Είναι πολύ θετικό και αναγκαίο να συζητάμε, να αναλύουμε, να αποδομούμε, να θέτουμε τα ιστορικά γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση... Αλλά γιατί πρέπει να τελειώνουμε με τον εορτασμό τέτοιων επαιτειων; Δεν με ενδιαφέρει αν αυτός που προτείνει κάτι τέτοιο είναι ακροδεξιός, ακροαριστερός ή κάτι πιο mainstream... επίσης δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είναι και ως εκ τούτου αν ανήκει ή όχι στην γενιά του Πολυτεχνείου, δεν με ενδιαφέρει αν ήταν μέσα ή έξω, αν έχει ξεπουληθεί, αν το έχει κάνει παντιέρα ή αν έχει σιωπήσει... Για πολλούς από εμάς, τη "γενιά του Μνημονείου", χεχ, η εξέγερση του Πολυτεχνείου αξίζει να μνημονεύεται για αυτό που ήταν, μία εξέγερση της νεολαίας της εποχής απέναντι σε ένα διδακτορικό, αυταρχικό καθεστώς... (πόσο μάλλον ακριβώς επειδή πρόκειται για μία ως επί τω πλείστων ακαθοδήγητη δράση και φυσικά από τις λίγες περιπτώσεις αντίστασης στη χούντα, όπως τονίζεται), μία εξέγερση για δημοκρατία και ελευθερία. Αποτελεί ένα συμβολικό ιστορικό γεγονός και μία πηγή άντλησης ιδανικών. Κάποτε είχαμε στρατιωτική δικτατορία, κάποιοι - λίγοι θέλετε; λίγοι ας είναι - σηκώσανε κεφάλι, είναι ιστορία και αξίζει να το θυμόμαστε, να το μνημονεύουμε και να παραδειγματιζόμαστε από αυτό...- προφανώς δεν θα παραδειγματιστούμε από τους νέους και τους νυκοκυραίους της εποχής που τρέχανε στα στάδια να παρακολουθήσουν σπαρτιάτικες αναπαραστάσεις μάχης και ολυμπιάδες τραγουδιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε μυθομανείς ή κωφεύουμε στην οποιαδήποτε κριτική. Επίσης, όσοι είναι σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν ταυτίζουν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου αποκλειστικά με την Δαμανάκη και τις αποτυχίες της μεταπολίτευσης (της πλέον σταθερής πολιτικά περιόδου στην ελληνική ιστορία παρόλα τα 1000 της αρνητικά). πρώτον, η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου, είναι μία πολιτική κατασκευή που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται είτε ως η κολυμβήθρα του Σηλωάμ, είτε ως το κουτί της Πανδώρας και δεύτερον, ακόμα και αν δεχτούμε την ύπαρξη αυτής της "μεταφυσικής οντότητας", συμβαίνει αργά ή γρήγορα κάθε γενιά να προδίδει στο τέλος κάποια - όχι όλα - από τα ιδανικά της... αυτά εν τέλει συνεχίζουν να εμπνέουν...