Πήγα κι εγώ στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να δω την παράσταση που τιτλοφορείται ''Τέσσερις Εποχές'' και που, πράγματι, ενώνει καλλιτέχνες από τέσσερις διαφορετικές περιόδους του ελληνικού τραγουδιού: Τον Μανώλη Μητσιά με τη μεγάλη πορεία κοντά στους σημαντικότερους συνθέτες, τη Φωτεινή Βελεσιώτου με τα ρεμπέτικα βιώματα, τον Μπάμπη Στόκα που μεσουράνησε για μία 15ετία με τους Πυξ Λαξ και τη νεαρότερη Παυλίνα Βουλγαράκη που εκπροσωπεί - υποτίθεται - τη σύγχρονη τραγουδοποιία. Και λέω ''υποτίθεται'', καθώς τη λίγη ώρα (συγκριτικά με τους άλλους) που την είδαμε στη σκηνή, ερμήνευσε περισσότερο διασκευές σε γνωστά έντεχνα τραγούδια και όχι τόσο το πρόσφατο υλικό της σε δικούς της στίχους και μουσική.
Ποτέ δεν μου άρεσε η λογική τού ''ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει''. Και για να γίνω πιο σαφής, καλή παρέα έχουν φτιάξει οι τέσσερις καλλιτέχνες, αλλά το να ακούς τον Μητσιά και τη Βελεσιώτου να τραγουδούν Πυξ Λαξ και Κατσιμιχαίους είναι, αν μη τι άλλο, ασύμβατο στα όρια της αμετροέπειας.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε ακριβώς στις 11 το βράδυ και τερματίστηκε λίγο μετά τις 3 τα χαράματα. Ένα χορταστικό τετράωρο πρόγραμμα, εν ολίγοις, μοιρασμένο μεταξύ Μητσιά και Στόκα στο μεγαλύτερο μέρος του. Αναμενόμενο, αν υπολογίσει κανείς την καριέρα του καθενός από τους κυρίους και καθεμιάς από τις κυρίες του σχήματος. Εγώ πάντως το υπολόγισα, τα έβαλα κάτω - που λένε - και διαπίστωσα ότι δύο 40λεπτα διήρκησαν τα μέρη του Μητσιά, άλλα δύο 40λεπτα του Στόκα, δύο 20λεπτα της Βελεσιώτου και δύο 15λεπτα της Βουλγαράκη.
Ας σταχυολογήσω τώρα τα συν και τα πλην της παράστασης που μόλις είδα, ξεκινώντας από τα συν:
1. Ο Μανώλης Μητσιάς που δεν αρκέστηκε μόνο στα μεγάλα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, του Δήμου Μούτση ή του Άκη Πάνου που έχει πει σε α΄εκτέλεση, αλλά θυμήθηκε και τις πιο σύγχρονες δουλειές του με τον Kiki Lesendric, τον Σταμάτη Κραουνάκη και τον Θάνο Μικρούτσικο. Μου έλειψε ωστόσο περισσότερος Χατζιδάκις από έναν τραγουδιστή πού'χε την τύχη να δουλέψει αρκετά μαζί του στη δισκογραφία. Καλός ο ''Γκρεμός'', υπέροχη η ''Μικρή Ραλλού'', όμως γούστο θά'χε ν'ακούγαμε ένα ''Έπεσε η κυβέρνηση'' από τον ''Χειμωνιάτικο Ήλιο'' σε στίχους του Γκάτσου. Πόσω μάλλον όταν ο Μητσιάς σχολιάστηκε πρόσφατα ως φιλομνημονιακός, χαρακτηρίζοντας ''πατριώτη'' τον κουμπάρο του και σημερινό Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Ας παρακάμψω στο σημείο αυτό κάθε διάθεση...gossip κι ας μείνω στην αλώβητη από το χρόνο φωνή ενός ερμηνευτή που, ομολογουμένως, δεν έχει κάνει την παραμικρή έκπτωση στην πορεία του.
2. Η Φωτεινή Βελεσιώτου με τον κόσμο να κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη της σε δικά της τραγούδια σαν τα ''Διόδια'' και φυσικά τις ''Μέλισσες''. Αεικίνητη, μονίμως με ένα τσιγάρο στο χέρι (μου θύμισε τη Marianne Faithfull στο αρχαίο στάδιο της Ρόδου), πείραζε χαριτωμένα τους συναδέλφους της επί σκηνής και απέδειξε ότι διαθέτει χιούμορ, όταν, παρουσιάζοντας τον πιανίστα Αχιλλέα Γουάστωρ, δήλωσε πως έμαθε κι αυτή μία ξένη λέξη (το ''Γουάστωρ'') και την κοπανάει συνέχεια. Λιώσαμε στο γέλιο, αφού πριν ξελαρυγγιαστήκαμε μαζί της στα τραγούδια του Τσιτσάνη.
3. Ο Μπάμπης Στόκας που άνοιξε το πρόγραμμα με την κιθάρα περασμένη στο λαιμό του και δικές του rock μπαλάντες. Αν βρισκόμασταν στις ΗΠΑ, θα ήταν σαν τους τροβαδούρους εκείνους που ανοίγουν τις συναυλίες πρεσβύτερων καλλιτεχνών της λεγόμενης folk σκηνής. Στο συγκεκριμένο αθηναϊκό σχήμα, όμως, ο Στόκας είναι το ''δεύτερο όνομα'', άρα έχει πολλά κομμάτια να λέει κάθε φορά. Μεταξύ αυτών, από λαϊκά τραγούδια του Πάνου και του Λοΐζου μέχρι το ''Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου''.
4. Η Παυλίνα Βουλγαράκη που διαθέτει μία ασκημένη φωνή με δυνατότητες σοπράνο και μία εμφάνιση ατόφιας μεσογειακής ομορφιάς. Σε καλό δρόμο βρίσκεται! Προς τιμήν της που ενώ θα μπορούσε να εμφανίζεται δίπλα στη Βίσση και τον Ρέμο, η αισθητική της συμβαδίζει μ'αυτή του Μητσιά και των άλλων μεγαλύτερων συναδέλφων της.
5. Ο σωστός εξαερισμός του χώρου, οι καλόγουστα σχεδιασμένοι φωτισμοί στο stage και τα ευγενικά γκαρσόνια. Δε θες κάτι άλλο, πέραν του προγράμματος που έχεις επιλέξει, για να περάσεις καλά σ' ένα μαγαζί.
Πάμε και στα πλην της παράστασης:
1. Ποτέ δεν μου άρεσε η λογική τού ''ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει''. Και για να γίνω πιο σαφής, καλή παρέα έχουν φτιάξει οι τέσσερις καλλιτέχνες, αλλά το να ακούς τον Μητσιά και τη Βελεσιώτου να τραγουδούν Πυξ Λαξ και Κατσιμιχαίους είναι, αν μη τι άλλο, ασύμβατο στα όρια της αμετροέπειας.
2. Αν ήμουν στη θέση της Βελεσιώτου θα σταματούσα επειγόντως να λέω τραγούδια της Μπέλλου όσο κι αν μου τα ζητούσε το φανατικό κοινό μου. Όπως είπα πιο πάνω, στα συν, χαμός έγινε με τις ''Μέλισσες'' και τα ''Διόδια''. Γιατί να πρέπει η Βελεσιώτου να ''καίει'' το μοναδικό μέταλλο της φωνής της και να περνάει στη συνείδηση του κόσμου ως η ''νέα Μπέλλου''; Τραγούδησε τη ''Νταλίκα'' των Μούτση - Τριπολίτη, το ''Μην κλαις'' των Ανδριόπουλου - Μπουρμπούλη, δύο κομμάτια από τον κύκλο ''Ο Άη Λαός'' των Λάγιου - Μπουρμπούλη και το ''Δε λες κουβέντα'', πάλι των Μούτση - Τριπολίτη, σε ντουέτο με τον Μητσιά. Πραγματικά, ανακουφίστηκα σαν άκουσα το ''Ζεϊμπέκικο (Μ'αεροπλάνα και βαπόρια)'' του Σαββόπουλου από τον Μητσιά και όχι από εκείνη.
Η Φωτεινή Βελεσιώτου με τον κόσμο να κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη της σε δικά της τραγούδια σαν τα ''Διόδια'' και φυσικά τις ''Μέλισσες''. Αεικίνητη, μονίμως με ένα τσιγάρο στο χέρι -μου θύμισε τη Marianne Faithfull στο αρχαίο στάδιο της Ρόδου
3. Αίσθηση μου είναι πως το δεύτερο μέρος με τον Στόκα κάνει κοιλιά στη ροή του προγράμματος. Δε νομίζω δηλαδή πως το πυξλαξικό ρεπερτόριο συγκινεί ιδιαιτέρως το κοινό, όταν μάλιστα μιλάμε για ένα κοινό με ανθρώπους ηλικίας από 50 μέχρι 70 ετών, οι οποίοι σπεύδουν στο Γυάλινο για ν'ακούσουν κατά κόρον κλασικά έντεχνα με τον Μητσιά και ρεμπέτικα με τη Βελεσιώτου.
4. Αν ήμουν στη θέση της Παυλίνας Βουλγαράκη θα έβγαζα από το πρόγραμμα μου το τραγούδι ''Το δίκιο μου'' σε μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου που ηχογραφήθηκε με τη φωνή της Γιώτας Νέγκα. Όχι για κανένα άλλο λόγο και ωραιότατα το αποδίδει η κοπέλα, αλλά, να, κάπου αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού να έχεις απέναντι σου την κόρη του Γιώργου Βουλγαράκη και να σου τραγουδάει ''Εγώ μετράω τα ρέστα μου να βγάλω κι άλλο μήνα''...Παρακαλώ το σχόλιο μου να εκληφθεί ως εντελώς καλοπροαίρετο.
* Η παράσταση ''Τέσσερις Εποχές'' με τους Μ. Μητσιά, Μ. Στόκα, Φ. Βελεσιώτου και Π. Βουλγαράκη συνεχίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Γυάλινο Up Stage (Λ. Συγγρού 143, Ν. Σμύρνη). Ώρα έναρξης: 22.30
Δείτε περισσότερα
