Οι μεγάλες προσδοκίες για τον Alessandro Michele

Οι μεγάλες προσδοκίες για τον Alessandro Michele Facebook Twitter
Τα υπέρ του διορισμού του, προφανή: ο σχεδιαστής, αφοσιωμένος εραστής της Ρώμης ο ίδιος, γίνεται μέρος της συνέχειας ενός οίκου που έχει αναδυθεί από την ομορφιά και την καλλιτεχνική παράδοση αυτής της πόλης. Φωτ.: Courtesy of Valentino
0

Με την υπόσχεση μιας νέας άνθησης καθώς ξυπνά η άνοιξη, έτσι ποιητικά και διφορούμενα, διάβηκε το κατώφλι του Maison Valentino ο Αlessandro Michele. Δεν περίμενε κανείς κάτι πιο πεζό από τον αρχιερέα του kitsch, τον σκοτεινό άρχοντα μιας μόδας που έσβησε τα όρια ανάμεσα στα φύλα, καθιέρωσε τον τύπο του σπασίκλα ως αισθητικό ζητούμενο και ανακάτεψε με αναίδεια εποχές και σχολές μόδας, παράγοντας ένα υβρίδιο που λατρεύτηκε –ή μισήθηκε– με πάθος στη διάρκεια της θητείας του στον οίκο Gucci.

Την Τρίτη, λοιπόν, ο Michele πιάνει δουλειά στο ατελιέ του Valentino, μια ανάσα από τα Ισπανικά Σκαλιά, κι αρχίζει να δουλεύει την ανοιξιάτικη συλλογή του οίκου για το 2025, που θα παρουσιάσει τον Σεπτέμβριο στο Παρίσι. 

«Η ευδαιμονία είναι ένα τόσο ζωντανό πράγμα που φοβάμαι μήπως το πληγώσω ξεστομίζοντας, έστω, τη λέξη», συνέχισε στον λογαριασμό του στο Ίνσταγκραμ σε ένα παραλήρημα ευγνωμοσύνης και υπερβατικού στοχασμού για το «βραβείο» που του δόθηκε από την Kering, τον όμιλο που τον ξεφορτώθηκε πριν από δύο χρόνια. Αναφέρθηκε και στην ευθύνη που αναλαμβάνει απέναντι σε έναν οίκο υψηλής ραπτικής «που χάραξε την ομορφιά σε μια συλλογική ιστορία φινέτσας και άφατης χάρης». Βαριά δέσμευση για τον Michele, του οποίου η κατά Gucci αναρχική αισθητική κοίταζε ειρωνικά από την απέναντι όχθη τη διακριτική πολυτέλεια που προασπίζονταν τα άλλα mega-brands

Αν η παρόρμησή του για ανατροπή και τα συχνά του παραστρατήματα κακογουστιάς δεν θολώσουν το DNA του Valentino, που βασίστηκε πάντα στην κομψότητα και το διαχρονικό στυλ, τότε ο Michele ίσως μπορέσει να σχεδιάσει το επόμενο κεφάλαιο του οίκου. 

Μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της έμπνευσής του, ο οίκος Gucci πέρασε από τη δανδίστικη εκδοχή της πολυτέλειας του Tom Ford σε μια κινηματογραφική φάση ρομαντισμού που κορφολόγησε αναφορές από πολιτισμούς και εποχές, με σταθερό «φάρο» τα '70s και την Αναγέννηση. Το στυλιστικό του μιξάρισμα αναγνωρίστηκε ως φαινόμενο από φίλους και εχθρούς και το τολμηρό του άγγιγμα στα δερμάτινα είδη ανανέωσε την παράδοση της Gucci στα πολυτελή αξεσουάρ. Το 2016, έναν χρόνο μόλις αφότου είχε αναλάβει, το Wallpaper* τον συμπεριέλαβε στα πρόσωπα που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού («Game-Changer») και, πράγματι, στα χρόνια που ακολούθησαν ο Michele κατάφερε να τριπλασιάσει τα έσοδα του οίκου και να ντύσει από τον Harry Styles και την Billie Eilish ως το (όμορφο alter ego του) Jaret Leto και την αγαπημένη του Ντακότα Τζόνσον, με την οποία εθεάθη να σεργιανίζει στη Ρώμη λίγο πριν ανακοινωθεί το νέο του πόστο. 

Οι μεγάλες προσδοκίες για τον Alessandro Michele Facebook Twitter
Με την Ντακότα Τζόνσον το 2017. Φωτ.: Sean Zanni/Patrick McMullan via Getty Images/Ideal Images

Τα υπέρ του διορισμού του, προφανή: ο σχεδιαστής, αφοσιωμένος εραστής της Ρώμης ο ίδιος, γίνεται μέρος της συνέχειας ενός οίκου που έχει αναδυθεί από την ομορφιά και την καλλιτεχνική παράδοση αυτής της πόλης. Του προσφέρονται, ακόμα, τα επιδέξια χέρια ενός μοναδικού στον κόσμο ατελιέ, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να αυτο-περιοριστεί στο παραμικρό. Η υψηλή ραπτική σίγουρα δεν τον φοβίζει. Ποιος έχει ξεχάσει την «Κοσμογονία», τον κύκνειο σόου του στην Απουλία, εκείνον τον ληθαργικό χορό από βελούδα μεσαιωνικού στυλ, πούλιες και απλικαρισμένα λουλούδια;

Αν η παρόρμησή του για ανατροπή και τα συχνά του παραστρατήματα κακογουστιάς δεν θολώσουν το DNA του Valentino, που βασίστηκε πάντα στην κομψότητα και το διαχρονικό στυλ, τότε ο Michele ίσως μπορέσει να σχεδιάσει το επόμενο κεφάλαιο του οίκου. 

Τα αξεσουάρ θα γίνουν, χωρίς αμφιβολία, το όχημα της νέας εποχής. Γύρω από τη λεπτομέρεια των μεταλλικών καρφιών, ενός σκληρού, ροκ στοιχείου που μαλάκωνε τα στυλιζαρισμένα looks του οίκου, πλέχτηκε μια ολόκληρη κοινότητα «οπαδών» του Valentino. Ο επόμενος κώδικας που καλείται να αναζητήσει ο Alessandro δεν θα προέρχεται από το λεξιλόγιο του ροκ εν ρολ. Η δική του ευαισθησία προβάλλει ανορθόδοξη και παραμορφωμένη μέσα από ένα εξεζητημένο ανακάτεμα υψηλής και ταπεινής μόδας, σαν ένα πολύχρωμο cabinet of curiosities όπου τα αθλητικά παντρεύονται με στρας και τα λατινικά φιλοσοφικά τσιτάτα συνυπάρχουν με φτηνά μπιμπελό και βοτανικούς κήπους. 

Το χάρισμά του να φτιάχνει ένα αυθεντικό λεξιλόγιο μόδας έχει αποδειχθεί. Μένει να αποδειχθεί αν η επιφοίτηση θα τον «χτυπήσει» ξανά, για να φέρει μια Valentino - κεντρική άνοιξη στη μόδα.

Μόδα & Στυλ
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελληνικό design: Υπάρχει και αυτή είναι η ιστορία του

Μόδα & Στυλ / Η ιδέα της Ελλάδας στη μόδα: ένα στοίχημα που επιτέλους αποδίδει

Πώς μια χούφτα brands και fashion insiders πήραν την απόφαση να χτίσουν πάνω στα αχαρτογράφητα νερά της «ελληνικότητας» και να μιλήσουν με όρους σύγχρονου design και marketing γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι το ελληνικό προϊόν στη διεθνή μόδα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Παρίσι, ανδρικές συλλογές, Άνοιξη/Καλοκαίρι 2026: Σορτς και see through 

Μόδα & Στυλ / Πιτζάμες, διαφάνειες, κοντά σορτς: Το Παρίσι δείχνει τον δρόμο για τον άνδρα του 2026

Πέντε σχεδιαστές με διαφορετική ματιά για τον νέο άντρα σχεδίασαν τη φιγούρα του για το ερχόμενο καλοκαίρι με παστέλ αλλά και έντονους τόνους, με τολμηρές duffle bags και μια διάχυτη θηλυκότητα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ποιος πιστεύει στον Jonathan Anderson;

Μόδα & Στυλ / Ποιος πιστεύει στον Jonathan Anderson;

H πρώτη επαφή του Jonathan Anderson −χαρισματικού ανανεωτή της Loewe και εν δυνάμει σωτήρα του Dior− με την premiere league της μόδας έγινε την Πέμπτη, και χαρακτηρίστηκε από τους πάντες ως «ιστορική», ως αρχή ενός νέου ελπιδοφόρου κεφαλαίου στην παγκόσμια μόδα. Είναι όντως έτσι; 
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Demna Gvasalia: Μια έκθεση για τον σχεδιαστή που έφερε τα πάνω κάτω στον οίκο Balenciaga

Μόδα & Στυλ / Demna Gvasalia: Μια έκθεση για τον σχεδιαστή που έφερε τα πάνω κάτω στον οίκο Balenciaga

Με το γνωστό περιπαικτικό του χιούμορ, ο Demna (Gvasalia) αποχαιρετά τον κόσμο που δημιούργησε για τον οίκο Balenciaga, παραδίδοντας στην ιστορία της μόδας μια έκθεση-αρχείο με τις πιο χαρακτηριστικές και διχαστικές δημιουργίες του.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Η νοσταλγία του καλοκαιριού

Μόδα & Στυλ / Jacquemus: Ο μοντερνιστής με καρδιά μικρού παιδιού, έφερε τη μόδα του στην Ελλάδα

Με το ολοκαίνουριο κατάστημά του στο Nammos Beach της Μυκόνου, τον χαιρετίζουμε, αναγνωρίζοντάς τον ως βασιλιά της καλοκαιρινής ανεμελιάς σε κάθε σικ προορισμό στη Μεσόγειο.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Το ήθος της χειρονομίας

Μόδα & Στυλ / Η νέα καμπάνια της Bottega Veneta και το ήθος της χειρονομίας

Καλλιτέχνες και τεχνίτες μπλέκουν τα χέρια τους για χάρη του οίκου, δημιουργώντας ένα εγχειρίδιο χειρονομιών γεμάτο εσωτερικότητα, χορογραφημένο από τη Λενιώ Κακλέα, που μιλά στη LiFO από το Παρίσι.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
ΕΠΕΞ Σοφία Κοκοσαλάκη: Η Κρήτη μέσα της (or Greek Drama)

Μόδα & Στυλ / Η Σοφία Κοκοσαλάκη που πορεύτηκε χωρίς logos, εντυπωσιασμούς και εύκολο marketing

Το ανεξάρτητο κορίτσι της μόδας από την Κρήτη, που δημιούργησε το δικό της Grecian chic στυλ, με αναφορές στην ελληνική ιστορία, τη λαϊκή παράδοση και τον μινωικό πολιτισμό, άφησε πίσω της μια διαχρονική κληρονομιά που αξίζει να γιορτάζεται.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
H Soraya Oronti φαίνεται να έχει μια κάποια εμμονή με τα αμάξια

Μόδα & Στυλ / H Soraya Oronti φαίνεται να έχει μια κάποια εμμονή με τα αμάξια

Η Soraya Oronti είναι μια σχεδιάστρια 25 ετών που κατάγεται από τη Λεμεσό της Κύπρου. Μένει σε ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη, αλλά έχει αλλού το ατελιέ της. Εμπνέεται από την αισθητική και το ήθος των Iannis Xenakis, Hussein Chalayan και HR Giger. Σπούδασε στο Λονδίνο και ήταν από τους βασικούς διοργανωτές του pop-up φεστιβάλ εγχώριας μόδας και τέχνης SOLACE. Μέσα από τις σουέντ μαύρες μπότες πυγμαχίας φοράει νέον πρασινο-πορτοκαλί κάλτσες.
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΙΤΗ
75’ με τη Lysa Cooper

Μόδα & Στυλ / «Αν ζούσαν άνθρωποι σαν τον Basquiat, δεν θα υπήρχε όλη αυτή η μετριότητα»

Προσωπική φίλη του Jean-Michel Basquiat και θρυλική στυλίστρια, η Lysa Cooper, σε μια συνέντευξη-χείμαρρο στη LIFO, περιγράφει την εποχή όπου η τέχνη δεν κυνηγούσε νούμερα, αναγγέλλει την επικράτηση της ασημαντότητας, κατακεραυνώνει τον Τραμπ και παραδέχεται πως η ίδια απλώς ήταν εκεί «όταν συνέβαιναν όλα, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή».
M. HULOT