@1: Ακολουθεί σεντόνι αλλά δεν αντέχω να μην πω τα ακόλουθα:1.μου κάνει τρομερή εντύπωση που όλοι οι άλλοι βλέπουν τον Μ. ως υπάλληλο καλό και είσαι ο μόνος που τον βλέπεις διαφορετικά. Όλοι; Και οι πάνω και οι κάτω και οι δίπλα βλέπουν θετικά στοιχεία και μόνο εσύ εντοπίζεις λάθη; Θα θεωρήσω υποκειμενική την θεώρησή σου.2.έστω όμως ότι ο Μ. είναι διπρόσωπος (γιατί από όλο το κατεβατό σου, μόνο αυτό φαίνεται να επαναφέρεις συνεχώς). Τι κάνεις εσύ γι αυτό; Να με συγχωρείς αλλά αν μετά από 10 χρόνια εργασιακής συνύπαρξης, απήυθυνες ένα ερώτημα περί ηθικής σε μία στήλη του ίντερνετ, τότε εσύ κάνεις κάποιο λάθος. Ή πολύ απλά έχεις αξιολογήσει ότι η συγκεριμένη δουλειά σού ικανοποιεί άλλα πράγματα –όπως καλό ωράριο;ικανοποιητικός μισθός;- και για το λόγο αυτό ανέχεσαι τόσα χρόνια αυτήν την καταστάση. Αν είναι έτσι, πάλι άστοχο το ερώτημα περί ηθικής γενικά, σου την σπάει ο Μ. αλλά κάνεις τουμπεκί γιατί κερδίζεις κάπου άλλου. Αν πάλι όλα είναι τόσο στραβά και έχεις και τον Μ. από πάνω να σε εκνευρίζει, γιατί δεν έφυγες; Είχες 4 χρόνια πρό κρίσης που δουλειά έβρισκες, ειδικά αν είχες ήδη προϋπηρεσία. Και είναι υπεραρκετός χρόνος ήδη μετά τα δύο χρόνια για να δεις πώς πάει το πράγμα.3.τέλος, οκ, ο Μ. είναι 10 χρόνια στο ίδιο πόστο, αν τόσο πολύ όλοι οι άλλοι έβλεπαν θετικά, θα περίμενα βελτίωση. Μηπως τελικά αυτό που βλέπεις εσύ για τον Μ. το βλέπουν και άλλοι και ο Μ. απλά είναι μια χαρά για τη θέση που είναι; Και μήπως εσύ λίγο ζηλεύεις;Ακολουθεί γενικό σχόλιο. Είμαι μόλις 13 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και έχω βαρεθεί, σιχαθεί, κουρασθεί από την γκρίνια. Παιδιά σταματήστε την ανελέητη, ατέρμονη, βασανιστική γκρίνια. Το να γκρινιάζεις σε άλλους συναδέλφους για τα λέφτα που δεν παίρνεις και το πόσο δουλεύεις ή για το πώς καβατζώθηκε ο άλλος, τι νόημα έχει; Πήγαινε και πες τα εκεί που πρέπει και σε αυτόν που καθορίζει προαγωγές και μισθούς. Αν φας πόρτα- πιθανότατο λόγω κρίσης- τότε αναζήτησε αλλού εργασία. Και αν φας τοίχο- πιθανότατο λόγω κρίσης- σταμάτα να γκρινιάζεις δεν μπορώ, αποδέξου την κατάσταση, τι να κάνουμε τώρα. Και γω υπάλληλος είμαι, τα αυτιά μου τι φταίνε; Λες και στην υπόλοιπη ζωή μας, δεν μας θα φάνε την ουρά στο σούπερ μάρκετ, τη θέση πάρκινγκ, δεν θα μας σερβίρει ο ανάγωγος σερβιτόρος, γιατί ρε παιδιά στη δουλειά πιστεύετε ότι δεν υπάρχει αδικία και όλα είναι αγγελικά πλασμένα; Ας βρει ο καθένας λοιπόν τον τρόπο να το αντιπετωπίζει, αλλά όχι, ειλικρινά, παρακαλώ σας, όχι άλλη γκρίνια.