Για μένα ένας ηθικός πανικός εναντίον του Γκωγκέν, προφανώς, και δεν είναι αναγκαίος ...αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει, καν, ηθικός πανικός. Δεν βρίσκω αρνητική την γνωστοποίηση του πλαισίου στο οποίο έδρασε ο καλλιτέχνης κι όχι, μόνον, σε κάποια βιογραφία με την οποία οι ελάχιστοι των ελάχιστων θα ασχοληθούν.Τα power dynamics μεταξύ του καλλιτέχνη και των μοντέλων ξεπερνούν αρκετά την μονοθεματική οπτική του "ενήλικο άτομο σε σεξουαλική σχέση με έφηβο". Συμφωνώ και με το σχόλιο τ@ moli8 παραπάνω.Παρακάτω το σκεπτικό του χειρισμού κάποιων από τα κείμενα της έκθεσης και νομίζω ότι αξίζει, κανείς, να ρίξει μία ματιά, διότι οι αντιδράσεις μοιάζουν λίγο automated response:"‘Formal Analysis Cannot Occlude the Real Issues’: How Curators Are Addressing Gauguin’s Dark Side in a New Show at the National Gallery in LondonArt museums are grappling with how to display great works by artists who abused their models."https://www.google.gr/amp/s/news.artnet.com/exhibitions/gauguin-metoo-national-gallery-1672810/amp-pageΥγ.Μώρε, ελαφρώς "reductio ad Hitlerum" αυτό με τους ναζί.