Η διακριτική γοητεία του Dry Martini

Η διακριτική γοητεία του Dry Martini Facebook Twitter
H διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας
1

«Δεν υπάρχει άλλο κοκτέιλ με περισσότερο μυστήριο, θρύλους και ιστορίες όπως το Dry Martini», λέει το Handbook of Cocktails and Mixed Drinks του 1966. Και είναι αλήθεια – δεν υπάρχει άλλο ποτό με την ίδια αύρα κομψότητας και γοητείας που έχει φανατικούς προσωπικών προτιμήσεων και αυστηρών οδηγιών για το πώς θα έπρεπε να παρασκευάζεται και να καταναλώνεται.

Ο κινηματογράφος έχει συμβάλλει πολύ σ' αυτό το φαινόμενο, από τη Mae West στο Every Day's a Holiday (1937) μέχρι την επίμονη οδηγία του Τζέιμς Μποντ για «χτύπημα, όχι ανακάτεμα», κάτι που αποτελεί αιρετική κίνηση για πολλούς λάτρεις του κοκτέιλ, όπως και η προτίμησή του για βότκα αντί για τζιν.

Η διακριτική γοητεία του Dry Martini Facebook Twitter
Βότκα!

Με το πέρασμα των χρόνων, πολλοί σταρ του και κινηματογράφου έχουν μοιραστεί τις συνταγές τους για το τέλειο μαρτίνι. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, λάτρης του τζιν, προτιμούσε το ποτό του πολύ ξηρό με «μια κλεφτή ματιά μόνο στο μπουκάλι του βερμούτ», αλλά ίσως ο πιο διάσημος ύμνος του διάσημου ποτού ήταν ευγενική παραχώρηση του σουρεαλιστή Λουίς Μπουνιουέλ.

Η διακριτική γοητεία του Dry Martini Facebook Twitter
Λουίς Μπουνιουέλ

Παρά το γεγονός ότι ο Μπουνιουέλ διακωμώδησε την τελετουργία του ποτού της επιτηδευμένης μεσαίας τάξης στην ταινία «Η διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας» του 1972, ο ίδιος ήταν μεγάλος λάτρης αυτού του κοκτέιλ. Στην αυτοβιογραφία του «Η Τελευταία Πνοή» περιέχονται λυρικοί ύμνοι για το Dry Martini, ομολογώντας ότι έπαιξε «αρχέγονο» ρόλο στη ζωή του.

Η διακριτική γοητεία του Dry Martini Facebook Twitter
Μωρίς, ο σωφέρ, αποτελειώνει ένα μαρτίνι

«Οι γνώστες που προτιμούν το μαρτίνι τους πολύ ξηρό επιτρέπουν σε μια ακτίνα ήλιου απλώς να λάμψει μέσα από ένα μπουκάλι Noilly Prat πριν φτάσει στο μπουκάλι με το τζιν. Μια συγκεκριμένη περίοδο στην Αμερική υποστηριζόταν ότι η δημιουργία του Dry Martini έπρεπε να μοιάζει με την Άμωμο Σύλληψη, γιατί, όπως είπε ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης, η δύναμη της δημιουργίας του Αγίου Πνεύματος διαπέρασε τον υμένα της Παρθένου «όπως μια ακτίνα του ήλιου περνάει μέσα από το παράθυρο – αφήνοντάς το ανέπαφο».

Ο Μπουνιουέλ δίνει τις δικές του οδηγίες για την δικιά του εκδοχή μαρτίνι:

Η διακριτική γοητεία του Dry Martini Facebook Twitter

«Μια ακόμα σημαντική σύσταση είναι ότι ο πάγος πρέπει να είναι τόσο κρύος και σκληρός ώστε να μη λιώσει, γιατί τίποτα δεν είναι χειρότερο από το νερωμένο μαρτίνι. Για όσους με παρακολουθούν ακόμα, σας δίνω την προσωπική μου συνταγή, καρπού μακροχρόνιου πειραματισμού που εγγυάται τέλεια αποτελέσματα. Μια ημέρα πριν δεχτείτε τους καλεσμένους σας, βάλτε όλα τα συστατικά – ποτήρια, το τζιν, το σέικερ – στο ψυγείο. Με ένα θερμόμετρο σιγουρευτείτε ότι ο πάγος βρίσκεται στους -20 βαθμούς Κελσίου. Μην βγάλετε τίποτα από το ψυγείο μέχρι να καταφθάσουν οι φίλοι σας: τότε στάξτε μερικές σταγόνες Noilly Prat και μισό κουταλάκι Ανγκοστούρα bitters πάνω από τον πάγο. Ανακατέψτε, και στραγγίστε το ποτό, κρατώντας μόνο τον πάγο, ο οποίος κρατάει μια αμυδρή γεύση από τα δύο ποτά. Τότε ρίξτε τζιν απευθείας πάνω στον πάγο, ανακατέψτε ξανά, και σερβίρετε».

Αν ξεκινήσετε τους δικούς σας πειραματισμούς, να ξέρετε ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος: τα πρώτα μαρτίνι είχαν βερμούτ και τζιν σε ίσες ποσότητες και λεγόταν "Fitty-Fitty". Αν το φτιάξετε με Plymouth Gin σε αναλογία 2:1 και προσθέστε λίγο bitters πορτοκάλι, θα έχετε ένα Hoffman House. Με την έλευση της ποτοαπαγόρευσης τα μαρτίνι άρχισαν να γίνονται όλο και πιο ξηρά και η δημοφιλής αναλογία έγινε 3:1 υπέρ του τζιν. Στη δεκαετία του ΄50 η αναλογία έφτασε το 5:1 και μετά έφτασε το 7:1, αποκτώντας την ονομασία "Third Degree". Τη δεκαετία του ΄80 τα μαρτίνι είχαν ελάχιστη ποσότητα βερμούτ ή, ακόμα και καθόλου.

Αν μου επιτρέπεται και η δική μου άποψη, καθότι έχω περάσει πολλές ώρες πειραματισμού, η αναλογία εξαρτάται πολύ από το κάθε τζιν. Το νόημα του ποτού είναι ο τονισμός της γεύσης του τζιν και όχι ένα εντελώς ξεχωριστό ποτό, οπότε κάθε συνδυασμός τζιν-βερμούτ θέλει και διαφορετική αναλογία. Το Noilly Prat είναι πράγματι πολύ καλή επιλογή, αλλά ένας συνδυασμός που δύσκολα μπορεί να αποτύχει, είναι το Plymouth Gin με βερμούτ Cinzano, και η δική μου αναλογία είναι 3 σφηνάκια τζιν με 1 καπάκι από το μπουκάλι βερμούτ, τουλάχιστον 8 παγάκια στο σέικερ και άπειρο χτύπημα, μέχρι να ασπρίσει όλο το σέικερ. Δεν είναι κομψό, το ξέρω, αλλά κρατιέται κρύο για όσο χρειάζεται. Δεν έχω βρει τρόπο ώστε να διατηρείται κρύο το Dry Martini που απλώς ανακατεύεται και η θερμοκρασία είναι το τρίτο, πάρα πολύ σημαντικό συστατικό. Τέλος, ποτέ μην αγοράζετε τα τεράστια ποτήρια του τζιν, όσο ωραία και αν φαίνονται: έτσι θα μεθάτε με χλιαρό και αραιωμένο ποτό.

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Σ'ευχαριστούμε πολύ για τα τόσα χρήσιμα τιπς πάνσοφη και παντογνώστρια Λενφου!!Υ.Γ. Άσχετο αλλά θα ήθελα ένα αφιέρωμα στη φάβα, μιας κ σήμερα ήταν η παρθενική μου φορά μαζί της..!