Kαιρός για ροζέ!

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Το χρώμα τους είναι σομόν, κρεμμυδί ή τριανταφυλλί, όμως στην Ελλάδα έχουμε την τάση να τα παράγουμε ερυθρωπά... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
1

Επιτέλους, άνοιξη. Όλα πιο ανάλαφρα, έτσι και το κρασί μας. Όσο η θερμοκρασία θα ανεβαίνει, τόσο θα αρχίζουμε να αποχωριζόμαστε τα πληθωρικά ερυθρά κρασιά και θα αναζητούμε κάτι πιο ελαφρύ και ντελικάτο. Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα για ροζέ! Ναι, για ροζέ, που πλέον τα περισσότερα ελληνικά οινοποιεία παράγουν υψηλής ποιότητας. Λίγο με το χρώμα έχουμε ένα θέμα, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...


Τα ροζέ κρασιά προέρχονται από ερυθρές ποικιλίες –μαύρα σταφύλια–, ακολουθώντας την παραγωγή των λευκών κρασιών. Το χρώμα προκύπτει από το χρώμα του σταφυλιού και τα αρώματα από την ποικιλία του. Σε καμία περίπτωση τα ροζέ κρασιά δεν προέρχονται από ανάμειξη λευκών και ερυθρών κρασιών. Αυτά συμβαίνουν μόνο σε χύμα κρασιά, τα οποία πρέπει να αποφεύγουμε.

Είναι προσιτά και εύκολα μπορούν να απογειώσουν ένα γεύμα χωρίς επιτηδευμένες γκουρμεδιές. Όσο για απεριτίφ, δεν υπάρχει κάτι πιο ιδανικό.


Γενέτειρα των ροζέ είναι η νότια Γαλλία και ταιριάζουν αρμονικά με τις περισσότερες τοπικές κουζίνες της Μεσογείου. Το απόλυτο πάντρεμα είναι με τα λαδερά, που αποτελούν βασικό στοιχείο της ελληνικής γαστρονομίας.


Το χρώμα τους είναι σομόν, κρεμμυδί ή τριανταφυλλί, όμως στην Ελλάδα έχουμε την τάση να τα παράγουμε ερυθρωπά. Το ίδιο και στα αρώματα. Ο κανόνας τα θέλει διακριτικά, εμείς τα προτιμούμε πληθωρικά. Όπως και να 'χει, αξίζει πραγματικά να τα βάλουμε στο τραπέζι μας. Είναι προσιτά και εύκολα μπορούν να απογειώσουν ένα γεύμα χωρίς επιτηδευμένες γκουρμεδιές. Όσο για απεριτίφ, δεν υπάρχει κάτι πιο ιδανικό.


Σας προτείνουμε κάποια που μας εντυπωσίασαν σε πρόσφατες δοκιμές. Τολμήστε και καλή σας απόλαυση!

ΙΑΜΑ
Κτήμα Βρυνιώτη / Βραδυανό / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Σπάνια ερυθρή ποικιλία της Εύβοιας, η οποία δίνει κρασιά με έντονα φρουτώδη χαρακτήρα. Χρώμα ροδί, με αρώματα που θυμίζουν κεράσι, φράουλα και καραμέλα βουτύρου. Ισορροπημένη γεύση, με πικάντικες νότες κι ευχάριστη οξύτητα.

ΠΑΡΟΣ
Κτήμα Μωραΐτη / Μαύρο Αηδάνι - Μανδηλαριά / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Το ιδιαίτερο πάντρεμα αιγαιοπελαγίτικων ποικιλιών δίνει ένα στιβαρό ροζέ που στέκεται άριστα στο τραπέζι μας. Φρουτώδης γεύση, δροσιστική οξύτητα και ευχάριστη επίγευση διαρκείας.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ
Κτήμα Χαρλαύτη / Syrah / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Απαλό ροζέ, τύπου Προβηγκίας, με διακριτικά αρώματα τριαντάφυλλου, καραμέλας και κερασιού. Κομψό και φινετσάτο.

PETITE FLEUR
Οινοποιία Παρπαρούση / Σιδερίτης / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Χρώμα σομόν, λεπτά αρώματα λουλουδιών και αποξηραμένων φρούτων, με νύξεις μεταλλικότητας. Πολύπλοκη γεύση, τραγανή οξύτητα και ευχάριστη επίγευση. Αξίζει να γνωρίζετε ότι η σπάνια ποικιλία σιδερίτης έχει ρόδινο φλοιό και δίνει λευκά κρασιά.

IDYLLE D' ACHINOS
La Tour Melas / Αγιωργίτικο - Grenache Noir - Syrah / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Κομψά ανθικά αρώματα, με νύξεις εσπεριδοειδών και τροπικών φρούτων. Ζωηρό στο στόμα, με χαρακτηριστικό φρουτώδες τελείωμα. Η ετικέτα αυτή αποτελεί την έκπληξη της χρονιάς.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Κτήμα Φοίβος / Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας / 2014

Kαιρός για ροζέ! Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερο κρασί, που το αδικεί ο χαρακτηρισμός από τον παραγωγό του ως λευκό ξηρό κρασί, blanc des noirs. Κρεμμυδί χρώμα, με πρωτόγνωρα αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά και κυρίαρχα το κυδώνι και το αχλάδι. Νεύρο, τραγανή υφή και επίμονη επίγευση.

ΚΤΗΜΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ
Κτήμα Βογιατζή / Ξινόμαυρο - Μοσχόμαυρο - Τσαπουρνάκος / 2014


Πρωτότυπο χαρμάνι από το Βελβεντό Κοζάνης. Ζωηρό τριανταφυλλί χρώμα με ιώδεις ανταύγειες. Πλούσια γεύση, με κυρίαρχα τη φράουλα και το βύσσινο. Νόστιμο, με καλή οξύτητα.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια