Οι καινούργιες φίλες της μάνας μου

Οι καινούργιες φίλες της μάνας μου Facebook Twitter
2

Στεκόμουν δίπλα σε ένα απ’ τα ξεψυχισμένα πεύκα που περιβάλλουν το νοσοκομείο περιμένοντας το ιατρικό πόρισμα. Τα μάτια μου έκλειναν από την κούραση και η διάθεσή μου ήταν χάλια. Ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας της ηλικιωμένης μάνας μου, που βρισκόταν τώρα στο δωμάτιο διπλωμένη στα δύο απ’ τους πόνους, έγινε η αιτία για την εφιαλτική βραδιά που περάσαμε. Και τότε, εκεί, στη μέση του τίποτα, δίπλα στο πάρκινγκ, αντίκρυ από το νοσοκομειακό κυλικείο, αποκομμένος από τις επιταγές της ζωής, αντιμέτωπος με μια επιθετική στρατιά συναισθημάτων που έκαναν τα γόνατά μου αδύναμα, ένιωσα για λίγο καλός. Εννοώ, πραγματικά καλός. Μια αγάπη μεγάλη έριξε τη σκιά της πάνω στην καρδιά μου για όλα όσα βρίσκονταν τριγύρω μου. Για ένα βρομόσκυλο γεμάτο τσίμπλες και τσιμπούρια, για τους δύο άντρες από την επαρχία που έτρωγαν συσκευασμένα σε πλαστικό σάντουιτς σε ένα από τα μεταλλικά τραπεζάκια της καντίνας, για την καθαρίστρια με τα πλατινένια μαλλιά και τα προσθετικά νύχια, για τον γκρινιάρη ταξιτζή που μουρμούριζε επειδή κάποιος πελάτης χτύπησε δυνατά την πόρτα, για τις νοσοκόμες με τα ανατομικά τσόκαρα που μασούσαν τσίκλα. Μια ορδή από μυρμήγκια ανέβαινε τον κορμό του δέντρου. Προχωρούσαν νευρικά, ντοπαρισμένα, ανεξέλεγκτα το ένα πίσω απ’ το άλλο, δίχως κανένα να δείχνει κουρασμένο, έτοιμο να καταρρεύσει, άρρωστο. Κανένα τους δεν μπήκε ποτέ σε κλινική, δεν του φόρεσαν στον καρπό εκείνη την πλαστική πεταλούδα που είχαν φορέσει στη μάνα μου, που στις απολήξεις της συνδεόταν με ορούς και σωληνάκια. Γιατί τα μυρμήγκια ποτέ δεν παθαίνουν εγκεφαλικό, λευχαιμία ή καρδιακή προσβολή, όπως οι καινούργιες φιλενάδες της μάνας μου στα διπλανά κρεβάτια, με στόματα δίχως μασέλες-ορθάνοιχτα, με τα γκρίζα μαλλιά τους ανάκατα, με δέρμα κίτρινο και θολά μάτια, με χέρια ζαρωμένα, δίχως καδένες, ρολόγια και δαχτυλίδια, δίχως γαλλικό μανικιούρ, χρωματιστά μανό, με παλάμες ξερές, γεμάτες στίγματα και με τις γραμμές της μοίρας λες χαραγμένες από μαχαίρια. Γυναίκες με σύνταξη του ΙΚΑ, με ένσημα από δημόσιες υπηρεσίες και εργοστάσια, με ζωές μονότονες, δίχως διακοπές σε εξωτικά θέρετρα, με παιδιά, γαμπρούς νύφες και εγγόνια που δεν έχουν καιρό να έρθουν να τις δουν γιατί έχουν αγγλικά και φροντιστήρια. Γυναίκες μόνες, με άντρες που έφυγαν από χρόνια, με τις μορφές των γονιών τους σχεδόν ξεχασμένες, με μια νεότητα που πίσω της δεν άφησε τίποτα. Είναι η τρίτη ηλικία. Τέταρτη δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει πρώτη ή δεύτερη, πια. 

Το κυλικείο είχε αδειάσει. Μερικά περιστέρια ανεβοκατέβαζαν τα ράμφη τους πάνω σε ό,τι είχε απομείνει από τα ψίχουλα των δύο αντρών από την επαρχία, οι οποίοι αφού κάπνισαν ένα τσιγάρο απομακρύνθηκαν. Είχε πέσει λίγη ψύχρα* ανατρίχιασα. Κατευθύνθηκα προς τα σκαλιά της κεντρικής εισόδου. Πήρα το ασανσέρ και ανέβηκα στο δωμάτιο της μάνας μου. Κοιμόταν. Οι πόνοι, αφού την εξάντλησαν, την πέταξαν σε έναν ύπνο δίχως όνειρα. Κάθισα δίπλα της αθόρυβα, όπως καθόταν κι εκείνη πλάι μου όταν ήμουν μωρό και αρρώσταινα. «Τώρα είσαι εσύ το μωρό», σκέφτηκα, και ευχαρίστως θα της έλεγα τώρα εγώ παραμύθια. Σε λίγο άνοιξε τα μάτια της, που ήταν σβησμένα από την αρρώστια και την ταλαιπωρία. «Έφαγες τίποτα;» με ρώτησε ξεψυχισμένα. «Να τρως, έχεις τόσα τρεχάματα... Φύγε, φύγε τώρα. Άντε να ξεκουραστείς, μην ανησυχείς για μένα...».

―Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του "Έχω Μόνο Εσένα" - εκδόσεις Μελάνι. Αναδημοσιεύεται με την άδεια του συγγραφέα.

Βιβλίο
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
Συγκλονιστικο! Δραστικο αναγλυφο καταστασεων και αισθηματων που διαπερναει την υπαρξη του αναγνωστη. Ελπιζω να εγινε καλα η μητερα του συγγραφεα. Το να βλεπεις και να μην μπορεις να βοηθησεις, με τα χερια δεμενα να πονας και το μονο που μπορεις να προσφερεις να ειναι η τσακισμενη απο αβεβαιοτητα παρουσια σου!
Αυτο ακριβως βιωσα μολις πριν δυο μηνες.Μολις το διαβασα ριγησα απο τη συγγινηση.Λες και το εγραψε για μενα.Ας αναπαυθει η ψυχουλα της μανουλας μου.Θα μου λειπει παντα..........