Δημουλίδου: Πόσες φορές να δικαιωθεί ο Φλωμπέρ που σιχαινόταν την ελαφριά λογοτεχνία;!

Πόσες φορές να δικαιωθεί ο Φλωμπέρ που σιχαινόταν την ελαφριά λογοτεχνία;! Facebook Twitter
Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, ίσως να γέλαγε κάπως πικρά για όλους εκείνους τους ύμνους που γράφτηκαν για τη «Μποβαρύ» του
0



ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΩΣ ΠΙΟ ΕΙΔΙΚΟΙ
 οι φιλόλογοι και οι κριτικοί της λογοτεχνίας για να αναλύσουν το «πώς» και κυρίως το «γιατί» ο Γκυστάβ Φλωμπέρ απαξίωνε τα ελαφριά μυθιστορήματα. Ας πούμε, η μοίρα που επιφύλασσε στην επιπόλαιη «Μαντάμ Μποβαρύ» του είναι ενδεικτική του πόσο σοβαρά έπαιρνε ο εκπρόσωπος του ρεαλισμού, τα ελαφριά αναγνώσματα. Όλον εκείνον τον πολτό που αναφέρεται σε χαμένες αγάπες και ιδανικούς εραστές που δεν είχαν καλό τέλος.

Για πολλούς των λογοτεχνικών κύκλων, το συγκεκριμένο έργο δεν θεωρείται απλώς ένα μυθιστόρημα με ρίζες στην πραγματικότητα, αλλά μία διδακτική φάρσα, ένα σοβαρό κούνημα του δακτύλου του Φλωμπέρ για τις επιπτώσεις των ελαφριών αναγνωσμάτων στην πνευματική κατάσταση των ανθρώπων που τα επιλέγουν.

Η Μποβαρύ μυήθηκε σε αυτού του είδους τα αναγνώσματα από μία ανύπαντρη ηλικιωμένη και ο κόσμος, όπως τον έπλασαν στο μυαλό της αυτά τα κείμενα, ήταν γεμάτος απελπισμένους έρωτες, γυναίκες που πεθαίνουν, προσμένοντας τον «ένα», μανίες και παραφορές που δικαιολογούνται από το ερωτικό πάθος.

Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, θα άκουγε τους πλέον ανάξιους γραφιάδες, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, να γράφουν και να λένε μηνύσιμες ανοησίες και να θεωρούν γεγονότα βάρβαρα, τραγικά, για τα οποία μόνο η δικαιοσύνη θα έπρεπε να μιλάει, προσάναμμα για το επόμενο ελαφρύ πόνημά τους.

Πρακτικά, ο Φλωμπέρ, γνωρίζοντας ποιο θα είναι το τέλος της ηρωίδας του, δεν χάνει ευκαιρία να ειρωνεύεται, με λεπτότητα, αλλά και φαρμάκι τα στερεότυπα των ρομαντικών μυθιστορημάτων που λυσσούν για «κυρίους γενναίους σα λιοντάρια, τρυφερούς σαν πρόβατα, πάντοτε καλοντυμένους». Προφανώς είχε και τέτοιους στη Ρουέν –γενέτειρα του Φλωμπέρ- του 1821, αλλά οι ρυθμοί ζωής σίγουρα δεν επέτρεπαν στα κατώτερα στρώματα τέτοιες πολυτέλειες.

Σε κάθε περίπτωση εκείνο που επιθυμεί να υπογραμμίσει –εκτός από την τυφλότητα της ηρωίδας του που βρίσκεται έρμαιο των εξελίξεων από αγκαλιά σε αγκαλιά- είναι το πώς αποκοιμίζεται η κριτική σκέψη του αναγνωστικού κοινού που έχει πρόσβαση μόνο σε τέτοιου είδους λογοτεχνία.

Στις μέρες μας, γι’ αυτού του είδους τα αναγνώσματα ούτε η αποστροφή έχει εκλείψει –μπορεί να πει κανείς ότι πολλοί συμφωνούν με τον Φλωμπέρ κι ας μην γνώριζαν τη, γεμάτη επιχειρήματα, αηδία που τον διακατείχε για το είδος- αλλά ούτε και η αποθέωση. Μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού μπορεί να μπει στη διαδικασία να καβγαδίσει για το αν το τάδε ή το δείνα βιβλίο της τάδε ή της δείνα συγγραφέως έχει λογοτεχνική αξία.

Επίσης, αν ακόμη και σήμερα, έχει κάποιος απορία για τους λόγους που το είδος ανθεί –σε διάφορες παραλλαγές του- μπορεί να απευθυνθεί στο λογιστήριο μεγάλων εκδοτικών οίκων και θα πάρει την απάντηση για την –σχεδόν βιομηχανική- παραγωγή best sellers, με βασανισμένες ηρωίδες που αγάπησαν, αλλά δεν ευτύχησαν.

Αν ζούσε σήμερα, ο τολμηρός, σχεδόν ασεβής Φλωμπέρ, ίσως να γέλαγε κάπως πικρά για όλους εκείνους τους ύμνους που γράφτηκαν για τη «Μποβαρύ» του, ότι δηλαδή ήταν το μυθιστόρημα που έκλεισε βίαια την πόρτα στον ρομαντισμό ως ρεύμα, ότι έμαθε τους αναγνώστες να αναζητούν και τη σκληρή αλήθεια της καθημερινής ζωής, χωρίς ωραιοποιήσεις.

Θα άκουγε, ας πούμε, τους πλέον ανάξιους γραφιάδες, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, να γράφουν και να λένε μηνύσιμες ανοησίες και να θεωρούν γεγονότα βάρβαρα, τραγικά, για τα οποία μόνο η δικαιοσύνη θα έπρεπε να μιλάει, προσάναμμα για το επόμενο ελαφρύ πόνημά τους.

«Και τότε μια λυπηρή ιδιότητα αναπτύχθηκε στον νου τους: αυτή του να βλέπουν τη βλακεία και να μην μπορούν να την ανεχθούν. Ασήμαντα πράγματα τους κατέθλιβαν: οι διαφημίσεις στις εφημερίδες, το προφίλ ενός αστού, μια ηλίθια σκέψη που άκουγαν τυχαία», γράφει κάπου στο «Μπουβάρ και Πεκυσέ».

Οπότε, λογικά, γνώριζε ήδη ότι ο πόλεμος με τη βλακεία –ειδικά εκείνων που αποφασίζουν να γράψουν, χωρίς να μπορούν ή να γνωρίζουν πώς συμβαίνει αυτό- είναι ατέλειωτος. Κάτι μάχες κερδίζονται μόνο.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μπουβάρ και Πεκυσέ» του Γκ. Φλωμπέρ: Η αξία της συμπόρευσης

Λέσχη Ανάγνωσης: Φίλοι και παρέες / «Μπουβάρ και Πεκυσέ» του Γκ. Φλωμπέρ: Η αξία της συμπόρευσης

Η σημασία της φιλίας δύο ανθρώπων που συμπορεύονται επειδή συμπληρώνει ο ένας τον άλλον, επειδή αγαπούν τα ίδια πράγματα, επειδή το να μοιράζεσαι είναι αξία ανεξάντλητη.
ΜΑΤΙΝΑ ΚΑΛΤΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ