Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως

Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως Facebook Twitter
«Για το λουκουμά ήρθαμε ή για τον Γιάννη», ρωτάει ο φίλος που με έφερε. «Τρώνε και τα μάτια», του λέω. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Πάμε Αμερικάνα για «τρύπες»;

— Μπαρντόν. Τι εστί Αμερικάνα; Και για ποιες τρύπες μιλάμε;

Στην οδό Αναπαύσεως στο Μετς, εδώ και λίγες εβδομάδες, έχει ανοίξει ένα μικρό μαγαζάκι που πουλάει ψαγμένους λουκουμάδες, τους οποίους ονομάζει «τρύπες» και «κρόνατ».

Η «Αμερικάνα» είναι ασβεστωμένη και διαθέτει μία φλούο επιγραφή. Το μαγαζί «τρέχουν» δύο ιδιοκτήτες: Ο εστέτ και ψαγμένος Μάριος και ο Γιάννης που είναι μόνο 23 χρονών με καταγωγή από τον Πόντο, όμορφος και με τεράστια γαλανά μάτια.

«Για το λουκουμά ήρθαμε ή για τον Γιάννη», ρωτάει ο φίλος που με έφερε.

«Τρώνε και τα μάτια», του λέω και μπουκώνομαι μια «τρύπα». Ο Γιάννης δοκιμάζει και αυτός ένα λουκουμά και του τρέχουν τα μέλια και χαίρονται και τα Χερουβείμ που 'ναι δίπλα στο Α' Νεκροταφείο.

Υπάρχει αυτή η άμεση πρόσβαση την ώρα που τα φτιάχνει που σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις πέσει σε γιαγιά μερακλού στη Κρήτη που τηγανίζει σε καλό λάδι. Και πλάκα- πλάκα αυτό είναι και το δικό τους μυστικό.

«Πως σας ήρθε βρε παιδιά να κάνετε λουκουμάδες;», τους ρωτάω ενώ δηλώνω ότι δεν είμαι φαν του συγκεκριμένου εδέσματος.

Παραδέχομαι, ωστόσο, ότι αυτές οι «τρύπες» είναι μπουκιά και συχώριο. Ο Γιάννης είναι φίλος χρόνια με τον Μάριο. Είχε μαζέψει κάτι οικονομίες από  την οικοδομή που δούλευε από τα δεκατρία και του άρεσε η ιδέα μιας μικρής επιχείρησης.

«Οικοδομή;», ρωτάω και ακούγομαι λίγο σαν τη μαντάμ Σουσού. Η ιδέα ήταν του Μάριου. Ήθελε να ανοίξει ένα μπαρ-εστιατόριο, ένα πολύ μικρό μαγαζί με τη λογική της μπάρας.

«Απ' τη μια μεριά θα μαγειρεύαμε και θα κάθονταν πέντε-έξι το πολύ άνθρωποι και θα τρώγανε ωραία φιλέτα με δικές μου χειροποίητες σάλτσες, φρέσκες τηγανητές πατάτες, μια βασική σαλάτα και ένα γλυκό για το τέλος. Συγκεκριμένο κόνσεπτ και μενού.

Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως Facebook Twitter
Δεν ήξερα τίποτα για λουκουμάδες. Είχα φάει στην Κρήτη στο χωριό του πατέρα μου, άντε να είχα φάει και στο Αιγαίον αλλά δεν είμαι του λουκουμά. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Τον ρωτάω αν είναι μάγειρας και γνέφει «όχι». «Είμαι φωτογράφος άλλα έχω πάθος με την μαγειρική». Το υγειονομικό όμως δεν τους δίνει την πολυπόθητη άδεια που χρειάζονται και ενώ έχουν αγοράσει όλο τον εξοπλισμό ακόμα και τις φριτέζες, τους επιτρέπουν να το λειτουργήσουν σαν αναψυκτήριο και να πουλάνε τυρόπιτες.

«Τους άκουγα να λένε "ξεχάστε το αλμυρό", "ξεχάστε τις σαλάτες", ξεχάστε το ένα και το άλλο και βυθιζόμουν σε απελπισία γιατί είχε γίνει η επένδυση και τότε ένας λέει: "κάντε λουκουμάδες". Αυτό ήταν, άναψε ένα μικρό φως μέσα στο τούνελ».

«Δηλαδή τον παντρευτήκατε τον λουκουμά δίχως να τον θέλετε», αναρωτιέμαι εγώ. Ο Γιάννης έπεσε σε κατάθλιψη ο Μάριος όμως  σαν πιο έμπειρος βρήκε τη λύση.

«Πιστεύω ότι στη ζωή μερικές φορές μπορεί κάτι που ξεκίνησε στραβά να βγει σε όφελος σου. Δεν ήξερα τίποτα για λουκουμάδες. Είχα φάει στην Κρήτη στο χωριό του πατέρα μου, άντε να είχα φάει και στο Αιγαίον αλλά δεν είμαι του λουκουμά. Το θεωρώ κάπως παλιό γλυκό. Άρχισα τρελή έρευνα και ανακάλυψα ότι κάθε λαός έχει και το δικό του τηγανητό ζυμάρι. Κάναμε αφρικανικούς με κάρδαμο, Ρουμάνικους με ξύσμα λεμονιού και ρικότα και φτάσαμε στο Κρόνατ» λέει ο Μάριος.

Το Κρόνατ είναι σύλληψη ενός Γάλλου ζαχαροπλάστη στη Νέα Υόρκη. Είναι ζύμη κρουασάν κομμένη με το κουπάτ του ντόνατ.

Έτσι φτάνεις εδώ στην Αναπαύσεως να ζητάς μια μερίδα «τρύπες» που είναι το εν λόγω ζυμάρι σε μικρά στρογγυλά ή ένα κρόνατ που είναι το ίδιο ζυμάρι σε μέγεθος ντόνατ.

«Τις τρύπες τις μοιράζεσαι και με άλλους αν θες» μου λέει ο Γιάννης και γελάει, «ενώ το κρόνατ είναι όλο για πάρτη σου».

Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μπορείς να φας και αλμυρό με γαλοπούλα, τυρί και λίγη ρόκα και έπεται συνέχεια στον πειραματισμό γιατί ο Μάριος είναι ανήσυχος και δεν σταματάει να το ψάχνει. Τα σιρόπια είναι όλα φτιαγμένα από τον ίδιο, η αλατισμένη καραμέλα, αυτό με το σμέουρο, η πικρή σοκολάτα και η γάλακτος.

Όση ώρα μιλάμε περνάει κόσμος και ο Μάριος ανοίγει τη ζύμη με τον πλάστη.

Υπάρχει αυτή η άμεση πρόσβαση την ώρα που τα φτιάχνει που σε κάνει να νιώθεις ότι έχεις πέσει σε γιαγιά μερακλού στη Κρήτη που τηγανίζει σε καλό λάδι. Και πλάκα- πλάκα αυτό είναι και το δικό τους μυστικό.

Οι λουκουμάδες κάνουν μόνο 1.90 ενώ μπορείς να φας και τρία γλυκά που φτιάχνουν στην ίδια τιμή: Το πολύ σπέσιαλ μπανόφι, τη μους σοκολάτα χωρίς κρέμα γάλακτος και τη πανακότα με σος βατόμουρο.

Και τα τρία είναι του γούστου μου: δεν σε λιγώνουν και έχουν πολύ καλή ισορροπία. Αν πας δε και το σκεύος σου, με 20 ευρώ φεύγεις και με τη τούρτα που θες, και αν σε έχουν πιάσει οι ματαιοδοξίες σου ισχυρίζεσαι ότι την έφτιαξες μόνη σου και παίρνεις τα credits.

Η «Αμερικάνα» φτιάχνει και ωραίο καφέ. Μετά τα γλυκά χτύπησα ένα εσπρέσο πικρό και ήρθα στο ζύγι μου. «Γιατί στην Αναπαύσεως», του λέω, «ήθελες να γλυκάνεις το θάνατο;».

«Μένω κοντά και αγαπώ πολύ αυτή την γειτονιά. Ο δρόμος αυτός έχει ανέβει. Αν θέλει και ο πικραμένος να γλυκαθεί διπλή χαρά μας. Εμείς κλείνουμε αργά το βράδυ και θα βγάλουμε τραπέζια έξω, να μπορείς να έρχεσαι όταν ανοίξει ο καιρός, να αράζεις. Θα βάλουμε και μηχανή με φρέσκο παγωτό».

Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μου αρέσει πολύ το όνομα «Αμερικάνα». Μου κάνει παλιακό και σύγχρονο την ίδια στιγμή. «Ψάχναμε κάτι σε γυναίκειο όνομα. Σκεφτόμασταν «Καρολίνα» και κάτι τέτοια. Τελικά όταν πήγαμε για καταχώρηση ήταν κλεισμένο και έτσι την είπαμε τηγανητή μου αγάπη "Αμερικάνα"», λένε.

Φεύγοντας, ζητάω από τον Μάριο να μου σερβίρει και κανένα γυμνό αγόρι. Έτσι τον ρωτάω και για το άλλο επιτυχημένο πρότζεκτ που τρέχει εδώ και χρόνια, το thewarmproject.gr.

«Ασχολούμαι χρόνια με τη φωτογραφία και το γυμνό ξεκίνησε για ένα εικαστικό πρότζεκτ, μια παλιά μου ιδέα. Το ίδιο το αντρικό σώμα σε λευκό φόντο, κάτι που χρησιμοποιώ πάντα και ο τεράστιος όγκος φωτογραφιών που μάζεψα μου έβαλε την ιδέα να ανεβάσω το υλικό μου σε ένα σάιτ».

«Και που τα βρίσκεις τα γυμνά αγόρια», τον ρωτάω για να τον τσιγκλήσω.


«Ένα σωρό βρίσκω. Βάζω αγγελία στη Χρυσή Ευκαιρία, τα πληρώνω κανονικά και έτσι όλο γίνεται ωραία, νόμιμα και ξεκάθαρα», μου λέει.

Φεύγοντας του προτείνω να δίνει στα γυμνά αγόρια να τρώνε λουκουμάδες και να τα φωτογραφίσει. Ωραία ιδέα ε;

Λουκουμάδες και γυμνά αγόρια στην οδό Αναπαύσεως Facebook Twitter
Η «Αμερικάνα» είναι ασβεστωμένη με μια ωραία φλούο επιγραφή. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Αμερικάνα, Αναπαύσεως 15, τηλ. 210-9242966, Δευτέρες κλειστά.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ