#7Σε δύο πράγματα θα εστιάσω σε σένα και με συγχωρείς για τον ενικό, αλλά μου βγαίνει πιο άνετα.1.Σου εξήγησε η φίλη σου γιατί δεν σε θέλει στις διακοπές; Αν δεν σε θέλει επειδή έχει κανονίσει με το σύντροφο της, οι δυο τους μου φαίνεται λογικό και δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Ή είναι οικογενειακές διακοπές; Αν εδώ η απάντηση είναι ναι, παίζουν κι άλλα πράγματα, όπως πχ, πόσο φίλες είστε, τι βαθμός οικειότητας υπάρχει, έχετε ξαναπάει διακοπές, σε βλέπει τόσο φίλη της όσο τη βλέπεις εσύ; Δεν ξέρω τι μπορεί να παίζει και υπάρχουν κι άλλα και ίσως είναι λίγο υπερβολικό αυτό με τις υποθέσεις. Μάλλον το έριξα στο πολύ μπλαμπλα και δεν είπα αυτό που έπρεπε συνοπτικά να πω: ότι το γεγονός ότι η φίλη σου δεν σε θέλει στις διακοπές μαζί της κάτι λέει για τη σχέση σας ή για εσένα την ίδια. Κάτι μπορεί να κάνεις που δεν της αρέσει, ώστε να σε έχει μαζί της τις μέρες που θα πάει να χαλαρώσει. Κοίταξε το λίγο και αυτό.2.η κόρη σου είναι σε περίεργη ηλικία που θέλει στήριξη. Επειδή το βασικό μου επάγγελμα έχει να κάνει με παιδιά στην εφηβεία, θα σου πω το εξής. Τα παιδιά χρειάζονται γονιό, όχι φίλο το γονιό τους. Χρειάζονται έναν άνθρωπο ανοιχτό προς αυτά και δυνατό ώστε να τους εμπνέει εμπιστοσύνη και κυρίως έναν άνθρωπο που να μη μοιάζει με κριτής. Τότε τα παιδιά απομακρύνονται, γιατί νιώθουν ότι ο γονιός τους δεν πρόκειται να καταλάβει, ή ότι θα αρχίσει την γκρίνια και δεν τους έφτανε το πρόβλημα τους, θα έχουν φωνές, κριτική, απαγορεύσεις. Όχι τίποτα άλλο αλλά οι έφηβοι έχουν και την τάση ένα μικρό πρόβλημα στα μάτια τους να το κάνουν πολύ μεγάλο. Σκέψου, όλη αυτή την αδυναμία και την απελπισία που βγάζεις στο κείμενο σου αυτό, να την βλέπει η έφηβη κόρη σου. Είναι πολύ εύκολη η σκέψη για τους έφηβους «η μαμά είναι στενοχωρημένη με τα δικά της, ας μην την βαρύνω με τα δικά μου, άλλωστε μεγάλωσα πια». Το έκανα εγώ, το έκαναν και φίλοι μου, το κάνουν τώρα και μαθητές μου, οι οποίοι ευτυχώς που με εμπιστεύθηκαν και μίλησαν σε μένα τουλάχιστον. Α, και τα παιδιά επίσης δεν θέλουν ανάκριση. Αν βλέπεις ότι κάτι έχει και δεν το μοιράζεται μην προσπαθείς να της το βγάλεις με το τσιγκέλι, δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ. Το πολύ πολύ να αρχίσει ένας τσακωμός που θα σου λέει ότι είσαι καταπιεστική και δεν την καταλαβαίνεις. Αν θέλεις να βελτιώσεις τη σχέση σου με την κόρη σου ξεκίνα από δύο βασικά πράγματα: αν δεις ότι πετύχει κάτι καλό πες μπράβο, δεν ξέρω αν ξέρεις πόσο πολύ το χρειάζονται τα παιδιά. Το άλλο είναι αν δεις κάποιο λάθος ή παράπτωμα μην μαλώσεις ή μην γκρινιάξεις. Πλησίασε την ήρεμα και κουβεντιάστε για την αποτυχία της, χωρίς να έχεις διάθεση να την κρίνεις. Έτσι σιγά σιγά ίσως να αρχίσει να σε εμπιστεύεται. Αλλά προσοχή: μην ξεθαρέψεις στην πορεία και πεις ότι η κόρη σου είναι φιλενάδα σου. Υπάρχουν πράγματα για τις ζωές των γονιών που κανένα παιδί δεν θέλει να ακούσει.
