Στο σημερινό ‘Α, μπα’: είμαι καλά και περνάω καλά

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: είμαι καλά και περνάω καλά Facebook Twitter
37


________________
1.


Περιβάλλον εργασίας: στο τμήμα είμαστε 15 άτομα με έναν προϊστάμενος και 2 υπο-προϊσταμένους.
Ο Μ είναι υπο-προϊστάμενος, φαίνεται καλός άνθρωπος, βοηθάει τους άλλους με το να τους δίνει αυτό που του ζητάνε κάθε φορά π.χ. τις τάδε εκτυπώσεις, τα δείνα στοιχεία κλπ. Στις συναντήσεις που κάνουμε υποστηρίζει τον προϊστάμενο, τον βοηθάει και αυτόν και του δίνει τις κατάλληλες πάσες. Πολλές φορές μιλάει για λόγου του πάντα υποστηρίζοντάς τον ή βγάζοντας το φίδι από την τρύπα. Πίσω από την πλάτη του τον βρίζει συνέχεια. Άχρηστο τον ανεβάζει, μ!#!@#α τον κατεβάζει. Κανείς από το τμήμα δεν μιλάει, όλοι γελάνε όταν τον ακούνε να τον βρίζει. Ο Μ έχει φροντίσει να είναι φίλος με όλους. Κυρίως με την γραμματέα του προϊσταμένου έχει αναπτύξει μία πολύ καλή συναδερφική σχέση. Τον βρίζει και μπροστά της χωρίς πρόβλημα, και αυτή γελάει. Κι έτσι ο προϊστάμενος δεν ξέρει τίποτα. Έξω από το δικό μας τμήμα τώρα, όλα τα άλλα τμήματα έχουν την εντύπωση ότι στο δικό μας τμήμα μόνο ο Μ δουλεύει. Φροντίζει να τρέχει για όλους δίνοντάς του αυτό που θέλουν και μάλιστα αυθημερόν, και δίνει αυτή την εντύπωση σε όλους. Μέσα στο δικό μας τμήμα ο Μ βρίζει όσους είναι σε άλλα τμήματα. Τους λέει ανίκανους, ότι δεν ξέρουν την δουλειά τους, ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν ασχολούνται και ότι αν δεν είχαν εμάς δεν θα ήξεραν τίποτα. Λέει συνέχεια πως όλα αυτός πρέπει να τα κάνει, να καταλάβει πώς δουλεύουν και να τους δώσει αυτό που ζητάνε. Κανείς από τα άλλα τμήματα δεν ξέρει ότι ο Μ μέσα στο δικό μας τμήμα ανίκανους τους ανεβάζει, άχρηστους τους κατεβάζει όποτε ζητάνε κάτι. Εξάλλου είναι με όλους ευγενικός. Ειδικά όταν έρχονται στο δικό μας τμήμα, τους κάνει πλάκα κιόλας, αστειεύεται μαζί τους και πάντα λέει ναι στο τέλος. Λίγο τους παιδεύει στην αρχή κάνοντας τον δύσκολο, ειδικά όταν είναι ο προϊστάμενος μπροστά. Κι έτσι ο προϊστάμενος έχει την εντύπωση ότι ο Μ υπερασπίζεται το τμήμα του. Όσοι είναι από άλλα τμήματα έχουν την εντύπωση ότι ο Μ ξέρει πολύ καλά την δουλειά του γιατί κάνω τον δύσκολο σημαίνει ότι αρχίζω να λέω για βάσεις δεδομένων που έχουν πρόβλημα (ενώ δεν έχουν), για πεδία σε οθόνες που είναι δύσκολο να αλλάξουν (ενώ δεν είναι) κλπ. Και πολύ εύκολα και απλά οι άλλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό λέγοντας ότι ο Μ ξέρει και όχι αυτοί. Και αφού στο τέλος λέει ναι φεύγουν πολύ ευχαριστημένοι γιατί προς στιγμή νόμιζαν ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό που ζητούσαν, επειδή ο Μ έκανε τον δύσκολο. Οπότε φεύγουν πολύ ευχαριστημένοι. Όταν φεύγουν ο Μ αρχίζει να γυρνάει από γραφείο σε γραφείο κοροϊδεύοντάς τους, λέγοντας ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ότι είναι άχρηστοι, ότι δεν ξέρουν την δουλειά τους και ότι τα περιμένουν όλα από αυτόν. Στο σημείο αυτό βάζει και πληθυντικό δηλ μαζί με το 'τα περιμένουν από μένα' βάζει δίπλα 'και από μας'. Όλοι μέσα στο τμήμα τον υποστηρίζουν γιατί αισθάνονται ότι ο Μ προστατεύει το τμήμα έναντι των άλλων τμημάτων πρώτον γιατί κάνει τον δύσκολο και δεύτερον γιατί τους αρέσει πάρα πολύ να πιστεύουν αυτό που λέει ο Μ, ότι δηλ οι άλλοι είναι άχρηστοι και πως όλα από εμάς τα περιμένουν. Ανεβαίνουμε πολύ σαν τμήμα έτσι.

Ο Μ απολαμβάνει μεγάλη εκτίμηση τόσο από το τμήμα, όσο και από τα άλλα τμήματα αλλά και από τον προϊστάμενο που τον έχει για πολύ ικανό άνθρωπο και λέει συχνά ότι ο Μ είναι απίστευτος (εννοεί ότι είναι απίστευτος στην δουλειά τους αλλά και σαν άνθρωπος εξίσου). Μέσα στο τμήμα όλοι λένε ότι ο Μ προστατεύει πολύ το τμήμα μας (θαρρείς και τα άλλα τμήματα είναι οχθροί, όπου να'ναι θα ερχόμαστε στην δουλειά με φουστανέλα και καρυοφύλλια). Κάνοντας πλάκα με όλους είναι πολύ συμπαθής σε όλους. Έξω από το τμήμα ο Μ επίσης είναι συμπαθής γιατί φαντάζει ως τέρας γνώσης και δύσκολος στην διαπραγμάτευση που όμως είναι σωστό γιατί αυτός κατέχει την γνώση. Αλλά και γιατί τελικά πάντα τους δίνει αυτό που ζητάνε.

Είμαι 10 χρόνια στην δουλειά. Δεν έχει περάσει ούτε μέρα που να μην είναι έτσι όπως την περιέγραψα.

Όποιον ακούω να μιλάει για δουλειά μου έρχεται να τον βαρέσω. Γιατί όλοι εννοούν τον μισθό και σπίτι μου.
Κανένας, κανένας, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για την ηθική πλευρά της εργασίας.
Που στη σκατοχώρα που ζούμε είναι σκατά. Γιατί? Επειδή εμείς είμαστε σκατά. Απλά.- χάλια, πολύ χάλια.

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αυτό που έγραψες, διαβάζεται σαν απόσπασμα βιβλίου. Θα μπορούσες να κάνεις τον πόνο σου τέχνη, αυτό είναι από τις ανώτερες μορφές τέχνης. Γράψε κι άλλα, θα ανακουφιστείς.


Αν δεν σε ανακουφίζει αυτό, δες το Office του Ricky Gervais, όχι το αμερικάνικο, και ίσως σε βοηθήσει το γεγονός ότι η ζωή στο γραφείο είναι για τον δυτικό κόσμο κάτι παγκοσμιοποιημένο. Δεν είναι προνόμιο ή κατασκεύασμα ή κατάντια της Ελλάδας. Το γραφείο, ο χώρος όπου διάφοροι, άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι, έχουν βρεθεί να συνυπάρχουν σχεδόν τυχαία, για να κάνουν διάφορες αγγαρείες επί πληρωμή σε καθεστώς ανταγωνισμού, ενώ υπάρχει κάποιος που έχει εξουσία πάνω σε όλους, χωρίς να το έχει απαραίτητα κερδίσει με την αξία του, δεν θα μπορούσε να έχει καλό αποτέλεσμα. Είναι σαν κοινωνικό πείραμα κάποιου σαδιστικού μυαλού.


Δεν χρειάζεται να περάσεις όλη σου τη ζωή σε αυτό το γραφείο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα περάσεις όλη σου τη ζωή μέσα σε αυτό το γραφείο. Αν δεν μπορείς να το αντέξεις, και αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, τουλάχιστον πρέπει να συνειδητοποιήσεις –σε βάθος, όχι επιφανειακά- ότι δεν είσαι κάποια εξαίρεση. Δεν βρίσκεσαι σε ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο περιβάλλον σε σχέση με τα γραφεία που υπάρχουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Έτσι είναι τα γραφεία. Θέλεις να μην είσαι σε γραφείο; Σκέψου τι σου προσφέρει αυτή η ζωή, και αν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά που σου προσφέρει, βρες έναν καινούριο δρόμο.


Με προβλημάτισες με το τελευταίο. Τι θα πει 'ηθική πλευρά της εργασίας;' Ο Μ. δεν είναι 'ανήθικος'. Είναι κάποιος με τον οποίο θα προτιμούσες να μην περνάς ούτε δευτερόλεπτο, αλλά η ηθική τι σχέση έχει; Έχει δουλειά η ηθική στην αντιπάθεια; Εσύ τον αντιπαθείς επειδή βλέπεις αυτά που περιγράφεις. Κάποιοι άλλοι βλέπουν άλλα, και δεν τον αντιπαθούν, αλλά πριν μιλήσεις για ηθική, με είχες πείσει. Μην βάζεις τη λέξη 'ηθική' εκεί που δεν χρειάζεται, εκεί που δεν είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί με αυτό θέτεις αυτόματα και αυτονόητα τον εαυτό σου ανώτερο και προδιαθέτεις αρνητικά αυτόν που σε παρακολουθεί. Θέλω να πειστώ ότι έχεις δίκιο, δεν θέλω να μου ανακοινώσεις ότι έχεις δίκιο.


________________
2.


τι κάνω όταν είμαι 52, παντρεμένη με τον πρώτο έρωτα και απεγνωσμένη για συναισθηματική επαφή και τρυφερότητα; Πολλές φορές νιώθω ότι μια (ή πολλές) εξωσυζυγικές σχέσεις είναι κάτι που δικαιούμαι για να ολοκληρωθώ σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, σαν οντότητα. Περιττό να πω ότι δε λαβαίνω από τον άντρα μου ούτε συναίσθημα ούτε καν ικανοποιητικό σεξ. Όλοι πιστεύουν ότι είμαι μια ευτυχισμένη, δυναμική, χαρούμενη σύζυγος, μητέρα, επαγγελματίας, αλλά η ψυχή μου το ξέρει. Νομίζω ότι είμαι αξιοθρήνητη, παγιδευμένη από τις νεανικές επιλογές που τότε έμοιαζαν καλές, αλλά τώρα φαίνονται τραγικές. Είναι η μέση ηλικία ή χαζομάρα που με δέρνει; -Σκιά

Δεν γίνεται να αποφανθεί κάποιος για ολόκληρη τη ζωή σου μέσα από πέντε γραμμές που έγραψες, χωρίς να σε ξέρει, απαντώντας σε άλλες πέντε γραμμές. Αυτά που γράφεις, είναι αυτά που βλέπεις, γιατί αυτά που δεν βλέπεις, ή κάνεις ότι δεν βλέπεις, ή προτιμάς να μην βλέπεις, δεν μπορείς να τα γράψεις. Σου είναι κρυμμένα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οπωσδήποτε δικαιούσαι να ολοκληρωθείς σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, αλλά αυτό που επίσης είναι σίγουρο είναι ότι δεν δικαιούσαι να το κάνεις στην καμπούρα κάποιου άλλου, επειδή εσύ αποφάσισες ότι αυτός φταίει.


«Περιττό να πεις ότι δεν λαμβάνω ούτε συναίσθημα ούτε καν ικανοποιητικό σεξ από τον άντρα μου». Ο τρόπος που διάλεξες να το διατυπώσεις είναι αποκαλυπτικός ως ένα σημείο, νομίζω. Το έγραψες σα να δικαιούσαι να είσαι ένας δέκτης που έχει ορισμένα στάνταρ, και ο άντρας σου είναι ο πομπός που υποχρεούται να παραδίδει αναλόγως. Το σεξ δεν το λαμβάνεις, και φυσικά ούτε το συναίσθημα. Και τα δύο είναι μια ροή ανταλλαγής, με αμοιβαία προσπάθεια και προσφορά. Επειδή κατηγορείς τον άντρα σου, πιστεύεις ότι δικαιούσαι να τον απατήσεις. Παρακάτω όμως παραδέχεσαι ότι αυτό που φταίει είναι ότι παγιδεύτηκες σε επιλογές που έκανες παλιά. Δεν μας λες τι είδους προσπάθεια κάνεις αυτή τη στιγμή, για να αξιοποιήσεις αυτά που έχεις. Γιατί είσαι σίγουρη ότι ένας άγνωστος θα σου δώσει αυτά που σου λείπουν, και όχι ο άντρας που ξέρεις τόσα χρόνια; Πόσο πιθανό είναι να βρεις κάποιον που θα είναι όπως έχεις φανταστεί, ενώ πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το πραγματοποιήσεις με τον άντρα με τον οποίο σε συνδέει μια ολόκληρη ζωή (και υποθέτω, αγάπη), και με τον οποίο νιώθεις ασφάλεια και αποδοχή;


Ονειρεύεσαι απελευθέρωση μέσα από άγνωστους άντρες, που θα είναι όλα αυτά που δεν είναι ο δικός σου. Αν είσαι καλή στο παραμύθιασμα, μπορεί να αποδώσεις σε κάποιον όλα αυτά που θέλεις, είτε τα αξίζει, είτε όχι, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τα αξίζει. Αν είσαι τόσο καλή στο παραμύθιασμα και πιστεύεις ότι αξίζει η προσπάθεια δραπέτευσης, καταλαβαίνεις ότι την ίδια ενέργεια θα μπορούσες να την αφιερώσεις στο εδώ και τώρα, στη ζωή που σου προσφέρεται αυτή τη στιγμή;


Αν οι άλλοι πιστεύουν ότι είσαι μια χαρούμενη και ικανοποιημένη γυναίκα, θα πει ότι βλέπουν ότι έχεις όλες τις προϋποθέσεις για να είσαι, και δεν είσαι. Κάνουν λάθος; Υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις; Αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, τι φταίει; Πώς πιστεύεις ότι θα είναι αν δεν έχεις καν τις προϋποθέσεις; Αν απατήσεις, και δεν είναι όπως τα φαντάστηκες, αν απατήσεις, και σε παρατήσουν, αν απατήσεις, και το μάθει ο άντρας σου; Σε τρομάζει να χάσεις αυτά που έχεις; Αν σε τρομάζει, αν θέλεις αδρεναλίνη εκ του ασφαλούς, σκέψου καλά τι είναι αυτό που σου λείπει στην πραγματικότητα. Αν η σκέψη του να σε πιάσουν στα πράσα σου φαίνεται απελευθερωτική, τότε ίσως ο γάμος σου να έχει πρόβλημα που δεν διορθώνεται εύκολα. Σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο Hausfrau της Jill Alexander Essbaum.


________________
3.


Όσον αφορά στο ερωτικό κομμάτι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κανόνες για το ποιες ερωτικές πράξεις ήταν θεμιτές και ποιες ήταν αθέμιτες, για το τι ήταν επιτρεπτό, τι ήταν νόμιμο, τι ήταν φυσιολογικό και τι όχι, ποιες χειρονομίες ήταν απαγορευμένες και ποιες όχι. Ούτε είχαν καμία έγνοια μην τυχόν και αποκαλυφθεί κάτω από το ακίνδυνο και το αθώο μία ύπουλη δύναμη με πολλαπλά προσωπεία. Με λίγα λόγια δεν είχαν καμία ταξινόμηση του τι είναι καλό, θεμιτό, νόμιμο, ή λιγότερο καλό, θεμιτό, νόμιμο ή του τι ήταν καθόλου καλό, θεμιτό, νόμιμο κλπ. Ούτε είχαν καμία αποκωδικοποίηση σκοτεινών δυνάμεων. Βεβαίως δεν έδιναν σημασία στον παρθενικό υμένα. Το μόνο που συνιστούσαν ήταν να ξεκινάει η ερωτική επαφή για αγόρια και κορίτσια γύρω στα 17 και όχι νωρίτερα για λόγους υγείας γιατί θεωρούσαν ότι το σώμα δεν είχε διαμορφωθεί ακόμα.
Οκ είναι γνωστό τοις πάση ότι οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα δεν είχαν δικαιώματα, ήταν κλεισμένες στο σπίτι και άλλα πολλά.
Αλλά διαβάζοντας τα παραπάνω δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι τότε ήταν απαλλαγμένες από την ενοχή του ερωτισμού (ερωτισμού που έχουν ούτως ή άλλως). Και απαλλαγμένες από κάθε βάρος σχετικά με την ερωτική συμπεριφορά τους. Και απαλλαγμένες από το βάρος του μήλου που έδωσαν αυτές στον Αδάμ, στον άκακο Αδάμ.
Σε μία κοινωνία βαθιά μισογύνικη και αποκλειστικά αντρική οι γυναίκες δεν έφεραν κανένα βάρος για τον ερωτισμό τους και δεν είχαν καμία ευθύνη για την ερωτική τους συμπεριφορά. Ενώ στην μετέπειτα κοινωνία οι γυναίκες ήταν μεν σε καλύτερη θέση αλλά ήταν μόνιμα στιγματισμένες ερωτικά, από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Δεν μπορώ τέλος να μην σκέφτομαι ότι ο στιγματισμός στο ερωτικό κομμάτι είναι πολύ πιο ύπουλος και πολύ πιο αποτελεσματικός σε αυτό που θέλει να πετύχει από την ευθεία αντιπαράθεση.
Τελικά ποιος μισογυνισμός είναι χειρότερος? Ο ευθύς μισογυνισμός ή ο ύπουλος?- τριαλαριλαρο

Μου λείπουν πληροφορίες για να σου απαντήσω. Νομίζω ότι τα λες κάπως απλοποιημένα όμως. Οι 'αρχαίοι Έλληνες' δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν διαφορετικές εποχές και άλλες κοινωνίες ανά εποχή. Άλλο η Αθήνα, άλλο η Σπάρτη. Αν μιλάς για την κλασική Αθήνα, ξαναλέω ότι μου λείπουν οι πληροφορίες, αλλά θα πω το εξής: αυτό που περιγράφεις ως περίπου αποδοχή της θηλυκής σεξουαλικότητας, μπορεί να είναι κάτι πιο σκοτεινό, και πολύ χειρότερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ο υμένας μπορεί να μην είχε σημασία γιατί η ίδια η γυναίκα δεν είχε καμία σημασία. Ήταν κλεισμένη στο σπίτι της με αυστηρότητα, και την πάντρευαν μικρή, και πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο: εννοείται ότι ήταν παρθένα, δεν χρειαζόταν να φυλάνε τον υμένα τους, γιατί ήταν εντελώς αυτονόητος. Οι σωστές γυναίκες ήταν αόρατες και φυσικά ούτε να το σκεφτούν να αναζητήσουν εραστές πριν το γάμο τους – ή μετά το γάμο τους. Αν οι γυναίκες δεν ήταν καν πολίτες, και περιοριζόταν στην αναπαραγωγή και στην ανατροφή των παιδιών, αποκλεισμένες από τα πάντα, η σεξουαλικότητα τους δεν είχε σημασία γιατί κανείς δεν το θεωρούσε ζήτημα αρκετά σημαντικό για να ασχοληθεί. Ο Μένανδρος είπε (;) ότι σε όλες τις γυναίκες το καλύτερο στολίδι είναι η σιωπή. Από τα λίγα που ξέρω, οι σεξιστικές απόψεις ήταν πάνω κάτω αυτές που κυκλοφορούν και σήμερα: ότι οι γυναίκες είναι αχόρταγες και ακόρεστες, σπάταλες και ελαφρόμυαλες, με ροπή στα στολίδια και στα λούσα. Ελάχιστα είναι γνωστά για τις γυναίκες, γιατί η ιστορία γραφόταν από τους άντρες για τους άντρες. Ο τρόπος με τον οποίο κατάλαβες αυτό που διάβασες πιστεύω ότι είναι λίγο επιφανειακός, γιατί ήθελες να βγάλεις ένα συμπέρασμα, και πιέστηκες για να το βγάλεις.


Για τις επιτρεπτές και τις ανεπίτρεπτες σχέσεις νομίζω επίσης ότι τα λες αρκετά απλοποιημένα. Ότι δεν καταδίκαζαν την ομοφυλοφιλία όπως εμείς σήμερα, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι κανόνες για τη σύναψη μιας ομοφυλόφιλης σχέσης. Κανόνες υπήρχαν, απλώς ήταν διαφορετικοί. Όταν υπάρχουν κανόνες, υπάρχει και το αθέμιτο, και το παράτυπο.
Το 17 ως ηλικία κατάλληλη για σεξ δεν ξέρω πώς τη βρήκες – εγώ διάβασα ότι τις γυναίκες τις πάντρευαν στα 14 ή στα 15, άρα αυτή η ηλικία ήταν κατάλληλη για σεξ. Οι φιλόσοφοι είχαν άλλη άποψη από την επικρατούσα, και υπήρχαν διαφορές σε διαφορετικές πόλεις-κράτη. Το θέμα αυτό είναι για διδακτορικό, δεν είναι για κουβεντούλα μεταξύ άσχετων (ή μάλλον είναι, αλλά δεν βγαίνει χρήσιμο συμπέρασμα έτσι). Βρήκα αυτό που μου φάνηκε καλό, και αυτό, που δεν το είδα, αλλά δείτε το παιδιά να μου πείτε αν είναι καλό. Ζητείται η συμβολή των σχετικών που μας διαβάζουν, για να μας εμπλουτίσουν με στοιχεία, γιατί τώρα συζητάμε στου Κουτρούλη το γάμο.


Για το ερώτημα στο οποίο καταλήγεις: ο ευθύς μισογυνισμός είναι χειρότερος από τον ύπουλο, και μάλλον θα έπρεπε να είναι και για σένα. Προτιμώ να παλεύω με διάφορα ψυχολογικά και άλλα προβλήματα επειδή είμαι γυναίκα, αλλά να έχω το δικαίωμα να τα γράφω και να τα συζητάω δημόσια με το όνομα μου, παρά να με παντρεύει ο πατέρας μου από τα 14 και να είμαι καταδικασμένη σε ζωή δούλας, αόρατη, αμίλητη, να πλέκω και να ράβω. Πάντως, τα δύο αυτά είδη πάντα συνυπάρχουν, η διαφορά ανά εποχή είναι στο ποσοστό.

________________
4.


Είμαι 40, είναι 40. Είμαστε μαζί 2 χρόνια. Μου ζητάει να κάνουμε προσπάθεια για παιδί και αν τα καταφέρουμε να παντρευτούμε. Διαφορετικά, αν δεν μπορώ εγώ να κάνω παιδί (προφανώς φοβάται λόγω ηλικίας) να χωρίσουμε γιατί αυτός θέλει οπωσδήποτε οικογένεια. Λέει ότι αν πάλι δεν μπορεί αυτός, κατανοεί απόλυτα να τον αφήσω. Είναι επαρκής λόγος χωρισμού αυτός αν δεν υπάρχουν άλλα σοβαρά προβλήματα; Αν φύγω μπορεί να μην προλάβω να κάνω παιδί. Πιστεύω ότι λίγες γυναίκες θα ήταν άνετες αν άκουγαν κάτι τέτοιο από τον σύντροφό τους. Εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου, ευχαριστώ.- ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ

Σε αυτή την περίπτωση νομίζω ότι δεν είναι θέμα άντρα/γυναίκας γιατί σου είπε ότι αν δεν μπορεί αυτός να κάνει παιδί (υπάρχουν πολλοί που αυτό το ενδεχόμενο δεν το σκέφτονται καν) καταλαβαίνει αν θέλεις να τον χωρίσεις. Αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει συντροφικότητα, ζευγάρι, να γεράσει μαζί με κάποιον, παιδί θέλει. Αυτό σε πολλούς δεν θα άρεσε, άντρες ή γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί που είναι έτσι, άντρες και γυναίκες (αν και νομίζω ότι οι άντρες είναι λιγότεροι, γιατί θεωρούν ότι ολοκληρώνονται με προσωπικές επιτυχίες, και όχι με τη δημιουργία οικογένειας).


Το περιγράφεις σα να είναι το μοναδικό που συμβαίνει στη σχέση σας. 'Αν φύγω'. Είναι τόσο απλό να φύγεις; Αν είναι, τότε καλύτερα να μην κάνετε παιδί, έτσι δεν είναι; Από την άλλη, αν το μόνο που θέλει είναι να κάνετε παιδί, τι είδους σχέση έχετε κατά τα άλλα; Αν φύγεις, μπορεί να μην κάνεις παιδί, αλλά μπορεί να βρεις έναν άντρα που θέλει εσένα για σένα, όπως είσαι. Αυτός τι είδους άντρας είναι;

________________
5.


Αγαπητή α μπα,
Είναι δυνατόν να σε βοηθήσει ο ψυχολόγος αν δεν του αποκαλύψεις τα πάντα για σένα; Υπάρχουν θέματα που πιστεύω ότι χρειάζομαι καθοδήγηση για να τα ξεπεράσω• λέω χωρίς λόγο ψέματα/ δημιουργώ ιστορίες, έχω ταυτόχρονα χαμηλή αυτοπεποίθηση και στιγμές υπεροψίας, το άγχος μου μού δημιουργεί προβλήματα υγείας, περνάω περιόδους μιζέριας και θλίψης που συχνά πυροδοτούνται από τον αρνητικό τρόπο που βλέπω τα πράγματα, προσπαθώ να δημιουργήσω σχέσεις ουσιαστικές με τους γύρω μου (παρεμπιπτόντως είμαι φοιτήτρια) και η μη ανταπόκριση με κουράζει και με κάνει να νιώθω λίγη και ανίκανη, ο -ομολογουμένως δύσκολος- χαρακτήρας μου διώχνει τους ανθρώπους και ο τρόπος που φέρομαι δεν ταιριάζει πάντα με αυτά που πιστεύω και αισθάνομαι. Από την άλλη, υπάρχει κάτι που δεν είμαι έτοιμη ούτε να μοιραστώ ούτε και να αποχωριστώ• μέσες άκρες, ας πούμε ότι έχω κατασκευάσει ένα μικρό κόσμο και παρηγορούμαι -υπερβολικά- μέσω daydreaming. Έχει νόημα να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό αν δεν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω ένα από τα θέματά μου; Επίσης, μπορείς να με καθοδηγήσεις στην εύρεση ψυχολόγου;
Ευχαριστώ και ελπίζω να μη σε κούρασα-συγχυσμένη

Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει ανάλογα με τις ικανότητες σου αλλά και ανάλογα με το πόσο θα του το επιτρέψεις. Αυτό που δεν θέλεις να πεις, τελικά το λες εδώ, σε εμάς, οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να το εκφράσεις με λέξεις, και ότι δεν ακούγεται τόσο φρικτό όσο μέσα στο κεφάλι σου. Είναι κρίμα, χαμένος χρόνος και κόπος, να πας, χωρίς να έχεις την πρόθεση να δουλέψεις όσο πιο σκληρά μπορείς. Είσαι σε θέση να περιγράψεις τον εαυτό σου με αυστηρότητα και ακρίβεια (συγχαρητήρια για το επίπεδο του γραπτού σου λόγου), δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για κάτι που θεωρείς τόσο ανεπίτρεπτο που δεν λέγεται – όμως λέγεται, και δεν είναι ανεπίτρεπτο. Τελικά , αν οι επιλογές σου είναι (α) να μην κάνεις τίποτα απολύτως και (β) να πας σε ψυχολόγο, σκοπεύοντας να αποκρύψεις ένα μέρος των σκέψεων σου, καλύτερα να διαλέξεις το (β). Εννοείται.


Η εύρεση ψυχολόγου είναι μια διαδικασία, που μπορεί να έχει και αναποδιές. Θα ρωτήσεις γνωστούς. Θα ψάξεις στο ίντερνετ. Θα πάρεις τηλέφωνα, θα ρωτήσεις βιογραφικά, σχολές που ακολουθεί ο καθένας. Θα κάνεις κάποιες συναντήσεις που μπορεί να μην πάνε καλά. Μπορεί να ξεκινήσεις με κάποιον και να μην σου αρέσει – θα πρέπει να ψάξεις να βρεις άλλον. Φαντάσου ότι είναι σαν να ψάχνεις καλό μάστορα με τον οποίον ταιριάζετε και ως άνθρωποι. Δεν είναι εύκολο, γι' αυτό χρειάζεται υπομονή.

________________
6.


θέλω να σταματήσω να υπεραναλύω τα πάντα. Απ το τι θα φάω μέχρι γιατί ο περαστικός με κοίταξε τόσο παράξενα. Καμία ιδέα;
Υ.Γ. ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτή τη περίοδο; -bluevelvet


Πάρε σκύλο.


ΥΓ. Το Hausfrau της Jill Alexander Essbaum

________________
7.


κοντεύω 29 και έχω μια σχέση εδω κ ενάμιση χρόνο..είμαι καλά και περνάω καλά..έχει πολλά απ αυτά που ονειρευόμουν αλλά...δε μ κάνει κλικ, δεν υπάρχει χημεία, έρωτας ενδεχομένως...προχωράς λοιπόν σοβαρά σε μια σχέση που βασίζεται κυρίως στη λογική και λιγότερο στο συναίσθημα;; η συνεχίζεις το κυνήγι του τρελού έρωτα που ίσως και να μην καλύπτει αυτά που πρέπουν για έναν γάμο κ μια οικογένεια..help.- έλενα

Πόσες φορές ακόμα πρέπει να διαβάσουμε αυτή την ερώτηση; Είναι κάποιο φανταρικό που πρέπει να περάσουν όσοι έχουν στήλη ερωτήσεων; Υπάρχει διαφορετικός τρόπος να πω ξανά τα ίδια;


Έλενα, που έχεις πανικοβληθεί και θέλεις βοήθεια.


Αν είσαι ανώριμη, ούτε ο έρωτας, ούτε το 'καλό παιδί' θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Αν είσαι ανώριμη, δεν ξέρεις καν τι θέλεις. Θέλεις αυτά που νομίζεις ότι πρέπει να θέλεις. Θέλεις τρελό έρωτα για έναν απρόσιτο άντρα που ουσιαστικά σε απορρίπτει και σε έχει στην τρελή τσίτα (εξ'ου ο τρελός έρωτας), και θέλεις μονοκατοικία με έναν άντρα που είναι σταθερός και καλός πατέρας. Αν τα έχεις έτσι μέσα στο μυαλό σου, κρίμα, γιατί αυτά δεν συμβιβάζονται στον ίδιο άνθρωπο.


Αν είσαι ώριμη, θα ερωτευτείς τρελά τον άντρα που σε καλύπτει και θα είσαι αρκετά σύνθετη ώστε να καλύπτεις κι εσύ αυτόν. Αυτός ο άντρας θα είναι καλός και για σύντροφος, και για γάμο, και για οικογένεια.


Οπότε, αντί να κοιτάς τους άντρες, κοίτα καλά μέσα σου, και προσπάθησε να εκτιμήσεις τι είσαι. Διάβασε και εσύ το Hausfrau, θα σου αρέσει.


37

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

14 σχόλια
#3 Σκεφτόμουν αυτό το θέμα πολύ πρόσφατα και πολύ θα ήθελα να ασχοληθώ για να μάθω περισσότερα. Ωστόσο, με ένα πρόχειρο σκανάρισμα σε αυτά που όλοι λίγο πολύ ξέρουμε για την αρχαία Ελλάδα της κλασικής περιόδου και όχι μόνο, βρήκα αρκετά ενθαρρυντικά τα παρακάτω: 1. Υπήρχαν και γυναίκες θεότητες. Ο Δίας ναι μεν ήταν ο πατέρας των θεών, έιχε όμως απο δίπλα την Ήρα. Επίσης η θεά της σοφίας ήταν γυναίκα, που μάλιστα νίκησε τον Ποσειδώνα κλπ. Ο Δίας επίσης μπορεί να γκομένιζε από δω κι από κει, όμως αυτό δεν θεωρείτο 'αναφαίρετο δικαίωμά' του, αλλά μάλλον ελάττωμα, και η Ήρα εκδικείτο. (Btw, μάλλον έδιναν σημασία στην παρθενία εξ ου και Παρθενώνας, αλλά είχαν και μια Αφροδίτη από δίπλα). Και αναφέρω τη θρησκεία πρώτη γιατί υποθέτω ότι όπως και σήμερα πολλά ξεκινάνε από κει, όσον αφορά τη σεξουαλικότητα και τις γυναίκες.2. Πολλές αρχαίες τραγωδίες έχουν γυναίκες ως κεντρικές ηρωίδες, και μάλιστα γυναίκες που πάνε ενάντια στην αντρική εξουσία κλπ. (Ουτε στο Hollywood τέτοιοι πρωταγωνιστικού ρόλοι)3. Στις κωμωδίες του Αριστοφάνη, και ειδικά στη Λυσιστράτη, οι γυναίκες έχουν φωνή και ρόλο έντονο. Ναι η εξουσία τους αφορά στα 'οικογενειακά' θέματα, αλλά ακριβώς όπως σχολιάζει το έργο αυτή η εξουσία θα μπορούσε (σε ένα θεωρητικό σύμπαν) να είναι μεγάλη, αν την εκμεταλλέυονταν οι γυναίκες. Δεν είναι ένα σχετικά φεμινιστικό έργο αυτό? Εχω και καιρό να το δω.4. Στα ομηρικά έπη (απ ότι θυμαμαι) οι γυναικες εχουν επισης εναν σχετικά σεβαστό ρόλο, δεν ήταν μόνο για σεξ ας πούμε. Η Πηνελόπη θεωρείται υπόδειγμα επειδή επέλεξε να μείνει πιστη, που μάλλον σημαίνει ότι είχε δικαίωμα επιλογής.Θα μου πείτε, αυτά είναι όλα φανταστικές ιστορίες και φανταστικού ήρωες, όμως θεωρώ ότι αυτή η εικονογραφία ίσως εμπεριέχει ψήγματα της πραγματικής ζωής. Επιπλέον όλες αυτές οι ιστορίες λογικό είναι να διαμόρφωναν/επηρέαζαν την 'λαική κουλτούρα' της εποχής τους, όπως συμβαίνει και σήμερα αντίστοιχα. Εκτός από αυτά υπήρχαν διάσημες γυναίκες (σύζυγοι και εταίρες) που αναφέρονται σε ιστορικά έργα αν δεν κάνω λάθος αλλά και καλλιτέχνες όπως η Σαπφώ και πολλές μαθηματικοί.Δε λέω ότι ήταν καλύτερα απ ότι είναι σήμερα στο δυτικό κόσμο, αλλά φαίνεται να ήταν καλύτερα απ ότι ειναι σήμερα σε πολλά άλλα μέρη.
Να πω μόνο ότι α. Οι θεότητες ανάγουν την καταγωγή τους σε προϊστορικές εποχές, και είναι λογικό σε τέτοιες μυθολογίες να διασώζονται ψήγματα του μητριαρχικού παρελθόντος β. Προτού σπεύσουμε να χαρακτηρίσουμε φεμινιστή τον Αριστοφάνη, να λάβουμε υπόψη πχ. και τις Εκκλησιάζουσες πέρα από τη Λυσιστράτη...
Η τέχνη είναι ενδεικτική των απόψεων ενός πολιτισμού, όμως δε μπορούμε πάντα να συνάγουμε πληροφορίες για την καθημερινότητα βάσει αυτής. Οι γυναίκες κατά πλειοψηφία δε ζούσαν, σκεφτόντουσαν, έπρατταν όπως η Αντιγόνη, η Λυσιστράτη, ή ακόμα η Μήδεια (να πούμε και ότι οι αντίστοιχοι ρόλοι παιζόντουσαν από άντρες).Είναι λίγο, ξερω γω, σαν να βγάζουν οι απόγονοί μας συμπεράσματα για τους καθηγητές χημείας μέσα από το breaking bad, σε πολλά χρόνια από τώρα. Και, επίσης, Ίριδα, δυστυχώς χρησιμοποιούμε σύχρονους όρους για να περιγράψουμε τις απόψεις ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν είχε καν διαθέσιμα στο νου του τέτοια πλαίσια. Μπορεί, ας πούμε να εξαίρει τη δύναμη των γυναικών, αλλά να συνεχίζει να πιστεύει ότι η θέση τους είναι στο σπίτι...Όσο για τις θεότητες, όμοίως: Το ότι έβλεπαν την θηλυκή ιερότητα, πέρα από την αρσενική, δε σήμαινε απαραίτητα για αυτούς ότι η γυναίκα όφειλε να έχει και κοινωνικά δικαιώματα, ας πούμε. Δε συνδεόντουσαν όλα αυτά στο κεφάλι τους. Μία γυναίκα μπορούσε να είναι δυνατή, ιερή, έξυπνη, και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αλλά αυτό δεν είχε να κάνει με το δικαίωμά της να χωρίσει, να ψηφίσει, να κληρονομήσει, να έχει σεβασμό από τους άντρες κλπ.Προσωπικά πιστεύω πως αν μπορούσαμε να τους μιλήσουμε τώρα, θα μας φαινόντουσαν περισσότερο παράλογοι και σχιζοφρενικοί, παρά φεμινιστές ή μισογύνηδες, με την τωρινή έννοια των όρων.
Έχεις δίκιο, υπέπεσα στο σφάλμα του αναχρονισμού. Το θέτεις σε πολύ σωστότερο πλαίσιο.Είναι φυσικά τελείως λάθος να χαρακτηρίσουμε κάποιον πχ. μισογύνη όταν έχει γεννηθεί προτού γεννηθεί ο όρος, & όταν όλη η κοινωνία γύρω του είναι έτσι. Απάντησα κάπως βιαστικά στην θεώρηση της Λυσιστράτης ως φεμινιστικό έργο, που δεν είναι.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα ολα αυτά. Βρηκα αυτό το επίσης ενδιαφέρον λινκ https://antonispetrides.wordpress.com/2013/01/12/euripides_gender/Απ οτι φαινεται επισης υπαρχει πολλη ακαδημαικη κουβέντα περι 'φεμινιστικων αποχρώσεων' στον Αριστοφανη. Μου δωσατε δουλεια για το σπιτι :)
#3 Δεν νομίζω ότι δεν είχαν ταξινόμηση με το τι ήταν λιγότερο θεμιτό, νόμιμο ή καλό. Παραθέτω ένα άρθρο που απευθύνετε σε ενήλικες για την Πομπηία.Η Πομπηία χτίστηκε από τους Έλληνες τον 5ο αιώνα π.Χ. και είχε επηρεαστεί πολύ από τον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.Απόσπασμα:Ήταν μια μικρή πολιτεία που υπάκουε στους νόμους της Ρώμης, και λέγεται ότι δεν ήταν η μοναδική όσο αφορά την πορνεία, είναι όμως η μοναδική που σώζεται αυτούσια για να μπορεί να μελετηθεί καλύτερα.http://xeniapap.blogspot.de/2010/03/blog-post_08.html
#1 Αγαπητή M for Malakas: Παράτα τη δουλειά σου και γίνε συγγραφέας. Όκει, σοβαρά τώρα. Δεν είμαι και κανένα τέρας ηθικής, αλλά βρε Λένα, ακόμα και στο δικό μου κακοπαθημένο βιβλίο "σωστού-λάθους συνεπάγεται βραχυκύκλωμα στο κεφάλι μου" ο τύπος είναι φάουλ. Το να κακολογεί κανείς τους πάντες πίσω από την πλάτη τους και να αναπαράγει συνεχώς μία ανόητη κοροϊδία, πώς αλλιώς μπορεί να λεχθεί αν όχι ανήθικο; Οι λόγοι που μπορεί να τον εξωθούν σε μια τέτοια συμπεριφορά και το βαθύτερο ποιόν του σαν άνθρωπος ίσως να είναι μια ωραία συζήτηση (και μπορεί γνωρίζοντας τις συνθήκες να αποφασίσουμε στο τέλος με δάκρυα στα μάτια ότι ο Μ. συγχωρείται), αλλά το αποτέλεσμα συνεχίζει να είναι αυτό που λέει η κοπέλα: ανηθικότητα.Εγώ με τη σειρά μου θέλω να πω: Αγαπητή, δεν είσαι η μόνη που έχεις μάτια και βλέπεις, αυτιά και ακούς. Το αρχαίο ρητό "την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς", δεν είναι τυχαίο. Αν ο τύπος συνεχίσει έτσι, αναπόφευκτα κάποια στιγμή-έστω και αργά-θα φανεί. Οπότε σε συμβουλεύω, αν δε μπορείς να φύγεις από εκεί μέσα, να χαλαρώσεις, να μην το κουβαλάς όλο αυτό πάνω σου, και, όταν νιώθεις πολύ άσχημα, να γράφεις κανένα κείμενο για τα καινούργια κατορθώματα του Μ. και να μας το στέλνεις, έτσι για να γελάει κι εμάς το χειλάκι μας.#3 Έχω διαβάσει πολύ για το θέμα, και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην Αρχαία Ελλάδα, και γενικά στον αρχαίο κόσμο, τα πράγματα ήταν πολυποίκιλλα και διαφορετικά. Υπάρχουν ήθη και έθιμα που σήμερα θα μας φαίνονταν (και θα ήταν) απάνθρωπα, άλλα που ακούγονται μεν πολύ απελευθερωτικά, όμως που κρύβουν έναν πυρήνα μεγάλου συντηρητισμού και ενοχικότητας, και άλλα που έκαναν την θέση της γυναίκας-και του άντρα, πράγματι καλύτερη. Το να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα είναι ουσιαστικά ανέφικτο. Πού να διαβάσεις και τί συνέβαινε στην Αρχαία Αίγυπτο! Εκεί που μία γυναίκα έγραψε σε επιγραφή ότι πέταξε έξω από το σπίτι της τον άντρα της, γιατί τον έπιασε να έχει σχέσεις με την πεθερά του (τη μητέρα της). Και φυσικά τον στόλισε με μύρια όσα κοσμητικά επίθετα. Και κράτησε και την περιουσία του. Θα προσπαθήσω να βρω το λίνκι να το στείλω.Τί θέλω να πω με αυτό: Η σύγκριση κατά τη γνώμη μου είναι κάπως ανόητη. Κάθε κοινωνία έχει τα δικά της κόμπλεξ και σταθερές, οι οποίες προέρχονται φυσικά από την βαθιά αντιθετική φύση της ανθρώπινης ζωής. Η εγκυμοσύνη είναι μεν ευλογία, αλλά και μεγάλος κίνδυνος. Η συνέχιση της ζωής συνεπάγεται χαρά, αλλά και πόνο. Η σεξουαλικότητα είναι η δύναμη που καθιστά τη συνέχεια αυτή δυνατή. Άρα είναι αντικείμενο τόσο υπερβατικότητας, δύναμης, εξουσίας, ενοχής, αγάπης, κλπ, κλπ.Έχοντας πει τα παραπάνω, συμφωνώ ουσιαστικά με την Ίριδα. Όπως και αν βλέπει η κοινωνία στην οποία βρίσκομαι το σεξ και τη θέση της γυναίκας, προτιμώ να μη βρίσκομαι σε κίνδυνο επειδή μοίχευσα/γέννησα παιδί με αναπηρία/είμαι ομοφυλόφιλή/είμαι στείρα κλπ, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι κάτω από το τραπέζι θα κακολογούμαι. Φυσικά, και το δεύτερο είναι λάθος, αλλά η κοινωνίες εξελίσσονται πολύ αργά. One step at a time.
@1: Ακολουθεί σεντόνι αλλά δεν αντέχω να μην πω τα ακόλουθα:1.μου κάνει τρομερή εντύπωση που όλοι οι άλλοι βλέπουν τον Μ. ως υπάλληλο καλό και είσαι ο μόνος που τον βλέπεις διαφορετικά. Όλοι; Και οι πάνω και οι κάτω και οι δίπλα βλέπουν θετικά στοιχεία και μόνο εσύ εντοπίζεις λάθη; Θα θεωρήσω υποκειμενική την θεώρησή σου.2.έστω όμως ότι ο Μ. είναι διπρόσωπος (γιατί από όλο το κατεβατό σου, μόνο αυτό φαίνεται να επαναφέρεις συνεχώς). Τι κάνεις εσύ γι αυτό; Να με συγχωρείς αλλά αν μετά από 10 χρόνια εργασιακής συνύπαρξης, απήυθυνες ένα ερώτημα περί ηθικής σε μία στήλη του ίντερνετ, τότε εσύ κάνεις κάποιο λάθος. Ή πολύ απλά έχεις αξιολογήσει ότι η συγκεριμένη δουλειά σού ικανοποιεί άλλα πράγματα –όπως καλό ωράριο;ικανοποιητικός μισθός;- και για το λόγο αυτό ανέχεσαι τόσα χρόνια αυτήν την καταστάση. Αν είναι έτσι, πάλι άστοχο το ερώτημα περί ηθικής γενικά, σου την σπάει ο Μ. αλλά κάνεις τουμπεκί γιατί κερδίζεις κάπου άλλου. Αν πάλι όλα είναι τόσο στραβά και έχεις και τον Μ. από πάνω να σε εκνευρίζει, γιατί δεν έφυγες; Είχες 4 χρόνια πρό κρίσης που δουλειά έβρισκες, ειδικά αν είχες ήδη προϋπηρεσία. Και είναι υπεραρκετός χρόνος ήδη μετά τα δύο χρόνια για να δεις πώς πάει το πράγμα.3.τέλος, οκ, ο Μ. είναι 10 χρόνια στο ίδιο πόστο, αν τόσο πολύ όλοι οι άλλοι έβλεπαν θετικά, θα περίμενα βελτίωση. Μηπως τελικά αυτό που βλέπεις εσύ για τον Μ. το βλέπουν και άλλοι και ο Μ. απλά είναι μια χαρά για τη θέση που είναι; Και μήπως εσύ λίγο ζηλεύεις;Ακολουθεί γενικό σχόλιο. Είμαι μόλις 13 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και έχω βαρεθεί, σιχαθεί, κουρασθεί από την γκρίνια. Παιδιά σταματήστε την ανελέητη, ατέρμονη, βασανιστική γκρίνια. Το να γκρινιάζεις σε άλλους συναδέλφους για τα λέφτα που δεν παίρνεις και το πόσο δουλεύεις ή για το πώς καβατζώθηκε ο άλλος, τι νόημα έχει; Πήγαινε και πες τα εκεί που πρέπει και σε αυτόν που καθορίζει προαγωγές και μισθούς. Αν φας πόρτα- πιθανότατο λόγω κρίσης- τότε αναζήτησε αλλού εργασία. Και αν φας τοίχο- πιθανότατο λόγω κρίσης- σταμάτα να γκρινιάζεις δεν μπορώ, αποδέξου την κατάσταση, τι να κάνουμε τώρα. Και γω υπάλληλος είμαι, τα αυτιά μου τι φταίνε; Λες και στην υπόλοιπη ζωή μας, δεν μας θα φάνε την ουρά στο σούπερ μάρκετ, τη θέση πάρκινγκ, δεν θα μας σερβίρει ο ανάγωγος σερβιτόρος, γιατί ρε παιδιά στη δουλειά πιστεύετε ότι δεν υπάρχει αδικία και όλα είναι αγγελικά πλασμένα; Ας βρει ο καθένας λοιπόν τον τρόπο να το αντιπετωπίζει, αλλά όχι, ειλικρινά, παρακαλώ σας, όχι άλλη γκρίνια.
Νάνσυ, εκτός αν η κοπέλα είναι παρανοϊκή ή μυθομανής δε μπορώ να αγνοήσω όσα λέει: δε μιλάει γενικά για "λάθη", αλλά αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα που γνωρίζει επάνω στο αντικείμενό της. Δεν είναι συγκεχυμένη και ασαφής, ώστε να υποθέσουμε ότι όλα αυτά μπορεί και να τα φαντάζεται. Οπότε αν έχεις δίκιο και πραγματικά τα φαντάζεται επειδή τον ζηλεύει, τότε έχει μεγάλο πρόβλημα. Όμως, ο γενικός τόνος του γράμματός της, να είμαι ειλικρινής, δε μου δίνει τέτοια εικόνα.Τώρα, μου κάνει πολύ εντύπωση που εσύ, μετά από 13 χρόνια επάνω στον ιδιωτικό τομέα, δεν έτυχε ποτε να πέσεις επάνω σε περιπτώσεις ανθρώπων που ανέβηκαν αριβιστικά και με χειρισμούς (άσχετα αν άξιζαν ή δεν άξιζαν έτσι κι αλλιώς να ανέβουν), και να στεναχωρηθείς από το γεγονός (είτε έφαγαν τη δική σου θέση είτε όχι). Γιατί το πράγμα, άσχετα αν, τί να κάνουμε, συμβαίνει, δεν παύει να είναι στενάχωρο. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, και στο είμαι τόσο καλά θωρακισμένος ώστε όταν βλέπω το άδικο πραγματικά δε με αγγίζει. Αν έχεις καταφέρει να βρεις τον εαυτό σου πραγματικά μέσα στο δεύτερο, μπράβο σου. Αλλά προσωπικά δεν μπορώ παρά να συμπάσχω, ειδικά μετά από όσα έχω δει, με ανθρώπους που θυμώνουν με τέτοιου είδους καταστάσεις. Ειδικότερα δε όταν γράφουνε τόσο χαριτωμένα.
Μμμ, το ξαναδιάβασα και δεν θα έλεγα ότι τα περιστατικά είναι συγκεκριμένα, όχι ότι αλλάζει κάτι στην τοποθέτησή μου, όλα περιγράφονται υπό το δικό του/της πρίσμα.Μα εννοείται ότι έχω δει απίστευτα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα και αν θες έχω νιώσει και προσωπικά αδικία, παραπάνω της μία φοράς. Αυτό που λέω για κάθε εργαζόμενο είναι α) να ξέρει πού πρέπει να απευθυνθεί αν νιώθει αδικία - και όχι μόνο σε ανωτέρους, βάζω και ανθρώπινο δυναμικό και νομική υποστήριξη αν μιλάμε για κάτι επαχθές β) να είσαι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα, μπορεί να δικαιωθείς, μπορεί και όχι και γ) αν δεν δικαιωθείς, εχεις το δικαιώμα της επιλογής να μείνεις -σε γνώση της αδικίας - ή να φύγεις. Και αν μείνεις, να ξέρεις τους άλλους λόγους για τους οποίους μένεις. Κοινώς, το να γκρινιάζεις χωρις να ενεργείς σε κάνει απλά γκρινιάρη, και ας έχεις τα χίλια δίκια. (ή παθητικό παρατηρητή, όπως τον/την του 1, που επίσης δεν επικροτώ ως στάση, ειδικα όταν αφορά τόσες ώρες της ημέρας μιας ολόκληρης δεκαετίας). Αυτό δε, το πώς συμπεριφέρεσαι σε μια άνιση κατάσταση, δεν είναι μόνο για τη δουλειά, αλλά στάση ζωής. Προσωπικά δεν μπορώ να μεμψιμοιρώ για κάτι σε χρόνια βάση, σημαίνει ότι δεν κάνω κάτι για να αλλάξει αυτό που με ενοχλεί. Επομένως, ναι, είμαι πιο σκληρή και σε οσους αντιλαμβάνομαι ότι το κάνουν.
Πολύ ωραία τα λες. Χωρίς πλάκα. Με μία μικρή ενστασούλα. Άντε και όλα τα "κάνει πλάκα μπροστά και θάβει από πίσω" είναι υπερβολές ή προβολές, ή τελοσπάντων ό, τι γραφική παράσταση θες. Το "κάνω τον δύσκολο σημαίνει ότι αρχίζω να λέω για βάσεις δεδομένων που έχουν πρόβλημα (ενώ δεν έχουν), για πεδία σε οθόνες που είναι δύσκολο να αλλάξουν (ενώ δεν είναι) κλπ.", τί είναι, αν όχι σαφής παρεμπόδιση της εργασίας των υπολοίπων;Εκτός αν η κοπέλα θεωρεί βέβαια ότι οι βάσεις δεδομένων δεν έχουν πρόβλημα-ενώ έχουν, ή ότι πιστεύει ότι τα πεδία είναι εύκολο να αλλάξουν (επειδή νομίζει ότι θα τα έκανε καλύτερα η ίδια ή δεν ξέρω τί), ενώ δεν είναι. Λες ότι δεν είναι το θέμα τί κάνει εκείνος, αλλά το πώς στέκεται αυτή, και συμφωνώ.Αλλά και λίγο κράξιμο, όταν βλέπεις αυτά, δε βλάπτει (εκτός αν, όπως λες επίσης σωστά, μένεις μόνο στο κράξιμο).
Είναι η περιγραφή της, κοινώς η μία πλευρά της ιστορίας (αλήθεια,είναι κοπέλα; Αυτό δεν το πρόσεξα). Ας πούμε ένας τρίτος εργαζόμενος εκεί θα μπορούσε να έστελνε και να έλεγε "από μπα, στο τμήμα μου έχω ένα προϊστάμενο βλακα και μια τύπισσα δίπλα μου που αντί να δουλεύει κοιτάζει τι κάνει και δεν κάνει αυτός". Και θα μπορούσε να μιλά για την κοπέλα που το έγραψε και να ήταν η δική του οπτική. Δεν ξέρω πόσο δύσκολες είναι αυτές οι βάσεις δεδομένων αλλά και πάλι, και; Έστω είναι διπροσωπος και ύπουλος, και; Έστω αλλά είπε, αλλά λέει και άλλα είπε ότι λέει -φαντάσου αυτήν την ατάκα τη λέμε για δικά μας καλόπαιδα στη δουλειά μου -, και;;; Το θέμα και πάλι είναι όποιον τον νοιάζει τόσο και τον επηρεάζει, να κάνει κάτι. Αν εκτιμά ότι του αρκεί να στειλει στο αμπα και να καταλήγει σε γενικό αφορισμο για όλη τη χώρα (!!!), so be it.
Σχετικά με την ερώτηση 7 και την απάντηση, δεν υπάρχουν μόνο τα δυο άκρα, ή είμαι με κάποιον που μου φέρεται καλά και βαριέμαι, ή κυνηγάω τον έρωτα ενός απρόσιτου άνδρα όπως έκανε η Carrie με τον Big. Όλοι ξέρουμε ότι η δεύτερη περίπτωση δεν έχει ποτέ happy ending, πόσο μάλλον αν η κοπέλα θέλει να κάνει οικογένεια. Μπορεί να είσαι με ένα καλό παιδί και να βαριέσαι, όπως η κοπέλα της ερώτησης. Μπορεί όμως και να είσαι με κάποιον συναισθηματικά διαθέσιμο για σένα, με τον οποίο να είσαι τρελά ερωτευμένη. Δεν χρειάζεται να είναι ο άλλος μη διαθέσιμος για να τρελαθείς μαζί του. Και για να κάνεις οικογένεια με κάποιον, μάλλον θα πρέπει να περάσεις από αυτό το στάδιο και αν καταλήξει σε κάτι πιο ώριμο και σταθερό, να προχωρήσεις σε αυτό το βήμα. Δεν μου φαίνεται καλή ιδέα το να ξεκινήσεις μια κοινή ζωή με τον οποίο πιστεύεις ότι δεν έχεις χημεία...
Ερώτηση 7: κοντεύω 29 και έχω μια σχέση εδω κ ενάμιση χρόνο.. είμαι καλά και περνάω καλά..έχει πολλά απ αυτά που ονειρευόμουν αλλά...δε μ κάνει κλικ, δεν υπάρχει χημεία, έρωτας ενδεχομένως Πηγή: www.lifo.grΠαιδιά, γενικά μιλώντας, επειδή το έχουμε δει κι άλλες φορές σε αυτήν τη στήλη, δεν καταλαβαίνω πώς ξεκινάει κανείς μια σχέση χωρίς να είναι ερωτευμένος.
No.1Δεν φταίει η Ελλάδα για τον συνάδελφο. Εδώ Αγγλία να δεις τι γίνεται και τι κουτσομπολιό πέφτει και τι θάψιμο. Επίσης συμβαίνει συχνά να οικειοποιηθεί κάποιος τη δουλειά σου ή να σου κάνει ψυχολογικό πόλεμο κλπ. Μ άρεσε η περιγραφή της Λένας για τη ζωή στο γραφείο. Έχεις απόλυτο δίκιο! Να προσθέσω ότι για μένα το γραφείο είναι και κάτι σαν φυλακή.
Για το 7:Αν δεν τον θες και έχεις αμφιβολίες μην τον ταλαιπωρείς. Άλλες σκοτώνονται να βρούνε ένα καλό παιδί κι εσύ που το έχεις εκεί δίπλα σου θέλεις περιπέτειες. Ο έρωτας δε διαρκεί για πάντα, δε θα είσαι μια ζωή στη δίνη του. Αν θες αυτό θα πρέπει κάθε 10 με 12 μήνες να αλλάζεις ερωτικό σύντροφο. Η χημεία και ο έρωτας και τα κλικ φεύγουν. Το κλικ έρχεται ΜΟΝΟ τη στιγμή που σου αρέσει. Γι αυτό και αυτή η φάση είναι μοναδική και δεν έρχεται πίσω. Αν αυτό σου λείπει τότε το θέμα σου είναι άλλο και εκεί δε μπορεί να σε βοηθήσει κανένας παρά μόνο ο εαυτός σου και ένας ψυχολόγος. Αν δεν είσαι ικανοποιημένη φύγε από αυτό το καλό παιδί, αλήθεια στο λέω. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις αυτό που νιώθεις και θέλεις ένα πολύ δυνατό σοκ για να συνειδητοποιήσεις τι πας να κάνεις. Πας να ανταλλάξεις ένα άψογο παλικάρι που σε αγαπάει, δε σου παίζει παιχνίδια, είτε ερωτικά είτε εξουσίας, δε σου κάνει τη ζωή πατίνι με έναν τύπο που ούτε καν υπάρχει στον ορίζοντα σου, πέραν από μια ασαφή ιδέα που έχεις γι αυτόν. Οι οικογένειες θέλουν αγάπη και λογική, δε θέλουν πάθη και περιπέτειες. Θέλουν έναν άνθρωπο που θα είναι δίπλα σου να πάει να πάρει πάμπερς όταν εσύ θα τρέχεις επειδή κλαίει το μωρό. Που θα σε υποστηρίζει στη δουλειά σου. Που θα σε φροντίσει αν πονάει η κοιλιά σου στην περίοδο αντί να τρέχει έξω. Για να αγαπάς κάποιον θέλει και λογική και συναίσθημα.
Συμφωνώ απολυτα μαζί σου οτι το κλικ φεύγει μετά λίγο, αν καταλαβαίνω καλά ομως στην περιπτωση της κοπέλας αυτο δεν υπήρξε ποτέ.Ειναι λάθος να ξεκινάς μια σχέση χωρίς να είσαι ερωτευμένος και εναμιση χρόνος είναι πολύ μικρό διάστημα για να νιώθει η ίδια τοσο αδιάφορη,ακόμα δε μεγαλύτερο λάθος να σκέφτεται για σοβαρά με εναν άνθρωπο που δεν ταιριάζει απλά και μόνο γιατί ειναι καλό παιδί.Με ολους τους αγαπημενους ανθρώπους της ζωής μας, είτε σχέσεις είτε φίλοι, μας συνδεουν πολλά περισσότερα πράγματα απο την καλοσυνη.Φτάνει απλά και μόνο μια κοπέλα να είναι καλή για να γίνει η καλυτερη σου φίλη; Δεν υπάρχουν καποια πργματα που την ξεχώρισαν απο άλλες,εξισου καλές; Επίσης δεν ξέρω απο που προκύπτει οτι ένας άνθρωπος που ίσως να έχει μεγαλύτερη χημεία και θα νιώθει ερωτευμένη, θα της κάνει τη ζωή πατίνι, θα παίζει παιχνίδια εξουσίας και θα ειναι αδιάφορος. Υπαρχουν και ισότιμες σχέσεις μεταξύ ανθρωπων που υπήρξαν και είναι ερωτευμένοι,εχουν χημεία,περνάνε ομορφα μαζί,έχουν κοινά ενδιαφέροντα και στο τέλος εκαναν οικογένεια. Κανεις δεν λέει οτι ο έρωτας κρατάει για πάντα αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις υπήρξε τουλαχιστον.Δεν είναι ωραίο να είσαι νέος ανθρωπος, να είσαι σε μια σχέση και να μην έχεις νιώσει τον ενθουσιασμό επειδή αυτος θα φύγει στην συνέχεια.Αν είσαι ώριμος/η και τυχερός/η και έχεις διάθεση να μην επαναπαυτεις, περνάει σε ένα πιο ώριμο στάδιο και αυτό ειναι ο,τι πιο όμορφο.Οι οικογένειες θελουν αγάπη και λογική, για να ειναι ευτυχισμένες ομως θελουν 'ομως και ανθρωπους που δεν είναι αδιαφοροι ο ένας για τον άλλον.
βρε nayakepler σιγα μη δημιουργησουμε και τυψεις στην κοπελα γιατι δεν της "βγαινει" ντε και καλα με ενα καλο παιδι.Δεν ειναι η' ασπρο η' μαυρο.Γιατι παιρνεις τα ακρα?Στο τελος θα μας πεις οτι αν βρει καποιον να τον ερωτευτει θα την δερνει και απο πανω.Μπορει να την ερωτευτει και αυτος και να ζησουν αυτοι καλα και εμεις καλυτερα. Μη δαιμονοποιουμε τα ερωτικα συναισθηματα.Ασε που τιποτα δεν εμποδιζει το καλο παιδι μια μερα να γινει κακο και να εξαφανιστει. Δεν της βγαινει ερωτικα,απολυτα σεβαστο και λογικο. Δεν μας βγαινει με ολους.Αυτο δεν παει να πει ομως οτι αν θελει να ερωτευτει και να βρει αυτο που της λειπει μαυρο φιδι που την εφαγε. Καλη η λογικη και χρειαζεται, αλλα μιλαμε για συντροφο οχι μονο για ανθρωπο που θα παρουν μαζι δανειο.
#1: Σε καταλαβαίνω. Από τη μία πρέπει να παραδεχτείς ότι ο τύπος είναι "μανούλα" στο πλασάρισμα του εαυτού του και ίσως του τμήματός σας (διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς το δεύτερο, γιατί με βάση αυτά τα δεδομένα ποιος ξέρει τί λέει για εσάς στα λοιπά τμήματα, ίσως κάτι "αν δεν ήμουν εγώ, τίποτα δεν θα δούλευε εκεί μέσα"κλπ) και από την άλλη πρέπει να διαχειριστείς την επίπτωση που έχει η διπρόσωπη συμπεριφορά του στο εργασιακό σου ηθικό (morale). Υπό αυτό το πρίσμα (βλ. και ορισμό του morale http://www.merriam-webster.com/dictionary/morale), η συμπεριφορά του Μ. είναι βαθιά αμοράλ και ύπουλα διαβρωτική, διότι καταργεί στην πράξη την έννοια του ομαδικού πνεύματος σε συνθήκες αλληλοσεβασμού και ειλικρίνειας. Την καταργεί πανηγυρικά, θα έλεγα.Επίσης, συμφωνώ με τη Λένα σε ό, τι αφορά το περιγραφικό σου ταλέντο. Η απολαυστική εναλλαγή "μέσα στο τμήμα, έξω από το τμήμα" της συμπεριφοράς του υπο-προϊσταμένου σου, μου θύμισε χρονογράφημα του αείμνηστου Δημήτρη Ψαθά ("ανοίγει τη μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει τη μεγάλη τσάντα..."):) :)
Αγαπητέ εξάδελφε, είναι μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Η Μπριζίτ λιάζεται στην ταράτσα της θρυλικής βίλας του Κούρτσιο Μαλαπάρτε (Casa Malaparte) στο Κάπρι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "Η Περιφρόνηση" του Γκοντάρ, 1963. Όλα υπέροχα :)
#7 Πολλές φορές μπορεί να είσαι με ενα καλό παιδί αλλά κάτι να λείπει.Να περνάς καλά μαζί του αλλά να μην καίγεσαι κιόλας για το πότε θα τον δεις, να βαριέσαι και λίγο,να βρίσκεστε και να σκέφτεσαι αλλα πράγματα η' να κοιτάς το ρολόι...Αν βαριεσαι πως θα ζήσεις μαζι του μια ζωή; Δεν είναι απαραίτητο αυτό που λείπει οτι είναι το γράψιμο απο την άλλη πλευρά η' το μην είναι διαθέσιμος και να σε έχει στην τσίτα. Δεν ταιριάζουμε ντε και καλά με όποιον είναι καλό παιδί. Έχω περάσει και απο τις 2 περιπτώσεις, σχέση με καλό παιδί που έλειπε ο έρωτας αλλά και σχέση με καλό παιδί που υπήρχε, και σε καμια περίπτωση δεν εννοώ δράματα,κλάματα,ζήλειες και εξαφανίσεις. Οτι υπαρχουν έξω διαφοροι/ες που θεωρούν οτι αν δεν τρως γράψιμο δεν υπάρχει και πάθος είναι άλλο θέμα, δεν παει να πει όμως οτι με μερικούς ανθρώπους δεν εχεις μεγαλύτερη χημεία.
Το πιο ισορροπημένο σχόλιό σχετικά. Ναι, αυτοί που μόνο με τα "κακά παιδιά" παίρνουν μπρος είναι μαζοχιστές (και λίγο βλαμμένοι, γνώμη μου) αλλά από την άλλη δεν κάνουν όλα τα καλά παιδιά για όλες τις καλές κοπέλες, και τούμπαλιν. Κάποιος μπορεί απλώς να μη σε γεμίζει.
No.7Είσαι 29 και αισθάνεσαι την πίεση να αποκατασταθείς. Βρήκες ένα παιδί που κάνει 'τικ' σε όλα τα κουτάκια καταλληλότητας σωστού συζύγου αλλά δεν σε ενθουσιάζει. Αν το καλοσκεφτείς μοιάζει με σχέση συναλλαγής. Η άποψη μου είναι ότι αν τελικά πάρεις την απόφαση να ακολουθήσεις το δρόμο της δέσμευσης με κάποιον με τον οποίο σε ενώνει μόνο η ψυχρή λογική θα έχεις μετά τρελά απωθημένα και είτε θα μιζεριάσεις είτε θα ψάχνεις να βρεις αυτό που σου λείπει αλλου. Το έχω δει να συμβαίνει σε στενό μου κύκλο και δεν ήταν ωραίο. Οι άνθρωποι θέλουμε και το συναίσθημα. Η αγάπη μπορεί να υπερνικήσει όλες τις δυσκολίες και ας μην υπάρχουν ιδανινκές συνθήκες.
Hausfrau, το windex των βιβλίων.(Λένα πολύ χάρηκα που επιλέγουμε βιβλία με την ίδια τακτική του αν-γυρίσω-τη-σελίδα. Δεν έχω διαβάσει και πολλά στη ζωή μου και πίστευα πως ήταν τυχαίο το ότι δεν με πρόδωσε ποτέ αυτός ο τρόπος.)
#3A. Θα ήθελα κι εγώ τις πηγές από τις οποίες εξάγεις συμπεράσματα με τόση βεβαιότητα. Αυτό που περιγράφεις παραπέμπει μάλλον σε χίπικη κοινότητα (και αν...) παρά στην κοινωνία της Αρχαίας Ελλάδας, σε οποιαδήποτε περιοχή και εποχή.Β. Το έχω ξανααναφέρει στη στήλη νομίζω: Στην Αθήνα, η μοιχαλίδα διαπομπευόταν (& φυσικά στελνόταν πακέτο στους γονείς της) ενώ ο άνδρας που πήγαινε με τη μοιχαλίδα θανατωνόταν. Αυτό όμως δεν οφείλεται σε "επιείκεια" αλλά μάλλον σε "κατανόηση": "Το κακόμοιρο ασθενές φύλο, είναι τόσο χαζό & έρμαιο των παθών του, έχει το ακαταλόγιστο, ενώ ο άνδρας ξέρει τι κάνει, άρα αυτός την παρέσυρε, ως εξυπνότερος." Αυτά, προς επίρρωση των λεγομένων της Λένας.Γ. Αυτό που ο υπόγειος μισογυνισμός θεωρείται χειρότερος από τον ευθύ με βουρλίζει κι εμένα ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. ΜΟΥ ΤΗ ΔΙΝΕΙ. Όλοι αυτοί που λένε πχ. "Ναι τουλάχιστον στο Ιράν/Σουδάν/Σ. Αραβία είναι ειλικρινείς ενώ εδώ είμαστε υποκριτές κλπ κλπ.", έχουν κάτσει να σκεφτούν πως είναι να κινδυνεύεις με φυλάκιση ή εκτέλεση επειδή είσαι μοιχαλίδα ή γκέι ή έχασες την παρθενιά σου πριν το γάμο; Και λένε στα σοβαρά ότι αυτό είναι καλύτερο από το να εισπράξεις επιτιμητικά βλέμματα ή σχόλια ή υπόγεια αποδοκιμασία; Δεν ξέρω για σας παιδιά, εγώ προτιμώ να με κακολογούν από το να με λιθοβολούν. Και να έχω κι από πάνω το δικαίωμα να αγωνίζομαι για να αλλάξω ΚΑΙ τις κοινωνικές νόρμες, ώστε να φροντίσω στο μέλλον να μην κακολογούν καν. Και να μπορώ ενίοτε ακόμη και να τους μηνύσω. Γνώμες είναι αυτές, αλλά όσοι λένε το αντίθετο μου φαίνονται απίστευτα αχάριστοι, και λίγα πράγματα με τσατίζουν όσο η αχαριστία.
Εξαδέλφη Iris, η αγαπητή εξαδέλφη που έστειλε την ερώτηση μάλλον κάνει έναν άστοχο στοχασμό. Μπερδεύει και συγκρίνει μια κοινωνία που αναπτύχθηκε πρίν από 2500 με την σημερινή και μάλιστα μια κοινωνία που έχει ξεπεράσει πολλά από τα ταμπού του παρελθόντος....
Πες τα, πες τα βρε κορίτσι μου! Ειλικρινά απόλαυσα το σχόλιό σου και ειδικά το Γ. Μετά από τέσσερα χρόνια στο Κατάρ, μπορώ να πω ότι πήρα μια πικρή γεύση ευθέως μισογυνισμού από το εκεί εξωτερικό περιβάλλον (αλίμονο στις ντόπιες που τον βιώνουν καθημερινά στο μεδούλι τους και μες στο σπίτι τους) και σας διαβεβαιώ ότι δεν έχει από συναισθηματικής/ψυχολογικής/ηθικής/"από όπου και να το πιάσετε" πλευράς, καμία, μα ΚΑΜΙΑ σχέση με τον υπόγειο μισογυνισμό. Ο ευθύς μισογυνισμός είναι μίσος in your female face και χωρίς το παραμικρό δικαίωμα αντιλόγου ή επιχειρηματολογίας. Να διερωτάσαι σε σχεδόν καθημερινή βάση για χίλια πράγματα που αγγίζουν τον πυρήνα της ύπαρξης και της προσωπικότητάς σου, να διαμαρτύρεσαι, να λες "Μα,γιατί;" και η απάντηση από την άλλη πλευρά να είναι πάντα, πάντα, αυτή και μόνο:"ΕΠΕΙΔΗ είσαι γυναίκα".