Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella

Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
0

Το εστιατόριο στην Π. Μελά, πίσω από την Αγία Σοφία, άνοιξε την Πέμπτη, 7 Μαρτίου 2012. Μία μέρα πριν η Britannica κλείσει για πάντα» λέει ο Κώστας Καπετανάκης, συνιδιοκτήτης του μαγαζιού -με τον αδερφό του Γιάννη- και ο άνθρωπος που πήρε το μεγάλο ρίσκο να το ανοίξει σε μια περίοδο που δεν ήταν και η καλύτερη για τα μαγαζιά. «Ξεκινήσαμε σε μια εποχή δύσκολη, που τα μεγάλα εστιατόρια της πόλης έκλειναν και τα μικρά προσπαθούσαν να σταθούν σε μια αγορά που άλλαζε. Ήταν η εποχή που οι foodies και οι hipsters κυριαρχούσαν στο εξωτερικό, που τα βαζάκια μαρμελάδας είχαν αντικαταστήσει τα ποτήρια, τα αγόρια φορούσαν καρό πουκάμισα και τα κορίτσια γυαλιά με χοντρό σκελετό. Ήμασταν μια παράξενη ομάδα που ακροβατούσε ανάμεσα στο cult, στο camp, στο lifestyle, στο κέντρο της πόλης και στα προάστια. Θέλαμε να κάνουμε φαγητό που να είναι κατανοητό και προσιτό, αλλά ταυτόχρονα να αποτελεί στοιχείο κοινωνικής ταυτότητας.  

Kινηθήκαμε πέρα από κάθε στερεότυπο, παραβλέποντας κάθε στοιχείο της σημειολογίας του αστικού εστιατορίου. Μια στοιχειώδης κουζίνα, ένας βασικός εξοπλισμός, απλά τραπέζια και σκεύη σερβιρίσματος, κανένα διακοσμητικό στοιχείο. Για τους καταναλωτές της εστίασης, αυτό το τόσο γυμνό περιβάλλον μπορεί να ήταν πρόβλημα. Τα εστιατόρια, τα ζαχαροπλαστεία, τα ουζερί, ακολουθούν συγκεκριμένα πρότυπα εικόνας που εμείς δεν είχαμε. Γαστρονομικά, όμως, έδωσε την απόλυτη ελευθερία. 

Θυμάμαι ένα δαχτυλίδι αρραβώνων που έδωσε ένα αγόρι στην κοπέλα του μετά τον δείπνο κι έναν χωρισμό, που το αγόρι, αφού κυνήγησε την κοπέλα για να τη μεταπείσει, επέστρεψε μόνος του να φάει το επιδόρπιο που δεν είχε προλάβει να τελειώσει.

Ονομάσαμε το φαγητό που σερβίραμε "world street food" γιατί είχαμε, και έχουμε, το γρήγορο φαγητό ως πηγή έμπνευσης. Βέβαια, το 2012 κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι το street food ως αναφορά και όχι ως αναπαραγωγή. Σουβλάκια, γύρος και φαλάφελ; Εμείς σερβίραμε πίτσα με ζύμη από κουλούρι Θεσσαλονίκης και ψητή πανσέτα με τυροσαλάτα, προφιτερόλ από τσουρέκι και κρέμα ταχίνι, γύρο από κοτόπουλο με σπασμένα τυρογαριδάκια και χοιρινό με ποπ κορν. Αυτό μπορεί να μπέρδεψε τα πράγματα για όσους δεν γνώριζαν, αλλά από την άλλη ήταν αρκετό για να θέσει τα όρια μιας ξεκάθαρης γαστρονομικής ταυτότητας, ακόμη και αν αυτή δεν ήταν κατανοητή. Δώσαμε επίσης μια σαφή breakfast & brunch κατεύθυνση στο μενού, πράγμα που τα χρόνια εκείνα δεν ήταν καθόλου μόδα». 

Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Το Σάββατο 8 Μαρτίου 2014 είχα την ιδέα να δοκιμάσω ένα κρουασάν με μπουγατσόκρεμα» λέει ο Δημήτρης Κοπαράνης, ο σεφ που έκανε πράξη την πιο πετυχημένη ιδέα των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό φαγητό. «Την επόμενη μέρα, Κυριακή, όταν ξύπνησα, χιόνιζε. Πήγα στην κουζίνα και φτιάξαμε τέσσερα κρουασάν και ένα κιλό μπουγατσόκρεμα. Το ονομάσαμε "μπουγατσάν" γιατί ήταν μισό Παρίσι-μισό Θεσσαλονίκη και το ανεβάσαμε στο Instagram. Αυτό είναι κάτι που έκανα και συνεχίζω να κάνω με πολλά νέα προϊόντα. Ο κόσμος άρχισε να το ζητάει. Εμείς δεν προλαβαίναμε να φτιάχνουμε και αρχίσαμε να έχουμε και λίστα αναμονής. Ήταν ένα νέο προϊόν που δεν χρειάστηκε να βγούμε για να το πουλήσουμε. Ο κόσμος μάς το ζήτησε. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, είναι το πιο δημοκρατικό πιάτο που έχουμε φτιάξει.

Αυτό που ακολούθησε δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς. Φτάσαμε να πουλάμε 100 κομμάτια την ημέρα από ένα προϊόν που μέχρι χθες δεν υπήρχε. Έγινε θέμα σε όλα τα μεγάλα μέσα του εσωτερικού, κυριακάτικο πρωτοσέλιδο, έφθασε στην Αυστραλία και στον "Guardian" τον Δεκέμβρη του 2014. Τον Σεπτέμβρη του 2015 ήρθε μια δημοσιογράφος που δεν μας αποκάλυψε την ταυτότητά της και λίγους μήνες μετά ήμασταν στη λίστα με τους κορυφαίους προορισμούς στους "NY Times". To "Saveur", ένα από τα κορυφαία γαστρονομικά περιοδικά, ήρθε την άνοιξη του 2016, ενώ πριν από μερικές εβδομάδες ετοιμάσαμε μαζί τους μια σειρά από video με συνταγές.

Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Μέσα σε δύο χρόνια έγιναν πολλές αλλαγές. Τα wine bars της πόλης έκλεισαν και το breakfast είναι πλέον συνήθεια αλλά και ανάγκη. Σκεφτείτε πως αυτός που τρώει brunch την Κυριακή δεν θα φάει μεσημέρι σε ένα μεζεδοπωλείο. Και αυτό δείχνει πώς μια γαστρονομική συνήθεια επιδρά στην οικονομία. Οι άνθρωποι σήμερα δεν μπορούν να περιμένουν. Η κατανάλωση είναι απόλαυση και θέλουν να αποκτήσουν αυτό που βλέπουν στο Instragram. 

Το Estrella Athens θέλουμε να είναι η εξέλιξη του Estrella Thessaloniki. Είναι η πρώτη φορά, εδώ και αρκετά χρόνια, που μια τόσο sui generis γαστρονομική πρόταση κατεβαίνει στην Αθήνα». 

«Τα 4 χρόνια που ήμαστε όλοι κάθε μέρα εκεί θυμάμαι τον Γιάννη Φλωρινιώτη να τρώει και να συζητάει χαλαρά με πελάτες από τα διπλανά τραπέζια για το μέρος από το οποίο προμηθεύεται τα φανταχτερά ρούχα της γκαρνταρόμπας του» λέει η Μαρία Σμπιλή. «Ο προσηνής κ. Γιάννης αποκάλυψε ότι κάποια από αυτά του τα στέλνει ένα sex shop από τον Καναδά. Θυμάμαι ένα δαχτυλίδι αρραβώνων που έδωσε ένα αγόρι στην κοπέλα του μετά τον δείπνο κι έναν χωρισμό, που το αγόρι, αφού κυνήγησε την κοπέλα για να τη μεταπείσει, επέστρεψε μόνος του να φάει το επιδόρπιο που δεν είχε προλάβει να τελειώσει. Πρωτοχρονιάτικα πάρτι με μουσικές από τον Απόστολο Βαρνά και τον Ιndicto με τον κόσμο να κλείνει την Παύλου Μελά και κάποιον πελάτη να αφήνει φιλοδώρημα 100 ευρώ γιατί είχε περάσει την πιο όμορφη βραδιά της ζωής του. Τον "θεό" Νίκο Γκάλη να βοηθάει τα παιδιά στο κουβάλημα των τραπεζιών στο κλείσιμο, γιατί είχαμε κεράσει ένα γλυκό την κόρη του. Ένα ταξί να σταματάει, να πετάγεται κάποιος τρέχοντας για να βρει τραπέζι και να εξηγεί, παραγγέλνοντας, ότι ήρθε από την Αθήνα για λίγες ώρες απλώς για να φάει εδώ, γιατί το είχε υποσχεθεί στους foodie φοιτητές του από το Πανεπιστήμιο Columbia όπου ήταν καθηγητής. Κάποιον Βρετανό που έτρωγε με την οικογένειά του να αφήνει το φαΐ του, να πετάγεται, να τρέχει και να αγκαλιάζει τον DJ όταν έπαιξε το "Ghost Town" των Specials και να λέει ότι ήταν εκεί στις μεγάλες ταραχές του 1981 και ότι η ατμόσφαιρα κάνει αυτό το μαγαζί εντελώς διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο...».

Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Αυτό είναι το αθηναϊκό Estrella Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Τριλέτσε, κουλάτς, μπομπόνες»: Η Αναστασία έκανε τα αλβανικά γλυκά viral

Γεύση / «Τριλέτσε, κουλάτς, μπομπόνες»: Η Αναστασία έκανε τα αλβανικά γλυκά viral

Τα βίντεό της κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες προβολές στο TikTok και μας δείχνουν τι χάναμε τόσο καιρό που αγνοούσαμε κλασικά γλυκά της γειτονικής μας χώρας. Η ίδια, βέβαια, πιστεύει ότι τα φτιάχνει καλύτερα.
ΑΚΗΣ ΚΑΤΣΟΥΔΑΣ
«Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Χίλιες φορές μακαρόνια παρά σπανακόρυζο»

Ο Κύριος Ρεμί στοχάζεται πάνω στα όρια της κριτικής εστιατορίων, μαγειρεύει τέσσερις παστιτσάδες μέσα στην εβδομάδα και δεν έχει κάτι προσωπικό με το σπανακόρυζο. Απλώς δεν είναι μακαρονάδα!
ΡΕΜΙ
«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM