#1: Σε καταλαβαίνω. Από τη μία πρέπει να παραδεχτείς ότι ο τύπος είναι "μανούλα" στο πλασάρισμα του εαυτού του και ίσως του τμήματός σας (διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς το δεύτερο, γιατί με βάση αυτά τα δεδομένα ποιος ξέρει τί λέει για εσάς στα λοιπά τμήματα, ίσως κάτι "αν δεν ήμουν εγώ, τίποτα δεν θα δούλευε εκεί μέσα"κλπ) και από την άλλη πρέπει να διαχειριστείς την επίπτωση που έχει η διπρόσωπη συμπεριφορά του στο εργασιακό σου ηθικό (morale). Υπό αυτό το πρίσμα (βλ. και ορισμό του morale http://www.merriam-webster.com/dictionary/morale), η συμπεριφορά του Μ. είναι βαθιά αμοράλ και ύπουλα διαβρωτική, διότι καταργεί στην πράξη την έννοια του ομαδικού πνεύματος σε συνθήκες αλληλοσεβασμού και ειλικρίνειας. Την καταργεί πανηγυρικά, θα έλεγα.Επίσης, συμφωνώ με τη Λένα σε ό, τι αφορά το περιγραφικό σου ταλέντο. Η απολαυστική εναλλαγή "μέσα στο τμήμα, έξω από το τμήμα" της συμπεριφοράς του υπο-προϊσταμένου σου, μου θύμισε χρονογράφημα του αείμνηστου Δημήτρη Ψαθά ("ανοίγει τη μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει τη μεγάλη τσάντα..."):) :)