Νάνσυ, εκτός αν η κοπέλα είναι παρανοϊκή ή μυθομανής δε μπορώ να αγνοήσω όσα λέει: δε μιλάει γενικά για "λάθη", αλλά αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα που γνωρίζει επάνω στο αντικείμενό της. Δεν είναι συγκεχυμένη και ασαφής, ώστε να υποθέσουμε ότι όλα αυτά μπορεί και να τα φαντάζεται. Οπότε αν έχεις δίκιο και πραγματικά τα φαντάζεται επειδή τον ζηλεύει, τότε έχει μεγάλο πρόβλημα. Όμως, ο γενικός τόνος του γράμματός της, να είμαι ειλικρινής, δε μου δίνει τέτοια εικόνα.Τώρα, μου κάνει πολύ εντύπωση που εσύ, μετά από 13 χρόνια επάνω στον ιδιωτικό τομέα, δεν έτυχε ποτε να πέσεις επάνω σε περιπτώσεις ανθρώπων που ανέβηκαν αριβιστικά και με χειρισμούς (άσχετα αν άξιζαν ή δεν άξιζαν έτσι κι αλλιώς να ανέβουν), και να στεναχωρηθείς από το γεγονός (είτε έφαγαν τη δική σου θέση είτε όχι). Γιατί το πράγμα, άσχετα αν, τί να κάνουμε, συμβαίνει, δεν παύει να είναι στενάχωρο. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο καταλαβαίνω ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, και στο είμαι τόσο καλά θωρακισμένος ώστε όταν βλέπω το άδικο πραγματικά δε με αγγίζει. Αν έχεις καταφέρει να βρεις τον εαυτό σου πραγματικά μέσα στο δεύτερο, μπράβο σου. Αλλά προσωπικά δεν μπορώ παρά να συμπάσχω, ειδικά μετά από όσα έχω δει, με ανθρώπους που θυμώνουν με τέτοιου είδους καταστάσεις. Ειδικότερα δε όταν γράφουνε τόσο χαριτωμένα.