"Γιατί να περιοριστουμε μονο στα σεξουαλικα αδικηματα και όχι και σε αλλα...οικονομικα, αστικα"...τον χαλβά σου εσύ :-)Βρε! Δεν είπα:"Οι δυναμικές μεταξύ του καλλιτέχνη και των μοντέλων *ξεπερνούν* αρκετά την μονοθεματική οπτική του "ενήλικο άτομο σε σεξουαλική σχέση με έφηβο""?(Σωβινισμός, αποικιοκρατία, οριενταλισμός-εξωτικισμός, πατριαρχία. Ρίχνεται φως και σε αυτά τα πλαίσια). Επιπλέον, ο Γκωγκέν και ο κάθε καλλιτέχνης της συνομοταξίας αυτής (το έργο του δηλαδή) έχει -εκτός από παγκόσμια αναγνωρησιμότητα- αναρίθμητες εκθέσεις, αφιερώματα, αναλύσεις και πολύ μελάνη από πίσω κ.λπ.. Πλέον, οι εκθέσεις δεν περιορίζονται στο π.χ. γκωγκέν-έκθεση ή γκωγκέν-ρετροσπεκτίβα, αλλά πολλές φορές έχουν θεματικές, προσπαθούν να προσελκύσουν κόσμο και -ναι- μπορεί να εστιάσουν σε λιγότερο γνωστές πτυχές ή να χειριστούν θέματα με κάποιο πρωτοποριακό τρόπο ή -ναι- να το συνεντάξουν σε άλλα πλαίσια κ.λπ..Τα πορταίτα, τα εικονιζόμενα άτομα, αυτά που εμείς βλέπουμε δύνανται να έχουν άμεση σχέση με τον καλλιτέχνη, την ιστορία του και τα προβληματικά του σημεία.------Κάποια πράγματα δεν μπορεί ο κόσμος να το έχει τούμπανο, εφόσον έχουν ανοίξει οι σχετικοί διάλογοι, και τα μουσεία κρυφό καμάρι, όπως στην περίπτωση του Εric Gill, εφόσον 3 δεκαετίες είναι γνωστά κάποια πράγματα. Τέλος, εκεί σε θέλω κάβουρα, ως όντα με πολυπλοκότητα σκέψης, δυνατότητα διαχειρισμού διαφόρων εκφάνσεων της πραγματικότητας, θετικών και αρνητικών μαζί.(Τα άρθρα τα βάζω επειδή φαίνεται κάποιοι να έχουν εξαιρετικά ολοκληρωμένη άποψη για ζητήματα που εξαιρετικά ελάχιστα γνωρίζουν).Ενδιαφέρον έχει κι αυτό, με τίτλο:"Eric Gill: can we separate the artist from the abuser?Eric Gill was one of the great British artists of the 20th century – and a sexual abuser of his own daughters. A new exhibition at Ditchling asks: how far should an artist’s life affect our judgment of their work?"https://www.google.gr/amp/s/amp.theguardian.com/artanddesign/2017/apr/09/eric-gill-the-body-ditchling-exhibition-rachel-cooke