Περιπατητικές συναντήσεις στην Πρέσπα

Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Βασίλης Κίτσος, Αλέξανδρος Χατζητιμοθέου, Αντηχήσεις που Περπατούν, Πύλη, Πρέσπες, Φωτ.: Γιάννης Ζιώγας
0

Ψαράδες, Πρέσπα. Στην κεντρική πλατεία του χωριού επτά γυναίκες περπατούν κυκλικά. Είναι ξυπόλυτες και στα χέρια τους κρατάνε κλαδιά με φαρδιές κιμωλίες στερεωμένες στην άκρη. Οι κιμωλίες καταγράφουν τη διαδρομή στις πέτρινες πλάκες, η ώρα περνά, ο κύκλος γίνεται όλο και πιο έντονος. Η εικόνα θυμίζει Χορό αρχαίας τραγωδίας, ωστόσο το «χνάρι» των εκατοντάδων βημάτων κάτω από τον ζεστό ήλιο είναι εφήμερο: η εικαστική παρέμβαση δεν προκαλεί καμία μόνιμη αλλοίωση στο περιβάλλον.

Πρόκειται για το walkshop «Invisible to Visible» της visual artist Jenny Staff, ένα από τα δεκάδες που φιλοξενήθηκαν στις διεθνείς συναντήσεις/συνέδριο (WAC) «Περιπατητικά Οράματα / Οράματα για Περπάτημα», τη διεθνή καλλιτεχνική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε από τις 3 έως τις 9 Ιουλίου στη συνοριακή περιοχή των Πρεσπών για τρίτη φορά και διερευνά την περιπατητική τέχνη.

Αυτές οι διεθνείς συναντήσεις διοργανώθηκαν από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας σε συνεργασία με το Made of Walking (VIII) / Τhe Milena Ρrinciple και το Walk Listen Create.

Αναζητώντας απαντήσεις, η Πρέσπα για μία εβδομάδα υπήρξε ένα ανοιχτό εργαστήριο ιδεών και όσοι πήραν μέρος είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν, δημιουργώντας καινοτόμες πρακτικές τέχνης και συζητώντας με αφορμή νέες ιδέες.

Η πρώτη συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στην Πρέσπα το 2019, είχε επικεντρωθεί στα «περιπατητικά σώματα» και στις φυσικές και αντιληπτές σχέσεις με το τοπίο. Η δεύτερη, που πραγματοποιήθηκε το 2021, έθεσε μια πιο κοινωνικοπολιτική προοπτική, αντιμετωπίζοντας το περπάτημα ως ερώτημα.

CHECK Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Lydia Matthews, Ευγενία Τσιάνου, Julian Hoffman, Κοινοτικά: Εκεί που το νερό συναντά τη γη, Λαιμός, Πρέσπες, Φωτ.: Γιάννης Ζιώγας

Η τρίτη συνάντηση προχώρησε πέρα από τη φυσική παρουσία του σώματος στον χώρο ή τις διαφορετικές προσεγγίσεις του περπατήματος όσον αφορά την αντιμετώπιση κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών και οικολογικών ζητημάτων. Άνοιξε έτσι μια τρίτη διάσταση που συνδέεται με την κύρια ιδέα των «Περιπατητικών Οραμάτων». Πώς το περπάτημα μάς επιτρέπει να έχουμε πρόσβαση σε άυλες εμπειρίες, δημιουργώντας πιθανές συνθήκες, παρελθόν, παρόν ή μέλλον;

Αναζητώντας απαντήσεις, η Πρέσπα για μία εβδομάδα υπήρξε ένα ανοιχτό εργαστήριο ιδεών και όσοι πήραν μέρος σε αυτό είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν, δημιουργώντας καινοτόμες πρακτικές τέχνης και συζητώντας με αφορμή νέες ιδέες.

Οι 139 συμμετέχοντες/-ουσες που παρουσίασαν περιπατητικά εργαστήρια (walkshops), ανακοινώσεις και ηχογραφημένες εισηγήσεις συνδέονται με 37 πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα θεσμούς και μουσεία, και προέρχονται από 21 χώρες και τέσσερις ηπείρους: Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Ισπανία, Καναδάς, Κύπρος, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σιγκαπούρη, Σρι Λάνκα, Τσεχία, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Χονγκ Κονγκ.

«Αυτό το οποίο συμβαίνει εδώ είναι ένα γεγονός που έχει τεράστια σημασία, θεωρώ, γιατί είναι από τις λίγες φορές που συλλαμβάνεται ένας τρόπος δημιουργίας τέχνης και μια καινοτόμος διαδικασία “σκέπτεσθαι” πάνω στην τέχνη. Κάνουμε κάτι που δεν είναι έκθεση, δεν είναι biennale, δεν είναι συγκέντρωση, δεν είναι summer school: μετατρέπουμε μια ολόκληρη περιοχή και μια ολόκληρη κοινότητα σε εργαστήριο ιδεών και συγκεντρώνονται σε αυτό άνθρωποι από όλο τον κόσμο», σημειώνει ο Γιάννης Ζιώγας, εμπνευστής και μέλος της καλλιτεχνικής/επιστημονικής επιτροπής του WAC, ζωγράφος και καθηγητής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Mάγδα Μάρα, Land Art, Ψαράδες, Πρέσπες, Φωτ.: Ίρις Μουρνάζου

Ορμητήριο της συνάντησης υπήρξε ο Σταθμός της Σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας στους Ψαράδες, όπου πραγματοποιήθηκαν δράσεις, φιλοξενήθηκαν αντίσκηνα στον κήπο του και παρουσιάστηκαν οι πτυχιακές εργασίες φοιτητών της σχολής. Το δημοτικό σχολείο του χωριού, το οποίο έχει παραχωρηθεί στη σχολή και αποτελεί ένα σπάνιο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς σώζεται ο πλήρης εξοπλισμός του, χρησιμοποιήθηκε κι αυτό για την παρουσίαση πτυχιακών.

 Άνθρωποι όλων των ηλικιών, προερχόμενοι από εντελώς διαφορετικές χώρες και κουλτούρες, βρέθηκαν να συνεργάζονται σε καλλιτεχνικές δράσεις, παρακολούθησαν το πλούσιο σε εισηγήσεις συνέδριο που διεξήχθη στο Συνεδριακό Κέντρο Λαιμού, περπάτησαν μέρα και νύχτα εξερευνώντας και δημιουργώντας στην περιοχή  – το walkshop του Γιάννη Ζιώγα, μάλιστα, περιελάμβανε διανυκτέρευση στην ύπαιθρο για τους πιο τολμηρούς.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ήταν και η διάδραση της τοπικής κοινωνίας με τους καλλιτέχνες, επιστήμονες και φιλότεχνους που κατέκλυσαν για μια εβδομάδα την περιοχή, μετατρέποντάς τη σε διεθνές κέντρο τέχνης, καθώς η Πρέσπα έχει αποκτήσει μια καλλιτεχνική ταυτότητα που σχετίζεται με τη σύγχρονη έννοια του περπατήματος και με το πώς αυτό μεταμορφώνει τις πρακτικές της  τέχνης.

Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Sinwah Lai, Ώρες Θεραπείας, Ψαράδες, Πρέσπες, φωτογραφία: Έφη Μανώλη.
Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
Alexandra Samarova, Jyanne von Jagow Palaruan, Ο Ξένος, Άγιος Αχίλλειος, Πρέσπες, Φωτ.: Jyanne von Jagow Palaruan
Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Ρένα Γουμπερίτση, Αριστοτέλης Ζώγας, Κάρολος Χειλάς, 43’30”, Ψαράδες, Πρέσπες, Φωτ.: Κυριάκος Ηλιάδης

Προσωπικές γνωριμίες και ιστορίες, ανταλλαγή εμπειριών και πληροφοριών για την Πρέσπα με την τεράστια οικολογική αλλά και ιστορική σημασία, ακόμα και προσκλήσεις για κέρασμα, όταν οι καλεσμένοι «από το Πανεπιστήμιο» έπαιρναν μέρος σε walkshops μέσα στα χωριά ήταν μερικά απ' όσα διημείφθησαν.

Κάθε βράδυ, άνθρωποι διαφορετικής προέλευσης, καθισμένοι στις παραδοσιακές ταβέρνες των Ψαράδων, δοκίμαζαν τα φημισμένα φασόλια του τόπου και τα ψάρια της λίμνης, συζητούσαν για τις δράσεις της ημέρας, μοιραζόντουσαν σκέψεις και ιδέες. Για ένα δραστήριο και ανήσυχο κομμάτι της παγκόσμιας καλλιτεχνικής κοινότητας, παρότι στην Ελλάδα δεν φαίνεται να το έχουμε αντιληφθεί ακόμα, η Πρέσπα είναι ήδη σημείο αναφοράς και τόπος στον οποίο επιθυμεί να επιστρέφει, έστω και νοερά.

Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Γιάννης Ζιώγας, Βαδίζοντας στο κενό, θέση κοντά στα Ασκηταριά, Πρέσπες, Φωτ.: Γιάννης Ζιώγας
CHECK Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Ράνια Σχορετσανίτη, Αναζητώντας τη γη, Ψαράδες, Πρέσπες, Φωτ.: Γιάννης Ζιώγας
Περιπατητικές Συναντήσεις, Πρέσπα Facebook Twitter
WAC 23, Lisa Hein, Κουβαλώντας μια ρόδα για περπάτημα, Σύνορα Ελλάδας-Βόρειας Μακεδονίας, Πρέσπες, Φωτ.: Γιάννης Ζιώγας
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Ταξίδια / Τα νησιά πριν από τον (πιο πρόσφατο) χαμό

Όχι, δεν μιλάμε για την ασπρόμαυρη Ελλάδα με τα γαϊδουράκια και τις ασπρισμένες αυλές, αλλά για τις εποχές που η Μύκονος δεν είχε VIP ζώνες, η Πάρος δεν είχε drones, και η Αστυπάλαια δεν κατακλυζόταν από influencers.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ποιος λοιπόν, δεν θέλει να μείνει στον παράδεισο;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ποιος δεν θέλει να μείνει στον Παράδεισο;»

Ο Άγγελος Δημητρακόπουλος άφησε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του σε ένα μικρό ορεινό χωριό στα Βαρδούσια, δουλεύοντας στο παραδοσιακό παντοπωλείο τους και κάνοντας «ό,τι ηρεμεί την ψυχούλα τους».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Φεύγαμε από τη Βίτσα και κλαίγαμε, γιατί ξέραμε ότι θα αργούσαμε να ξαναπάμε»

Ο Τάσος Ανέστης άφησε πίσω του τις πισίνες και τους παιδότοπους της Αθήνας και μετακόμισε σε ένα Ζαγοροχώρι για να μεγαλώσουν τα παιδιά του με μυρωδιές του δάσους και βόλτες στα ποτάμια και τα βουνά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ