#5 – αγαπητή 5, να μιλήσω ως κόρη και με αδελφή που ακόμη μένει στο πατρικό μας. Μεγαλώνοντας η μαμά μας, ενώ πάντα ήθελε να τη βοηθάμε με τις δουλειές τους σπιτιού κ μας τό λεγε, η συμπεριφορά της ήταν πάντα επικριτική, με παρατηρήσεις ότι δεν σφουγγαρίζουμε καλά, δεν διπλώσαμε καλά τα ρούχα κλπ καταλήγοντας στο 'κάτσε να το κάνω εγώ να δεις’ , το οποίο φυσικά ούτε εγώ ούτε η αδελφή μου βρήκαμε ποτέ εποικοδομητικό όπως καταλαβαίνεις. Κατέληγε να τα κάνει όλα μόνη της, ή αν κάναμε κάτι (πχ βάλαμε σκούπα), θα πήγαινε να βρει την ΜΙΑ τρίχα στη γωνίτσα του σαλονιού κ με αφορμή αυτό θα ξανάβαζε σκούπα μόνη της. Φυσικά σταματήσαμε κ οι δυο να κάνουμε δουλειές κάποια στιγμή, κ ακούγαμε την γκρίνια που έτσι κ αλλιώς ακούγαμε. Θα μου πεις, επειδή ήταν έτσι η δική σου μαμά δεν σημαίνει πως είναι όλοι, κ θά χεις δίκιο, αλλά από συζητήσεις με φίλες (και με φίλες από ακατάστατες μέχρι υπερβολικά καθαρές στα όρια του ψυχαναγκασμού) όλες λέγαμε το ίδιο πράγμα. Τσέκαρε λοιπόν κατά πόσον η συμπεριφορά αυτή είναι κάτι που κάνεις κ εσύ – κ αν ναι, προσπάθησε να δουλέψεις στο να το αλλάξεις για να την ενθαρρύνεις. Επίσης τσέκαρε αν ο δικός σου ορισμός του καθαρίσματος είναι ο ίδιος με της κόρης σου (ειδικά στις ηλικίες των 20 δεν δίνει κάποιος σημασία σε βάθος ειδικά σε καθημερινές δουλειές), για παράδειγμα αν πχ της λες να καθαρίσει το τραπέζι μετά το φαγητό μπορεί για εκείνην αυτό σημαίνει να μαζέψει τα ψίχουλα με το βετέξ, ενώ για σένα να σημαίνει αυτό συν το να το κάνει με χλωρίνη από πάνω. (Τά χω δει όλα, γι αυτό τα επισημαίνω, με συγκάτοικο που καθάριζε τα κεσεδάκια του γιαουρτιού με χλωρίνη πριν τα βάλει στο ψυγείο απτο σουπερ μάρκετ κ μένα μ έλεγε βρωμιάρα που τά βαζα έτσι).Αν με τα παραπάνω είναι όλα οκ, τότε σίγουρα η κόρη σου έχει επαναπαυθεί ότι θα της κάνεις εσύ τις δουλειές, κ άρα συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρξει κάποια ‘τιμωρία’. Είτε αυτό είναι να της κρατάς λίγο χαρτζιλίκι είτε πολύ, αυτό εσύ το ξέρεις.