Αυθεντική κουζίνα από τη Συρία στη «Δαμασκό» της Κυψέλης

Η οικογένεια του Χασάν ήρθε από τη Συρία για διακοπές στην Κρήτη και από τότε μέχρι σήμερα δεν έχουν γυρίσει πίσω. Αρχικά, βρήκαν δουλειά στο νησί και μετά μετακόμισαν στην Αθήνα, για να συνεχίσουν τη ζωή τους σε μόνιμη βάση και να μπορέσουν τα παιδιά να παρακολουθήσουν αραβικό σχολείο.

Έχοντας οικογενειακή παράδοση στην εστίαση, δεν άργησαν να ανοίξουν το πρώτο τους εστιατόριο με ανατολίτικη κουζίνα στο Παλαιό Φάληρο, το οποίο στη συνέχεια μετέφεραν στην Αχαρνών, όπου θα μπορούσαν να τους προσεγγίσουν πιο εύκολα οι συμπατριώτες και φίλοι τους. Δυστυχώς, το εστιατόριο έκλεισε με την έλευση της οικονομικής κρίσης και η Ντουρεϊτά, μητέρα της οικογένειας και μαγείρισσα, συνέχισε να εξασκεί την τέχνη της εκπαιδεύοντας πρόσφυγες στη μαγειρική μέσω διαφόρων κοινωνικών δράσεων που είχε αναλάβει η οικογένεια.

Κι εκεί ίσως βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας που έχουν οι γεύσεις της. Η Ντουρεϊτά και όσοι την περιτριγυρίζουν διακρίνονται για την ευγένεια και την καλοσύνη τους. Αγαπούν αυτό που κάνουν και το μοιράζονται με μεγαλοψυχία. Το φαγητό τους είναι τρόπος ζωής, διατήρηση της κουλτούρας τους, ευκαιρία για να συναντούν τους ανθρώπους τους και αφορμή για να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη.

Το μικρό εστιατόριο της οικογένειας έχει και εκπαιδευτικό ρόλο, προσφέροντας την ευκαιρία να κάνουν την πρακτική τους όσοι πρόσφυγες θέλουν να ασχοληθούν με την κουζίνα και να βρουν κάποια καλή δουλειά στο αντικείμενο.

Μιλήσαμε πολλή ώρα με τον Χασάν, τον μεγάλο γιο της οικογένειας, που έχει ιδρύσει τη μη κυβερνητική οργάνωση Zaatar και έχει την ευθύνη της μαζί με τη σύντροφό του Μαρίνα Λιάκη, και καταλάβαμε πως το μικρό εστιατόριο της οικογένειας έχει και εκπαιδευτικό ρόλο, προσφέροντας την ευκαιρία να κάνουν την πρακτική τους όσοι πρόσφυγες θέλουν να ασχοληθούν με την κουζίνα και να βρουν κάποια καλή δουλειά στο αντικείμενο. Αν και το εστιατόριο είναι ανοιχτό ελάχιστο διάστημα, ήδη έχουν περάσει από την κουζίνα πέντε πρόσφυγες, αποκτώντας βασικές και πολύτιμες γνώσεις.

Αυθεντική κουζίνα από τη Συρία στη «Δαμασκό» της Κυψέλης

Οι μικρές αλεσμένες σαλάτες ήταν ό,τι έπρεπε για να αποκτήσουμε μια πρώτη γεύση Ανατολής. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Με την κουβέντα, η όρεξή μας απογειώνεται. Έχοντας μεγάλη εμπειρία στην ανατολίτικη κουζίνα, ήμουν περίεργη να δοκιμάσω τις γεύσεις. Ο Χασάν, επίσης, ήταν απόλυτος. «Για να καταλάβετε τι προσφέρουμε εδώ, πρέπει να τα δοκιμάσετε όλα» μας είπε και ακολουθήσαμε τη συμβουλή του.

Πρώτα δοκιμάσαμε τις μικρές, αλεσμένες σαλάτες. Δύο χούμους, ένα γνήσιο και ένα Βηρυτού με ψιλοκομμένο μαϊντανό, ήταν ό,τι έπρεπε για να αποκτήσουμε μια πρώτη γεύση Ανατολής. Απαλά στη γεύση, τέλεια σε υφή και πλούσια σε ταχίνι, μας έκαναν να βουτήξουμε πολλές φορές τις πίτες μας στα μπολάκια τους.

Στη συνέχεια, είχαν τρεις ακόμα μικρές σαλάτες με άρωμα Ανατολής. Η Μουτάμπαλ, με καπνιστή μελιτζάνα, ταχίνι και γιαούρτι, είναι πραγματικά μια τέλεια μελιτζανοσαλάτα, ισάξια των πιο προσεγμένων μεζεδοπωλείων, και εξίσου καλή αποδεικνύεται και η «αδερφή» της Μουτάμπαλ, που περιέχει, εκτός από καπνιστή μελιτζάνα, φρέσκο κρεμμυδάκι, πράσινη και κόκκινη πιπεριά, δυόσμο και μαϊντανό.

Αυτή που αποδείχτηκε πραγματική αποκάλυψη, όμως, ήταν αδιαμφισβήτητα η Μουχαμάρα, η πικάντικη και με καυτή καρδιά σαλάτα από κόκκινη πιπεριά, ροδόσταμο και κόκκινο πιπέρι Ανατολής. Η πρώτη πιρουνιά με ξάφνιασε με την έντονη γεύση της, αλλά από τη δεύτερη συνήθισα τη σπιρτάδα και θυμήθηκα πόσο υπέροχο είναι να απολαμβάνεις κάτι που σε ζεσταίνει από μέσα και σε ταξιδεύει σε άλλους πολιτισμούς.

Ωραία φτιαγμένο το ταμπουλέ, με τέλεια ισορροπία στα υλικά του. Φωτ.: Γιώργος Αδάμος/LIFO

Συνεχίσαμε με το ταμπουλέ και τη φατούς. Ωραία φτιαγμένο το ταμπουλέ, με τέλεια ισορροπία στα υλικά του, φαίνεται από μακριά ότι έχει φτιαχτεί από χέρι που ξέρει την ιστορία του και το έχει παρασκευάσει εκατοντάδες φορές στο σπίτι. Αυτή, όμως, που κλέβει την παράσταση είναι η φατούς. Με ψιλοκομμένα όλα τα υλικά της, ντομάτα, αγγούρι, κρεμμυδάκι φρέσκο, πιπεριές, δυόσμο και τηγανητή, αραβική πίτα, είναι σίγουρα ένα από τα πιάτα που δεν γίνεται να μη δοκιμάσεις.

Το γεύμα μας ολοκληρώθηκε πανηγυρικά με την επιδρομή των φαλάφελ, σε μερίδα και τυλιχτά σε αραβική πίτα. Στη μερίδα τα φαλάφελ συνοδεύονται με σάλτσα από γιαούρτι και ταχίνι, ενώ στην αραβική έχουν χούμους, τουρσί, μαρούλι και την ίδια σος με γιαούρτι και ταχίνι. Και επειδή η Αθήνα έχει γεμίσει, πια, με μαγαζιά που πουλάνε φαλάφελ και όσοι τα προτιμούν φανατικά έχουν υψηλά στάνταρ και ξέρουν να αναγνωρίζουν την ποιότητά τους, θα ήθελα να πω ότι αυτά τα φαλάφελ είναι τραγανιστά και έχουν την ιδανική, αυθεντική γεύση που μπορεί να βρει κάποιος μόνο στα μαγαζιά που σέβονται την απλή, αλλά τόσο εύγεστη, πρώτη συνταγή τους.

Χορτάτοι και χαρούμενοι που η γειτονιά της Κυψέλης επιμένει στον πολιτισμικό, πολύχρωμο χαρακτήρα της και επιτρέπει να υπάρχουν και να ακμάζουν κουλτούρες απ' όλον τον κόσμο, ήπιαμε ένα αϊράνι, φτιαγμένο κι αυτό από την Ντουρεϊτά. Καταπραϋντικό, χωνευτικό και ανατολίτικο όσο τίποτε άλλο, έκλεισε την επίσκεψή μας με στις Γεύσεις της Δαμασκού με τον πιο περιποιητικό τρόπο.