Ο χαλβάς του Σαρτρ

Facebook Twitter
1

στην αγορά της Ιερουσαλήμ

Ο Σαρτρ διάβαζε την Δίκη του Κάφκα όταν ξαφνικά στις 2 Σεπτεμβρίου βυθίστηκε στον καφκικό σύμπαν ενός στρατού που βρισκόταν σε αναμονή. Έμοιαζε να περιμένει μία αιωνιότητα, αλλά ήταν μόνο έξι μήνες, στην εισαγωγή ενός πολέμου που δεν έλεγε να αρχίσει, μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 1939 και του Μαρτίου του 1940.

Σαρτρ - ντε Μποβουάρ

Ως μέλος μίας τετραμελούς ομάδας βρισκόταν μαζί με άλλες σε μία σειρά μικρών αλσατικών χωριών παράλληλα με τα γερμανικά σύνορα. Έγραφε κάθε μέρα. «Τρία γράμματα, πέντε σελίδες μυθιστορήματος, τέσσερις σελίδες σημειώσεων. Δεν είχα γράψει περισσότερο σε όλη μου τη ζωή.»  Ήξερε πως σώθηκε χάρη στη λογοτεχνία, διαβάζοντας, γράφοντας.

Και, μέσα στα γράμματα που έγραφε καθημερινά στην Σιμόν ντε Μποβουάρ, φαίνεται ότι εκτός από φιλόσοφος, συγγραφέας και στοχαστής, ήταν άνθρωπος σαν κι εμάς: ανάμεσα στις σκέψεις για τη ζωή και το θάνατο, ονειρευόταν την αγαπημένη του λιχουδιά. Στο βιβλίο «Witness to my life» μπορούμε να διαβάσουμε τα γράμματα που έγραψε εκείνη την εποχή και αυτό που παρουσιάζεται ξανά και ξανά, είναι το ζήτημα του χαλβά.

Διάβασα γι’ αυτή την εμμονή στο υπέροχο blog “Paper and Salt” όπου συνδυάζεται η λογοτεχνία με το φαγητό – τι άλλο να ζητήσει κανείς.

 «Μην το ξεχάσεις,» λέει στην Σιμόν το 1939, όταν της ζητάει να του στείλει δύο κουτιά. Όμως στο επόμενο γράμμα – επίπληξη και απογοήτευση. «Είχα τρομερά κέφια, και μετά έλαβα τα βιβλία σου, αλλά όχι τον χαλβά. Μήπως έστειλες κι άλλο δέμα


Μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη όμως όταν ο χαλβάς τελικά έφτανε: «Ο χαλβάς έφτασε σε καλή κατάσταση.. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, γλυκιά μου. Φάγαμε όλο το κουτί στο μεσημεριανό.» «Έδωσα χαλβά στον Πίτερ, ο οποίος χασομερούσε τόσο πολύ που του έβαλα τις φωνές. Αυτή τη στιγμή τρώει ένα μεγάλο κομμάτι με μεγάλη ευχαρίστηση.»


Υπάρχουν άπειρες παραλλαγές χαλβά, αλλά αυτός που άρεσε στον Σαρτρ ήταν σκέτος σε ατομικές μερίδες, καλυμμένος με τριμμένο αμύγδαλο. «Είναι εξαίσιος, και τα αμύγδαλα προσθέτουν κάτι το διαφορετικό.»

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ωραίοι αυτοί στη φωτογραφία που βάλατε, αλλά δεν είναι ο Σαρτρ και η Μπωβουάρ, είναι οι ηθοποιοί που τους έπαιξαν στην ταινία https://m.lifo.gr/uploads/image/369906/tumblr_lkzre2NMlr1qc5sf3o1_400.jpg