Πολύ ωραία η νέα παραλία και η ανάπλαση της και οι τύποι που τρέχουν και βολτάρουν και τη χαίρονται, αλλά κάτι έλλειπε από τα εγκαίνια για να χαρακτηρισθούν ως αυθεντική θεσσαλονικιώτικη γιορτή εγκαινίων.
Κάτι δεν έγινε σωστά... Ίσως ήταν η απουσία του πύρινου λόγου των θρησκευτικών ταγών της πόλης, ίσως το ότι έλειπε από τα εγκαίνια το βλαχογκλάμουρ στυλ του προφυλακισμένου δημάρχου Βασίλη. Μας έλειψε δηλαδή κάτι σε στυλ γιορτή Αγγέλων, με Ρουβά και Πάολα να σκάνε από τον ουρανό σε ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο και η Πάολα με στολή τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ να ανάβει με κλοτσιά στον αέρα ταυτόχρονα και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Έλειψε σίγουρα και το λαϊκό κιτς του Ψωμιάδη (δεν θέλω να φανταστώ αν σε μια απλή καθαρή Δευτέρα προσπάθησε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας με τον δεκάμετρο χαρταετό,
τι θα επιχειρούσε να κάνει για τον ίδιο σκοπό, αν δεν τον είχαν παύσει σήμερα).
Όλα αυτά που έγιναν ήταν πολύ ήσυχα και ευρωπαϊκά για τη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν πειράζει θα το συνηθίσουμε.
Φυσικά, όπως κατάλαβες, ο Τσέλιος είναι περίεργο τρένο.
«Αφεντικό πάω να κάνω μια βόλτα στο Καπάνι» είπε χθες φεύγοντας από το μαγαζί.
«Καλά ρε Τσέλιο, όλοι πάνε να δούνε την ανάπλαση της νέας παραλίας και συ πάλι στο Καπάνι θα πας βόλτα;»
Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει γνώμη ο Τσέλιος.
Συνήθεια που του αρέσει δεν την αλλάζει με τίποτα, έτσι λοιπόν σχεδόν κάθε μέρα πριν να πιάσει δουλεία περνάει για έναν ελληνικό καφέ η την πρώτη γκράπα της ημέρας στα πεταχτά, στο καφενείο του Modigliani μέσα στο Καπάνι, το μόνο μέρος δηλαδή στη πόλη που θυμίζει τι ήταν κάποτε η Θεσσαλονίκη - ένα ανατολίτικο παζάρι.
Του αρέσει εκεί του Τσέλιου, ανακατεύονται τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι με όμορφα χρηστικά αντικείμενα όπως ένα ζευγάρι παντόφλες του Τσε.
Φεύγοντας πάντα παίρνει μια σακούλα μπαχαρικά από το Καπάνι για ξεκάρφωμα, για να δικαιολογήσει την αργοπορία του αν στο μεταξύ έχει βρει κάποιον γνωστό και η μια γκράπα έχει φέρει την άλλη.
Καινούργια πιάτα και δοκιμές και αυτή την εβδομάδα στην κουζίνα του Τσέλιου, αν και οι γευστικές δοκιμές δεν βοηθούνται από τον σχετικά ζεστό, για Θεσσαλονίκη, καιρό.
«Πώς να βάλουμε τον τραχανά, ρε αφεντικό, ακόμα ζέστη έχει, δεν είναι για σούπες» γκρίνιαζε πάλι ο Τσέλιος.
«Άστον να λέει», σκέφτηκε ο αφεντικός, «και για τον καβουρμά τα ίδια έλεγε, δεν ήθελε να το βάλουμε στο μενού και τελικά το πιάτο άρεσε πολύ και το ζητάνε».
Ο κόσμος θέλει συχνές αλλαγές στο μενού και συνήθως τους αρέσουν οι εκπλήξεις, αλλά οι μάγειρες είναι κατά των αλλαγών, βγαίνουν από την ρουτίνα τους, αποδιοργανώνονται. Είναι κάπως ανεξήγητο, αλλά κάθε φορά που μπαίνει καινούργιο πιάτο στο μενού, ο Τσέλιος κάνει σαν να έχασε ο ΠΑΟΚ.
Χυλοπίτες με καβουρμά φέτα και θυμάρι
Βράζουμε τις χυλοπίτες. Μόλις βράσουν τόσο όσο να κρατάνε, τις μεταφέρουμε στο τηγάνι με λίγο ζουμί από την κατσαρόλα. Προσθέτουμε ελαιόλαδο, τον καβουρμά (περίπου 150 γραμμάρια/μερίδα), αλατοπίπερο και φρέσκο θυμάρι. Μαγειρεύουμε για τρία λεπτά ακόμη, κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε τη φέτα σε κύβους, σερβίρουμε σε βαθύ πιάτο με το ζουμί και το απολαμβάνουμε γιατί επιτέλους το κρύο ήρθε στη Θεσσαλονίκη.
σχόλια