Από επιλογή αρνούμαι να αποκτήσω δίπλωμα αυτοκινήτου και αυτοκίνητο. Μένω στην Αθήνα και τα ΜΜΜ, μπορεί μεν να μην είναι ότι καλύτερο, αλλά θεωρώ ότι εξυπηρετούν σε μεγάλο βαθμό τις ανάγκες για μεταφορά τόσο στο κέντρο της Αθήνας, όσο και σε άλλες περιοχές. Προφανώς χρησιμοποιώ Beat & Uber. Οι λόγοι που την ημέρα χρησιμοποιώ Beat και το βράδυ Uber είναι κατ’ αρχάς για το μεγάλο ζήτημα της διπλής ταρίφας (βράδυ) και στη συνέχεια (ημέρα-βράδυ) για τον έλεγχο, την επιλογή και την αξιολόγηση του οδηγού και της διαδρομής. Δεν θα είχα κανένα απολύτως πρόβλημα, αν ένα ΤΑΞΙ που θα έβρισκα στην τύχη, θα ικανοποιούσε όλες τις παραπάνω συνθήκες που ισχύουν με την Beat και την Uber. Υπάρχει ένα κυρίαρχο επιχείρημα που προβάλει ο μέσος ταξιτζής: "Εγώ πριν 10-15 χρόνια έδωσα 100.000-150.000€ να πάρω άδεια για το ΤΑΞΙ, δεν μπορεί η Uber και ο καθένας να μου παίρνουν το ψωμί". Εσκεμμένα ξεχνάει πως το ΤΑΞΙ είναι και αυτό ένα μαγαζί, με τη διαφορά πως αντί για ένα σταθερό γεωγραφικό σημείο, έχει 4 ρόδες. Ξεχνάει επίσης πως στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, το μαγαζί του είναι ένα από τα πολλά μαγαζιά που είτε έκλεισαν, είτε ετοιμάζονται να κλείσουν, είτε δεν έχουν τα έσοδα που είχαν κάποτε. Επίσης ο συμβατικός κλάδος των ΤΑΞΙ, δεν επιτρέπει κανενός είδους αξιολόγηση. Πραγματική αξιολόγηση από τους πελάτες. Μέχρι να εμφανιστεί η Beat, δεν υπήρχε κανένας άμεσος και αποτελεσματικός τρόπος να αξιολογηθεί ο ταξιτζής από τους πελάτες του. Σε περίπτωση σοβαρού θέματος, το λόγο θα είχε η αστυνομία, μηνήσεις, τρέξιμο, χαμένος χρόνος στις συμπληγάδες της ελληνικής πραγματικότητας και γραφειοκρατίας. Με την έλευση της Beat, θεωρώ πως το ζήτημα της αξιολόγησης, άλλαξε ριζικά. Πλέον ο οδηγός με το logo της Beat, είναι υποχρεωμένος να προσέχει τι λέει, να είναι καθαρός, να έχει αμάξι καθαρό (δηλαδή μαγαζί καθαρό), να ακολουθήσει τη διαδρομή που θα του προτείνει είτε το GPS είτε ο πελάτης με την παρέμβαση του σε αυτή μέσω της σχετικής εφαρμογής. Ο πελάτης μπορεί να τροποποιήσει την διαδρομή, αν λόγου χάρη δει στο Google Maps ότι υπάρχει αυξημένη κίνηση, στην προτεινόμενη διαδρομή. Το ίδιο ισχύει και στην Uber. Ως πελάτης δεν με ενδιαφέρει το καθεστώς λειτουργίας της συγκεκριμένης εταιρίας. Με ενδιαφέρει να πάω άμεσα, οικονομικά και με ασφάλεια στον προορισμό μου. Με ενδιαφέρει να γνωρίζω από πριν, ποια διαδρομή θα ακολουθήσω πόσο θα μου κοστίσει, ποιος ο οδηγός και τα στοιχεία του. Το επιχείρημα ότι οι οδηγοί της Uber δεν είναι επαγγελματίες και κινδυνεύουμε ως πελάτες, θεωρώ ότι δεν έχει βάση. Από τη στιγμή που μπαίνεις σε ένα αυτοκίνητο ο κίνδυνος για ατύχημα είναι σχεδόν ίδιος, ανεξάρτητα από την λίγη ή πολλή εμπειρία του οδηγού. Επίσης το επιχείρημα που αφορά στην μη έκδοση παραστατικού συναλλαγής από την Uber, θεωρώ πως και αυτό δεν έχει ιδιαίτερη βάση, δεδομένου ότι οι συναλλαγή πραγματοποιείται μέσω Τράπεζας, και τα σχετικά transactions είναι στη διάθεση οποιασδήποτε ελεγκτικής αρχής. Το κυριότερο και εκεί εντοπίζω τη μοναδική διαφορά μεταξύ Uber και Beat, αφορά τη 2πλη ταρίφα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί το βράδυ η χρέωση μιας υπηρεσίας να έχει διπλή τιμολόγηση. Δηλαδή ένας IT Operator, με νυχτερινή βάρδια, θα πρέπει να πληρωθεί x2; Ένα 24 περίπτερο στο διάστημα 00:00 με 6:00 θα πρέπει να προσφέρει τα προϊόντα του σε 2πλάσια τιμή; Ένα βενζινάδικο στο διάστημα 00:00 με 6:00 θα πρέπει να χρεώνει την καύσιμη ύλη x2; Ένα bar στο διάστημα 00:00 με 6:00 θα πρέπει να χρεώνει x2 τα ποτά του; Γενικότερα όποιος εργάζεται ή προσφέρει αγαθά και υπηρεσίας τη νύχτα θα πρέπει να τιμολογεί ή να αμείβεται x2; Θεωρώ πως όχι. Ως εκ τούτου, θεωρώ παράλογη και ληστρική την x2 χρέωση της διαδρομής τις νυχτερινές ώρες από τους οδηγούς ΤΑΞΙ. Συνοψίζοντας ως πελάτης επισημαίνω 3 εγκληματικά μειονεκτήματα στον κλάδο των ΤΑΞΙ:Άρνηση των οδηγών για αξιολόγηση από τους πελάτες, επιβολή απαγόρευσης σε οποιαδήποτε (ανταγωνιστική η μη) επιλογή (Beat-Uber)-δηλαδή μονοπώλιο, ληστρική διπλή χρέωση υπηρεσιών μεταφοράς κατά τις νυχτερινές ώρες. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό όσο και αν δημιουργεί προβλήματα, ότι το κυρίαρχο δόγμα είναι η οικονομία της ελεύθερης αγοράς, ο ανταγωνισμός, ο λιγότερος κρατικός παρεμβατισμός. Δεν κρίνω στο παρόν κείμενο κατά πόσο καλό ή κακό είναι αυτό το δόγμα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και σε αυτή την πραγματικότητα καλούμαστε να επιβιώσουμε. Ως εκ τούτου, θεωρώ πως όσο μεγαλύτερο είναι το εύρος ορισμένων επιλογών, όσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός, όσο ισχυρότερος είναι ο έλεγχος και η αξιολόγηση από τους πελάτες σε προσφερόμενες υπηρεσίας και αγαθά, τόσο ιδανικότερο θα είναι και το αποτέλεσμα τιμών και προσφερόμενων αγαθών-υπηρεσιών. Ας καταλάβει ο κλάδος των ΤΑΞΙ, πως ο προστατευτισμός και η περαιτέρω στεγανοποίηση του επαγγέλματος τους, θα οδηγήσει αναπόφευκτα στον αφανισμό τους, οδηγώντας τους καταναλωτές στην αναζήτηση άλλων επιλογών μεταφοράς.UTF-8
