Αν και οι Low μπορεί να είναι ένα από τα θρυλικότερα ροκ συγκροτήματα των '90s και των αρχών των '00s, ποτέ δεν κατάφεραν να κάνουν την επιτυχία που τους αναλογούσε.


Είχαν καταφέρει από την αρχή της καριέρας τους να γίνουν τα αγαπημένα παιδιά των κριτικών διεθνώς, αυτό όμως δεν σήμαινε και εμπορική αναγνώριση. Ίσως φταίει το γεγονός ότι την εποχή που βγήκαν προτίμησαν να κάνουν αργές, πιο εσωτερικές και βασανιστικές μελωδίες ως αντίδραση στην επιθετικότητα του grunge. Μαζί με τους Galaxie 500 ήταν οι κύριοι εκφραστές του slowcore – με τέτοιο τίτλο καταλαβαίνεις τι είναι και η μουσική τους.


Σήμερα τα παλιά τραγούδια τους ακούγονται συχνά-πυκνά σε σειρές, χωρίς να έχουν σκαρφαλώσει στα τσαρτ. Χαμηλού προφίλ καθώς είναι ως άνθρωποι, αυτή η σεμνότητα χαρακτήριζε και τα γλυκόπικρα τραγούδια τους. Ακολούθησαν ένα καταδικό τους, μοναχικό μονοπάτι, πέρα από μόδες.

 

Πέρσι κυκλοφόρησαν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς, ίσως και της καριέρας τους, και απέδειξαν ότι ο χρόνος δεν τους έχει απορροφήσει. Το «Double Negative» είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ από τα πρώτα λεπτά που το βάζεις να παίξει. Βαθιά πολιτικό, δύστροπο, απαισιόδοξο, μετα-αποκαλυπτικό, δεν θυμίζει τους παλιούς, μόνιμα θλιμμένους Low.


Παρ' όλα αυτά, συνεχίζουν να θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα ροκ συγκροτήματα στην Αμερική, ακόμη και αυτήν τη στιγμή που το ροκ δεν διανύει την καλύτερη περίοδό του. Πέρσι κυκλοφόρησαν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς, ίσως και της καριέρας τους, και απέδειξαν ότι ο χρόνος δεν τους έχει απορροφήσει.

 

Το Double Negative είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ από τα πρώτα λεπτά που το βάζεις να παίξει. Βαθιά πολιτικό, δύστροπο, απαισιόδοξο, μετα-αποκαλυπτικό, δεν θυμίζει τους παλιούς, μόνιμα θλιμμένους Low. Έπρεπε να περάσουν 25 χρόνια και να βγει ο Τραμπ για να εκφράσουν την οργή τους – ένα γκρουπ που μόνο στη δύση του δεν φαίνεται να βρίσκεται, τουναντίον. Με έναν τρόπο τούς καθιστά ένα συγκρότημα που θέλεις απεγνωσμένα να δεις live. Οι νοσταλγοί τους τούς είχαν απολαύσει το 2015. Αυτήν τη φορά έρχονται ως ένα αρκετά αλλαγμένο σχήμα. Δεν κάνει εντύπωση, επομένως, η απάντηση του Alan Sparhawk όταν τον ρωτάω ποια θεωρεί την πιο σημαντική στιγμή τους.


«Δεν είχαμε ποτέ κάποιο μεγάλο χιτ» αναφέρει. «Περάσαμε μερικές ωραίες στιγμές γνωρίζοντας κόσμο. Ίσως όταν παίξαμε με την PJ Harvey και τους Radiohead. Η PJ Harvey ήταν καταπληκτική. Ήρθε να μας γνωρίσει και να μας μιλήσει στα παρασκήνια. Ήμασταν τυχεροί επειδή ορισμένοι μας φέρθηκαν αρκετά καλά και συνέβαλαν καθοριστικά στο να μας ακούσουν περισσότεροι άνθρωποι. Σημαντική στιγμή; Θυμάμαι τη φωνή της Mimi όταν έβγαινε από το πρώτο κομμάτι που δουλέψαμε στο Double και ότι σκεφτόμουν πως τα καταφέραμε, περισσότερο επειδή είχαν περάσει τόσο πολλοί μήνες σκληρής δουλειάς. Προσπαθείς να ανασύρεις πράγματα από το σκοτάδι και, τελικά, όταν τα καταφέρνεις, ολοκληρώνεσαι. Αυτή η στιγμή είναι μοναδική».


Ο Sparhawk σχημάτισε τους Low το 1993 μαζί με τον John Nichols. Με τη Mimi Parker, που παίζει ντραμς και κάνει φωνητικά, είναι ζευγάρι. Γνωρίστηκαν όταν ήταν μόλις 9 χρονών. Έχουν δυο παιδιά μαζί. Μιλάει ανοιχτά για την οικογένειά τους.

 

 

Low - Fly


«Όταν τα παιδιά ήταν μικρά, τα παίρναμε μαζί μας στις περιοδείες, όσο μεγάλωναν και έπρεπε να πηγαίνουν σχολείο, αυτό σταμάτησε. Ως γονιός προσπαθείς και κάνεις το καλύτερο. Η κόρη μας γράφει τραγούδια και παίζει μερικά όργανα. Δεν θέλω να ενθουσιάζομαι από τόσο νωρίς, αλλά πιστεύω ότι είναι εξαιρετική τραγουδοποιός και είναι καταπληκτικό να τη βλέπεις από απόσταση. Είναι λίγο σκληρό, βέβαια, να παρακολουθείς μόνο και να τα αφήνεις να δοκιμάζονται μόνα τους, αλλά, από την άλλη, έχει πλάκα όταν τους μαθαίνεις πράγματα ή όταν φτιάχνετε μουσική μαζί. Ακούγεται κάπως χαζό, όμως είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα. Βέβαια, είναι δύσκολα. Ένα μέρος του εαυτού μου θέλει συνειδητά να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, αλλά η μουσική μπορεί να αποδειχτεί απογοητευτική εμπειρία».


Κάτι παραπάνω ξέρει. Μια εποχή υπέφερε από κατάθλιψη, που τους στοίχισε τη μισή παγκόσμια περιοδεία τους. Ήταν το 2005. Επιπλέον, η μπάντα φημίζεται για το ότι αλλάζει συχνά μπασίστες. Τι τους έδινε ώθηση, παρά τα σκαμπανεβάσματα, να συνεχίσουν απτόητοι να κάνουν μουσική όλα αυτά τα χρόνια;


«Μας αρέσει να γράφουμε μουσική όταν βρίσκουμε την ευκαιρία. Πιστεύω ότι αυτό που μας εμπνέει κυρίως όταν γράφουμε τα κομμάτια μας είναι η ίδια η μουσική. Μας ωθεί να συνεχίσουμε. Μας δίνει χαρά. Μερικές φορές δεν έχεις διάθεση να ταξιδεύεις συνέχεια, είναι μια περίεργη δουλειά. Δεν σου δίνει ασφάλεια. Μπορεί τον επόμενο χρόνο να μη συμβεί τίποτα και να τελειώσει εκεί η καριέρα σου. Είναι αρκετά ριψοκίνδυνη ασχολία, γι' αυτό αισθανόμαστε τυχεροί κάθε φορά».

 

Αν κάνει κάτι ακόμα πιο αξιοθαύμαστο το Double Negative είναι ότι οι δημιουργοί του είναι μορμόνοι και, παρά τα όσα ξέρουμε για τη θρησκευόμενη Αμερική, τα φαινόμενα απατούν. Οι Low είναι έντονα προβληματισμένοι με όσα συμβαίνουν γύρω τους, ανεξαρτήτως θρησκείας. Έχουν μεγαλώσει και μένουν ακόμη στο Ντούρουθ, ένα λιμάνι στη Μινεσότα, στα σύνορα με τον Καναδά.

 

«Ξεκινάς με ασάφεια όταν γράφεις μουσική. Είναι μια πιο υποσυνείδητη διαδικασία. Καμιά φορά σού βγαίνουν πράγματα και τα ενώνεις μεταξύ τους. Μερικές φορές καταλαβαίνεις τι σημαίνουν και κάποιες φορές όχι. Το άλμπουμ προέκυψε κατά τη διάρκεια των εκλογών» αναφέρει. «Στην Αμερική συνέβαινε μια παράξενη αλλαγή και αποφασίσαμε να μην κρατήσουμε τίποτα μέσα μας. Ήταν κάτι που μας έκανε να πιεστούμε. Ξέραμε ότι θα έβγαινε κάπως σκοτεινός και αντιδραστικός και ότι τα τραγούδια που γράφαμε είχαν να κάνουμε με αυτή την κατάσταση. Χαίρομαι που κάναμε κάτι δημιουργικό εκείνη την περίοδο.

 

 

Low - Poor Sucker

 

Η πολιτική είναι κάτι περίπλοκο για μένα. Έχει να κάνει με την ψυχολογία, τον τρόπο που ο κόσμος αλληλεπιδρά. Είναι αγάπη και μίσος. Θέτει ερωτήματα για τη ζωή, για το ποιοι ήμαστε ως άνθρωποι και τι χρειάζεται να κάνουμε τώρα που τα θεμέλια που θεωρούσαμε ότι θα υπάρχουν για πάντα έχουν καταποντιστεί. Πλέον έχει γίνει αντιληπτό σε όλους ότι η χώρα είναι εξαιρετικά πολωμένη. Συναντάς και μιλάς κάθε μέρα με κόσμο που έχει διαφορετική άποψη από τη δική σου, κάτι που πάντοτε ίσχυε, αλλά τώρα, για κάποιον λόγο, είναι πιο τοξική.

 

Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι σκέψης σε αυτήν τη χώρα. Αρκετοί προσπαθούν να μη χάσουν την ανθρωπιά τους και να παλέψουν για έναν δίκαιο κόσμο, αλλά υπάρχει και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που είναι πιο θυμωμένοι και πιο φοβισμένοι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν όλες αυτές τις αποφάσεις που θέλουν να ανατρέψουν δίκαιους και σωστούς νόμους, όπως το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση. Οι στατιστικές λένε ότι τα ποσοστά θνησιμότητας είναι μεγαλύτερα όταν την κάνεις παράνομα και είναι γελοίο, επειδή ο συγκεκριμένος νόμος προέρχεται από τους ίδιους ανθρώπους που βάζουν παιδιά προσφύγων σε κλουβιά και τα παίρνουν από τους γονείς τους. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για τη μεγαλύτερη υποκρισία. Δεν υπάρχει καθόλου οίκτος για τους ζωντανούς και ξαφνικά μας ενδιαφέρουν περισσότερο όσοι δεν έχουν γεννηθεί ακόμη.

 

 

Low - Dancing and Blood

 

Δεν υπάρχει κάποιο σύστημα που να αφορά την υγεία του κόσμου. Αν είσαι φτωχός, δεν μπορείς να πας στον γιατρό κι αν έχεις λεφτά και πας, τότε σ' τα παίρνουν όλα. Αυτά τα άτομα που θέλουν να ελέγχουν τα σώματα των γυναικών είναι απόντα όταν πρέπει να φροντίσουν τον κόσμο. Στην Αμερική υπήρχε η αίσθηση ότι κάποιοι έξυπνοι και ενήλικες άνθρωποι κυβερνούσαν τη χώρα και διατηρούσαν την τάξη. Τώρα δεν το έχουμε πια αυτό και για τους Αμερικανούς τουλάχιστον είναι ένα τεράστιο σοκ, επειδή πάντοτε υπήρχε το όνειρο ή η ψευδαίσθηση ότι καλοί άνθρωποι είχαν την εξουσία».

 

Όταν κάναμε τη συνέντευξη ήταν η μέρα που Μαρκ Ζούκερμπεργκ έβγαλε τη σέλφι στην Ακρόπολη. Του το αναφέρω. «Ίσως μάθει κάτι σήμερα», λέει, «όπως ότι η κοινωνία είναι εύθραυστη». Ελπίζει σε κάτι; «Η μουσική να συνεχίσει να γράφεται και ο κόσμος να συνεχίσει να ακούει. Η μουσική είναι μια υπενθύμιση ότι μπορεί να μας ενώσει όλους, κάνοντάς μας να μιλάμε την ίδια γλώσσα και να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον».

 

Info

Οι Low θα εμφανιστούν στις 27 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Summer Nostos Festival, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Η είσοδος είναι ελεύθερη. 

Το Summer Nostos Festival διοργανώνεται και χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.