Οι σουρικάτες (ή μίρκατ) είναι τα πιο θανατηφόρα θηλαστικά για το ίδιο τους το είδος στον πλανήτη, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nature».

 

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Γρανάδα στην Ισπανία που συνέταξαν την έκθεση, κατάρτισαν μία λίστα με περισσότερα από 1.000 θηλαστικά, αποκλειστικά με βάση τον αριθμό θανάτων που προκαλούνται από ζώα του ίδιου είδους.

 

Στην πρώτη θέση βρίσκονται οι σουρικάτες με το 19,4% των συνολικών θανάτων του είδους να προέρχονται από φονικές επιθέσεις μεταξύ ομοειδών.

 

Ως επί το πλείστον, οι σουρικάτες ζουν στην έρημο Καλαχάρι από την Μποτσουάνα, τη Ναμίμπια και τη Νότιο Αφρική, σε ομάδες των 50 ή περισσοτέρων μελών και έχουν διάρκεια ζωής 12-14 χρόνια. Το είδος τους είναι έτσι κι αλλιώς γνωστό για περιστατικά παιδοκτονίας.

 

Σε αρκετά κοντινή απόσταση ακολουθούν ο κερκοπίθηκος (18.2%) και ο κόκκινος περιλαιμιοφόρος λεμούριος με 16.7%. Τη δεκάδα συμπληρώνουν το θαλάσσιο λιοντάρι της Νέας Ζηλανδίας (15.3%), ο αρκτόμυς (14.5%), το λιοντάρι (13.3%), το μαγκούστα (13%), ο γκρίζος λύκος (12.8%), ο μπαμπουίνος τσάκμα (12.3%). Τη 10η θέση μοιράζονται το σιφάκα του Βερό και το τσιντσιλά (12%).

 

Ο επικεφαλής της έρευνας, δρ. José María Gómez, μιλώντας στην εφημερίδα «Independent» δήλωσε: «Αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως φαινομενικά χαριτωμένα και φιλήσυχα θηλαστικά όπως οι σουρικάτες και μικρά τρωκτικά της οικογένειας των σκιουριδών έχουν τόσο υψηλά επίπεδα θνησιμότητας μεταξύ τους».

 

 

Η έρευνα αυτή πραγματοποιήθηκε για να βοηθήσει τους επιστήμονες στον υπολογισμό του ποσοστού των φόνων εκ προθέσεων που σημειώνονται μεταξύ των ανθρώπων από την εποχή που εμφανίστηκε ο homo sapiens.

 

Σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό των θανάτων μεταξύ των ανθρώπων από εσκεμμένες πράξεις υπολογίζεται κοντά στο 2%, αριθμός που είναι έξι φορές μεγαλύτερος από το μέσο όρο που απαντάται στα θηλαστικά.

 

«Πολλά πρωτεύοντα θηλαστικά παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα επιθετικότητας και παιδοκτονίας μεταξύ του είδους τους», γράφουν οι ερευνητές στο περιοδικό Nature.

 

«Αρκετά είδη σαρκοφάγων δολοφονούν νεαρά ή γηρασμένα μέλη της ίδιας τους της ομάδας ή και αντίπαλων ομάδων. Ακόμη και φαινομενικά φιλήσυχα θηλαστικά όπως τα χάμστερ και τα άλογα σκοτώνουν ζώα από το ίδιο τους το είδος».

 

Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει με όλα τα θηλαστικά. Τα ποσοστά δολοφονιών μεταξύ ειδών όπως ο ινδικός ρινόκερος, οι τίγρεις, ο αφρικανικός ελέφαντας τους δάσους και οι νυχτερίδες βαμπίρ είναι σχεδόν μηδαμινά, ενώ υπάρχουν και άλλα που δεν το κάνουν ποτέ. Για παράδειγμα, μεταξύ 10.000 θανάτων ζεβρών, δεν σημειώθηκε ούτε ένας θάνατος από ζώο του ίδιου είδους.

 

Με στοιχεία από τον Independent