Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter
1

2001, Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Δεν έχω κλείσει τους λογαριασμούς μου με το 2001, και νομίζω πως ποτέ δεν θα συμβεί αυτό. Στην αρχή ήταν η μαγευτική κινηματογράφηση, που με μούδιαζε, μαζί με τη μουσική που με υπέβαλλε στο ταξίδι σε κόντρα υφή, αλλά τόσο ταιριαστά παντρεμένη- τα βαλς του Στράους με τις διαστημικές βόλτες, ο Λιγκέτι με την απόκοσμη περιπέτεια στο σύμπαν. Μετά, ήρθε το απαραίτητο παρασκήνιο: πως τα φωτογράφισε όλα αυτά ο Κιούμπρικ, γιατί πέταξε το πρωτότυπο μουσικό σκορ του Άλεξ Νορθ, πόσα ναρκωτικά έκαναν οι χίπιδες που εκστασιάστηκαν όταν το πρωτοείδαν, γιατί δεν πήρε το όσκαρ σκηνοθεσίας; Στο ενδιάμεσο, όλες οι αξέχαστες σκηνές που με άφησαν άφωνο, όπως το μοντάζ με το κόκαλο, το βουητό με τον ονόλοιθο στο φεγγάρι, η αποκαθήλωση του Χαλ, τα ψυχεδελικά χρώματα, το περίφημο δωμάτιο του χρόνου και του πολιτισμού όπου προσγειώθηκε και γέρασε αλματωδώς ο ταξιδευτής(και να φανταστείτε πως κάπου διάβασα πως το Interstellar δεν έχει καμία σχέση με την Οδύσσεια! Πόσο απερίσκεπτα μωροί μπορούν να γίνουν κάποιοι ειδικοί...). Και το έμβρυο που επιστρέφει αναγεννημένο, πεφωτισμένο, νωχελικό, σαν την προσωποποιημένη εκδοχή της μυστηριώδους διάνοιας, τι να είναι; Ε, αυτός είναι ο διάλογος. Όχι πλέον με τον Άρθουρ Κλαρκ, τον Κιούμπρικ και την ταινία, αλλά με το Ερώτημα. Ούτε Θεός, ούτε εξωγήινοι, αλλά η δική μας πεπερασμένη γνώση απέναντι στην μεγάλη υπέρβαση. Το 2001 είναι η κατεξοχήν αναζήτηση, που δνε έχει επαναληφθεί.

ΣΟΛΑΡΙΣ

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Θυμάμαι χαρακτηριστικά από το βιβλίο του σκηνοθέτη, κριτικού και γνώστη του σινεμά και της θεωρίας του, Δημήτρη Παναγιωτάτου,  "Ο Φανταστικός Κινηματογράφος", πώς αμφισβητούσε το 2001 και αποθέωνε το Σολάρις του Αντρέϊ Ταρκόφσκι. Έφηβος ων, ανησύχησα για το αν κάνω λάθος, ώσπου γρήγορα κατάλαβα πως δεν υφίστανται ατοπήματα στο γούστο και τις προτιμήσεις. Εξαιτίας εκείνης της οπαδικής κόντρας στο μυαλό μου, το υπαρξιακό αριστούργημα του Ρώσου δημιουργού μου ήταν αντιπαθές επί χρόνια. Κακώς. Όταν το ξαναείδα, κατάλαβα πόσο διαφορετικό, αν και σύγχρονο, ήταν από το 2001. Είναι βαρύ και εσωστρεφές, μελαγχολικό, σχεδόν καταθλιπτικό και τεταμένα στοχαστικό, και αντί να καταστήσει το κινηματογραφικό διάστημα ως μια θρησκευτική εμπειρία, έφερε τη θρησκεία μέσα στους βασανισμένους χαρακτήρες, τον χήρο επιστήμονα στις συμπληγάδες της νεκρής συζύγου και του ωκεανού της σκέψης. Τώρα που το σκέφτομαι, το Σολάρις δεν είναι κλασσική ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένα φιλμ φαντασμάτων και αντηχήσεων της μνήμης. Αν μια μεταγενέστερη ταινία του μοιάζει, δεν είναι το ομώνυμο remake του Στίβεν Σόντρεμπεργκ, αλλά το Event Horizon, που παρά τις βαρετές του τρύπες, είναι υπόγεια ανήσυχο.

ALIEN

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Αυτό θα πει φρίκη και απειλή! Το διάστημα απεικονίζεται πραγματικά ως μια αφιλόξενη κινούμενη άμμος και τα τέρατα που καραδοκούν μπαίνουν μέσα σου, όπως και στην ταινία. Το είχα δει στο αείμνηστο Ράδιο Σίτυ στην Πατησίων και παραπατούσα στην έξοδο- και μέρες μετά. Πριν η βεντέτα ανάμεσα στη Ρίπλεϊ και τη μάνα-alien γίνει προσωπική, ένα κανονικό σίριαλ γυναικείας μονομαχίας με μεγάλες στιγμές και ευφάνταστες κορυφώσεις, το πρώτο επεισόδιο του Ρίντλεϊ Σκοτ ποντάρει στην στέρεη πλοκή και την  τρομακτική ατμόσφαιρα.

ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Διαδραματίζεται όλο στη Γη, εκτός από την αχρείαστη προσθήκη μερικών σκηνών μέσα στο διαστημόπλοιο την επόμενη χρονιά, αλλά η λαχτάρα για εξωγήινη συντροφιά είναι ανάγλυφη και μεταδοτική. Όσο εντυπωσιακό κι αν είναι το show με τα πολύχρωμα φώτα και τις νότες του Τζον Γουίλιαμς στο φαλακρό βουνό της προσεδάφισης, το ζουμί βρίσκεται στην κλιμάκωση της αναμονής και της υστερίας, στις αποσπασματικές πρώτες εμφανίσεις των ΑΤΙΑ και στη συντονισμένη ευφορία όσων υπήρξαν μάρτυρες αυτών. Χάρμα ιδέσθαι ακόμη και σήμερα, οι Στενές Επαφές παραμένουν προϊόν αγάπης και ενθουσιασμού του Σπίλμπεργκ που τότε πίστευε πολύ στα ΟΥΦΟ και το σινεμά, και το έδειχνε με τον καλύτερο τρόπο. Μπορείτε να σκεφτείτε πιο σπουδαία χριστιανική παραβολή (και μάλιστα καμωμένη από έναν Εβραίο), με τους χαμογελαστούς εξωγήινους να μας υπόσχονται μια γλυκιά δεύτερη ευκαιρία στους ουρανούς, σαν τους καλούς αγγέλους που ανέκαθεν ελπίζαμε πως μα προστάτευαν εκεί ψηλά;

ROBINSON CRUSOE ON MARS

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Από τον σκηνοθέτη Μπάϊρον Χάσκιν και τον παραγωγό Τζορτζ Παλ, που είχαν κάνει τον επίσης "αρειανό" Πόλεμο των Κόσμων δέκα χρόνια νωρίτερα, Ο Ροβινσώνας στον Άρη γυρίστηκε το 1964 και εντελώς καλή ταινία δεν τη λες, αλλά την προσέχεις σίγουρα και την παρακολουθείς άνετα. Προσωπικά, μου θυμίζει, αναδρομικά, το αγαπημένο μου, αφελές και χαριτωμένο, Χαμένοι στο Διάστημα, την τηλεοπτική σειρά του Ίρβιν Άλεν, διότι ο ένας από τους δύο αστροναύτες που επιζεί της αποστολής στον Άρη κινείται στο σκηνικό λες και βρίσκεται στο σπίτι του, παρέα με μια μαϊμού, τη Μόνα, και έναν πρωθύστερο Παρασκευά, που περιέργως και μακρινά παραπέμπει στον original σκλάβο της original ιστορίας, χωρίς να δηλώνεται ευθέως κάτι τέτοιο- στο μεταξύ, διάλεκτοι, ατμόσφαιρες και επιστημονικές λεπτομέρειες πάνε κατά διαόλου. Θυμάμαι επίσης το πρωτοποριακό, βωβό, "βαϊμαρικό" Frau im Monde του Φριτς Λανγκ, όπου τα χτενίσματα και τα ρούχα στο φεγγάρι είχαν πολύ πλάκα, όπως και το ατελείωτο βουβό μπλα-μπλα. Ωστόσο, το τρομερό ντεκόρ του Ροβινσώνα στην Κοιλάδα του Θανάτου, το υπερήφανο σινεμασκόπ και η θεματική επιμονή, ανεβάζουν τον πήχυ και μετατρέπουν ένα ακόμη scifi ή μιά καλτ ταινία είδους, σε κάτι μοναδικό για την εποχή του: ένα μοναχικό ταξίδι επιβίωσης σε ξένο κόσμο, χωρίς το προφανές μελόδραμα. Ταυτόχρονα, κατάγεται από τα μυριάδες b-movies επιστημονικής φαντασίας που ξεφύτρωναν σα μανιτάρια στη δεκαετία του 50 και τα αναβαθμίζει

STAR WARS

Οι αγαπημένες μου διαστημικές ταινίες Facebook Twitter

Μία ποπ όπερα του διαστήματος, το Star Wars δίνει χαρά σε ένα είδος που βάρυνε επικίνδυνα και κινδύνευσε να αποξενώσει τα παιδιά. Ο Τζορτζ Λούκας το παράκανε βέβαια, βάζοντας και τα νήπια στο παιχνίδι- σε αυτόν οφείλεται το blockbuster concept και ο άκρατος, ακατάσχετος βιντεο-παλιμπαιδισμός στο σύγχρονο σινεμά. Απολαμβάνω ακόμη το πρώτο των τριών (τα επόμενα είναι σα να μην έγιναν ποτέ) γιατί έχει καθαρές γραμμές και κλασσική υφή, ράβοντας μαεστρικά παραμύθια όλων των εποχών σε μια στόφα αφηγηματικής γρηγοράδας και οπτικής μεγαλοπρέπειας, οικείας στο μάτι και ευχάριστα, έξυπνα εύπεπτης. 

 

1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Το solaris με μαγνήτισε απ΄την πρώτη φορά, ίσως να φταίει η μεγάλη αγάπη που έχω στον tarkofsky, ίσως να φταίει η ηλικία που την πρωτοείδα. Ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά κατά βάθος ένα ακόμα υπαρξιακό ταξίδι. Η οδύσσεια απ΄την άλλη πέρασε και δε μ΄άγγιξε ποτέ. Λέω να την ξαναβάλω τελικά μήπως μια δεύτερη ματιά την αποκαταστήσει...