@Nick Vertigo: Επιλέγω να γράψω σε νέο comment γιατί θα χανόμασταν. Όταν είπα πριν ότι τα πάντα μπορούν να μεταφραστούν, εκτός του ότι είχα ξεχάσει τη λέξη "πάντα", δεν εννοούσα ότι πρέπει να μεταφραστούν αλλά δύναται να μεταφραστούν. Η δυνητική επιλογή της μετάφρασης ενός όρου δεν την επιβάλει ως θέσφατο. Όπως είπα και παραπάνω, όλα είναι θέμα αποδέκτη. Σαφώς στο κοινό που απευθύνεσαι θα μιλήσεις με τρόπο που καταλαβαίνει. Αλλά από την άλλη δεν είναι κακό να τους μαθαίνεις καινούρια πράγματα (όπως έναν όρο) τη στιγμή που σου δίνεται το βήμα.Για τις άλλες σου απορίες θα σου πω πάλι τι έμαθα στη σχολή μου. Η ελληνική γλώσσα είναι μια μαθηματική/μουσική γλώσσα. Βασίζεται σε αρμονίες και παλαιότερα είχε προσωδιακή προφορά. Κοινώς, το ωμέγα ήταν μακρόσυρτο όμικρον (ένα οο δηλαδή) κ.ο.κ. Έτσι η ορθογραφία μιας λέξης είχε σημασία καθώς έβλεπες ποια ήταν η προφορά της. Από τους ελληνιστικούς χρόνους κι ύστερα όταν ανακαλύφθηκε η μικρογράμματη γραφή και η ελληνική έγινε "η αγγλική του σήμερα", εφευρέθηκαν τα τονικά σημάδια που βοηθούσαν τους ξένους να μάθουν την προφορά. Όταν κι αυτή καταργήθηκε η ορθογραφία πήρε έναν ιστορικό χαρακτήρα. Όταν έναν όνομα, μια λέξη, μια φράση, έχει αυτό το ιστορικό χαρακτήρα, καλό είναι να παραμένει ως έχει για να αποφύγουμε τα logistics. Δεν είμαι κατά της αλλαγής προς το καλύτερο, αλλά αν η αλλαγή δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ' όσα λύνει δεν μπαίνω στον κόπο καν. Ο Νεύτων μας ήρθε έτσι. Γιατί να μπω στην διαδικασία να τον πω Νιούτον; Και μετά σκέψου το άλλο: Κάθε όνομα ή λέξη που μας έρχεται από μια άλλη γλώσσα οφείλει να μεταγραφεί με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρηθεί η σωστή προφορά της. Ποιος όμως ορίζει την σωστή προφορά; Τον Charlemagne, πως θα τον πω; Καρλομάγνο επειδή έτσι μας ήρθε ιστορικώς μεταγραμμένο; Θα πρωτοτυπήσω και θα τον πω Σαρλεμάν όπως θα τον έλεγαν οι Φράγκοι; Μα ήταν και βασιλιάς της Ιταλίας οπότε πρέπει να καταλήξω στο Καρόλους. Επ, στάσου ήταν και πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Γερμανία σαν να λέμε), οπότε μήπως το Καρλ είναι το σωστότερο; Και τι γίνεται με το "ρ" των Γάλλων και των Γερμανών που προφέρεται "γ"; Γιατί λέμε Λαγκάρντ και όχι Λαγκάγντ; Αν θέλουμε τον Καρτέσιο να τον πούμε Ντεκάρτ, γιατί δεν πάμε ένα βήμα παραπάνω και να τον πούμε Ντεκάγτ εφόσον ο άνθρωπος ήταν Γάλλος;Οι ελληνική μισεί της χασμωδίες. Έτσι, η προφορά (και συνεπώς η γραφή) πολλές φορές προσαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγονται. Το Χέμινγουεϊ, προφέρεται σχεδόν με μία ανάσα ergo είναι και το σωστότερο. Το Χέμινγκουεϊ, έχει ένα "γκ" που δυσκολεύει, σπάει τη λέξη σε δύο ανάσες. Δοκίμασέ το και θα δεις. Και το "g" στο Hemingway όπως είπες κι εσύ δεν είναι ΑΚΡΙΒΩΣ silent. Είναι όμως όσο silent επιβάλλεται :DΔεν είναι θέμα ασέβειας προς τη γλώσσα. Αλλά κάποια πράγματα, εφόσον δεν δημιουργούν προβλήματα, ας μην τα σκαλίζουμε. if it ain't broke don't fix it! Τα μεσαία ονόματα δεν είναι συνηθισμένο στα ελληνικά γι αυτό και παραλείπονται συνήθως στις ελληνικές εκδόσεις. Από την άλλη θα με ρωτήσεις και με το δίκιο σου "γιατί δεν μένουν τα ονόματα των ξένων ως έχουν;" Και δίκιο θα έχεις, δεν είμαι κατά αυτής της πρακτικής ωστόσο, αν δω κάπου γραμμένο τον Burroughs και δεν ξέρω αγγλικά πώς θα καταλάβω ότι λέγεται Μπάροους και όχι Μπουρουγκχς ας πούμε; Αν δεν ξέρω γαλλικά πώς θα προφέρω τον Maurice Chevalier; Μαουρίς Τσεβαλιέρ;Η κουβέντα μπορεί να κρατήσει ώρες ατελείωτες και επειδή φλυάρησα, σταματώ εδώ. Σε γενικές γραμμές μπορείς ν' αντιληφθείς το σκεπτικό πάντως. :)