Στα μυαλά του Αλέξη Τσίπρα

ΤΣΙΠΡΑΣ Facebook Twitter
Αυτήν τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία της άγουρης νιότης, ούτε «στερνή μου γνώση» και «πού μυαλό τότε». Τώρα τα μυαλά ήρθαν στη θέση τους και αν ο Τσίπρας δεν τα καταφέρει, δεν θα επιστρέψει ποτέ.
0

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ξεκίνησα να δουλεύω στο γραφείο του, ο βουλευτής Τζον Λιτς φώναξε το καινούργιο προσωπικό για μια μπίρα στη βεράντα της Βουλής. Γύρισε κάποια στιγμή προς το μέρος μου και με ρώτησε (στα αγγλικά): «Θύμιο, πόσο έχει μια φουντμπακίτα στην Ελλάδα;». Τον κοίταξα για ένα δευτερόλεπτο και του ζήτησα να επαναλάβει, μήπως και πιάσω την άγνωστη λέξη.

Ο Τζον επανέλαβε την ερώτηση με το ίδιο, φυσικό ύφος: «Πόσο έχει μια φουντμπακίτα στην Ελλάδα;». Είχα μπλέξει. Να του ζητήσω να ρωτήσει και τρίτη φορά δεν μπορούσα. Θα ξεφτιλιζόμασταν: και εγώ που δεν μπορούσα να σταυρώσω μια ανάλαφρη κουβέντα στα αγγλικά και εκείνος που με είχε φέρει στη Βουλή για να μιλάω για λογαριασμό του γραφείου του.

Τον κοίταξα ξανά, και βουτηγμένος στη θολούρα του αγνώστου και της πρώτης μέρας, τα έπαιξα όλα για όλα. «Όσο και στην Αγγλία», απάντησα. Σκέφτηκα με τρόμο ότι ο Τζον μπορεί να με είχε μόλις ρωτήσει πόσο έχει η ξαπλώστρα στη Μύκονο. Κούνησε το κεφάλι και είπε: «Θέλω να πάρω μία του Ολυμπιακού, με τις ρίγες». Κατάλαβα ότι ρωτούσε για ποδοσφαιρικές στολές. Είχα σωθεί.

Ο Τσίπρας ξέρει ότι κινδυνεύει όχι μόνο να μη δει δεύτερη τετραετία αλλά να χαθεί για πάντα, να τον θυμούνται ως έναν πολιτικό που πήγε να καταστρέψει την Ελλάδα το 2015 και όταν τελικά ήρθε στα συγκαλά του, ήταν άνευρος και άσχετος με τα τεκταινόμενα, αφού η πολιτική ζωή τον είχε προσπεράσει πια. 

Αυτό το περιστατικό δίπλα στον παγωμένο όσο και το αίμα μου Τάμεση είναι ο λόγος που δεν θα κοροϊδέψω ποτέ τον Τσίπρα για το Βατερλό του με τον Μπιλ Κλίντον. Γιατί βρέθηκα στο δικό μου χαράκωμα και ξέρω τον τρόμο. Και όταν τον είδα να σωριάζεται στην καρέκλα του Μαξίμου με τον Ομπάμα, σκέφτηκα ότι μπορεί και να φοβάται, να πάσχει από το γνώριμο σύνδρομο «τώρα θα ανακαλύψουν ότι υπήρξα μια παντοτινή απάτη».

Ούτε θα κοροϊδέψω τον Τσίπρα για τη Μυτιλήνη και τη Λέσβο, γιατί και στη γεωγραφία μπορεί να μας πιάσουν όλους κάποια στιγμή αδιάβαστους, άλλον για την πρωτεύουσα της Βοιωτίας, άλλον για τη λίστα με τα Δωδεκάνησα, και πάει λέγοντας. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα λάθη του Τσίπρα μού φαίνονται γνώριμα, σαν να μου φαίνεται ότι τα έχω κάνει κι εγώ.

Πρέπει ο πρωθυπουργός να ξέρει καλύτερα από τον μέσο Έλληνα; Το κυριότερο, είναι αυτή η γνώση κριτήριο για την επάρκειά του; Μήπως όμως δεν είναι απόδειξη ταλέντου και σκληρής δουλειάς η άνοδος στο πιο ψηλό πόστο της χώρας, χωρίς τη γνώση;

Είναι περισσότερο ασυνάρτητος ο Τσίπρας από τον Βαρουφάκη, ο οποίος χαίρει παγκόσμιας εκτίμησης ως διανοούμενος (στο tοp 10 για τους αναγνώστες του περιοδικού «Prospect»). Είναι χειρότερος λαϊκιστής από τον Μπόρις Τζόνσον του Ίτον, της Οξφόρδης και των φαρσί αρχαίων ελληνικών; 

Το ατού του Τσίπρα δεν είναι η παιδεία ή η ευρυμάθειά του. Ο Τσίπρας είναι στην πολιτική αυτό που ήταν οι Clash στη μουσική. Τον βλέπεις και λες: μισό λεπτό, αν αυτός μπορεί να το κάνει, τότε γιατί όχι κι εγώ; Δεν εμπνέουν μόνο τα αβίαστα αγγλικά του Μητσοτάκη, οι σπουδές στο Χάρβαρντ και το κουλ στυλ του στο ITV, υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι για να εμπνεύσεις και να εμπνευστείς. Είναι σπουδαίο να ξέρεις ότι η πολιτική τούς χωράει όλους, ειδικά μάλιστα στα ρετιρέ της.

Εδώ βρίσκεται η κρίσιμη γραμμή ανάμεσα στην αριστεία και τον ελιτισμό. Μια ζωή έλεγε η αριστερά ότι έχει όλους τους διανοούμενους και πως στη δεξιά δεν υπάρχει ούτε ένας. Αυτό μας είπε προχθές και ο Τσίπρας, όταν τουίταρε ότι φώναξε «τα καλύτερα μυαλά στην Ελλάδα». Ούτε αυτογκόλ είναι ούτε διάψευση της πολεμικής του κόμματος σε βάρος της αριστείας, όπως ειπώθηκε. Είναι ένας γνώριμος ελιτισμός από τα κάτω, όπως ακριβώς και με το ηθικό πλεονέκτημα.

Το επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν μπορεί μόνο οι «γαλλικά και πιάνο» να κυβερνούν την Ελλάδα. Τώρα, αν αυτό το επιχείρημα το τραβήξεις προς τη λάθος κατεύθυνση, κινδυνεύεις να τα βάλεις όχι με τα πρόσωπα αλλά με το πιάνο και τα γαλλικά τους. Να επιτεθείς στα εφόδια ενός ανθρώπου και όχι στο πώς τα χρησιμοποιεί.

Βρίσκεις, επίσης, δικαιολογία για να μη μάθεις ποτέ γαλλικά και πιάνο, να τα κάνεις όλα ίσιωμα, να αρνείσαι να σε αξιολογήσουν στη δουλειά σου και να δέχεσαι ότι θα περάσεις όλη σου τη ζωή χωρίς να σε κρίνουν, αιώνιος φοιτητής, με ή χωρίς πτυχίο. Είναι και αυτός κυρίαρχος τρόπος σκέψης στην ελληνική αριστερά. Και ο Τσίπρας έκανε σεκόντο και σε αυτή την τάση, όπως επίσης χτυπούσε παλαμάκια στα μπλόκα της Κερατέας, τους Δεν Πληρώνω, τους ψεκασμένους αλά Ραχήλ Μακρή.

Αν διαβάσει κανείς με προσοχή το tweet του Τσίπρα, θα δει ότι το απευθύνει κυρίως στο κόμμα: «Γιατί δεν αρκεί μόνο να έχουμε πίστη στις ιδέες μας αλλά και τεχνοκρατική επάρκεια για να τις κάνουμε πράξη» λέει στα στελέχη και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ για να τους θυμίσει ότι οι κορόνες δεν φτάνουν πια. Το λέει και στον εαυτό του. Ξέρει ότι δίνει τη μάχη της πολιτικής του επιβίωσης σε ομαλές συνθήκες ως statesman και όχι ως πανκ που ξέβρασε το κύμα της οργής.

Κάπως σαν τους Clash μετά τον πρώτο δίσκο. Στον δεύτερο δίσκο φαίνονται τα συγκροτήματα. Στη δεύτερη τετραετία και οι πολιτικοί. Και με αυτά τα ακούνητα νούμερα στις δημοσκοπήσεις ο Τσίπρας ξέρει ότι κινδυνεύει όχι μόνο να μη δει δεύτερη τετραετία αλλά να χαθεί για πάντα, να τον θυμούνται ως έναν πολιτικό που πήγε να καταστρέψει την Ελλάδα το 2015 και όταν τελικά ήρθε στα συγκαλά του, ήταν άνευρος και άσχετος με τα τεκταινόμενα, αφού η πολιτική ζωή τον είχε προσπεράσει πια. Είναι η πιο σημαντική μάχη του.

Αυτήν τη φορά δεν υπάρχει η δικαιολογία της άγουρης νιότης, ούτε «στερνή μου γνώση» και «πού μυαλό τότε». Τώρα τα μυαλά ήρθαν στη θέση τους και αν ο Τσίπρας δεν τα καταφέρει, δεν θα επιστρέψει ποτέ.

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τσίπρας: Έχετε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια στην πιο κρίσιμη στιγμή της πανδημίας

Πολιτική / Τσίπρας: Έχετε χάσει τα αβγά και τα πασχάλια στην πιο κρίσιμη στιγμή της πανδημίας

Έκανε λόγο για «κυβέρνηση σε πανικό» και χαρακτήρισε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό «οικονομικό εκβιασμό για τους αδύναμους και δυνατότητα εξαγοράς του δικαιώματος άρνησης για τους ευκατάστατους»
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πεθαίνοντας ως δημοσιογράφος στη Γάζα

Ακροβατώντας / Πόσο αξίζει η ζωή ενός Παλαιστίνιου δημοσιογράφου στη Γάζα;

Σίγουρα όχι όσο ενός που προέρχεται από τη Δύση, τουλάχιστον για τον ισραηλινό στρατό. Γιατί ο δυτικός κόσμος σίγουρα θα αντιδρούσε με μεγαλύτερη ένταση αν οι δημοσιογράφοι που έχασαν τη ζωή τους είχαν άλλες εθνικότητες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Ρεπορτάζ / Εξάρθρωση της «μαφίας της Κρήτης» σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Διακίνηση ναρκωτικών και όπλων, εκβιασμοί και αμφιλεγόμενες συναλλαγές ακινήτων/φιλέτων της μοναστηριακής περιουσίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η δικογραφία που έφερε στη Δικαιοσύνη το κύκλωμα το οποίο δρούσε με επίκεντρο τα Χανιά.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η Ευρώπη από μια νέα οικονομική κρίση;

Οπτική Γωνία / Θ' αντέξει η Ευρώπη την επερχόμενη κρίση στη Γαλλία;

Η Γαλλία, η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ε.Ε., αντιμετωπίζει πολιτική αστάθεια και το ενδεχόμενο οικονομικού εκτροχιασμού. Γιατί υπάρχει φόβος για ντόμινο στις αγορές; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο University of Liverpool Κώστας Μήλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ