Δείπνο σε ένα δεντρόσπιτο της Χαλκιδικής

Δείπνο σε ένα δεντρόσπιτο της Χαλκιδικής Facebook Twitter
Το Ekies All Senses Resort είναι με διαφορά ένα από τα πιο καλόκαρδα μέρη στην Ελλάδα.
0

Νομίζω πως ο χαρακτηρισμός «παραμυθένια» είναι απολύτως ακριβής για τη Χαλκιδική. Δεν μπαίνω καν στον κόπο να κάνω τη σύγκριση με τις Κυκλάδες. Η Χαλκιδική είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, εξυπηρετεί μιαν άλλη αισθητική ανάγκη. Φέτος, ταξιδεύοντας προς τη Βουρβουρού, μετά από παρατεταμένη διαμονή στην όμορφη Ανάφη, το διαπίστωσα και πάλι. Αυτά τα δάση, τα κρυστάλλινα νερά, λειτουργούν αλλιώς μέσα σου. Βρέθηκα, λοιπόν, στη Βουρβουρού για δύο μέρες, καλεσμένος του Ekies All Senses Resort, για να παραστώ στο Cooking for Charity event που διοργανώθηκε εδώ για δεύτερη χρονιά. Τι είναι αυτό; Τρεις πολύ σημαντικοί σεφ μαγειρεύουν και σερβίρουν τις δημιουργίες τους στο πανέμορφο δεντρόσπιτο του Ekies, ο καθένας για δύο βραδιές, για φιλανθρωπικό σκοπό. Φέτος κλήθηκαν να μας μαγέψουν με τη μαγειρική τους οι Θοδωρής Παπανικολάου, Pascal Favre d' Anne και Arnaud Bignon. Το Cooking for Charity γίνεται με σκοπό να ενισχύσει τη δράση ενός κοινωφελούς ιδρύματος. Φέτος η διοργάνωση συνεργάζεται με το «Μπορούμε», μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία που καταπολεμά τη σπατάλη του περισσευούμενου φαγητού και δρα υπέρ της αξιοποίησής του σε όλη την Ελλάδα. Είχα την τιμή να δοκιμάσω τα πιάτα του κ. Bignon, αλλά θα πούμε περισσότερα γι' αυτό σε λίγο.


Το Ekies All Senses Resort είναι με διαφορά ένα από τα πιο καλόκαρδα μέρη στην Ελλάδα. Στην ξενάγηση που μου κάνουν οι καλοί μάνατζερ του ξενοδοχείου μαθαίνω την ιστορία του μέρους. Το παλιό Porto Capis πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ευσταθιάδου λίγο πριν από την απόλυτη κατάρρευση. Εκεί ξεκίνησε το Ekies all Senses Resort. Διαπιστώνω την αγάπη της ιδιοκτήτριας Αλεξάνδρας Ευσταθιάδου για το design αλλά και το απαλό, απροσποίητο, ψιθυριστό στυλ της. Όλοι οι χώροι είναι δουλεμένοι από Έλληνες designers – το ελληνικό design είναι διακριτό παντού, παντρεμένο άψογα με το διεθνές. Εδώ τίποτα δεν φωνάζει, όλα κάπως δένουν τέλεια κάτω από τα αιωνόβια πεύκα του Ekies που παρέμειναν ανέγγιχτα κατά την ανακαίνιση του ξενοδοχείου. Ειδικές κατασκευές έχουν φτιαχτεί γύρω τους για να γίνουν κι αυτά ένα κομμάτι του συνόλου. Κάθε κτίριο είναι φτιαγμένο αλλιώς, κάθε καλεσμένος αισθάνεται ξεχωριστός εδώ. Όλα οδηγούν στη θάλασσα και στο decked περιβάλλον των εστιατορίων και του μπαρ. Εδώ βρίσκεται και το φημισμένο Treehouse. Εξαιρετικά σχεδιασμένο από τους CTRLZAK, με μεγάλη ευαισθησία φτιαγμένο, ένα υπέροχο εστιατόριο για δέκα άτομα κάτω από τις φυλλωσιές ενός πεύκου με θέα τη θάλασσα και το απέναντι νησί. Εδώ δοκιμάσαμε τις δημιουργίες του Arnaud Bignon.

Έχω μια αδυναμία στους Γάλλους σεφ. Νομίζω πως στον συνδυασμό πνεύματος, καλλιέργειας, αισθητικής και νοστιμιάς σε ένα πιάτο αυτοί τα καταφέρνουν καλύτερα από όλους. Αυτό διαπίστωσα και στο Treehouse το βράδυ που ο κ. Bignon (πολλοί από εμάς τον ξέρουμε από τις ένδοξες μέρες του στην αθηναϊκή Σπονδή) μαγείρεψε για μας. Τι θυμάμαι; Λοιπόν. Θυμάμαι μια υπέροχη διαδοχή πιάτων που ξεκίνησε ψιθυριστά, με όλα τα entrées να κινούνται σε απαλές γεύσεις που ταίριαζαν πολύ με το περιβάλλον της Χαλκιδικής. Μια άλλη Ελλάδα, πιο ήσυχη, με τις εντάσεις στο «απαλό», σχεδόν στο «ρομαντικό», αν μπορεί να το πει κανείς αυτό για ένα φαγητό. Μέντα, πεπόνι, καρύδα και κάρι όριζαν τα canapés και τα amuse-bouches που έπαιζαν με τις υφές χωρίς μεγάλη διάθεση εντυπωσιασμού, αλλά με μεγάλη μαεστρία και σιγουριά. Στα πρώτα πιάτα ένα παιχνίδι με την ντομάτα, το δικό μας «εθνικό» υλικό, και μια απάντηση στα προηγούμενα εδέσματα, με ένα «άκουσμα» από δυόσμο και μια νότα τσίλι, αλλά και ένα άλλο πιάτο με ένα υπέροχο καρπάτσο από χριστόψαρο με νότες τζίντζερ και καρότου! Το λαβράκι με τον ζωμό από βασιλικό ήταν μια υπέροχη γέφυρα στο κυρίως, ένα αρνί με μελιτζάνα που στη γεύση ήταν απαλό σαν χάδι, ενώ οι εντυπωσιακές πινελιές στο πιάτο από την κατακόκκινη σάλτσα χαρίσα έκαναν ωραίο παιχνίδι με τη γεύση και την αισθητική. Το γλυκό: βατόμουρο, γουασάμπι, λευκή σοκολάτα. Ένα μικρό ποίημα, τόσο γευστικό όσο και οπτικό.


Τελειώσαμε τη βραδιά με μια βόλτα στα μαγεμένα δάση που περιτριγυρίζουν το ξενοδοχείο. Καλαμιές, πεύκα, τριζόνια, ησυχία και επιστροφή στο όμορφο Ekies. Ένα 100% πανέμορφο διήμερο, ένα υπέροχο event που θα το θυμάμαι.

www.ekies.gr

Θερμές ευχαριστίες στην κ. Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου για τη φιλοξενία και στον κ. Χάρη Σταυρίδη για την πολύτιμη βοήθεια.

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT