«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος

«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος Facebook Twitter
Προφανώς και το βιβλίο του Peter Swanson θα θυμίσει σε πολλούς τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» και «Το κορίτσι του τρένου» – αν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα κορίτσι· ούτε με κορίτσια μόνο.Φωτ.: Lars Eivind Bones / Dagbladet
0

Αυτό το βιβλίο είναι το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος. Πανέξυπνο, γρήγορο, με ανατροπές που δεν γίνεται να τις έχεις σκεφτεί μόνος σου από πριν και, κυρίως, κυνικό: εξ ου και τόσο διασκεδαστικό. Δεν ηθικολογεί πουθενά, δεν προτείνει στους ήρωές του τρόπους να ξεφύγουν από το έγκλημα, δεν είναι καν καλό μαζί τους, δεν τους χαϊδεύει και δεν τους χαρίζεται πουθενά. Και θα πω για τρίτη φορά τη λέξη «διασκεδαστικό», για να τονίσω πως δεν πρόκειται για κωμωδία, κάθε άλλο. Ούτε είναι όμως σε καμία περίπτωση ζοφερό και καταθλιπτικό. Είναι αστείο επειδή ακριβώς δεν παίρνει τίποτε στα σοβαρά. Ούτε τα κίνητρα των φόνων, ούτε τους ίδιους τους φόνους, ούτε το ψυχολογικό μπακγκράουντ των πρωταγωνιστών: τίποτε. Απλώς αφηγείται μία απίθανη (φυσικά) και εντελώς εξωπραγματική υπόθεση, στην οποία εμπλέκονται καλοί και κακοί, αθώοι και μη, για να αποδειχτεί, και μάλιστα όχι στο τέλος, πως κανείς δεν είναι ακριβώς αθώος – κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Και ότι σε κάποιους αξίζει, όχι ο θάνατος βέβαια, αλλά να είναι θύματα. Σχεδόν το επέλεξαν.

Μολονότι μοντέρνο, γρήγορο και δροσερό, το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» είναι περισσότερο νουάρ, έχει μια «παλαιικότητα», μια πατίνα που το κάνει να θυμίζει μεγάλες στιγμές του είδους, και ίσως ακόμη-ακόμη και να τις παρωδεί.

Αλλά οι ήρωές του είναι ακόμη πιο ξεκάθαροι:

Όπως είπα και πριν, όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή. Αν σκοτώσεις τη γυναίκα σου, απλώς θα επισπεύσεις κάτι που θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Ταυτόχρονα, θα σώσεις κι άλλους ανθρώπους από τα νύχια της. Αυτή η γυναίκα είναι μείον. Έχει αρνητικό πρόσημο. Ο κόσμος μας είναι χειρότερος όσο ζει, αλλά και ό,τι έκανε σ' εσένα είναι χειρότερο από θάνατο. [...] Μόνη της έσκαψε τον λάκκο της.

Προφανώς και το βιβλίο του Peter Swanson θα θυμίσει σε πολλούς τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» και «Το κορίτσι του τρένου» – αν και εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα κορίτσι· ούτε με κορίτσια μόνο. Ναι μεν συναντούμε τη μοναχική, αξιοπερίεργη, δυναμική και αποφασισμένη κοκκινομάλλα αουτσάιντερ που θέλει να ελέγχει τα πάντα, αλλά δίπλα της έχουμε και την υπέροχη-ξανθιά-με-σώμα-μοντέλου και φυσικά πάμπλουτη τριαντάχρονη που έχει τα πάντα μα που μπορεί να θέλει ακόμη περισσότερα (συμβαίνουν αυτά, αν και πάντα έχουν κακό τέλος), τον επίσης πάμπλουτο και ενοχλητικά όμορφο μα κατά τα άλλα μάλλον ανόητο επιχειρηματία που θέλει επίσης «το κάτι παραπάνω» (έναν τύπο που θα μας χαρίσει ένα υπέροχο twist), τον άβουλο αγαθό γίγαντα που κλαίει μπροστά σε μία «αδύναμη» γυναίκα σαν μωρό παιδί (όταν δεν ζυγίζει στο χέρι του ένα τεράστιο γαλλικό κλειδί, βέβαια...), έναν αποφυλακισμένο συγγραφέα που τα 'χει εντελώς χαμένα, και, μεταξύ διαφόρων άλλων, έναν από τους πιο συμπαθητικούς αστυνομικούς επιθεωρητές που θυμόμαστε από την πολύχρονη εμπειρία μας με το αστυνομικό μυθιστόρημα. Θα σας αρέσει πολύ και θα θέλετε κι εσείς να τον ξαναδείτε σύντομα – με τη διαφορά πως μάλλον δεν θα ξαναεμφανιστεί, γιατί έχει τη θλιβερή συνήθεια να σκαρώνει κακόγουστα στιχάκια με σεξουαλικό περιεχόμενο... Α, και να μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε για μία δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν με το παράθεμα) πως, όπως συχνά συμβαίνει και στην πραγματική ζωή, έτσι και εδώ: οι απιστίες πληρώνονται.

Πέραν των δύο προαναφερθέντων μυθιστορημάτων, ο αναγνώστης φυσικά θα θυμηθεί τον «Άγνωστο του εξπρές», αν και δεν πρόκειται καν περί δανείου: περισσότερο έχουμε να κάνουμε με κλείσιμο του ματιού στη Χάισμιθ, τον Τσάντλερ και τον Χίτσκοκ. Οπότε είναι καλοδεχούμενο. Γενικώς, μολονότι μοντέρνο, γρήγορο και δροσερό, το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» είναι περισσότερο νουάρ, έχει μια «παλαιικότητα», μια πατίνα που το κάνει να θυμίζει μεγάλες στιγμές του είδους, και ίσως ακόμη-ακόμη και να τις παρωδεί. Αλλά με τον προσήκοντα σεβασμό.

«Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος»: ίσως το πιο διασκεδαστικό ψυχολογικό θρίλερ που θα διαβάσετε φέτος Facebook Twitter

Ο Swanson λατρεύει τις ηρωίδες του επίσης:

Σαν να μην έφτανε αυτό, σκέφτηκα και τη στιγμή που θα ξυπνούσε και θα με κοίταζε με τόση ευχαρίστηση στο πρόσωπό του, λέγοντας κάτι σαν, «Καλημέρα όμορφη». Αυτό ήταν το χειρότερο. Θα έπρεπε να χαμογελάσω, ενώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ήθελα να του ρίξω μια στα μούτρα για να του κοπεί το ηλίθιο χαμόγελο.

Και, επειδή μιλήσαμε για κυνισμό, ας μην περιμένει κανείς σκηνές με κυνηγητά, αίματα, σειρήνες, πυροβολισμούς και κομμένες ανάσες. Ή μάλλον, αναφορικά με τις «κομμένες ανάσες», ο Swanson έχει να μας πει αυτό:

Γονάτισα στο δάπεδο της θέσης του συνοδηγού. Έστρεψα το κεφάλι του προς το παράθυρο του οδηγού. Ήταν ακόμα γερμένο πίσω και υπήρχε ένα κενό ανάμεσα στον σβέρκο του και στο προσκέφαλο του καθίσματος. Κύκλωσα τον λαιμό του με το σύρμα της κρεμάστρας και έστριψα μαζί τις άκρες του έτσι ώστε το σύρμα να σφίξει. Έβγαλα από το σακίδιό μου το πολυεργαλείο Λέδερμαν και έκοψα το σύρμα που περίσσευε, έτσι ώστε να μείνει μόνο δύο-τρία εκατοστά στριφτό τελείωμα. Τσίμπησα το τελείωμα με την πένσα του Λέδερμαν και το έστριψα κι άλλο. Έσφιξα το σύρμα ώσπου να βεβαιωθώ ότι είχε πεθάνει.

Δεν έχουμε κάνει κανένα σπόιλερ, μην ανησυχείτε: σβήσαμε όλα τα ονόματα, αλλά ούτως ή άλλως το «Σε κάποιους αξίζει ο θάνατος» μόνο με πολλά σπόιλερ μπορεί να αποδυναμωθεί.

Το βιβλίο, που έχει τιμηθεί με το βραβείο μυθιστορήματος New England Sociaty Book Award 2016, ενώ ήταν υποψήφιο και για το βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος Ian Flemming Steel Dagger 2015, θα γίνει μεγάλη επιτυχία.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ