Δεν θα εξάρω τον Παπαδόπουλο ως μεγάλο στιχουργό. Δεν είναι ούτε Γκάτσος ούτε Νικολακοπούλου. Και βέβαια ποιητής δεν είναι. Τον λες καλούτσικο στιχοπλόκο με άλλοτε πετυχημένα κι άλλοτε -πιο συχνά- μέτρια, εύκολα, αβασάνιστα στιχάκια του ποδαριού. Κάτι σαν τον Κ.Χ. Μύρη και πολλούς ακόμα, που δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι μεγάλων μας ποιητών, των οποίων έργα μελοποιήθηκαν ανεβάζοντας τον πήχυ πολύ ψηλά για τους στιχουργούς περασμένων δεκαετιών. Η «υποκλοπή» του Δανίκα είναι όντως εμετική!Η κνίτικη φιγούρα ιεροεξεταστή του αλλοτινού σοβαροφανούς νεαρού κριτικού κινηματογράφου του Ριζοσπάστη (!) υπέκρυπτε τον σημερινό φορέα ενός χιούμορ κιτρινιάρικου σε κάθε του λέξη και σε άρθρα μιας... ΘΕΜΑτικής, που στοχεύει στη διέγερση ποταπών ενστίκτων του αναγνώστη. Κραυγάζει ο σεξισμός και η ομοφοβία του. Προοιωνίζουν... μακελειό!