Η Sara μετράει αρκετά χρόνια ως χορεύτρια, δασκάλα χορού και χορογράφος. Πέρα από το dancehall, που προσπαθεί να εξελίσσει όσο καλύτερα μπορεί χρόνο με τον χρόνο, διοργανώνει από το 2014 το «TUN it Up Festival», με δασκάλους από την Τζαμάικα και από όλο τον κόσμο, ενώ το 2016 βρέθηκε στην πρώτη θέση στον παγκόσμιο dancehall διαγωνισμό «Dancehall Master World» στο Παρίσι, ως σόλο χορεύτρια.
Ετοιμάζει χορευτικά training προγράμματα για το καλοκαίρι, ενώ τα πρότζεκτ, τα βίντεο και οι συνεργασίες για την ίδια μοιάζουν να μη σταματούν ποτέ, αφού, όπως λέει, «δεν ησυχάζει αν δεν σχεδιάζει εκατό πράγματα μαζί». Όταν τη συναντάμε στην Ομόνοια, φοράει κόκκινα και ξεχωρίζει από μακριά, μαζί με την ομάδα της, που αποτελείται από νεαρόκοσμο. Χαμογελαστή και γεμάτη αυτοπεποίθηση, σου μεταδίδει αμέσως τη θετική της ενέργεια.
Όταν ήταν μικρή, οι γονείς της δούλευαν σε έναν χώρο όπου διοργανώνονταν βραδιές χορού με καλλιτέχνες και DJs. «Θυμάμαι να ανεβαίνω ξυπόλυτη στην πίστα, να χορεύω ασταμάτητα και να μην κατεβαίνω έως το πρωί. Από τότε οι γονείς μου κατάλαβαν ότι όλο αυτό το κομμάτι του χορού ήταν μέσα μου» λέει.
Όταν ήρθε σε ηλικία πέντε ετών στην Αθήνα, την έγραψαν σε μαθήματα μπαλέτου και συνέχισε για πολλά χρόνια, μέχρι να ανακαλύψει την αγάπη της για τα street styles. Οι συναυλίες και τα βιντεοκλίπ του Michael Jackson στο MTV δημιούργησαν για εκείνη το μεγαλύτερο είδωλο και την έκαναν να συνειδητοποιήσει ότι ο χορός ήταν αυτό που θα ήθελε να κάνει στην υπόλοιπη ζωή της.
Το street culture στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί πολύ και πλέον υπάρχουν χορευτές από διάφορα styles που μπορούν να συγκριθούν με χορευτές του εξωτερικού, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα μας. Επίσης, πιστεύω ότι υπάρχουν χορευτές με φρέσκιες ιδέες και τεράστιο χορευτικό background, που δίνουν σημαντικές βάσεις στη νέα γενιά.
«Όλο αυτό υπήρχε στο μυαλό μου για πολλά χρόνια, μέχρι που ωρίμασε ως ιδέα και ξεκίνησα το πρώτο dance project “Nyctophilia”, το καλοκαίρι του 2020» λέει. «Τα μηνύματα που έλαβα γι’ αυτό ήταν πολύ όμορφα, καθώς το βίντεο πήρε διαστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έτσι συνέχισα και τα επόμενα.
Όλο αυτό ξεκίνησε γιατί, πολλές φορές, όταν αναλάμβανα δουλειές ως χορογράφος με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, υπήρχε κάποιος περιορισμός στο τι θέλω να κάνω και πώς να το προβάλω. Όλο αυτό με περιόριζε ως καλλιτέχνιδα και με ενοχλούσε, έτσι λοιπόν πήρα την πρωτοβουλία για τα πρότζεκτ “Nyctophilia”, θέλοντας να δείξω το όραμά μου ως χορογράφου και σκηνοθέτιδας, και το πώς μπορώ μέσα από το δικό μου χορευτικό λεξιλόγιο να αξιοποιήσω κάθε χορευτή εντελώς διαφορετικά, χωρίς να χάσει την ταυτότητά του.
Στο τελευταίο μου “Nyctophilia vol3” δημιούργησα για πρώτη φορά ένα βίντεο με τριάντα χορευτές και άλλα τριάντα άτομα, καθώς μέσα από αυτό ήθελα να αναδειχθούν πολλά styles και χορευτές της Αθήνας. Όλο αυτό ήταν πολύ δύσκολο για μένα, αλλά με ωρίμασε πάρα πολύ, καθώς έμαθα πράγματα από πλευράς σκηνοθεσίας και παραγωγής, που, αν δεν είχα τολμήσει να τα δοκιμάσω, σήμερα δεν θα τα ήξερα.
Διδάσκοντας dancehall από το 2013 στην Ελλάδα, έφτιαξα την ομάδα αυτή στην Αθήνα το 2018 με ένα όραμα, βάζοντας σε όλο αυτό μαθητές μου που ήθελαν να εξελιχθούν μέσα από τον χορό, καθώς ήθελα να σπρώξω, ως δασκάλα τους, άτομα που έβλεπα ότι είχαν το ταλέντο να φτάσουν σε ένα χορευτικό επίπεδο στο οποίο σε λίγα χρόνια θα δημιουργούν δικούς τους μαθητές και, γιατί όχι, θα αναλαμβάνουν επαγγελματικές δουλειές.
Η ομάδα ξεκίνησε με τέσσερα άτομα, πλέον υπάρχουν είκοσι ενεργά μέλη. Είμαι απίστευτα περήφανη γι’ αυτά τα παιδιά, γιατί σε όλα αυτά τα χρόνια σκληρής προπόνησης και δουλειάς κατάφεραν να έχουν διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πολλά πλέον διδάσκουν και έχουν αντίστοιχα δικές τους ομάδες που προπονούν και εξελίσσουν. Για μένα αυτό είναι επιτυχία.
Ξεκίνησα να χορεύω σε πολύ μικρή ηλικία, ενώ χορεύω επαγγελματικά από το 2013. Το street culture στην Ελλάδα έχει εξελιχθεί πολύ και πλέον υπάρχουν χορευτές από διάφορα styles που μπορούν να συγκριθούν με χορευτές του εξωτερικού, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα μας.
Επίσης, πιστεύω ότι υπάρχουν χορευτές με φρέσκιες ιδέες και τεράστιο χορευτικό background, που δίνουν σημαντικές βάσεις στη νέα γενιά. Θεωρώ ότι έχουμε πολλούς ταλαντούχους χορευτές που, αν ενώσουν τις δυνάμεις τους, μπορούν να δημιουργήσουν υπέροχα καλλιτεχνικά δρώμενα. Αυτό που δεν έχουμε, όμως, και το λέω με μεγάλη λύπη, είναι στήριξη από το ίδιο μας το κράτος. Τι εννοώ; Δεν υπάρχουν καλλιτεχνικές χορηγίες, δεν υπάρχουν επιχορηγήσεις ώστε οι καλλιτέχνες να οργανώνουν events και φεστιβάλ, δεν υπάρχει σωστή αναγνώριση του κλάδου μας, όπως συμβαίνει π.χ. με αθλητές που βγαίνουν στο εξωτερικό, διαγωνίζονται και φέρνουν στη χώρα μας διακρίσεις.
Αυτό δεν έχει αναγνωριστεί ποτέ σε χορευτικό επίπεδο. Διότι υπάρχουν χορευτικά ζευγάρια στα ballrooms και χορευτές της street κοινότητας που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στην προπόνηση, στο να εξελιχθούν σε αυτό που κάνουν, καθώς πολλοί από αυτούς έχουν τρομερές διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά δυστυχώς δεν τους ξέρει κανείς στην Ελλάδα. Αυτό για μένα είναι λυπηρό.
Έμπνευση στην πόλη μού δίνει το οτιδήποτε. Τα μαγαζιά, τα κτίρια, ένα ζευγάρι που περπατά σε ένα στενό, μέχρι και ένα graffiti σε μια αλάνα. Η Αθήνα είναι πολύ όμορφη πόλη, τρελαίνομαι να περπατάω στα στενά του κέντρου. Μου βγάζει ταυτόχρονα μια ενέργεια αστικού στοιχείου και χρωμάτων των νησιών μας κι αυτό είναι που με τραβάει πιο πολύ ώστε να εμπνέομαι και να δημιουργώ».
Τα βίντεο του πρότζεκτ «Nyctophilia» υπάρχουν στο κανάλι της Sara στο YouTube.
Instagram: @saraganemofficial
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
