Αri Vezené, εσύ τι θα μαγείρευες στον Ομπάμα;

Αri Vezené, εσύ τι θα μαγείρευες στον Ομπάμα; Facebook Twitter
Επειδή του αρέσει πολύ η πίτσα, αλλά δεν έχει δει την ελληνική εκδοχή, θα του ετοίμαζα μια greco-roman προσέγγιση. Έναν συνδυασμό που κάνουμε και στο μαγαζί: μελιτζάνα με κρεμμύδια και τυρί μετσοβόνε, ανοιχτή πίτα, ψημένη στον ξυλόφουρνο. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
0

 

Έχει μαγειρέψει για τον Μπαράκ Ομπάμα στο Σικάγο, ήδη από τότε που έκανε προεκλογική εκστρατεία για να εκλεγεί γερουσιαστής. Ο Άρης Βεζενές ξέρει πως ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος αγαπά να δοκιμάζει γεύσεις out of the box. «Οι Έλληνες ομογενείς στο Σικάγο τον έχουν στηρίξει σθεναρά. Πολλές φορές έχει φάει μαζί τους, κυρίως πίτες, γεμιστά, αρνί σούβλας. Δηλαδή τα φαγητά της ελληνικής κουζίνας που εκείνοι έφεραν, φεύγοντας από την Ελλάδα. Πιστεύω ότι θα προτιμούσε να φάει μερικά ντολμαδάκια σαν κι αυτά που γευόταν τότε, παρά σφυρίδα με βραστά λαχανικά που του σέρβιραν στην Αθήνα» λέει ο σεφ και ιδιοκτήτης του εστιατορίου Vezené.

 

Ο Ομπάμα έχει φάει dégustastion και haute cuisine σε όλο τον κόσμο, όμως του αρέσει πραγματικά να τρώει μπέργκερ, σούπες και πίτσα. Θα του μαγείρευα αυτά που αγαπά να τρώει εκτός του Λευκού Οίκου, αλλά με φιλοσοφία ελληνική

Το μενού που θα σχεδίαζε για τον Μπαράκ Ομπάμα στο Προεδρικό Μέγαρο θα λάμβανε υπ’ όψιν τα παραπάνω αλλά και μια ακόμα βασική παράμετρο: ο Ομπάμα είναι λάτρης του junk food – γι’ αυτό εξάλλου ταίριαξε τόσο πολύ και με τον Άντονι Μπουρντέν. «Ο Ομπάμα έχει φάει dégustastion και haute cuisine σε όλο τον κόσμο, όμως του αρέσει πραγματικά να τρώει μπέργκερ, σούπες και πίτσα. Θα του μαγείρευα αυτά που αγαπά να τρώει εκτός του Λευκού Οίκου, αλλά με φιλοσοφία ελληνική» λέει ο Άρης Βεζενές. Τι θα περιλάμβανε το μενού;

 

«Αφού αγαπάει τις σούπες και ο καιρός έχει κάπως κρυώσει, θα ξεκινούσα με μια κρεατόσουπα. Δεν θα χρησιμοποιούσα μόνο βοδινό κρέας αλλά θα έβαζα και αρνί για να βοηθήσω στη βαθύτητα της γεύσης. Ή, μάλλον, θα ήμουν ακόμα πιο τολμηρός: θα έκανα μια brutal, καθαρή σούπα από αρνί, στην οποία θα έβαζα κριθαράκι. Το κρέας θα είχε ελαφρύ ψήσιμο και η ποσότητα της σούπας θα ήταν τριπλάσια απ’ ό,τι συνηθίζεται. Θα ήθελα να τον δω να ιδρώνει. Μπροστά του θα στάζαμε λεμόνι στο μπολ και θα ψιλοκόβαμε ελληνικά μυρωδικά με τα κοτσάνια τους. Θα έβλεπε μέσα στο μπολ τη χύμα μορφή της σούπας, ακόμα και τα κόκαλα. Ναι, μια lamb chops meat soup. Μπορεί να περίμενε βοδινό, αλλά σίγουρα θα τον ενθουσίαζε το αρνί – άλλωστε η Ελλάδα έχει εξαιρετικά αιγοπρόβατα.

 

Στη συνέχεια, επειδή του αρέσει πολύ η πίτσα, αλλά δεν έχει δει την ελληνική εκδοχή, θα του ετοίμαζα μια greco-roman προσέγγιση. Έναν συνδυασμό που κάνουμε και στο μαγαζί: μελιτζάνα με κρεμμύδια και τυρί μετσοβόνε, ανοιχτή πίτα, ψημένη στον ξυλόφουρνο. Όχι στρογγυλή αλλά στραβομούτσουνη και χωρίς σάλτσα Νάπολι και ντομάτα. Και αν μου έλεγε ότι το τυρί τού θυμίζει πρόβολα, θα του έλεγα ότι οι Ιταλοί το πήραν από εμάς, από το μετσοβόνε μας.

 

Για το τρίτο course θα ετοίμαζα ένα τυλιχτό. Παραδοσιακό, μικρό. Δεν θα βάζαμε μέσα καλαμάκι ή γύρο, αλλά ένα κοντοσούβλι ψιλοκομμένο, μια δική μας εκδοχή barbeque με ντομάτα, κρεμμύδι, γιαούρτι και δυόσμο. Η απάντησή μας στα δικά τους sliders θα ήταν να παίξουμε με τις δικές μας εμπειρίες, δίνοντας την πραγματική γαστρονομική όψη της Ελλάδας, αλλά πιο ραφιναρισμένη.

 

Όσο για το ποτό του δείπνου, δεν θα σέρβιρα κρασί αλλά μια ελληνική μπίρα. Έχουμε εξαιρετικές μικροζυθοποιίες σε όλη την Ελλάδα, όπως η Νήσος στην Τήνο ή η Septem στη Χαλκίδα. Εξάλλου, με αυτά που θα είχε φάει, θα έπρεπε να δροσίσει τον ουρανίσκο του.

 

Για γλυκό θα επέλεγα έναν χαλβά με παγωτό φτιαγμένο από κατσικίσιο γάλα, goat milk ice cream. Έχουμε το καλύτερο κατσικίσιο γάλα που το παίρνουν οι Ιταλοί για να φτιάξουν πεκορίνο. Στο γλυκό θα πρόσθετα και φιστίκι Αιγίνης».

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ