Μερέντα, φουντουκένια νοσταλγία

Facebook Twitter
0

η Ομόνοια του '60

 

Σας κυνηγούσε κι εσάς η μαμά σας να φάτε Μερέντα;

Όποιος έχει μεγαλώσει στη χρυσή δεκαετία του ’80 σίγουρα θυμάται τα απογεύματα με χοντρές φέτες άσπρο, πολύ μαλακό ψωμί (αλήθεια υπάρχει ακόμα αυτό το ψωμί;) με επίσης χοντρή στρώση Μερέντα.

Χρόνια πριν οι μαμάδες αρχίσουν να ανησυχούν για τα θρεπτικά συστατικά και τις θερμίδες που καταναλώνουν τα βλαστάρια τους, συνδύαζαν αυτό το σνακ που ήταν βόμβα ζάχαρης με βούτυρο Βιτάμ. Τα ήδη υπερκινητικά παιδιά έτρωγαν μία φέτα και η ενέργειά τους εκτινασσόταν ακόμα περισσότερο στα ύψη αλλά κανείς δεν ασχολούνταν με τέτοια θέματα. Το σημαντικό ήταν τα παιδιά να είναι ταϊσμένα, κι αν αυτό γινόταν ευκολότερο με κάτι που τους άρεσε, τόσο το καλύτερο. Ίσως το θεωρούσαν και διπλά θρεπτικό.

Δε νομίζω ότι υπάρχει παιδί στην Ελλάδα που δεν λάτρεψε τη Μερέντα. Ήταν τόσο νόστιμη που όταν βαριόμασταν να την αλείψουμε σε ψωμί την τρώγαμε σκέτη με το δάχτυλο. Ήμασταν ικανοί να φάμε ένα βαζάκι στα γρήγορα- το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δε θα είχαμε αρκετή για αύριο.

o άτυχος αντίπαλος της Μερέντας, το Κολατσό

Μερικές μαμάδες, είτε επειδή υποψιαζόταν την υπερβολή στη ζάχαρη, είτε επειδή ήθελαν να κάνουν οικονομία, προσπαθούσαν να φτιάξουν σπιτική Μερέντα. Πρέπει να βρέθηκα μπροστά σε τέτοια ανοσιουργήματα που δε μπορούσαν να φτάσουν ούτε στο δαχτυλάκι της αυθεντικής μαγείας, αλλά δε θυμάμαι να είχα δοκιμάσει ποτέ στ’ αλήθεια. Κάπως ασαφώς θυμάμαι ότι τα παιδιά που έτρωγαν σπιτική Μερέντα αντιμετωπιζόταν με συγκατάβαση, όπως τα έξυπνα παιδιά με γυαλιά.

Μετά ήρθε η ξενόφερτη Nutella η οποία ήταν επίσης καλή, αλλά ποτέ δεν έφτασε τη μαγεία της Μερέντας. Ήταν λίγο πιο κρεμώδης, είχε λίγο πιο «ενήλικη» γεύση, κάτι έφταιγε και δεν έμοιαζε με την Αληθινή. Μετά άλλαξε και η συσκευασία της Μερέντας, μετά χαθήκαμε με τους παιδικούς μας φίλους και μετά βρεθήκαμε να ψάχνουμε για δουλειά.

Merenda, από το mereō

Ομόνοια

Πόσο μοιάζουμε μερικές φορές με τους Ιταλούς!  Merenda είναι το απογευματινό σνακ που τρώνε τα παιδιά στην Ιταλία μεταξύ 3 και 5. Παραδοσιακά η merenda έμοιαζε με απλοποιημένο πρωινό και καμία σχέση δεν είχε με τη σοκολάτα. Ήταν ό,τι πιο απλό μπορούσε να ετοιμάσει η μητέρα: συνήθως ψωμί με μία φέτα μορταδέλα ή σαλάμι, σε άλλες περιοχές, ψωμί με τριμμένη ντομάτα, αλλού ψωμί με σκόρδο και λάδι. Στην πολύ παλιά Ελλάδα το αντίστοιχο ήταν ακόμα πιο φτωχό: ψωμί με αλάτι, λάδι αν υπήρχε. Και πόσο συγκινητικό, η ετυμολογία της λέξης καταλήγει και πάλι στην Ελλάδα. Από το λεξικό Lewis & Short:

Σύνταγμα


Merenda, από το λατινικό mereō που σημαίνει «κερδίζω, αξίζω»

Μereō, από την αρχαία ελληνική λέξη μέρος «τμήμα, περιοχή, μοιρασιά, μερίδα»

Η Patience Gray, αγγλίδα ταξιδιωτική συγγραφέας και μαγείρισσα, δίνει άλλη ερμηνεία:

Η ιταλική λέξη mero σημαίνει «κρασί που δεν έχει υποστεί επεξεργασία». Επειδή όμως αυτό το κρασί χτυπάει πολύ στο κεφάλι χωρίς συνοδεία φαγητού, συνδυάζεται τελετουργικά με μία μερέντα. Η μερέντα δεν πρέπει να συγχέεται με το μοντέρνο σνακ. Το σνακ αρπάζεται, η μερέντα μοιράζεται. Η λέξη υποδηλώνει κέφι και συνδυάζεται με μία στιγμή μεταξύ του τέλους της δουλειάς και της επιστροφής στην λαμπερή ανωνυμία της μικρής τέλειας φυλακής που είναι το σπίτι του κάθε Ιταλού.



Οι φωτογραφίες είναι από το "Παλιές φωτογραφίες της Αθήνας"

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM