Ο Αλβανός καλλιτέχνης Saimir Strati προσπαθεί να σπάσει το ρεκόρ Γκίνες (για άλλη μια φορά), δημιουργώντας ένα έργο από κόκκους καφέ στα Τίρανα το οποίο σκοπεύει να τελειώσει μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου. Στο γιγαντιαίο αυτό έργο απεικονίζονται εκπρόσωποι από όλες τις ηπείρους κι έχει τον τίτλο «Ένας κόσμος, μία οικογένεια, ένας καφές».
Ένας καφές;
Ένα είναι το φυτό, ναι, αλλά το διαφορετικό αποτέλεσμα που μπορεί να έχει αυτός ο κόκκος με διαφορετικές επεξεργασίες είναι καταπληκτικό. Δε νομίζω ότι υπάρχει άλλο φυτό που μπορεί να υποδυθεί τόσους διαφορετικούς ρόλους. Στην Ελλάδα έχουμε κάνει πια τον καπουτσίνο καθημερινότητα, αλλά αν μπερδεύεστε κάπως ακόμα, ιδού μία εικόνα που πιθανότατα θα σας μπερδέψει κι άλλο:
Καταλάβατε; Αν όχι, δείτε το εξής:
Βιετνάμ
Δεν έχω πάει στο Βιετνάμ, αλλά έχω βρεθεί σε βιετναμέζικη γειτονιά. Το Pho, το κλασικό φαγητό αυτής της χώρας είναι καταπληκτικό, αλλά αυτό που δεν ήξερα κι έμαθα με μεγάλη χαρά είναι ο τρόπος με τον οποίο πίνουν τον καφέ τους. Δεν πρόκειται για ρόφημα, αλλά για επιδόρπιο που ακολουθεί μετά από κάθε γεύμα. Μπορεί να σας φανεί λίγο περίεργο, ή βαρύ, αλλά είναι πεντανόστιμο. Θα με θυμηθείτε:
Για να το φτιάξετε χρειάζεστε εξαιρετικά δυνατό καφέ, αυτό σημαίνει πολύ δυνατό εσπρέσο ή πυκνό γαλλικό. Η τυπική δόση είναι 12-14 γρ καφέ για 150 γρ νερού, μιλάμε για τούρμπο, που όμως έχει νόημα, γιατί αραιώνεται με άλλη λιχουδιά, αλλά αν σας φαίνεται υπερβολικό, φτιάξτε τον καφέ της προτίμησής σας. Σε γυάλινο χαμηλό ποτήρι, βάλτε τον (βαρύ) καφέ, μέχρι κάτω από τη μέση. Κι εδώ μπαίνει η λιχουδιά: το ζαχαρούχο γάλα! Συμπληρώστε με το γάλα και παγάκια. Ακόμη πιο παραδοσιακά στον (ζεστό ακόμα) καφέ μπαίνει και κάρδαμο. Υπέροχο.
Μην το πιείτε, λουστείτε
Φαντάζομαι ότι έχετε ξανακούσει ότι τα κατακάθια κάνουν καλό στα φυτά. Ο θαυματουργός καφές (υποτίθεται) ότι κάνει και φυσικές ανταύγειες στις καστανές. Δεν το έχω δοκιμάσει, αλλά αν τολμάτε, κάντε μασάζ σε υγρά καθαρά μαλλιά με το κατακάθι και αφήστε το και λίγο να δράσει. Αν δεν πετύχει, μπορείτε με το ίδιο υλικό να διώξετε τα μυρμήγκια. Μιλάω σοβαρά.
Και μία παράκληση στους σερβιτόρους/μπάρμεν: όταν λέω κρύο καπουτσίνο, μη με διορθώνετε λέγοντας "δηλαδή, φρέντο", μου ανάβουν τα λαμπάκια. Δεν είναι πια αρκετά επίσημα τα ελληνικά στην Ελλάδα;
