Η γνωστή φοβικότητα των αριστερότροπων βυζαντινολόγων. Η έλλειψη σεβασμού και αγάπης πολλών βυζαντινολόγων έναντι του Βυζαντίου είναι γνωστή (Cyril Mango et.al.).Η Αρβελέρ, που είναι πάνω από πολιτικά κολλήματα, έχει καταφέρει να δώσει τον ορισμό της ελληνικότητας του Βυζαντίου: ο ουμανισμός της ελληνικής παιδείας μετεξελίχθηκε σε έναν ελληνοπρεπή χριστιανικό ουμανισμό. Γι' αυτό και οι ορθόδοξες χώρες δεν βγάλαν ποτέ ούτε Τρίερ, ούτε Ίψεν, ούτε όλη αυτή την αρρώστια του βορρά. Είτε αρέσει είτε όχι η ελληνική έκδοση της ορθοδοξίας είναι πολύ πιο ελευθεριακή από τις περισσότερες εκφάνσεις του χριστιανισμού χωρίς να απεμπολεί την πνευματικότητά της, όπως πολλές φράξιες των διαμαρτυρομένων.Αλλά είναι εγγενές στην αριστερή κουλτούρα να προσπαθείς να μειώσεις όσο μπορείς την έννοια του έθνους. Ο δόλιος ο Σβορώνος έζησε σε άλλες εποχές. Ήταν ο ίδιος υπό διωγμό. Μετά στο Ματαρόα μαζί με την Αρβελέρ. Έζησε 6 χρόνια ως ανιθαγενής. Ήταν μεγάλος επιστήμονας αλλά πρέπει να μπορούμε να ξεχωρίζουμε ποιες ήταν οι επιστημονικές του θέσεις και ποιες ήταν (αναπόφευκτα) επηρεασμένες από το πολωμένο κλίμα της εποχής.Όταν λέμε για την ελληνικότητα του Βυζαντίου υπάρχει κανείς τόσο αδαής που να θεωρεί ότι ήταν απλά μια άλλη ονομασία της Ελληνικής Δημοκρατίας; Υπάρχει κανείς τόσο αδαής που να θεωρεί ότι μια πολυεθνική αυτοκρατορία ήταν το ίδιο με ένα εθνικό κράτος; Τα ανωτέρω δεν μειώνουν καθόλου ούτε εξαλείφουν την ελληνικότητά του. Το Βυζάντιο ήταν ελληνόφωνο και ήταν μεστό ελληνικότητας, έτσι όπως αυτή αφομοιώθηκε και κατανοήθηκε από τον χριστιανισμό.Είναι τουλάχιστον μικρονοϊκό, ή έστω υπερβολικά πολιτικά φορτισμένο, να βλέπουμε την ελληνικότητα του Βυζαντίου μετά το 1204 και να αγνοούμε τους Κομνηνούς, τον Ψελλό, το προσκύνημα του Βουλγαροκτόνου στην Παναγιά την Αθηνιώτισσα (σ.σ. Σουμελά) στον μετασκευασμένο Παρθενώνα.Κατά τα λοιπά το γεγονός ότι το Σίδνει έχει 180 ελληνικές κοινότητες είναι από μόνο του συγκλονιστικό και λέει πολλά για την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα.
