Δεν θέλω ακριβώς να απαντήσω στο σχόλιό σου, όμως δίνεις αφορμή για κάτι που γίνεται αδιόρατα λόγος και στο άρθρο, και γενικά όποτε μιλάμε πλέον για ρατσισμό, ή το αντίθετο. Έχει ενδιαφέρον να κοιτάξουμε μέσα από το νήμα της ιστορίας-τουλάχιστον στο κομμάτι που μας αφορά εμάς τους Έλληνες- και να καταλάβουμε αν συγχέουμε τον ρατσισμό με τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ εθνοτικών ομάδων, όταν όμως αυτές οι ομάδες ανταγωνίζονται ακούσια ως εθνοτικές ή μή όμόφυλες μια ντόπια αγορά εργασίας. Π.χ : Οι Εβραίοι, για τους Ναζί του Χίτλερ, υπήρξαν θύματα μιας ψευδούς προπαγάνδας η οποία τους ήθελε να λυμαίνονται τον πλούτο των Γερμανών ντόπιων σε καιρό κρίσης και φτώχιας, ή ήταν θύματα μιας καθαρά ρατσιστικής ιδεολογίας που τους ήθελε κατώτερους των Αρίων; Διότι από την άλλη οι Ναζί καταφέρονταν και κατά των κομμουνιστών, οι οποίοι δεν αποτελούν μεν φυλή, αλλά ουσιαστικά ανταγωνίζονταν ιδεολογικά τον Ναζισμό σε ένα επίπεδο κατανομής του πλούτου. Και αν η απάντηση σ'αυτό είναι ότι είναι ρατσισμός-διάκριση το να πολεμάς αντιδημοκρατικά μια δικτατορία του προλεταριάτου που από την ιδεολογική της φύση επέρχεται στην πραγματικότητα μέσα από τους πολλούς, γιατί ουδέποτε θεωρήθηκε ρατσιστική στις ΗΠΑ; Αντίστοιχα, ήταν άραγε ρατσιστικό-διακρισιακό το κυνήγι των αριστερών πριν κατά και μετά τον Εμφύλιο στην Ελλάδα, αυτών δηλαδή που συγκρούστηκαν και θυσιάστηκαν επί κατοχής κατά των ρατσιστών Ναζί ή πολεμήθηκαν ως Σοβιετικό λόμπι προκειμένου να χτυπηθεί σε ένα πλαίσιο πολιτικού και άρα οικονομικού και εξουσιαστικού ανταγωνισμού το Σοβιετικό λόμπι; Αν είναι το δεύτερο, τότε η αντίσταση των αριστερών στους ναζί ήταν αντιρατσιστική ή ανταγωνιστική; Σήμερα πάντως να θυμήσω ότι οι αριστεροί-αποτόκια των αλλοτινών- στην Ελλάδα δηλώνουν ντε φάκτο αντιρατσιστές ενώ συνεχίζουν να διεκδικούν ιδεολογικά και εργασιακά τον πλούτο σε ένα ίδιο ανταγωνιστικό πλαίσιο, μόνο που αυτή την φορά γίνεται μέσα από τον κοινοβουλευτισμό και την αξίωση των εργατικών δικαιωμάτων της απεργίας. Για να δούμε λίγο καλύτερα το πρόβλημα, θέτω το εξής ερώτημα: Η περίπτωση αυτού που λέμε ρατσισμός απέναντι στους Αλβανούς του '90, ή απέναντι στο σύγχρονο κύμα μετανάστευσης, πόσο μοιάζει-και μέσα από αυτό θα οριστεί- με την αντιμετώπιση των ομόφυλων Ελλήνων μεταναστών της Μικρασιατικής καταστροφής; Γιατί άραγε τότες, ο ντόπιος απέφευγε τα συνοικέσια με τους μετανάστες, δεν συνωστίζονταν μαζί του και τον είχε να δουλεύει σε κωλοδουλειές για ψίχουλα; Ήταν ένας ρατσισμός κατά ιδεολογία ή ήταν απλώς μια στάση απέναντι σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό λόγω των δυνατοτήτων του εισρέοντος πληθυσμού αλλά ακόμα και του φθηνού μεροκάματου από την μία, πράγμα που καθιστούσε και απαγορευτικά τα συνοικέσια από την άλλη; Ήταν/είναι ο Έλληνας ρατσιστής, ή απλώς καταφέρεται εναντίον ενός εισρέοντος φθηνού και άρα ανταγωνιστικού εργατικού δυναμικού από τη μία-ανεξαρτήτως αν είναι Έλληνας ή όχι απ ότι φαίνεται, αρκεί και μόνο που δεν έχει τίτλους κυριότητας ή κληρονομιά στον τόπο, δηλ δικαιώματα- και από την άλλη ακριβώς γι αυτό και ως τέτοιο χρησιμοποιείται για φθηνή παραγωγή; Συνεπώς μέσα από αυτό το πρίσμα έχει ή όχι δίκιο ο Βαλλιανάτος, μιας και θίγει ομοεθνείς κατηγορίες υπαλλήλων; Και μιας και ο Βαλλιανάτος είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος συντελείται πραγματικά ρατσισμός όταν μιλάμε για ζητήματα πλουτισμού ή τελικά ο ρατσισμός είναι μόνο μια ιδεολογικογενής έννοια και πρακτική, που εντος της φυσιολογίας του ασκείται κατα συνέπεια στην εργασία, στους όρους και στους χώρους της; Ο Έλληνας είναι ρατσιστής π.χ. όταν θέλει έξω τους ξένους που θα μας πάρουν τις δουλειές ή όταν χρησιμοποιεί τον ίδιο ξένο για να τον πληρώνει φθηνά; Ο κομμουνισμός στο διεθνιστικό του μοντέλο, τους θέλει όλους καλά με δουλειές ισότιμα αμοιβόμενες, πράγμα που μας οδηγεί να αναρωτηθούμε αν οι τάξεις είναι αποτέλεσμα διακρισιακής πρακτικής. Ακόμα και έτσι όμως να ναι, στέκει σήμερα μια αριστερά στην Ελλάδα με διεθνιστικά αιτήματα; Μπορεί να εφαρμοστεί ή να τουλάχιστον να προπαγανδίσει έτσι ώστε να αποτελέσει αντίβαρο στην Χρυσή Αυγή, ότε και αν αυτή η τελευταία είτε καπηλεύεται τον ανταγωνισμό για να ικανοποιήσει την ιδεολογία και το όραμά της, είτε καπηλεύεται μια ρατσιστική ρητορική για να δυναμώσει(μιας και αυτός ο νεοφασισμός είναι κανονικότατα και με τον νόμο πλέον κοινοβουλευτικός). Είναι ο ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής ρατσιστής ή γίνεται; Η σωστή ρητορική της αριστεράς θα ταν αντιρατσιστική ή αντικαπιταλιστική; Είναι ένα και το αυτό;