Ίλια Μπουντράιτσκις: «Στην προπαγάνδα του Κρεμλίνου “ναζί” χαρακτηρίζεται όποιος αντιτίθεται στη Ρωσία»

Ίλια Μπουντράιτσκις Facebook Twitter
Ο Ίλια Μπουντράιτσκις θα είναι παρών στο φετινό 23ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (1-3/7) όπου θα συμμετάσχει στο πάνελ με τίτλο «Ειρήνη στην Ουκρανία, Ελευθερία στη Ρωσία, Αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ».
0



ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ
και ένθερμος επικριτής του καθεστώτος Πούτιν και της εισβολής στην Ουκρανία, ο 41χρονος συνομιλητής μου ανήκει σε εκείνη την κατηγορία Ρώσων πολιτών που «δεν χωράνε πουθενά» στη σημερινή Ρωσία. Την οποία ωστόσο δεν εννοεί ακόμα να εγκαταλείψει, όπως έπραξαν χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες του με ανάλογες ανησυχίες και ευαισθησίες ώστε να αποφύγουν τα χειρότερα, κι ας χρειάζεται να προσέχει τα λόγια και τις κινήσεις του. 

Ο Ίλια Μπουντράιτσκις, ιστορικός, αρθρογράφος, συγγραφέας –το βιβλίο του «Dissidenty stredi Dissidentov» (Διαφωνούντες μεταξύ Διαφωνούντων) απέσπασε το βραβείο Andrei Bely το 2017 και φέτος κυκλοφόρησε στα αγγλικά από τις εκδόσεις Verso–, εκπαιδευτικός επίσης –έχει διδάξει στη (μη κρατική) Σχολή Κοινωνικών και Οικονομικών Επιστημών της Μόσχας καθώς επίσης στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης της ρωσικής πρωτεύουσας– ήρθε στην Αθήνα από την Τουρκία όπου βρισκόταν αυτό τον καιρό και την Παρασκευή θα παραστεί σε πάνελ για τον πόλεμο στην Ουκρανία στην Πανεπιστημιούπολη Ιλισίων, στο πλαίσιο του 23ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ (7.30 μ.μ.). 

Η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι βαθιά απολιτική και αρκείται σε ό,τι της σερβίρει η επίσημη προπαγάνδα. Μέσα στο κλίμα αυτό είναι βέβαια εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν οργανωμένες αντιπολεμικές δράσεις και γενικότερα πολιτικές διεργασίες, αν εξαιρέσουμε κάποιες ευφάνταστες ολιγάνθρωπες ή ατομικές πράξεις διαμαρτυρίας που και πάλι καταστέλλονται βίαια. 

Στο πάνελ αυτό ήταν να συμμετάσχει και ένας Ουκρανός αντιπολεμικός ακτιβιστής που όμως δεν θα καταφέρει τελικά να παραστεί. Ιδού η ενδιαφέρουσα κουβέντα που κάναμε στη διαδικτυακή μας επικοινωνία: 

— Πού βρισκόμαστε αρχικά τη στιγμή αυτή αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τι προοπτικές υπάρχουν; Εκτιμάτε ότι θα λήξει σύντομα και με ποιο τρόπο; Ή έχουμε ακόμα μέλλον;
Α, αυτό είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς. Αυτή τη στιγμή διεξάγεται κατ’ αρχάς μια αιματηρή μάχη για την τύχη της Ανατολικής Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί πασχίζουν να κρατήσουν τα εδάφη τους ενώ οι Ρώσοι εισβολείς έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα σταματήσουν αν δεν «απελευθερώσουν» πλήρως τις ρωσόφωνες περιοχές των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς και του Λουγκάνσκ. 

Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι ακόμα κι αν αυτό επιτευχθεί, θα τελειώσει ο πόλεμος, καθώς η ρωσική ηγεσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν αναγνωρίζει την Ουκρανία ως κρατική οντότητα, ούτε και την κυβέρνησή της, δεν υπάρχει οπότε κάποιο καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και σίγουρα το Κρεμλίνο θέλει να αποκομίσει όσα περισσότερα οφέλη μπορεί ώστε να κερδίσει και τις εντυπώσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας, καθώς κιόλας οι επιτυχίες αυτής της στρατιωτικής επιχείρησης –έτσι ονομάζεται στη Ρωσία, καθώς λέξεις όπως «πόλεμος» και «εισβολή» είναι απαγορευμένες– δεν ήταν οι αναμενόμενες και ο Πούτιν αγωνιά να επιδείξει μια αποφασιστική, «καθαρή» νίκη. Και, ξέρετε, αν αποφεύγεις να θέσεις συγκεκριμένους στόχους, κάθε, έστω οριακά, θετικό αποτέλεσμα μπορεί να παρουσιαστεί ως νίκη. 

Σε δύσκολη θέση βρίσκεται βέβαια και το Κίεβο καθώς αφενός είναι εξαιρετικά απίθανο να ανατρέψει υπέρ του την κατάσταση στα ανατολικά, αφετέρου αν καταθέσει τα όπλα διακινδυνεύει την προσάρτηση ολόκληρης της Ουκρανίας στη Ρωσία. Ποια έπειτα κυβέρνηση μπορεί να δεχτεί να παραχωρήσει τη μισή σχεδόν επικράτειά της στο όνομα μιας αμφίβολης ειρήνης;

Ίλια Μπουντράιτσκις: «Στην προπαγάνδα του Κρεμλίνου “ναζί” χαρακτηρίζεται όποιος αντιτίθεται στη Ρωσία» Facebook Twitter
Το καθεστώς Πούτιν ήταν αυταρχικό και καταπιεστικό και πριν από τον πόλεμο, πλέον όμως απώλεσε κάθε πρόσχημα. Εφαρμόζεται πια ένας ασφυκτικός έλεγχος παντού, απαγορεύεται κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, απαγορεύεται ακόμα και να μιλήσεις για πόλεμο ή εισβολή αφού πρόκειται απλώς για «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» ή να αμφισβητήσεις την επίσημη πληροφόρηση, με ποινή έως και δέκα χρόνια κάθειρξη.

— Για πολλούς αριστερούς αλλά και δεξιούς, ιδίως των «άκρων», ο πόλεμος αυτός δεν διεξάγεται μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, δεν πρόκειται καν για εισβολή, αλλά για έναν «υβριδικό» πόλεμο μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δύσης, του ΝΑΤΟ συγκεκριμένα.  
Νομίζω ότι αυτή η οπτική ταιριάζει πολύ με εκείνη του Πούτιν, για τον οποίο υπάρχουν δύο τύποι χωρών, αυτές μεταξύ των οποίων υπάρχει ανταγωνισμός γεωπολιτικών συμφερόντων, όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ, και εκείνες που προορίζονται για «δορυφόροι», για «εργαλεία» και που μόνος τους λόγος ύπαρξης είναι η εξυπηρέτηση των σκοπών και των επιδιώξεων των εκάστοτε ισχυρών. Στην κατηγορία αυτή εντάσσει και την Ουκρανία, που άλλωστε δεν αναγνωρίζει καν ως ανεξάρτητη χώρα, όπως είπαμε. 

Οπότε όχι, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι σήμερα διεξάγεται εκεί ένας με σχεδόν μεταφυσική διάσταση πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Δύσης ή μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, αν θέλετε, με έπαθλο την παγκόσμια κυριαρχία. 

Στην πραγματικότητα υπάρχει μια συγκεκριμένη χώρα 40 εκ. ανθρώπων, με συγκεκριμένο όνομα, που δέχθηκε εισβολή από μια άλλη χώρα, επίσης συγκεκριμένη, με στόχο τον αφανισμό της. Εννοείται ότι στη σύγκρουση αυτή υπεισέρχονται κι άλλοι παράγοντες όπως τα νατοϊκά συμφέροντα, η στρατιωτική και άλλη βοήθεια που παρέχει όχι και τόσο ανιδιοτελώς η Δύση στην Ουκρανία, όμως ο πόλεμος αυτός παραμένει μια αντιπαράθεση μεταξύ του εισβολέα, που είναι η Μόσχα, και του αμυνόμενου που είναι το Κίεβο. 

— Επικρατεί ακόμα, ξέρετε, σε ένα υπολογίσιμο κομμάτι της αριστεράς η αντίληψη ότι η Ρωσία παραμένει κάτι σαν διαχρονικός θεματοφύλακας αριστερών αξιών, κι ας έχουν περάσει τριάντα τόσα χρόνια από την κατάλυση της ΕΣΣΔ. Πρότυπο όμως είναι και για την εθνικιστική δεξιά που επικροτεί τον επιθετικό «πατριωτισμό» του Πούτιν, ακόμα κι όταν ιδιοποιείται την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. 
Απόψεις σαν κι αυτές οφείλονται σε μια πλήρη παρανόηση για το τι ακριβώς συμβαίνει στη Ρωσία σήμερα. Μιλάμε για μια ξεκάθαρα καπιταλιστική χώρα με πελώριες κοινωνικές ανισότητες, την οποία κυβερνούν άνθρωποι με ανοικτά αντιδημοκρατικές και βέβαια αντισοσιαλιστικές ιδεολογίες. 

Θυμηθείτε ότι ο ίδιος ο Πούτιν κατηγόρησε δημόσια τον Λένιν ως υπεύθυνο για το «ουκρανικό πρόβλημα», απώτερος δε στόχος του είναι η ανασύσταση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας όπως ήταν τον καιρό των Τσάρων, με τους οποίους αγαπά να παρομοιάζεται. Όσοι αριστεροί δεν το κατανοούν αυτό ή δεν θέλουν να το κατανοήσουν, απλώς κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. 

Για τους απανταχού δεξιούς εθνικιστές που ασπάζονται τις πολιτικές του, τώρα, ο Πούτιν συνιστά πρότυπο αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση, τον κοινοβουλευτισμό και τον δικαιωματικό φιλελευθερισμό, και εμπέδωσης των «σωστών» εθνικών αξιών. Ο κόσμος που οραματίζονται στη διεθνή ακροδεξιά είναι ακριβώς αυτός του Πούτιν, γι’ αυτό η αλληλοκατανόηση και η αλληλοϋποστήριξη: ένας κόσμος αυταρχικός, στρατιωτικοποιημένος, έρμαιο μιας ελίτ ολιγαρχών, όπου ο Διαφωτισμός δεν συνέβη ποτέ, όπου τα απελευθερωτικά προτάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης έχουν διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη, όπου εθνικές ή άλλες μειονότητες δεν αναγνωρίζονται κατ’ ουσία, όπου θεσμοί και ΜΜΕ είναι ασφυκτικά κατευθυνόμενα και μια σειρά δικαιώματα, όπως τα έμφυλα ή τα ΛΟΑΤΚΙ+, απλώς δεν υπάρχουν.

— Οι στενές σχέσεις του Πούτιν με τη ρωσική και τη διεθνή ακροδεξιά δεν έρχονται σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Κρεμλίνου ότι η εισβολή στην Ουκρανία έγινε στο πλαίσιο μιας «αποναζιστοποίησης»;
Φυσικά, δεν είναι όμως τόσο παράδοξο όσο ακούγεται. Κατ’αρχάς όλη αυτή η ρητορική της δήθεν αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας βασίζεται σε έναν ευτελισμό του όρου «ναζί» και σίγουρα δεν αφορά κάποια νεοναζιστικά μορφώματα που υπάρχουν εκεί, όπως άλλωστε σε πολλές άλλες χώρες, στην ίδια τη Ρωσία επίσης. 

Στη γλώσσα της προπαγάνδας του Κρεμλίνου σήμερα ναζί χαρακτηρίζεται απλώς όποιος αντιτίθεται στη Ρωσία η οποία, με άλλοθι τη νίκη επί του Χίτλερ στον Β’ Παγκόσμιο, παρουσιάζεται ως διαχρονική «πατρίδα» του αντιφασισμού. 

Αυτό όμως που ουσιαστικά εννοούν με τον όρο αποναζιστικοποίηση, είναι η «αποουκρανοποίηση» της χώρας ή τουλάχιστον όσων εδαφών καταφέρουν να προσαρτήσουν και η εκ νέου «ρωσοποίησή» τους. Οι ίδιοι οι Ουκρανοί μάλιστα παρουσιάζονται σαν να έχουν τον ναζισμό στο DNA τους! Είναι κι αυτός ένας τρόπος να τους δαιμονοποιήσουν στη συνείδηση του ρωσικού λαού ώστε να επιτύχουν ευρύτερη συναίνεση. 

Αυτή η τακτική αποτελεί σίγουρα πρόκληση για όσους πολιτικούς ακτιβιστές αυτοχαρακτηρίζονται αντιφασίστες στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.

Ίλια Μπουντράιτσκις: «Στην προπαγάνδα του Κρεμλίνου “ναζί” χαρακτηρίζεται όποιος αντιτίθεται στη Ρωσία» Facebook Twitter
Σε δύσκολη θέση βρίσκεται βέβαια και το Κίεβο καθώς αφενός είναι εξαιρετικά απίθανο να ανατρέψει υπέρ του την κατάσταση στα ανατολικά, αφετέρου αν καταθέσει τα όπλα διακινδυνεύει την προσάρτηση ολόκληρης της Ουκρανίας στη Ρωσία.

Η Ρωσία του Πούτιν είναι ένας κόσμος αυταρχικός, στρατιωτικοποιημένος, έρμαιο μιας ελίτ ολιγαρχών, όπου ο Διαφωτισμός δεν συνέβη ποτέ, όπου τα απελευθερωτικά προτάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης έχουν διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη, όπου εθνικές ή άλλες μειονότητες δεν αναγνωρίζονται κατ’ ουσία, όπου θεσμοί και ΜΜΕ είναι ασφυκτικά κατευθυνόμενα και μια σειρά δικαιώματα, όπως τα έμφυλα ή τα ΛΟΑΤΚΙ+, απλώς δεν υπάρχουν.

— Πώς όμως αντιδρά σε όλη αυτή την κατάσταση ο ρωσικός λαός, η αντιπολίτευση, η αριστερά; Γνωρίζουμε βέβαια ότι στο ξέσπασμα του πολέμου υπήρξαν αρκετές διαμαρτυρίες που όμως αντιμετωπίστηκαν με ωμή καταστολή.
Έτσι είναι δυστυχώς. Υπήρξαν χιλιάδες συλλήψεις και φυλακίσεις σε όλη τη ρωσική επικράτεια, χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν επίσης να εγκαταλείψουν τη χώρα, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί ακτιβιστές, νέοι άνθρωποι με ανησυχίες… 

Το καθεστώς Πούτιν ήταν αυταρχικό και καταπιεστικό και πριν από τον πόλεμο, πλέον όμως απώλεσε κάθε πρόσχημα. Εφαρμόζεται πια ένας ασφυκτικός έλεγχος παντού, απαγορεύεται κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, απαγορεύεται ακόμα και να μιλήσεις για πόλεμο ή εισβολή αφού πρόκειται απλώς για «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» ή να αμφισβητήσεις την επίσημη πληροφόρηση, με ποινή έως και δέκα χρόνια κάθειρξη, εννοείται δε ότι κάθε είδηση για την κατάσταση στο μέτωπο και τις ρωσικές απώλειες λογοκρίνεται. Και ούτε λόγος βέβαια για δημόσιες αντιπολεμικές συγκεντρώσεις ή εκδηλώσεις ή άσκηση κριτικής στον στρατό. 

Επιπλέον, η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι βαθιά απολιτική και αρκείται σε ό,τι της σερβίρει η επίσημη προπαγάνδα. Μέσα στο κλίμα αυτό είναι βέβαια εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν οργανωμένες αντιπολεμικές δράσεις και γενικότερα πολιτικές διεργασίες, αν εξαιρέσουμε κάποιες ευφάνταστες ολιγάνθρωπες ή ατομικές πράξεις διαμαρτυρίας που και πάλι καταστέλλονται βίαια. 

Όσο για την ευρύτερη ρωσική αριστερά, η οποία επίσης βρίσκεται στο στόχαστρο των αρχών, αν εξαιρέσουμε το καθεστωτικό της κομμάτι, όπως το ΚΚ Ρωσίας η ηγεσία του οποίου ακολουθεί πιστά τη γραμμή Πούτιν αναφορικά με την εισβολή, μολονότι στη βάση αρκετά μέλη του διαφωνούν με αυτή την πολιτική, τάσσεται σαφώς κατά του πολέμου στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της και μολονότι δεν είναι σε θέση ακόμα να κινητοποιήσει μεγάλες μάζες ανθρώπων, έχει πιστεύω μέλλον και σημαντικό ρόλο να παίξει στη μετά Πούτιν εποχή.   

— Αντιμετωπίσατε κι εσείς κι προβλήματα εξαιτίας των απόψεών σας;
Ναι, θα προτιμούσα όμως να μην επεκταθώ. Άλλοι αντιφρονούντες αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν εξάλλου πολύ περισσότερα. Γεγονός είναι ότι η ελευθερία του λόγου έχει ουσιαστικά καταργηθεί.

— Πολλοί, ξέρετε, αναρωτιούνται τι απέγινε η περίφημη «ρωσική ψυχή» και αν μπορεί να υπάρξει στη Ρωσία μια ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού «από κάτω».
Κοιτάξτε, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα αυτό μοιάζει απίθανο για τους λόγους που εξέθεσα πριν. Οι περισσότεροι Ρώσοι εμφανίζονται να συναινούν με την εισβολή και να στηρίζουν τον Πούτιν, αυτό όμως σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον φόβο, όχι μόνο στον φόβο απέναντι στο καθεστώς αλλά και απέναντι στο χάος που μπορεί να επιφέρει μια αποσταθεροποίηση του καθεστώτος, κάτι που και το ίδιο τούς έχει εμπεδώσει. 

Όμως εδώ πρόκειται για πόλεμο με ένα «αδελφό» έθνος, ο οποίος διέλυσε πλήθος συγγένειες και φιλίες εκατέρωθεν. Ειλικρινά αδυνατώ, έπειτα, να φανταστώ πώς το ρωσικό κράτος θα βγει κερδισμένο από αυτή την περιπέτεια σε βάθος χρόνου και αν κοιτάξουμε πίσω στη ρωσική ιστορία, θα δούμε ότι οι μεγάλες επαναστάσεις υπήρξαν συνέπεια αποτυχημένων πολέμων που διεξήγαγαν αυταρχικές κυβερνήσεις. 

Και όταν οι διεθνείς κυρώσεις γίνουν αισθητές στην καθημερινότητα των πολιτών, όταν τα πτώματα των Ρώσων φαντάρων θα γίνουν τόσα που θα είναι αδύνατο πια να κρυφτούν, όταν η εικονική πραγματικότητα της κρατικής προπαγάνδας δεν θα μπορεί πια να πείσει ναι, είναι πιθανό το ρεύμα να αρχίσει να αντιστρέφεται. 

Αλλά και η προσπάθεια που θα απαιτηθεί θα είναι τεράστια και το κόστος θα είναι μέχρι τότε μεγάλο, σε πολλά επίπεδα.   

— Υπάρχει συνεργασία μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών αντιπολεμικών ακτιβιστών;
Σαφώς υπάρχει, γίνονται προσπάθειες και παρά τις μεγάλες αντικειμενικές δυσκολίες, έχει προοπτικές να μεγαλώσει και να διευρυνθεί, μιλάμε άλλωστε για λαούς που συμπορεύονται αιώνες τώρα και μοιράζονται πολλές κοινές παραδόσεις, επιθυμίες και αγωνίες. 


Ο Ίλια Μπουντράιτσκις θα είναι παρών στο φετινό 23ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ (1-3/7) όπου θα συμμετάσχει στο πάνελ με τίτλο «Ειρήνη στην Ουκρανία, Ελευθερία στη Ρωσία, Αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ» μαζί με τον δημοσιογράφο Γιώργο Τσιάρα και τη Νιλουφέρ Κοτς, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Εθνικού Κογκρέσου του Κουρδιστάν. Τη συζήτηση συντονίζει ο Γιάννης Αλμπάνης (Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα). Ώρα έναρξης 7.30μμ. Περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ και ολόκληρο το πρόγραμμα εδώ.

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στην Ελλάδα πιστεύουν ότι μια γυναίκα που είναι στο OnlyFans δεν έχει ήθος»

Lifo Videos / «Στην Ελλάδα πιστεύουν ότι μια γυναίκα που είναι στο OnlyFans δεν έχει ήθος»

Η Όλγα Κοτλιδά έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στο My Style Rocks και πλέον δραστηριοποιείται ως content creator στο OnlyFans, διαμορφώνοντας ένα σταθερά αυξανόμενο γυναικείο κοινό και υπερασπιζόμενη την αυτοδιάθεση και την αυθεντική γυναικεία έκφραση.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Για πάντα νέοι: Μπορούμε όντως να σταματήσουμε το χρόνο;

Άκου την επιστήμη / Για πάντα νέοι: Μπορούμε όντως να σταματήσουμε το χρόνο;

Τι είναι η γήρανση; Μια αναπόφευκτη φθορά του σώματος ή μια βιολογική διαδικασία που μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε και να επιβραδύνουμε; Μπορούμε τελικά να επηρεάσουμε τη διάρκεια και την ποιότητα της ζωής μας; Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Χημικής Βιολογίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Στάθης Γκόνος απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ζώντας με τυφλοκώφωση: Η καθημερινότητα, η επικοινωνία και τα εμπόδια στην Ελλάδα σήμερα

Ζούμε, ρε! / Ζώντας με τυφλοκώφωση: Η καθημερινότητα, η επικοινωνία και τα εμπόδια στην Ελλάδα

Πώς επικοινωνούν τα τυφλοκωφά άτομα; Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην εκπαίδευση και την εργασία; Και πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να τα αντιμετωπίσει ως ισότιμα μέλη της; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον αρχιτέκτονα Γιάννη Παναϊρλή, ο οποίος μοιράζεται την προσωπική του εμπειρία ως τυφλοκωφός επαγγελματίας στην Ελλάδα.
THE LIFO TEAM
Μάρκο, πώς είναι να τα βάζεις με τα 9 μποφόρ;

Ψυχή & Σώμα / Μάρκο, πώς είναι να τα βάζεις με τα 9 μποφόρ;

Ο Μάρκος Ψαλτάκης, ένας από τους κορυφαίους kite surfers στην Ελλάδα, μιλάει για τις πιο δυνατές στιγμές του στη θάλασσα, για την αδρεναλίνη, τη δύναμη της φύσης και τη ζωή ανάμεσα σε κύματα, ταξίδια και προκλήσεις.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η φαντασίωση της «Ωραίας Κοιμωμένης»

Lifo Videos / Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη διαβάζει ένα διήγημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη διαβάζει στη LiFO «Το αεροπλάνο της Ωραίας Κοιμωμένης» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες από τη συλλογή «Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα» σε μετάφραση Κλαίτης Σωτηριάδου-Μπαράχας (εκδ. Λιβάνης, 1993). Ο πρωτότυπος τίτλος της είναι «Doce cuentos peregrinos» και εκδόθηκε αρχικά το 1992, δέκα χρόνια αφότου ο συγγραφέας είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κολλημένοι στις οθόνες: Τι παθαίνει ο εγκέφαλος από το συνεχές σκρολάρισμα;

Ψυχή & Σώμα / Κολλημένοι στις οθόνες: Τι παθαίνει ο εγκέφαλος από το συνεχές σκρολάρισμα;

Πόσες ώρες περνάμε μπροστά σε μια οθόνη κάθε μέρα, και τι σημαίνει αυτό για τη σκέψη, τη μνήμη και τη συγκέντρωσή μας; H Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τον νευρολόγο Οδυσσέα Παζιώνη για το πώς επηρεάζουν την εγκεφαλική μας λειτουργία πρακτικές όπως το απλό multitasking, το binge watching και το endless scrolling.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Gen Z : Τι έχουν στο μυαλό τους όταν είναι διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι;

Άκου την επιστήμη / Gen Z : Τι έχουν στο μυαλό τους όταν είναι διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι;

Πώς επηρεάζουν τα social media την αυτοεικόνα των νέων σήμερα; Ποιον ρόλο παίζει η ανάγκη για αποδοχή και η εργασιακή αβεβαιότητα στη διαμόρφωση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας; Ο ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής Βασίλης Κιοσσές μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μου έλεγαν “ωραία φωνή, αλλά δεν το έχεις καθόλου, ρε φίλε”»

Lifo Videos / «Μου έλεγαν “ωραία φωνή, αλλά δεν το έχεις καθόλου, ρε φίλε”»

Ο Ορέστης Μήλιος είναι voice artist, συγγραφέας του βιβλίου «Άσε κάτω το ρημάδι, μιλάω» και απόφοιτος του Πολυτεχνείου. Με μια φωνή που την αμφισβήτησαν αλλά δεν ξέχασε ποτέ, χτίζει μια πορεία σε στούντιο, βιβλία και σκηνές, κόντρα στις κρίσεις πανικού και το χρόνιο άγχος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διακοπές χωρίς εμπόδια: Χρήσιμες συμβουλές για ΑμεΑ

Ζούμε, ρε! / Διακοπές χωρίς εμπόδια: Χρήσιμες συμβουλές για ΑμεΑ

Από την επιβίβαση στο πλοίο και την αναζήτηση προσβάσιμου καταλύματος μέχρι την είσοδο στη θάλασσα και τη βραδινή έξοδο για ένα ποτό, τα αυτονόητα για τους περισσότερους μπορεί να κρύβουν απρόβλεπτες δυσκολίες για τα άτομα με αναπηρία. Πώς μπορούν, λοιπόν, να οργανώσουν τις διακοπές τους με μεγαλύτερη αυτονομία και ασφάλεια;
THE LIFO TEAM
Δεν τη φώναζαν «Κλουροκέρατη» τη γίδα χωρίς λόγο

Ηχητικά Άρθρα / Δεν τη φώναζαν «Κλουροκέρατη» τη γίδα χωρίς λόγο

Τα «Τετράδια ενός βοσκού» είναι ένα βιβλίο που καταγράφει, σε μορφή ημερολογίου, τον βιολογικό κύκλο ενός κοπαδιού στην περιοχή της Τσαπουρνιάς. Ο τρόπος με τον οποίο δίνονταν ονόματα στις γίδες και τις προβατίνες αποτελεί μέρος της προφορικής παράδοσης των Ελλήνων κτηνοτρόφων — μιας παράδοσης που πλέον έχει χαθεί.
M. HULOT
Λειψυδρία στα νησιά: Μια δυστοπική και πανάκριβη πραγματικότητα

Radio Lifo / Λειψυδρία στα νησιά: Μια δυστοπική και πανάκριβη πραγματικότητα

Η Ντίνα Καράτζιου συνομιλεί με τον Νάσο Στασινάκη, καθηγητή Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, γι’ αυτό το φαινόμενο της νησιωτικής χώρας, που πλέον δεν είναι εποχικό αλλά παγιώνεται χρόνο με τον χρόνο.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Κάποιες αγροτικές επιδοτήσεις έγιναν Porsche Cayenne στο Κολωνάκι»

LiFO politics / «Κάποιες αγροτικές επιδοτήσεις έγιναν Porsche Cayenne στο Κολωνάκι»

Ο Βάιος Γκανής, ένας από τους πιο γνωστούς προέδρους αγροτικών συλλόγων της χώρας, εξηγεί στο Lifo Politics και στη Βασιλική Σιούτη το πώς στήθηκε η απάτη του ΟΠΕΚΕΠΕ και περιγράφει το πελατειακό σύστημα που τροφοδοτείται από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα και τα ευτράπελα της ελληνικής αγροτικής πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ