________________
1.
Περιβάλλον εργασίας: στο τμήμα είμαστε 15 άτομα με έναν προϊστάμενος και 2 υπο-προϊσταμένους.
Ο Μ είναι υπο-προϊστάμενος, φαίνεται καλός άνθρωπος, βοηθάει τους άλλους με το να τους δίνει αυτό που του ζητάνε κάθε φορά π.χ. τις τάδε εκτυπώσεις, τα δείνα στοιχεία κλπ. Στις συναντήσεις που κάνουμε υποστηρίζει τον προϊστάμενο, τον βοηθάει και αυτόν και του δίνει τις κατάλληλες πάσες. Πολλές φορές μιλάει για λόγου του πάντα υποστηρίζοντάς τον ή βγάζοντας το φίδι από την τρύπα. Πίσω από την πλάτη του τον βρίζει συνέχεια. Άχρηστο τον ανεβάζει, μ!#!@#α τον κατεβάζει. Κανείς από το τμήμα δεν μιλάει, όλοι γελάνε όταν τον ακούνε να τον βρίζει. Ο Μ έχει φροντίσει να είναι φίλος με όλους. Κυρίως με την γραμματέα του προϊσταμένου έχει αναπτύξει μία πολύ καλή συναδερφική σχέση. Τον βρίζει και μπροστά της χωρίς πρόβλημα, και αυτή γελάει. Κι έτσι ο προϊστάμενος δεν ξέρει τίποτα. Έξω από το δικό μας τμήμα τώρα, όλα τα άλλα τμήματα έχουν την εντύπωση ότι στο δικό μας τμήμα μόνο ο Μ δουλεύει. Φροντίζει να τρέχει για όλους δίνοντάς του αυτό που θέλουν και μάλιστα αυθημερόν, και δίνει αυτή την εντύπωση σε όλους. Μέσα στο δικό μας τμήμα ο Μ βρίζει όσους είναι σε άλλα τμήματα. Τους λέει ανίκανους, ότι δεν ξέρουν την δουλειά τους, ότι δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν ασχολούνται και ότι αν δεν είχαν εμάς δεν θα ήξεραν τίποτα. Λέει συνέχεια πως όλα αυτός πρέπει να τα κάνει, να καταλάβει πώς δουλεύουν και να τους δώσει αυτό που ζητάνε. Κανείς από τα άλλα τμήματα δεν ξέρει ότι ο Μ μέσα στο δικό μας τμήμα ανίκανους τους ανεβάζει, άχρηστους τους κατεβάζει όποτε ζητάνε κάτι. Εξάλλου είναι με όλους ευγενικός. Ειδικά όταν έρχονται στο δικό μας τμήμα, τους κάνει πλάκα κιόλας, αστειεύεται μαζί τους και πάντα λέει ναι στο τέλος. Λίγο τους παιδεύει στην αρχή κάνοντας τον δύσκολο, ειδικά όταν είναι ο προϊστάμενος μπροστά. Κι έτσι ο προϊστάμενος έχει την εντύπωση ότι ο Μ υπερασπίζεται το τμήμα του. Όσοι είναι από άλλα τμήματα έχουν την εντύπωση ότι ο Μ ξέρει πολύ καλά την δουλειά του γιατί κάνω τον δύσκολο σημαίνει ότι αρχίζω να λέω για βάσεις δεδομένων που έχουν πρόβλημα (ενώ δεν έχουν), για πεδία σε οθόνες που είναι δύσκολο να αλλάξουν (ενώ δεν είναι) κλπ. Και πολύ εύκολα και απλά οι άλλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό λέγοντας ότι ο Μ ξέρει και όχι αυτοί. Και αφού στο τέλος λέει ναι φεύγουν πολύ ευχαριστημένοι γιατί προς στιγμή νόμιζαν ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό που ζητούσαν, επειδή ο Μ έκανε τον δύσκολο. Οπότε φεύγουν πολύ ευχαριστημένοι. Όταν φεύγουν ο Μ αρχίζει να γυρνάει από γραφείο σε γραφείο κοροϊδεύοντάς τους, λέγοντας ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, ότι είναι άχρηστοι, ότι δεν ξέρουν την δουλειά τους και ότι τα περιμένουν όλα από αυτόν. Στο σημείο αυτό βάζει και πληθυντικό δηλ μαζί με το 'τα περιμένουν από μένα' βάζει δίπλα 'και από μας'. Όλοι μέσα στο τμήμα τον υποστηρίζουν γιατί αισθάνονται ότι ο Μ προστατεύει το τμήμα έναντι των άλλων τμημάτων πρώτον γιατί κάνει τον δύσκολο και δεύτερον γιατί τους αρέσει πάρα πολύ να πιστεύουν αυτό που λέει ο Μ, ότι δηλ οι άλλοι είναι άχρηστοι και πως όλα από εμάς τα περιμένουν. Ανεβαίνουμε πολύ σαν τμήμα έτσι.
Ο Μ απολαμβάνει μεγάλη εκτίμηση τόσο από το τμήμα, όσο και από τα άλλα τμήματα αλλά και από τον προϊστάμενο που τον έχει για πολύ ικανό άνθρωπο και λέει συχνά ότι ο Μ είναι απίστευτος (εννοεί ότι είναι απίστευτος στην δουλειά τους αλλά και σαν άνθρωπος εξίσου). Μέσα στο τμήμα όλοι λένε ότι ο Μ προστατεύει πολύ το τμήμα μας (θαρρείς και τα άλλα τμήματα είναι οχθροί, όπου να'ναι θα ερχόμαστε στην δουλειά με φουστανέλα και καρυοφύλλια). Κάνοντας πλάκα με όλους είναι πολύ συμπαθής σε όλους. Έξω από το τμήμα ο Μ επίσης είναι συμπαθής γιατί φαντάζει ως τέρας γνώσης και δύσκολος στην διαπραγμάτευση που όμως είναι σωστό γιατί αυτός κατέχει την γνώση. Αλλά και γιατί τελικά πάντα τους δίνει αυτό που ζητάνε.
Είμαι 10 χρόνια στην δουλειά. Δεν έχει περάσει ούτε μέρα που να μην είναι έτσι όπως την περιέγραψα.
Όποιον ακούω να μιλάει για δουλειά μου έρχεται να τον βαρέσω. Γιατί όλοι εννοούν τον μισθό και σπίτι μου.
Κανένας, κανένας, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για την ηθική πλευρά της εργασίας.
Που στη σκατοχώρα που ζούμε είναι σκατά. Γιατί? Επειδή εμείς είμαστε σκατά. Απλά.- χάλια, πολύ χάλια.
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αυτό που έγραψες, διαβάζεται σαν απόσπασμα βιβλίου. Θα μπορούσες να κάνεις τον πόνο σου τέχνη, αυτό είναι από τις ανώτερες μορφές τέχνης. Γράψε κι άλλα, θα ανακουφιστείς.
Αν δεν σε ανακουφίζει αυτό, δες το Office του Ricky Gervais, όχι το αμερικάνικο, και ίσως σε βοηθήσει το γεγονός ότι η ζωή στο γραφείο είναι για τον δυτικό κόσμο κάτι παγκοσμιοποιημένο. Δεν είναι προνόμιο ή κατασκεύασμα ή κατάντια της Ελλάδας. Το γραφείο, ο χώρος όπου διάφοροι, άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι, έχουν βρεθεί να συνυπάρχουν σχεδόν τυχαία, για να κάνουν διάφορες αγγαρείες επί πληρωμή σε καθεστώς ανταγωνισμού, ενώ υπάρχει κάποιος που έχει εξουσία πάνω σε όλους, χωρίς να το έχει απαραίτητα κερδίσει με την αξία του, δεν θα μπορούσε να έχει καλό αποτέλεσμα. Είναι σαν κοινωνικό πείραμα κάποιου σαδιστικού μυαλού.
Δεν χρειάζεται να περάσεις όλη σου τη ζωή σε αυτό το γραφείο. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα περάσεις όλη σου τη ζωή μέσα σε αυτό το γραφείο. Αν δεν μπορείς να το αντέξεις, και αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, τουλάχιστον πρέπει να συνειδητοποιήσεις –σε βάθος, όχι επιφανειακά- ότι δεν είσαι κάποια εξαίρεση. Δεν βρίσκεσαι σε ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο περιβάλλον σε σχέση με τα γραφεία που υπάρχουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Έτσι είναι τα γραφεία. Θέλεις να μην είσαι σε γραφείο; Σκέψου τι σου προσφέρει αυτή η ζωή, και αν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτά που σου προσφέρει, βρες έναν καινούριο δρόμο.
Με προβλημάτισες με το τελευταίο. Τι θα πει 'ηθική πλευρά της εργασίας;' Ο Μ. δεν είναι 'ανήθικος'. Είναι κάποιος με τον οποίο θα προτιμούσες να μην περνάς ούτε δευτερόλεπτο, αλλά η ηθική τι σχέση έχει; Έχει δουλειά η ηθική στην αντιπάθεια; Εσύ τον αντιπαθείς επειδή βλέπεις αυτά που περιγράφεις. Κάποιοι άλλοι βλέπουν άλλα, και δεν τον αντιπαθούν, αλλά πριν μιλήσεις για ηθική, με είχες πείσει. Μην βάζεις τη λέξη 'ηθική' εκεί που δεν χρειάζεται, εκεί που δεν είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί με αυτό θέτεις αυτόματα και αυτονόητα τον εαυτό σου ανώτερο και προδιαθέτεις αρνητικά αυτόν που σε παρακολουθεί. Θέλω να πειστώ ότι έχεις δίκιο, δεν θέλω να μου ανακοινώσεις ότι έχεις δίκιο.
________________
2.
τι κάνω όταν είμαι 52, παντρεμένη με τον πρώτο έρωτα και απεγνωσμένη για συναισθηματική επαφή και τρυφερότητα; Πολλές φορές νιώθω ότι μια (ή πολλές) εξωσυζυγικές σχέσεις είναι κάτι που δικαιούμαι για να ολοκληρωθώ σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, σαν οντότητα. Περιττό να πω ότι δε λαβαίνω από τον άντρα μου ούτε συναίσθημα ούτε καν ικανοποιητικό σεξ. Όλοι πιστεύουν ότι είμαι μια ευτυχισμένη, δυναμική, χαρούμενη σύζυγος, μητέρα, επαγγελματίας, αλλά η ψυχή μου το ξέρει. Νομίζω ότι είμαι αξιοθρήνητη, παγιδευμένη από τις νεανικές επιλογές που τότε έμοιαζαν καλές, αλλά τώρα φαίνονται τραγικές. Είναι η μέση ηλικία ή χαζομάρα που με δέρνει; -Σκιά
Δεν γίνεται να αποφανθεί κάποιος για ολόκληρη τη ζωή σου μέσα από πέντε γραμμές που έγραψες, χωρίς να σε ξέρει, απαντώντας σε άλλες πέντε γραμμές. Αυτά που γράφεις, είναι αυτά που βλέπεις, γιατί αυτά που δεν βλέπεις, ή κάνεις ότι δεν βλέπεις, ή προτιμάς να μην βλέπεις, δεν μπορείς να τα γράψεις. Σου είναι κρυμμένα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οπωσδήποτε δικαιούσαι να ολοκληρωθείς σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, αλλά αυτό που επίσης είναι σίγουρο είναι ότι δεν δικαιούσαι να το κάνεις στην καμπούρα κάποιου άλλου, επειδή εσύ αποφάσισες ότι αυτός φταίει.
«Περιττό να πεις ότι δεν λαμβάνω ούτε συναίσθημα ούτε καν ικανοποιητικό σεξ από τον άντρα μου». Ο τρόπος που διάλεξες να το διατυπώσεις είναι αποκαλυπτικός ως ένα σημείο, νομίζω. Το έγραψες σα να δικαιούσαι να είσαι ένας δέκτης που έχει ορισμένα στάνταρ, και ο άντρας σου είναι ο πομπός που υποχρεούται να παραδίδει αναλόγως. Το σεξ δεν το λαμβάνεις, και φυσικά ούτε το συναίσθημα. Και τα δύο είναι μια ροή ανταλλαγής, με αμοιβαία προσπάθεια και προσφορά. Επειδή κατηγορείς τον άντρα σου, πιστεύεις ότι δικαιούσαι να τον απατήσεις. Παρακάτω όμως παραδέχεσαι ότι αυτό που φταίει είναι ότι παγιδεύτηκες σε επιλογές που έκανες παλιά. Δεν μας λες τι είδους προσπάθεια κάνεις αυτή τη στιγμή, για να αξιοποιήσεις αυτά που έχεις. Γιατί είσαι σίγουρη ότι ένας άγνωστος θα σου δώσει αυτά που σου λείπουν, και όχι ο άντρας που ξέρεις τόσα χρόνια; Πόσο πιθανό είναι να βρεις κάποιον που θα είναι όπως έχεις φανταστεί, ενώ πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το πραγματοποιήσεις με τον άντρα με τον οποίο σε συνδέει μια ολόκληρη ζωή (και υποθέτω, αγάπη), και με τον οποίο νιώθεις ασφάλεια και αποδοχή;
Ονειρεύεσαι απελευθέρωση μέσα από άγνωστους άντρες, που θα είναι όλα αυτά που δεν είναι ο δικός σου. Αν είσαι καλή στο παραμύθιασμα, μπορεί να αποδώσεις σε κάποιον όλα αυτά που θέλεις, είτε τα αξίζει, είτε όχι, και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα τα αξίζει. Αν είσαι τόσο καλή στο παραμύθιασμα και πιστεύεις ότι αξίζει η προσπάθεια δραπέτευσης, καταλαβαίνεις ότι την ίδια ενέργεια θα μπορούσες να την αφιερώσεις στο εδώ και τώρα, στη ζωή που σου προσφέρεται αυτή τη στιγμή;
Αν οι άλλοι πιστεύουν ότι είσαι μια χαρούμενη και ικανοποιημένη γυναίκα, θα πει ότι βλέπουν ότι έχεις όλες τις προϋποθέσεις για να είσαι, και δεν είσαι. Κάνουν λάθος; Υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις; Αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, τι φταίει; Πώς πιστεύεις ότι θα είναι αν δεν έχεις καν τις προϋποθέσεις; Αν απατήσεις, και δεν είναι όπως τα φαντάστηκες, αν απατήσεις, και σε παρατήσουν, αν απατήσεις, και το μάθει ο άντρας σου; Σε τρομάζει να χάσεις αυτά που έχεις; Αν σε τρομάζει, αν θέλεις αδρεναλίνη εκ του ασφαλούς, σκέψου καλά τι είναι αυτό που σου λείπει στην πραγματικότητα. Αν η σκέψη του να σε πιάσουν στα πράσα σου φαίνεται απελευθερωτική, τότε ίσως ο γάμος σου να έχει πρόβλημα που δεν διορθώνεται εύκολα. Σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο Hausfrau της Jill Alexander Essbaum.
________________
3.
Όσον αφορά στο ερωτικό κομμάτι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κανόνες για το ποιες ερωτικές πράξεις ήταν θεμιτές και ποιες ήταν αθέμιτες, για το τι ήταν επιτρεπτό, τι ήταν νόμιμο, τι ήταν φυσιολογικό και τι όχι, ποιες χειρονομίες ήταν απαγορευμένες και ποιες όχι. Ούτε είχαν καμία έγνοια μην τυχόν και αποκαλυφθεί κάτω από το ακίνδυνο και το αθώο μία ύπουλη δύναμη με πολλαπλά προσωπεία. Με λίγα λόγια δεν είχαν καμία ταξινόμηση του τι είναι καλό, θεμιτό, νόμιμο, ή λιγότερο καλό, θεμιτό, νόμιμο ή του τι ήταν καθόλου καλό, θεμιτό, νόμιμο κλπ. Ούτε είχαν καμία αποκωδικοποίηση σκοτεινών δυνάμεων. Βεβαίως δεν έδιναν σημασία στον παρθενικό υμένα. Το μόνο που συνιστούσαν ήταν να ξεκινάει η ερωτική επαφή για αγόρια και κορίτσια γύρω στα 17 και όχι νωρίτερα για λόγους υγείας γιατί θεωρούσαν ότι το σώμα δεν είχε διαμορφωθεί ακόμα.
Οκ είναι γνωστό τοις πάση ότι οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα δεν είχαν δικαιώματα, ήταν κλεισμένες στο σπίτι και άλλα πολλά.
Αλλά διαβάζοντας τα παραπάνω δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι τότε ήταν απαλλαγμένες από την ενοχή του ερωτισμού (ερωτισμού που έχουν ούτως ή άλλως). Και απαλλαγμένες από κάθε βάρος σχετικά με την ερωτική συμπεριφορά τους. Και απαλλαγμένες από το βάρος του μήλου που έδωσαν αυτές στον Αδάμ, στον άκακο Αδάμ.
Σε μία κοινωνία βαθιά μισογύνικη και αποκλειστικά αντρική οι γυναίκες δεν έφεραν κανένα βάρος για τον ερωτισμό τους και δεν είχαν καμία ευθύνη για την ερωτική τους συμπεριφορά. Ενώ στην μετέπειτα κοινωνία οι γυναίκες ήταν μεν σε καλύτερη θέση αλλά ήταν μόνιμα στιγματισμένες ερωτικά, από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Δεν μπορώ τέλος να μην σκέφτομαι ότι ο στιγματισμός στο ερωτικό κομμάτι είναι πολύ πιο ύπουλος και πολύ πιο αποτελεσματικός σε αυτό που θέλει να πετύχει από την ευθεία αντιπαράθεση.
Τελικά ποιος μισογυνισμός είναι χειρότερος? Ο ευθύς μισογυνισμός ή ο ύπουλος?- τριαλαριλαρο
Μου λείπουν πληροφορίες για να σου απαντήσω. Νομίζω ότι τα λες κάπως απλοποιημένα όμως. Οι 'αρχαίοι Έλληνες' δεν είναι ένα πράγμα. Υπάρχουν διαφορετικές εποχές και άλλες κοινωνίες ανά εποχή. Άλλο η Αθήνα, άλλο η Σπάρτη. Αν μιλάς για την κλασική Αθήνα, ξαναλέω ότι μου λείπουν οι πληροφορίες, αλλά θα πω το εξής: αυτό που περιγράφεις ως περίπου αποδοχή της θηλυκής σεξουαλικότητας, μπορεί να είναι κάτι πιο σκοτεινό, και πολύ χειρότερο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ο υμένας μπορεί να μην είχε σημασία γιατί η ίδια η γυναίκα δεν είχε καμία σημασία. Ήταν κλεισμένη στο σπίτι της με αυστηρότητα, και την πάντρευαν μικρή, και πήγαινε από το ένα σπίτι στο άλλο: εννοείται ότι ήταν παρθένα, δεν χρειαζόταν να φυλάνε τον υμένα τους, γιατί ήταν εντελώς αυτονόητος. Οι σωστές γυναίκες ήταν αόρατες και φυσικά ούτε να το σκεφτούν να αναζητήσουν εραστές πριν το γάμο τους – ή μετά το γάμο τους. Αν οι γυναίκες δεν ήταν καν πολίτες, και περιοριζόταν στην αναπαραγωγή και στην ανατροφή των παιδιών, αποκλεισμένες από τα πάντα, η σεξουαλικότητα τους δεν είχε σημασία γιατί κανείς δεν το θεωρούσε ζήτημα αρκετά σημαντικό για να ασχοληθεί. Ο Μένανδρος είπε (;) ότι σε όλες τις γυναίκες το καλύτερο στολίδι είναι η σιωπή. Από τα λίγα που ξέρω, οι σεξιστικές απόψεις ήταν πάνω κάτω αυτές που κυκλοφορούν και σήμερα: ότι οι γυναίκες είναι αχόρταγες και ακόρεστες, σπάταλες και ελαφρόμυαλες, με ροπή στα στολίδια και στα λούσα. Ελάχιστα είναι γνωστά για τις γυναίκες, γιατί η ιστορία γραφόταν από τους άντρες για τους άντρες. Ο τρόπος με τον οποίο κατάλαβες αυτό που διάβασες πιστεύω ότι είναι λίγο επιφανειακός, γιατί ήθελες να βγάλεις ένα συμπέρασμα, και πιέστηκες για να το βγάλεις.
Για τις επιτρεπτές και τις ανεπίτρεπτες σχέσεις νομίζω επίσης ότι τα λες αρκετά απλοποιημένα. Ότι δεν καταδίκαζαν την ομοφυλοφιλία όπως εμείς σήμερα, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι κανόνες για τη σύναψη μιας ομοφυλόφιλης σχέσης. Κανόνες υπήρχαν, απλώς ήταν διαφορετικοί. Όταν υπάρχουν κανόνες, υπάρχει και το αθέμιτο, και το παράτυπο.
Το 17 ως ηλικία κατάλληλη για σεξ δεν ξέρω πώς τη βρήκες – εγώ διάβασα ότι τις γυναίκες τις πάντρευαν στα 14 ή στα 15, άρα αυτή η ηλικία ήταν κατάλληλη για σεξ. Οι φιλόσοφοι είχαν άλλη άποψη από την επικρατούσα, και υπήρχαν διαφορές σε διαφορετικές πόλεις-κράτη. Το θέμα αυτό είναι για διδακτορικό, δεν είναι για κουβεντούλα μεταξύ άσχετων (ή μάλλον είναι, αλλά δεν βγαίνει χρήσιμο συμπέρασμα έτσι). Βρήκα αυτό που μου φάνηκε καλό, και αυτό, που δεν το είδα, αλλά δείτε το παιδιά να μου πείτε αν είναι καλό. Ζητείται η συμβολή των σχετικών που μας διαβάζουν, για να μας εμπλουτίσουν με στοιχεία, γιατί τώρα συζητάμε στου Κουτρούλη το γάμο.
Για το ερώτημα στο οποίο καταλήγεις: ο ευθύς μισογυνισμός είναι χειρότερος από τον ύπουλο, και μάλλον θα έπρεπε να είναι και για σένα. Προτιμώ να παλεύω με διάφορα ψυχολογικά και άλλα προβλήματα επειδή είμαι γυναίκα, αλλά να έχω το δικαίωμα να τα γράφω και να τα συζητάω δημόσια με το όνομα μου, παρά να με παντρεύει ο πατέρας μου από τα 14 και να είμαι καταδικασμένη σε ζωή δούλας, αόρατη, αμίλητη, να πλέκω και να ράβω. Πάντως, τα δύο αυτά είδη πάντα συνυπάρχουν, η διαφορά ανά εποχή είναι στο ποσοστό.
________________
4.
Είμαι 40, είναι 40. Είμαστε μαζί 2 χρόνια. Μου ζητάει να κάνουμε προσπάθεια για παιδί και αν τα καταφέρουμε να παντρευτούμε. Διαφορετικά, αν δεν μπορώ εγώ να κάνω παιδί (προφανώς φοβάται λόγω ηλικίας) να χωρίσουμε γιατί αυτός θέλει οπωσδήποτε οικογένεια. Λέει ότι αν πάλι δεν μπορεί αυτός, κατανοεί απόλυτα να τον αφήσω. Είναι επαρκής λόγος χωρισμού αυτός αν δεν υπάρχουν άλλα σοβαρά προβλήματα; Αν φύγω μπορεί να μην προλάβω να κάνω παιδί. Πιστεύω ότι λίγες γυναίκες θα ήταν άνετες αν άκουγαν κάτι τέτοιο από τον σύντροφό τους. Εκτιμώ πολύ τη γνώμη σου, ευχαριστώ.- ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ
Σε αυτή την περίπτωση νομίζω ότι δεν είναι θέμα άντρα/γυναίκας γιατί σου είπε ότι αν δεν μπορεί αυτός να κάνει παιδί (υπάρχουν πολλοί που αυτό το ενδεχόμενο δεν το σκέφτονται καν) καταλαβαίνει αν θέλεις να τον χωρίσεις. Αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει συντροφικότητα, ζευγάρι, να γεράσει μαζί με κάποιον, παιδί θέλει. Αυτό σε πολλούς δεν θα άρεσε, άντρες ή γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί που είναι έτσι, άντρες και γυναίκες (αν και νομίζω ότι οι άντρες είναι λιγότεροι, γιατί θεωρούν ότι ολοκληρώνονται με προσωπικές επιτυχίες, και όχι με τη δημιουργία οικογένειας).
Το περιγράφεις σα να είναι το μοναδικό που συμβαίνει στη σχέση σας. 'Αν φύγω'. Είναι τόσο απλό να φύγεις; Αν είναι, τότε καλύτερα να μην κάνετε παιδί, έτσι δεν είναι; Από την άλλη, αν το μόνο που θέλει είναι να κάνετε παιδί, τι είδους σχέση έχετε κατά τα άλλα; Αν φύγεις, μπορεί να μην κάνεις παιδί, αλλά μπορεί να βρεις έναν άντρα που θέλει εσένα για σένα, όπως είσαι. Αυτός τι είδους άντρας είναι;
________________
5.
Αγαπητή α μπα,
Είναι δυνατόν να σε βοηθήσει ο ψυχολόγος αν δεν του αποκαλύψεις τα πάντα για σένα; Υπάρχουν θέματα που πιστεύω ότι χρειάζομαι καθοδήγηση για να τα ξεπεράσω• λέω χωρίς λόγο ψέματα/ δημιουργώ ιστορίες, έχω ταυτόχρονα χαμηλή αυτοπεποίθηση και στιγμές υπεροψίας, το άγχος μου μού δημιουργεί προβλήματα υγείας, περνάω περιόδους μιζέριας και θλίψης που συχνά πυροδοτούνται από τον αρνητικό τρόπο που βλέπω τα πράγματα, προσπαθώ να δημιουργήσω σχέσεις ουσιαστικές με τους γύρω μου (παρεμπιπτόντως είμαι φοιτήτρια) και η μη ανταπόκριση με κουράζει και με κάνει να νιώθω λίγη και ανίκανη, ο -ομολογουμένως δύσκολος- χαρακτήρας μου διώχνει τους ανθρώπους και ο τρόπος που φέρομαι δεν ταιριάζει πάντα με αυτά που πιστεύω και αισθάνομαι. Από την άλλη, υπάρχει κάτι που δεν είμαι έτοιμη ούτε να μοιραστώ ούτε και να αποχωριστώ• μέσες άκρες, ας πούμε ότι έχω κατασκευάσει ένα μικρό κόσμο και παρηγορούμαι -υπερβολικά- μέσω daydreaming. Έχει νόημα να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό αν δεν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω ένα από τα θέματά μου; Επίσης, μπορείς να με καθοδηγήσεις στην εύρεση ψυχολόγου;
Ευχαριστώ και ελπίζω να μη σε κούρασα-συγχυσμένη
Ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει ανάλογα με τις ικανότητες σου αλλά και ανάλογα με το πόσο θα του το επιτρέψεις. Αυτό που δεν θέλεις να πεις, τελικά το λες εδώ, σε εμάς, οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς να το εκφράσεις με λέξεις, και ότι δεν ακούγεται τόσο φρικτό όσο μέσα στο κεφάλι σου. Είναι κρίμα, χαμένος χρόνος και κόπος, να πας, χωρίς να έχεις την πρόθεση να δουλέψεις όσο πιο σκληρά μπορείς. Είσαι σε θέση να περιγράψεις τον εαυτό σου με αυστηρότητα και ακρίβεια (συγχαρητήρια για το επίπεδο του γραπτού σου λόγου), δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι για κάτι που θεωρείς τόσο ανεπίτρεπτο που δεν λέγεται – όμως λέγεται, και δεν είναι ανεπίτρεπτο. Τελικά , αν οι επιλογές σου είναι (α) να μην κάνεις τίποτα απολύτως και (β) να πας σε ψυχολόγο, σκοπεύοντας να αποκρύψεις ένα μέρος των σκέψεων σου, καλύτερα να διαλέξεις το (β). Εννοείται.
Η εύρεση ψυχολόγου είναι μια διαδικασία, που μπορεί να έχει και αναποδιές. Θα ρωτήσεις γνωστούς. Θα ψάξεις στο ίντερνετ. Θα πάρεις τηλέφωνα, θα ρωτήσεις βιογραφικά, σχολές που ακολουθεί ο καθένας. Θα κάνεις κάποιες συναντήσεις που μπορεί να μην πάνε καλά. Μπορεί να ξεκινήσεις με κάποιον και να μην σου αρέσει – θα πρέπει να ψάξεις να βρεις άλλον. Φαντάσου ότι είναι σαν να ψάχνεις καλό μάστορα με τον οποίον ταιριάζετε και ως άνθρωποι. Δεν είναι εύκολο, γι' αυτό χρειάζεται υπομονή.
________________
6.
θέλω να σταματήσω να υπεραναλύω τα πάντα. Απ το τι θα φάω μέχρι γιατί ο περαστικός με κοίταξε τόσο παράξενα. Καμία ιδέα;
Υ.Γ. ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτή τη περίοδο; -bluevelvet
Πάρε σκύλο.
ΥΓ. Το Hausfrau της Jill Alexander Essbaum
________________
7.
κοντεύω 29 και έχω μια σχέση εδω κ ενάμιση χρόνο..είμαι καλά και περνάω καλά..έχει πολλά απ αυτά που ονειρευόμουν αλλά...δε μ κάνει κλικ, δεν υπάρχει χημεία, έρωτας ενδεχομένως...προχωράς λοιπόν σοβαρά σε μια σχέση που βασίζεται κυρίως στη λογική και λιγότερο στο συναίσθημα;; η συνεχίζεις το κυνήγι του τρελού έρωτα που ίσως και να μην καλύπτει αυτά που πρέπουν για έναν γάμο κ μια οικογένεια..help.- έλενα
Πόσες φορές ακόμα πρέπει να διαβάσουμε αυτή την ερώτηση; Είναι κάποιο φανταρικό που πρέπει να περάσουν όσοι έχουν στήλη ερωτήσεων; Υπάρχει διαφορετικός τρόπος να πω ξανά τα ίδια;
Έλενα, που έχεις πανικοβληθεί και θέλεις βοήθεια.
Αν είσαι ανώριμη, ούτε ο έρωτας, ούτε το 'καλό παιδί' θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Αν είσαι ανώριμη, δεν ξέρεις καν τι θέλεις. Θέλεις αυτά που νομίζεις ότι πρέπει να θέλεις. Θέλεις τρελό έρωτα για έναν απρόσιτο άντρα που ουσιαστικά σε απορρίπτει και σε έχει στην τρελή τσίτα (εξ'ου ο τρελός έρωτας), και θέλεις μονοκατοικία με έναν άντρα που είναι σταθερός και καλός πατέρας. Αν τα έχεις έτσι μέσα στο μυαλό σου, κρίμα, γιατί αυτά δεν συμβιβάζονται στον ίδιο άνθρωπο.
Αν είσαι ώριμη, θα ερωτευτείς τρελά τον άντρα που σε καλύπτει και θα είσαι αρκετά σύνθετη ώστε να καλύπτεις κι εσύ αυτόν. Αυτός ο άντρας θα είναι καλός και για σύντροφος, και για γάμο, και για οικογένεια.
Οπότε, αντί να κοιτάς τους άντρες, κοίτα καλά μέσα σου, και προσπάθησε να εκτιμήσεις τι είσαι. Διάβασε και εσύ το Hausfrau, θα σου αρέσει.
σχόλια