«Σοκ και δέος». Έτσι παρουσίαζαν τον Δεκέμβριο του 2014 τα ΜΜΕ την κατάσταση των παιδιών στη χώρα.Αφορμή, τα στοιχεία που έφερε στη βουλή η ελληνική επιτροπή της UNICEF μαζί με τον Συνήγορο του Πολίτη. Ποια ήταν τα στοιχεία που προκάλεσαν το σοκ; Τέσσερα στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε συνθήκες φτώχιας. Έως 3.000 παιδιά βρίσκονται σε ιδρύματα, πολλά επειδή οι οικογένειες τα αφήνουν εκεί λόγω ακραίας φτώχιας. Δεν εμβολιάζονται όλα τα παιδιά, επειδή δε διατίθενται δωρεάν εμβόλια. Μεγάλη ανησυχία εκφράστηκε και για τη συρρίκνωση πόρων και την ενδοσχολική βία στην εκπαίδευση.Και πού οφείλονται όλα αυτά; «Υπάρχει τεράστιος προβληματισμός για τις συνέπειες που έχουν τα μνημονιακά μέτρα και γενικότερα οι πολιτικές λιτότητας πάνω στα δικαιώματα του παιδιού», είπε ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη.Τα μνημονιακά μέτρα και οι πολιτικές λιτότητας, όμως, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Τα εφάρμοσαν συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι και συγκεκριμένες κυβερνήσεις την τελευταία πενταετία. Η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν μία από αυτές.Γι΄αυτό ακριβώς, είναι υποκρισία το να δίνει ο Αντώνης Σαμαράς το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να σωθούν δύο παιδιά, ενώ ταυτόχρονα με τις πολιτικές που ασκεί η κυβέρνησή του οδηγεί στην εξαθλίωση εκατοντάδες χιλιάδες άλλα παιδιά. Και για αυτό ακριβώς, δεν εισέπραξε συγχαρητήρια. Και αυτό ακριβώς το σχόλιο για την έλλειψη συγχαρητηρίων, μας θυμίζει, για άλλη μία φορά, ότι δεν αρκεί να έχει κάποιος ανθρωπιά, εντιμότητα και ακεραιότητα, αν αυτά δε μετουσιώνονται σε πολιτική συνείδηση. Γιατί χωρίς αυτή, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις, τα συμπεράσματα θα είναι πολύ συχνά λανθασμένα.
