερες είναι ελαφριά, το αντίθετο!). Δεύτερον, το θέμα δεν είναι να χωρίσουμε τα αδικήματα σε ελαφριά και βαριά για να αθωωσουμε τους θύτες πιο ελαφριών εγκλημάτων πχ. Να πούμε ο βιαστής ένοχος, ο σεξουαλικός παρενοχλητής αθώος. Τα πιο ελαφριά αδικήματα δεν παύουν να είναι αδικήματα. Τρίτον, το ότι κάποια ψυχολογικά τραύματα απαλύνονται με τον χρόνο δεν σημαίνει ότι σβήνουν ποτέ εντελώς, ιδιαίτερα όταν αυτός που σου έκανε καλό όχι μόνο δεν έχει τιμωρηθεί αλλά εγκωμιαζεται για "το ήθος του" , και δεν μιλάω μόνο για τους επώνυμους θύτες.
Φαίνεται ότι ζούμε σε εποχές που τα αφιερώματα στην πεολειξία, στον πιο ερωτικό πίνακα του Φασιανού κοκ είναι πιο της μόδας από την προέλευση του κόσμου. Κι ο Κουρμπέ στον τάκο.Δεν συγχωρούμε σε έναν Πικάσο τους ουρολαγνικούς πίνακες του '67. Δεν πρέπει να αναφέρεται η καψούρα των αρρένων για το αιδοίο. Είναι σεξισμός...Θα κόψουμε και τους Queen που τραγουδούσαν fat bottomed girls you make all the rocking world go round. Κι ας το τραγουδούσε ο Mercury. Θα κόψουμε και τα αποκριάτικα της Δόμνας Σαμίου. Χίλιες φορές η Άντζυ.Θα ζήσουμε επιτέλους έναν άφυλο πολιτισμό. Άχρωμο. Άοσμο. Άγευστο. Άκαβλο (μονο φωτογαφίες απο πέη και γυμνούς άρρενες θα επιτρέπονται). Αλλά πολύ πολιτικά ορθό. Δεν θα προσβάλλει καμία "μειονότητα".Καμία γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει διεκδικίσημη ή ποθητή. Κανένας άνδρας δεν πρέπει να διεκδικεί ή να ποθεί. (Γυναίκα τουλάχιστον). Διότι ρε φίλε, ποια ποθείς; Μήπως είσαι χονδροφοβικός ή έχεις πρόβλημα με το μονόφρυδο; Πώς διεκδικείς; Μήπως είσαι επίδοξος βιαστής, γυναικοκτόνος;Το λογικό άλμα προς την απολυταρχία γίνεται όταν από το κυνήγι της ρητορικής μίσους περνάμε στο κυνήγι του τι α ρ έ σ ε ι στον άλλον. Από τότε που κυνηγούσαμε τινές διότι τους άρεσε το πέος περάσαμε στην εποχή που δεν πρέπει να σου αρέσει το αιδοίο.
Τι τραβάς κι εσύ βρε αγόρι μου! Μιλάνε όλοι για πέη, κι όχι για αιδοία. Και πόσο ωραία αριθμητική ξέρεις! Ισοφαρίζεις τα άρθρα για ένα πίνακα του Φασιανού με τα φληναφήματα δύο γέρων που μιλάνε για γυναίκες σα να αγοράζουνε κιμά στο χασάπικο.
Ξέρεις "αγόρι μου" (δεν κατανοώ το condescending ύφος και θα σε παρακαλούσα να το πουλάς αλλού), ο καθένας έχει δικαίωμα να γουστάρει ό,τι θέλει. Ο θεματοθέτης έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι.Ουδείς όμως έχει δικαίωμα να μισεί ή να ειρωνεύεται τον άλλον για αυτά που γουστάρει.Κιμάς είναι η λογική του "δεν δικαιούσαι να σου αρέσει ό,τι σου αρέσει".Κιμάς είναι η επικείμενη προσβολή ως άλλοθι λογοκρισίας. Δεν έχω κανένα σκοπό να σε πείσω ότι η άποψή μου είναι πλειοψηφία. Απλά δεν θέλω να είναι σιωπηρή η μειοψηφία. Σα να μην υπάρχει. Αυτά ως προς την ουσία της συνέντευξης. Το απρόν άρθρο είναι απλά αντίδραση στη συνέντευξη.Ως προς τα σημαινόμενα των αντιδράσεων στη συνέντευξη: η χουντίλα ξεκινάει με την "προσβολή" και την επιβολή λογοκρισίας υπέρ των "προσβεβλημένων". Είτε αυτοί είναι χριστιανοί είτε φεμινιστές είστε εθνικόφρονες.Κατάλαβες "αγόρι μου";
Εγώ που είμαι γυναίκα, διαβάζοντας την συγκεκριμένη συνέντευξη δεν ένιωσα ούτε διεκδικίσημη ούτε ποθητή. Ενιωσα αμήχανη, προσβεβλημένη, θυμωμένη, και κουρασμένη γιατί δεν αντέχω άλλο οι άντρες να μιλούν ασταμάτητα γιατί τις γυναίκες και το σεξ χωρίς πότε να μπαίνουν στον κόπο να τις ρωτήσουν τι γνώμη έχουν και πώς αισθάνονται οι ίδιες για όλο αυτό. Και αν ένας άντρας σαν τον Παπαδόπουλο και τον Δανίκα προσπαθούσε να με πλησιάσει ερωτικά, θα έφευγα τρέχοντας.
Εσύ είσαι μία γυναίκα. Δεν είσαι ΟΙ γυναίκες.Διαφωνείς ότι υπάρχουν γυναίκες που νιώθουν ποθητές και διεκδικίσημες και δεν θα έτρεχαν μακρυά από έναν Παπαδόπουλο;
Η Φωτεινή είναι η μόνη που πρέπει να έχει γνώμη γιατί είναι γυναίκα.Οι υπόλοιποι που έχουμε άποψη για το πως πρέπει να αισθάνονται οι γυναίκες ας σωπάσουμε και ας την ακούσουμε.Νo vagina, no opinion.Btw, ο Παπαδόπουλος επισκέφθηκε το ιατρικό κέντρο όπου εργαζόνταν η αδερφή μου ως δερματολόγος και στο ασανσέρ της την έπεσε με τον χειρότερο τρόπο.Δεν κολακεύτηκε καθόλου, γύρισε σπίτι αηδιασμένη και έξαλλη γιατί στο ίδιο ασανσέρ ήταν και ο διευθυντής που της έκανε νόημα να μην μιλήσει όσο ο Παπαδόπουλος θαύμαζε με χυδαίο τρόπο τα οπίσθια της.Άλλη μια γυναίκα λοιπόν που είναι προσβεβλημένη και θυμωμένη.
@ Alex KΠάμε ξανά: Εσύ διαφωνείς ότι υπάρχουν γυναίκες που κολακεύονται όταν τις κοιτάνε;Βλέπω το escalation: απαγορεύεται να κάνεις κάτι, απαγορεύεται να πεις κάτι, απαγορεύεται να κοιτάξεις... Μετά τι;Προβλέπω ότι σε λίγα χρόνια θα γίνεται διαγωνισμός για το ποιος είναι πιο προσβεβλημένος και πιο θυμωμένος.
Βρε AlexK, βρε ΑlexK, τι δεν καταλαβαίνεις αγόρι μου; Η αδερφή σου και η κάθε γυναίκα υποχρεούται να γουστάρει σχόλια στον εργασιακό της χώρο, για τον πισινό της, προερχόμενα από ένα άτομο τριπλάσιας ηλικίας, κλεισμένη σε ένα ασανσέρ μαζί του, αλλά και με τον διευθυντή της που της κάνει νοήματα να σκάσει και να κολυμπήσει.
Μαρεσε η που οι queen και ο mercury με το φτηνιαρικο stadium rock τους και τα καραkitch "we are the champiions" που τραγουδανε οι ποδοσφαιροβιοι στα γηπεδα, χρησιμοποιουνται στο σχολιο σαν σημειο αναφορας σοβαρων καλλιυεχνων!
Εκτός αν ακούς μόνο Miles Davis ή Μάλερ, οι μισοί και βάλε από τα ακουσματά σου (είτε ροκ, είτε ψαγμενιάς, είτε ηλεκτρονικής, κλπ) μια χαρά μεγάλωσαν με το Stadium Rock των Queen, και οι περισσότεροι θα δίνανε το δεξί τους χέρι (που λέει ο λόγος) να είχαν γνωρίσει τον Mercury.Και τι μεγάλη ψαγμενιά να είσαι υπεράνω των «ποδοσφαιρόβιων στα γήπεδα». Ανέβηκες κατηγορία τώρα, εσύ και η Κουτσή Μαρία που την είδε ελίτ...
mspamas:Ναι,.ακουγα και Μiles Davis, αλλα και δεκαδες αλλες.μουσικες που δεν ειχαν καμμια σχεση με το καρκιτσαριο του mercury και των queen! Και ποδοσφαιροφιλος υπηρξα παντα, αλλα.οχι του τυπου "μπυροκυλης που τραγουδαει we are the champions" στο γηπεδο.Τι να κανουμε, καποιοι εχουμε.το χαρισμα να αναζητουμε την ποιοτητα!Και ναδινα το δεξι μου χερι για να γνωρισω το σαχλό τον mercury???Το αριστερο σου χερι για ποιον θα τοδινες; Για τη Μπριτνευ Σπηαρς;;;
Φτάσαμε να συγκρίνουμε τους Queen που έχουν κάνει παγκόσμια καριέρα σε κοινό δισεκατομμυρίων, με έναν στιχουργό που το όνομα του κάνει γκελ στα σύνορα ενός ξεπεσμένου κράτους με δέκα εκατομμύρια κατοίκους.
@ ΓράφωνΑντί να υπερασπίζεσαι ξελιγωμένες συμπεριφορές κρονόληρων γερόντων, σκέψου μόνο ένα πράγμα: πώς θα ένιωθε ένας άντρας αν μπαίνοντας σε ένα δωμάτιο γινόταν σχόλιο από γυναίκες "πέος στο δωμάτιο" κι αυτό ήταν κάτι απολύτως αποδεκτό κι οι γυναίκες το αιτιολογούσαν ως διεκδίκηση και πόθος για το αρσενικό. Απλώς αντίστρεψε την εικόνα.
Ελίσσεται η κοινωνία και έχει περάσει σε άλλα στάδια εκσέλικσης. Τώρα το "άφυλον" περνάει και στα ψηφοδέλτια και καταγγέλει τον μισογυνισμό λόγω της εμφάνισής του. Ό,τι να 'ναι/κουλό/και τρέχα γύρευε, στο ίδιο πακέτο.
Από το παρελθόν:[…Σχεδόν λυπάμαι τα (νεότερα) πλάσματα που θα βλέπουν το l' origine du monde και θα ξινίζουν τα μούτρα από αδαημοσύνη και αποτροπιασμό].https://m.lifo.gr/now/life/150594?comment=1894731#1894731Τελευταία φορά που η λίφο ασχολήθηκε με το "l' origine du monde" του Κουρμπέ ήταν το φθινόπωρο του 2018 (τόσο παλιά! ...Not). Υπέροχος πίνακας, παρεμπιπτόντως :-)...Όταν, όμως, τα κάνουμε αχταρμά στο κεφάλι μας (έργα τέχνης και το δικαίωμα να σου αρέσει η γυναίκα και το αιδοίο/ χυδαία σχόλια που όχι γυναίκα δεν θα συγκινούταν, αλλά ούτε ένα καπάκι λεκάνης/μονόφρυδα-σωματότυπους-βιασμούς- γυναικοκτονίες/ τον φόβο ότι οι gay και τα άφυλα και οι φεμινίστριεzzzz έχουν καθυποτάξει τον κόσμο ολάκερον και θα επιτρέπουν μόνο αψεγάδιαστα, ψυχρά πέη για θέαση) τότε κάτι δεν πάει καθόλου καλά (όχι στον κόσμο, αλλά στο κεφάλι μας).
Δε νομίζω πως διώχθηκε κανείς γιατί φλέρταρε ούτε υπάρχει κίνδυνος να συμβεί σύντομα.Δηλαδή η απάντηση στις παρενοχλήσεις είναι οτι θα γίνει ο κόσμος "άκαυλος". Δε νομίζω πως γίνεται ο κόσμος άκαυλος, μερικοί άντρες ξεκαυλώνουνε. Κυρίως αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν ότι τους καπνίσει στο όνομα της ελευθερίας ή της ελευθεριότητας. Τη γνώμη των γυναικών στο θέμα δε νομίζω πως τη ζήτησε κανείς.Ισως να καταλάβαινες αν δε σε αποκαλούσαν με το όνομα σου ή την ιδιότητα σου. Αν ήσουν απλώς ένας "π@&τ$*ς".Δεν εκφράζεις το θαυμασμό σου ή το πόθο σου προς τη "Γυναίκα" αποκαλώντας την μ@#ν! Γιατί γι'αυτό μιλάμε.
Νομίζω οτι συγχέονται πολλά πράγματα στο συγκεκριμένο σχόλιο. Κατ'αρχάς η συνέντευξη του Παπαδόπουλου δεν είναι κάποια μορφή τέχνης από μόνη της. Δεν αντιλήφθηκα να κρίνεται κάπου το έργο του Παπαδόπουλου ως αθυρόστομο αλλά ο ίδιος. Και ουτε καν ο ίδιος, αλλά κυρίως ο δημοσιογράφος, που καθοδήγησε και εκθείασε αυτού του είδους την (αισχή κατά τη γνώμη μου) αθυροστομία με τέτοιο τρόπο, λες και είναι η ύψιστη αρετή. Συνεπώς όλο το κομμάτι σχετικά με τη λογοκρισία της τέχνης από το Φασιανό ως τους Queen, θεωρώ οτι ξεφεύγει από το νόημα του κειμένου και δεν εξυπηρετεί σε κάτι τη συγκεκριμένη συζήτηση πέρα από τη δημιουργία εντυπώσεων. Θα είχε κάποια βάση σε κάποια άλλη συζήτηση αλλά εδώ απλά αποπροσανατολίζει. Δεν είναι το ζήτημα η λογοκρισία της τέχνης εδώ, και σίγουρα είναι πολύ far-fetched να λέμε οτι θα είναι άχρωμος ο πολιτισμός μας αν δε προωθούμε τις χυδαιολογίες στις συνεντευξεις.Επίσης δεν είπε κανείς οτι η γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει διεκδικίσημη ή ποθητή και οτι ο άντρας δεν πρέπει να ποθεί. Αυτό δε μας αφαιρεί το δικαίωμα να κρίνουμε το πως εκφράζεται κάποιος ως προς τον πόθο του, όταν πρόκειται περί δημοσίου λόγου. Άσε που δεν είχε σχέση με αυτό η συνέντευξη του Παπαδόπουλου. Δεν αναφερόταν σε μία συγκεκριμένη γυναίκα που ποθούσε αλλά στις γυναίκες γενικά. Αν δεν αντιλαμβάνεστε οτι ο συγκεκριμένος τρόπος έκφρασης είναι υποτιμητικός για τις γυναίκες κρίμα. Και το λέω αυτό ως γυναίκα. Κατά τ άλλα δε θα αμφισβητήσω οτι ίσως κάποια γυναίκα νιώσει ποθητή αν κάποιος τη χαρακτιρίσει πρόστυχα, αλλά ούτε και γίνεται να επεκτείνουμε το συλλογισμό αυτό σε όλες τις γυναίκες. Δεν κρίνουμε το τι γίνεται μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, αλλά τι προβάλλεται ως πρότυπο συμπεριφοράς/ανδρισμού.
Ενώ το κείμενο του άρθρου δεν έχει αποκλειστικό σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων και μάλιστα κλεψιτυπα: ασχολούμενο όχι με πρωτότυπες ιδέες, προτασεις ή σκεψεις αλλά με το πώς μιλάει και πως σκέφτεται ένας 84χρονος!Και ασκώντας κριτική σε αυτόν τον περιλουζει κανονικότατα.Δεν είναι λίγο κλισέ άσημοι να περιμένουν ένα ολίσθημα διασήμων για να τους κατακεραυνωσουν επιδιώκοντας προσοχή και φημη;Κατά τα λοιπά ισχύουν τα του πρώτου μου σχολίου. Από εδώ ξεκινάει το σκότος. Από το "Εγώ θα σου πω πώς θα μιλας".ΥΓ Κι όμως κινείται.
@ ΓράφωνΌχι, δεν είναι συγκρίσιμο το σχόλιο σου και το άρθρο. Το άρθρο σχολιάζει μια συγκεκριμένη συνέντευξη και τη στάση δύο συγκεκριμένων ατόμων (δημοσιογράφου κ καλλιτέχνη). Σε ορισμένα σημεία κάνει γενικεύσεις και αναγωγές σε κοινωνικά φαινόμενα, αλλά όπου συμβαίνει αυτό, έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο της συνέντευξης. Μπορεί να είναι υπερβολικοί κάποιοι χαρακτηρισμοι, αλλά δεν χρησιμοποιεί υπερβολή στα επιχειρήματα ούτε κινδυνολογει με υπερβολές όπως εσύ .Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι ο σχολιασμός της καθημερινότητας. Δεν είναι άρθρο σε επιστημονικό περιοδικό, ούτε φιλοσοφικό πόνημα για να υπάρχει η απαίτηση της πρωτότυπης ιδέας. Τα πρόσωπα που έχουν δημόσιο λόγο είναι λογικό να σχολιάζονται. Και εδώ, προς τιμήν της δημοσιογράφου, σχολιάστηκε μόνο ο δημόσιος λόγος και έγινε σαφές ότι δεν κατακρίνεται η συμπεριφορά του Παπαδόπουλου στην προσωπική του ζωή, αλλά το περιεχόμενο της συνέντευξης και το πώς εκθειάζεται αυτή η φρασεολογία στη συνέντευξη. Λογικοτατο μου φάνηκε.
Μιλάς σοβαρά τώρα; Κι επειδή υπάρχουν πράγματα ατάκτως ερριμμένα στα μυαλά πολλών -και δεν δύναμαι πρακτικά να απαντώ σε κάθε έναν μεμονωμένα...Ο επώνυμος δημοσιογράφος που βάλλει πέραν των ορίων της κοσμιότητας κατά ενός συναδέλφου του λόγω αισθητικών διαφορών (αν υπάρχουν κάποιες άλλες παρακαλώ αναφέρατέ τες) δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει άρθρο για "επιστημονικό περιοδικό, ούτε φιλοσοφικό πόνημα" αλλά είμαι εγώ;Πάμε ξανά:Το άρθρο αυτό είναι η αφετηρία για χειρότερα πράγματα. Η δυσανεξία στην αισθητική του "άλλου". Η καταγγελία αυτής.Πουθενά ο Παπαδόπουλος δεν είπε "μου αρέσει να χουφτώνω γυναίκες παρά τη θέλησή τους". Πουθενά. Δεν καταγγέλλεται για κάτι κακό που έκανε. Αλλά καταγγέλλεται για αυτό που του αρέσει. Καταγγλέλλεται για τον τρόπο που εκφράζεται. Καταγγέλλεται για αυτό που είναι. Καταγγέλλεται γιατί του αρέσουν αυτά που του αρέσουν. Όχι γιατί έκανε κάτι κακό ή παράνομο. Δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι απαγορεύεται να σου αρέσει το αιδοίο και να το λες.Καταγγέλλεται για ό,τι έχει κάνει συναινετικά στη ζωή του. Διότι αυτό ΠΛΕΟΝ είναι εκτός πολιτικής ορθότητας.Επειδή εκεί πολλοί τεκμαίρουν ότι έχει κάνει πράγματα όχι συναινετικά, απαντώ ευθαρσώς: μόλις καταργήσαμε το τεκμήριο της αθωότητας. Τον βγάλαμε σχεδόν βιαστή γιατί; Γιατί δεν γουστάρει πια ο τρόπος έκφρασής του (σ.σ. πουθενά δεν είπα ότι εγώ συμφωνώ με αυτόν τον τρόπο έκφρασης και αυτό φαίνεται από την αισθητική/ύφος των σχολίων μου).Αλλά όταν τα λες αυτά είσαι "δήθεν" υπερασπιστής... Και δεν είναι δήθεν όσοι ενοχλούνται με αυτά που είπε ο Παπαδόπουλος αλλά όχι με αυτά που κάνουν άλλοι κι άλλοι (τον πρέσβυ της Βενεζουέλας τον θυμάται κανείς;).Φτάνει με το δούλεμα.ΥΓ Τον Δανίκα ουδέποτε τον είχα σε εκτίμηση. Αυτό με τα χρόνια ενισχύεται. Αλλά δεν συζητάμε τι εκτιμάμε και τι όχι. Συζητάμε τα όρια κοινωνικής ανοχής σε ανθρώπους με άλλες απόψεις και γούστα.Και από αυτόν τον διάλογο καθίσται σαφές ότι οι λιγότερο ανεκτικοί είναι αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως ανεκτικοί.Τι μας εμποδίζει αν βάλλουμε κατά της ελευθερίας της έκφρασης του άλλου στον λόγο να βάλλουμε και κατά της ελευθερίας της έκφρασής του στην τέχνη;Το λέω -όχι σε εσένα- επειδή πολλοί θεώρησαν ότι συγχέω την συζήτηση με την τέχνη. Οι ίδιοι διασπούν και διαχωρίζουν την ελευθερία της έκφρασης. Και μάλιστα μιας έκφρασης η οποία δεν έχει τίποτα παραβατικό ή παράνομο. Είναι μόνο αντιαισθητική για τους ίδιους. Τώρα δεν θα μπω στην ανάλυση ποίησης που αρέσκονται πολλοί να κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις ("λέει αυτό αλλά εννοεί εκείνο").Οι δήθεν υποστηρικτές της ελευθερίας θυμώνουν με την ελευθερία της έκφρασης ενός τρίτου.Ουάου!
Όταν η χυδαιότητα βγαίνει από τις σελίδες ενός λογοτεχνήματος, από την καθ' όλα νόμιμη συναίνεση της κρεβατοκάμαρας (όπου μπορεί να λειτουργεί διεγερτικά), από τις καφενόβιες κουβέντες ή από τα γηπεδικά συνθήματα και επιβάλλεται ως συμπεριφορά μέσω της δημοσιοποίησης της ως παράδειγμα προς μίμηση (γιατί έτσι πλασάρεται) και εσύ δεν βρίσκεις κάτι το μεμπτό παρά μόνο στην (υπερβολική όντως) ένταση της αρθρογράφου που σχολιάζει την συνέντευξη "βάλλοντας πέραν των ορίων της κοσμιότητας" (τι ειρωνεία!) και στην λογική της που «είναι ίδια με αυτήν ενός χρυσαυγίτη» (παρομοίωση ομοίου ύφους με εκείνη μεταξύ Θ. Αντωνόπουλου – Χίου), όταν δεν βρίσκεις κάτι το μεμπτό ούτε καν στο συμβάν που καταγγέλλει άλλος σχολιαστής (αν όντως είναι αληθές και αν όντως συνέβη όπως αναφέρεται) παρά εστιάζεις στο υποτιθέμενο escalation για να στρέψεις την κουβέντα και την προσοχή εκεί που θέλεις εσύ (σε διαφωνία περί αισθητικής και σε κινδυνολογίες περί -ισμών που έρχονται καβαλάρηδες να αποκαθηλώσουν τα ιερά και τα όσια του Γένους και της ανθρωπότητας), όταν δεν καταλαβαίνεις (ή κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις) ότι το θέμα δεν είναι η ελευθερία της έκφρασης αλλά η δικαιολόγηση της χυδαιότητας ως «αυθεντικής» αρσενικής συμπεριφοράς στον ΔΗΜΟΣΙΟ λόγο, ε, τότε, αναρωτιέμαι ξανά, τι άλλο να πει κανείς;
Ελίσσεται η κοινωνία και έχει περάσει σε άλλα στάδια ...εξελιξης. Τώρα το "άφυλον" περνάει σε ψηφοδέλτια και καταγγέλει διάφορα σχόλια ως μισογυνισμό λόγω της εμφάνισής του. Αρνητής του δυαδικού φύλου, και ταυτοχρόνως κατά του μισοΓυνισμού. Πόση αντίφαση χωράει σε μια καταγγελία; Ό,τι να 'ναι/κουλό/και τρέχα γύρευε...
Γράφωνκάτι πάει να πει το σχόλιό σου αλλά πέφτει σε μια λούμπα που "ακούγεται" πολύ χωρίς να χει ίχνος βάσης. Εν ολίγοις προσπαθείς να στηρίξεις την άποψή σου σε μια απαξίωση: μόνο οι πούστηδες εχουν δικαιώματα και οι στρέιτ είμαστε υπό διωγμό. Τέτοια μπούρδα επί του θέματος είναι δύσκολο να ειπωθεί. Πρώτον γιατί ΔΕΝ βλέπεις παντού γύρω σου γυμνούς άντρες και πέη, ειδικά στην Ελλάδα αυτό είναι ακόμα ταμπού. Δεύτερον ΔΕΝ είναι οκ να σαι "πούστης", ειδικά στην Ελλάδα, και ΔΕΝ έχεις το ακαταλόγιστο όπως υπονοείς. Προσπάθησε να μπεις στη θέση ενός, στην κανονική καθημερινή ζωή (όχι στα παρτυ του "jet set") και θα δεις πόσο ευκολο είναι...(ΔΕΝ)Τρίτον σε πολλούς αρέσουν οι αντρικοί γλουτοί και όχι απαραίτητα το πέος ή το αιδοίο. (Αυτό πάντα κάπως εξαφανίζεται απ τη συζήτηση, όπως και οι λεσβίες, ο μισός δηλ γκέι πληθυσμός). Εν πάσει περιπτωσει μάλλον θα πρεπε να μιλάμε γενικά για ανθρώπους, επιθυμίες και κορμιά και όχι για μέρη του σώματος. Η σχέση των στρέιτ γυναικών με τους στρέιτ άντρες, χρειάζεται επαναπροσδιορισμό, απ ότι φαίνεται. Δε θα γίνει σε αντιδιαστολή με τον γκέι πληθυσμό. Δε χρειάζεται.Όσο για τον άκρατο φεμινισμό (!), κι αυτόν δεν τον βλέπω να έρχεται. Όποιος απειλείται, καποιο πρόβλημα έχει
Καμιά φορά το μόνο που χρειάζεται για να καταδείξεις αυτό που θέλεις είναι να παραθέσεις τα ίδια τα λόγια εκείνου με τον οποίον αντιπαρατίθεσαι λεκτικά ακόμα και αν, τυπικά, αφορούν άλλο άρθρο και άλλο θέμα. In that context (τα κεφαλαία δικά μου):"ΘΑ ΠΑΡΕΝΟΧΛΩ με τα σχόλιά μου ανθρώπους σαν κι "εσάς" ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΙΝΟ ΚΤΗΜΑ ότι ..." https://www.lifo.gr/articles/greece_articles/229929/pente-thymata-epitheseon-tis-xrysis-aygis-miloyn-sti-lifoΠραγματικά, όταν κάποιος τα λέει όλα μόνος του, αυθορμήτως, σαν να μην έχει καν συναίσθηση του τι λέει και τι λέει αυτό που λέει για τον ίδιο, τι άλλο να πει κανείς;
Δεν νομίζω ότι απαγορεύτηκε ο ερωτικός πόθος, για κάθε γυναίκα και άντρα, ετερόφυλα ή ομόφυλα. Είναι άλλωστε στη φύση μας. Δεν καταργείται. Ούτε πιέστηκε ή υποχρεώθηκε κανείς για την καψούρα μόνο ως προς το αιδοίο ή το φαλό. Ό,τι ποθεί ο καθένας και δικαίωμα του, όποιας ηλικίας και αν είναι.Σε αυτό που διαφωνούμε είναι στον προσβλητικό τρόπο και λόγο της έκφρασης αυτής, πρακτικά, λεκτικά, γενικώς και αορίστως, όταν δεν επιτρέπεται εκ των συνθηκών, καθιστώντας τον προσβλητικό από και προς κάθε κατεύθυνση. Κι εδώ, εκτός από έναν άνθρωπο που είναι δημόσιο πρόσωπο, μεγάλης ηλικίας (χωρίς να του απαγορεύεται ο θαυμασμός), η οποία ηλικία τις περισσότερες φορές συνδυάζεται με μια εμπειρία και σοφία ζωής, θέλει να λέγεται και ποιητής...!Κρίμα.