Συμφωνώ, ΕΛΠΟ, για το ότι "η αγάπη - λατρεία σε ένα ερωτικό σώμα αποτελεί διαχρονικά πηγή έμπνευσης". Το άρθρο θα ήταν άψογο, αν η κ. Κόκλα τόνιζε περισσότερο τη χυδαιότητα του Δανίκα (αλλά και του Παπαδόπουλου) και λιγότερο το όποιο σεξιστικό στοιχείο απορρέει από τόση κακογουστιά.Εν τέλει αναρωτιέμαι και αν είναι σεξιστικό, τουλάχιστον απ' τη μεριά του στιχουργού, το να αναφέρεται στο αιδοίο με άκρατο θαυμασμό και σε σημείο εμμονής. 'Η κάποιος/α άλλος/η να αναφέρεται με τον ίδιο ζήλο στο πέος... Η λατρεία προς το αιδοίο δεν υποβιβάζει την γυναίκα. Όπως η λατρεία προς το πέος δεν υποβιβάζει τον άντρα. Απλώς εν προκειμένω αυτή η λατρεία είναι τόσο αισχρά διατυπωμένη, που νομίζουμε ότι πρόκειται για υποτίμηση της γυναίκας με σεξιστικά κίνητρα. Το ότι Δανίκας και Παπαδόπουλος ίσως να μη βλέπουν τη γυναίκα σαν μια τρύπα και μόνον, θα μπορούσε να αντικρουστεί κι από το επιχείρημα για το ποιες υπήρξαν οι γυναίκες της ζωής και των δυο: "πρώτα ονόματα", εγκυρότατες, λαμπερές παρουσίες στην πολιτική, στη μουσική, στο θέατρο...Τι τους βρήκαν; Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, που ίσως έχει να κάνει με τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας... ;-)