Τι άλλα νέα;

Facebook Twitter
0

Φαντάζομαι ότι η τελευταία φορά που Έλληνες μαζεύτηκαν γύρω από ένα τραπέζι να φάνε και περιορίστηκαν σε small talk ήταν πριν από δύο χρόνια. Δεν υπάρχει περιθώριο για τα επιφανειακά θέματα γιατί έχουν εκτοπιστεί από τα φουντωμένα, καυτά καθημερινά. Αυτά τα πολύ σημαντικά, που είναι και περίπλοκα.

Είναι η εποχή που θρέφει τους ξερόλες, όπως η ζέστη βοηθάει τους μύκητες. Συζητήσεις μεταξύ (κολλητών) φίλων μπορεί να είναι και ανακουφιστικές, όταν συνειδητοποιούν ότι στο ίδιο καζάνι βράζουν, άλλο να χρωστάς μόνος, άλλο με παρέα. Όταν μαζευτούν όμως πάνω από τρεις, αρχίζουν οι διαφωνίες. Ζητήματα που αλλιώς δύσκολα προέκυπταν με αγνώστους (δήλωση εισοδήματος, πρόθεση ψήφου, ακόμα και προσωπικά όπως ο ψυχίατρος και η κατάθλιψη) ξαφνικά εμφανίζονται και ταράζουν τα νερά της επιφανειακής λιμνούλας προκαλώντας τρικυμίες. Αν η πρόθεσή σας δεν είναι να κάνετε τον έξυπνο, να γίνετε ο ρήτορας της παρέας ή να πικάρετε τον κολλητό σας για κάτι που έγινε το 1994, οι αναμμένες συζητήσεις μόνο απογοήτευση και ματαίωση προκαλούν. Τα σοβαρά θέματα απαιτούν και σοβαρό περιβάλλον, ιδιωτικές στιγμές, ησυχία, διάθεση για επικοινωνία.  Είναι αδύνατον να πείσεις τον άλλον, εδώ και τώρα, για κάτι που διαφωνείς, ακόμα κι αν έχεις τα καλύτερα επιχειρήματα του κόσμου. Αν η συζήτηση γίνεται μπροστά σε τρίτους, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση κάποιος να παραδεχτεί ότι έχει αμφιβολίες, αντιθέτως, θα στυλώσει κι άλλο τα πόδια και θα ξεστομίσει ακόμα πιο τραβηγμένα επιχειρήματα, και τα δύο μέρη θα καταλήξουν σε προσβολές. Αυτό, ένας οδηγός του 1922, γραμμένος από την Emily Post το περιγράφει ως εξής:

«Η ιδανική συζήτηση στο τραπέζι θα έπρεπε να είναι μία περίπτωση δούναι και λαβείν.  Ο κανόνας όμως λέει ότι όποιος πιστεύει ότι είναι έξυπνος και ενδιαφέρων συνομιλητής είναι ένα αρπακτικό παράσιτο. Καμία συζήτηση δεν είναι δυνατή με την βροντερή φωνή του – το χειρότερο όμως είναι οι απόπειρες χιούμορ με τις οποίες γελάει δυνατά, ενώ οι υπόλοιποι χαμογελούν όλοι και λιγότερο."

"Υπάρχει ένας και μοναδικός κανόνας που χρειάζεται να ακολουθείται. Το να είσαι ευχάριστος ομιλητής προϋποθέτει δυνατό μυαλό. Αν δεν υπάρχει, τουλάχιστον μπορείς να καταφέρεις να μην είσαι βαρετός ή ενοχλητικός. Και ο κανόνας είναι ένας, να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις."

"Χρειάζεται προσοχή ώστε μία φιλική συζήτηση να μην καταλήξει σε αντίθεση και τσακωμό. Ο ευγενικός άνθρωπος κρατάει τις προκαταλήψεις του για τον εαυτό του και περιορίζεται στο να πει «δε νομίζω ότι συμφωνώ μαζί σου» ή «εγώ πιστεύω αυτό κι αυτό». Ο άνθρωπος με καλή ανατροφή δε λέει ποτέ «Κάνεις λάθος!» ή «Καμία σχέση!» Αν η γνώμη του άλλου είναι εντελώς αντίθετη, αλλάζει θέμα ψάχνοντας ένα άλλο κανάλι ευχάριστης συζήτησης."

«Ο γοητευτικός συζητητής είναι πάνω κάτω ένας ψαράς. Όταν συναντά έναν άγνωστο αναρωτιέται ποια «μύγα» να διαλέξει ώστε να τον κάνει να τσιμπήσει. Προσφέρει ένα θέμα: δεν τσιμπάει. Δοκιμάζει ένα άλλο ή κι ένα τρίτο πριν τα καταφέρει. Ο βαρετός είναι αυτός που θέλει να μιλήσει για τον εαυτό του, ενώ ο άλλος θέλει να κάνει το ίδιο.»

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ