Αρχαίες τσίχλες και φρικιαστικές τακτικές

Facebook Twitter
0

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψαν τη χαρά του να μασάς κάτι χωρίς να σκοπεύεις να το καταπιείς. Η μαστίχα βεβαίως έχει και κάποιες θεραπευτικές ιδιότητες, βοηθώντας στη χώνεψη ας πούμε, αλλά η βασική της ιδιότητα είναι το συνεχές μάσημα χωρίς σκοπό.

Ίσως το συνεχές μάσημα ως επαναλαμβανόμενη κίνηση να προκαλεί κάποια ευφορία. Υπάρχουν πολύ φανατικοί μασητές τσίχλας που έχουν τη μάρκα τους που δεν αλλάζουν με τίποτα και τρομοκρατούνται όταν τους τελειώνει. Τώρα μασάμε συνθετικό υλικό που λέγεται βουτυλικό καουτσούκ. Πριν ακόμα και τη μαστίχα όμως οι άνθρωποι μασούσαν με μανία σπόρους, φύλλα ή κεριά.

«Τσίχλα» ή «μαστίχα»; Το ερώτημα είναι κάπως σαν το «μανό» ή «όζα». Η αλήθεια είναι ότι η μαστίχα είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, δηλαδή το προϊόν του μαστιχόδεντρου, και τίποτα άλλο. Η τσίχλα είναι το βιομηχανοποιημένο προϊόν που βρίσκουμε σε όλο τον κόσμο. Όμως η λέξη είναι παλιά όσο οι Μάγιας, αν όχι ακόμα παλιότερη.

Η λέξη chicle ίσως προέρχεται από την λέξη tsicte των Μάγιας, οι οποίοι πολύ αγαπούσαν την τσίχλα, η οποία βγαίνει από το δέντρο sapodilla που φυτρώνει στο Μεξικό, στην κεντρική Αμερική και στην Καραϊβική. Τα φρούτα του δέντρου είναι ιδιαίτερα γλυκά και λένε ότι η γεύση του μοιάζει με καραμελωμένο αχλάδι. Η τσίχλα βγαίνει από τον κορμό, ο οποίος χαράζεται και εκκρίνει ένα λευκό χυμό.

Αν αισθάνεστε μία συγγένεια με τους Μάγιας, ετοιμαστείτε για λίγη φρίκη: δεν θα σας πω για το τέλος του κόσμου σύμφωνα με το ημερολόγιό τους (που πρόκειται για τέλος ημερολογίου, και όχι τέλος των ημερών), ούτε για τις αιματοβαμμένες θυσίες παρθένων. Θα σας δείξω αυτό που έμαθα την προηγούμενη εβδομάδα στον αρχαιολογικό χώρο του Tulum, όπου βρίσκεται μία από τις πιο καλοδιατηρημένες πόλεις των Μάγια:

Η παραμόρφωση του κρανίου έδειχνε ανώτερη τάξη και αρχοντιά. Πρόκειται για μία πρακτική που εμφανίστηκε σε όλες τις ηπείρους της γης. Για να πραγματοποιηθεί τα παιδιά περνούσαν τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής τους με το κεφάλι τους συμπιεσμένο μεταξύ ξύλινων σανίδων.

Και τώρα, αν αισθάνεστε πολιτισμικά ανώτεροι, σας υπενθυμίζω τα εξής:

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT