«Children of tomorrow, I need a dream to borrow» τραγουδάει ρομαντικά και ελπιδοφόρα ο MC Yinka στο ρεφρέν του τραγουδιού Children of Tomorrow από τον πρώτο δίσκο των Datamen + Yinka και από την αρχή καταλαβαίνεις ότι κάτι ξεχωριστό συμβαίνει εδώ.
Οι Datamen + Yinka είναι ένα νέο σχήμα, αλλά και τα τρία μέλη του είναι εδώ και χρόνια ενεργά στην ελληνική μουσική σκηνή, με τους παραγωγούς Alex Retsis και George Aggelidis να ξαναβρίσκονται πίσω από την κονσόλα μετά τους Videogame Orchestra σε ένα project που δουλεύουν με τον Yinka εδώ και δέκα χρόνια.
Δες και πώς και με τι συχνότητα φτιάχνεται ένας δίσκος του Drake, τώρα δεν θέλουν να κοστίζει η μουσική. Όλη η προσέγγιση στη μουσική σήμερα είναι πολύ εφήμερη, παλιότερα η μουσική γραφόταν σύμφωνα με μια τεχνοτροπία, σύμφωνα με budget και παραγωγές για να μείνει, ο Michael Jackson έγραψε το Billie Jean 96 φορές μέσα στο στούντιο, έκανε 96 μιξ, αυτό δεν θα γίνει τώρα με τον Drake γιατί είναι διαφορετική η παραγωγική διαδικασία.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το άλμπουμ The Zone που κυκλοφορεί από την αναγεννημένη Klik Records, ένα άλμπουμ με ηχητική ποικιλία, μελωδία και δυνατά beat, με πολλά από τα είδη της dance σκηνής που δεν συναντάς πια σε ελληνικές παραγωγές.
Χιπ χοπ κατά βάση, αλλά με grime (ένα είδος που δεν άγγιξαν ποτέ οι Έλληνες παραγωγοί), dub, bass και κανονικά τραγούδια, με old school δομή αλλά σημερινό ήχο. Θυμίζει ως προσέγγιση τις δουλειές των Leftfield στα τέλη των ’90s, και απευθύνονται ξεκάθαρα στο παγκόσμιο κοινό, γι’ αυτό και ο αγγλικός στίχος.
«Επιλέξαμε τον αγγλικό στίχο γιατί μας φάνηκε αληθινός για αυτό το είδος μουσικής» λένε, «καθότι το grime δεν είναι ελληνικό. Το grime δεν είχε ποτέ πέραση στην Ελλάδα, νομίζουμε ότι είναι λίγο παραπάνω underground από όσο αντέχει ο Έλληνας, γι' αυτό δεν είχε και ακόμα δεν έχει κοινό. Δεν είναι μόνο grime όμως ο ήχος μας, έχουμε βάλει και dub μέσα στα κομμάτια, υπάρχει και bass, είναι ένα συνονθύλευμα».
DATAMEN & Yinka - Children Of Tomorrow
Σχολιάζουμε την παγκόσμια κυριαρχία του αμερικάνικου ήχου στις μουσικές επιτυχίες όλου του κόσμου, του trap και του R&B, που κυριαρχεί και στην Ελλάδα, κυρίως στις νεαρές ηλικίες.
«Κάποτε στην Ελλάδα δεν άκουγες μόνο ό,τι άκουγες στην Αμερική, άκουγες και ό,τι έπαιζε στην Αγγλία, και στη Γερμανία, τώρα δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από το trap και το R&B, κι αυτό με στεναχωρεί πάρα πολύ» λέει ο George. «Χθες ήμασταν με μια παρέα με φίλων που είναι ηλεκτρονικο-ρεϊβάδες, οι οποίοι κι αυτοί πλέον απευθύνονται σε μια χούφτα ανθρώπων, δεν υπάρχει κοινό. Ενώ πιο παλιά άκουγες και άλλα είδη, από διάφορες χώρες, και υπήρχε ένα cross over, τώρα είναι περίεργη περίοδος. Και το ροκ έχει εξαφανιστεί εντελώς».
Την ημέρα που έγινε η συνέντευξη ο Drake είχε 8 κομμάτια στα 10 πρώτα στο αμερικάνικο chart του Billboard hot 100, ενώ είχαν μπει στα 100 και τα 27 κομμάτια του νέου άλμπουμ του!
«Το trap, αν εξαιρέσεις πολύ λίγα κομμάτια, δεν με αφορά» συνεχίζει ο George. «Κι όσοι ασχολούνται με το trap, οι performer, για κάποιον περίεργο λόγο λένε τους στίχους βαριεστημένα, αυτό το κατατονικό δεν το αντέχω. Είναι άσχημα επιτηδευμένο, δεν μου αρέσει. Είναι σαν κοιμισμένο, δεν έχει ζωντάνια».
«Βέβαια, δεν αμφισβητείς καθόλου ότι ο Drake είναι σουπερστάρ, αλλά στο ψηφιακό domain έχουν γίνει πολλά κόλπα, μπορείς να αγοράσεις plays, και δεν έχω ιδέα τι σημαίνει αυτή η επιτυχία σήμερα» λέει ο Alex. «Είναι κάτι στοχευμένο. Η Madonna π.χ. ήταν σε πιο δύσκολο περιβάλλον, το ψηφιακό μέσο είναι τελείως ελεγχόμενο, δεν έχει καμία σχέση με το promotion που έκανε η Madonna για έναν δίσκο της.
»Τώρα ο νέος καλλιτέχνης θα αγοράσει accounts, θα κάνει μια τρελή επιτυχία, που μπορεί να είναι όντως τεράστια, αλλά σε έναν μήνα θα τον έχουν ξεχάσει όλοι. Σκέψου μόνο τη δυσκολία που υπήρχε για να βγει ένας δίσκος των Guns n’ Roses, πόσα λεφτά κόστιζε η παραγωγή τους, γιατί κοστίζει το ροκ.
»Δες και πώς και με τι συχνότητα φτιάχνεται ένας δίσκος του Drake, τώρα δεν θέλουν να κοστίζει η μουσική. Όλη η προσέγγιση στη μουσική σήμερα είναι πολύ εφήμερη, παλιότερα η μουσική γραφόταν σύμφωνα με μια τεχνοτροπία, σύμφωνα με budget και παραγωγές για να μείνει, ο Michael Jackson έγραψε το Billie Jean 96 φορές μέσα στο στούντιο, έκανε 96 μιξ, αυτό δεν θα γίνει τώρα με τον Drake γιατί είναι διαφορετική η παραγωγική διαδικασία. Αυτό που θέλουν σήμερα είναι να αλλάζουν πρόσωπα συνέχεια.
»Διάβαζα πρόσφατα ότι ανέλυσαν τα δομικά στοιχεία τραγουδιών από την δεκαετία του ’60 μέχρι και σήμερα και κατέληξαν ότι τα κομμάτια όσο πάνε χαζεύουν, δεν έχουν τις ίδιες ενορχηστρώσεις που είχαν παλιά, είναι δεδομένο, και αυτό μεταβάλλει και τους ίδιους τους ακροατές. Όταν ο ακροατής δεν έχει ερέθισμα, χαζεύει και αυτός στο τέλος. Ευτυχώς, προλάβαμε και ζήσαμε πιο πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στη μουσική από όσα ζει ένας νέος τώρα».
«Θέλει πιο πολύ ψάξιμο τώρα για να βρεις κάτι της προκοπής, μέσα σε όλη αυτή την πληροφορία που παίζει» λέει ο Yinka, «και πρέπει να γίνονται όλα γρήγορα. Ο άλλος στο YouTube πρέπει να σκρολάρει να δει γρήγορα όσα ανεβαίνουν, να τα ακούσει γρήγορα και μετά να τα ξεχάσει. Παλιά είχαμε τα περιοδικά που μαθαίναμε τη μουσική, το ραδιόφωνο, τώρα οι νέοι άνθρωποι δεν χρειάζεται να το κάνουν αυτό. Κι η ποπ πάει σε μία οδό, δεν υπάρχει ποικιλία. Παλιότερα υπήρχαν πολλά στυλ. Ενώ υπάρχουν ακόμα τα μυαλά, υπάρχουν τα πνεύματα, τα οποία θα κάνουν μεγάλα πράγματα, σήμερα δεν έχουν την προώθηση για να φτάσουν σε πολύ κόσμο».
DATAMEN & Yinka - Shadows Of Love
«Το κοινό της ποπ έχει μετατοπιστεί ηλικιακά» λέει ο George. «Από 15 με 25 έχει πάει στα 8 μέχρι 20. Και τα πιτσιρίκια μπαίνουν κι ακούνε ένα κομμάτι που τους στέλνουν οι φίλοι τους 15 και 20 φορές την ημέρα. Και ο ένας το μοιράζεται με τον άλλο, είναι διαφορετικός ο τρόπος που διαδίδεται μια επιτυχία».
Και στο trap υπάρχουν ωραία πράγματα» συνεχίζει ο Yinka, «αλλά θέλαμε να βάλουμε πιο πολλά κοινωνικά πράγματα στους στίχους μας, τα προβλήματα στην Ελλάδα έχουν γίνει πολύ πιο έντονα τελευταία και αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να ακουστούν και έξω από εδώ, καλλιτεχνικά. Γι’ αυτό και ο στίχος είναι στα αγγλικά».
«Ένας από τους λόγους που κάναμε αυτό το άλμπουμ έτσι όπως το κάναμε είναι η ηλικία μας» λέει ο Alex. «Γιατί δεν είμαστε πιτσιρίκια. Και πιο πολύ βγάλαμε τις επιρροές μας, γι’ αυτό έχουμε τόσους διαφορετικούς ήχους. Στην αγορά της μουσικής γίνεται ένας πανικός αυτή τη στιγμή, δεν ξέρει κανείς τι πουλάει. Το σχήμα μας το έχουμε δημιουργήσει με προοπτική live, δηλαδή θέλουμε κάτι οπτικό, να είναι ανεβαστικό, δυνατό, να έχει ενέργεια και να είναι παράσταση αυτό που θα κάνουμε. Το φθινόπωρο θα ενοποιήσουμε τα κομμάτια, θα τα εμπλουτίσουμε και θα γίνει η παρουσίαση του δίσκου.
»Τα 10 κομμάτια του δίσκου έχουν την δικιά τους ατμόσφαιρα το καθένα, γιατί μιλάμε για 6-7 χρόνια ηχογραφήσεων μέχρι να ολοκληρωθούν. Η πρώτη ηχογράφηση έγινε το 2011 και η τελευταία πριν από δυο χρόνια και για μας όταν τα παίζουμε στη σειρά βγαίνει κάτι δυνατό, ασχέτως πώς θα τα προσλάβει ο κόσμος. Για μένα είναι βασικό μέρος της καλλιτεχνικής μου οντότητας το πώς σκέφτομαι. Κι αυτό το πράγμα ήταν πολύ δυνατό και είναι πολύ σημαντικό ότι το έχω κάνει.
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι αυτά που άκουγες μέχρι τα 25 σου είναι αυτά που σου αρέσουν στην πράξη. Εκεί καταλήγεις, στο τέλος-τέλος σου αρέσουν αυτά με τα οποία μεγάλωσες. Οι νευρώνες μας και η αντίληψή μας από τα 30 και μετά, περίπου, αρχίζουν και φθίνουν, δεν είμαστε το ίδιο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, γι’ αυτό γίνεται τόσο μεγάλη επιτυχία το nostalgia. Είναι και το χάσμα των γενεών που δεν πρέπει να παραβλέπουμε».
Ωστόσο, είναι και οι τρεις αισιόδοξοι ότι όλο αυτό που ζούμε σήμερα θα βγάλει σε κάτι καλό. Φεύγοντας μου έχει κολλήσει άλλος ένας στίχος του Yinka από το δίσκο που λέει «add the future, fuck the past»...
Info:
Το The Zone των Datamen + Yinka κυκλοφορεί ψηφιακά από την Klik Records.
