Γαρίδες κοκτέιλ, σκαλοπίνια αλά κρεμ: Τι τρώγαμε αλήθεια στα ’80ς;

Σουφλέ ζυμαρικών, σκαλοπίνια αλά κρεμ, κρέπες σπανάκι στον φούρνο Facebook Twitter
Στα «καλά καλέσματα» σέρβιραν γαρίδες κοκτέιλ, που σερβίρονταν συνήθως σε στρογγυλό πιάτο με τη σος στη μέση. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


«ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΨΙ βάζουμε σολομό, αλάτι, πιπέρια, ντοματίνια, ελαιόλαδο», λέει μια γυναικεία φωνή, ενώ δυο χέρια βάζουν υλικά σε ένα πυρέξ. Tα χέρια προσθέτουν στο πυρέξ ένα τούβλο φέτα. Το κάνουν νιανιά με ένα πιρούνι και μετά ρίχνουν μέσα βρασμένες πένες. Το βίντεο έχει μισό εκατομμύριο views. Στα σχόλια γίνεται πάρτι: «Tο Μίλκο τυρόπιτα δεν θα ’ναι τίποτα μπροστά στην απογείωση που θα φας μετά από αυτήν τη φάση», έγραψε κάποιος. «Το ιμόντιουμ το παίρνεις πριν ή μετά;» σχολίασε κάποιος άλλος.

Ψάχνοντας από περιέργεια να βρω τις παραλλαγές αυτής της συνταγής, έπεσα πάνω σε συνταγές που νόμιζα πως δεν υπάρχουν πια. Η καλύτερη ήταν το σουφλέ ζυμαρικών με τετράγωνα κομματάκια ζαμπόν. Μια καθησυχαστική γυναικεία φωνή συνόδευε το βίντεο: «Βάζουμε τα τυράκια στο πυρεξάκι, ρίχνουμε την κρεμούλα, ανακατεύουμε τις πιπερίτσες στο μείγμα και κλείνουμε καλά το φουρνάκι μας. Μμμ, έτοιμο το λαχταριστό μας σουφλέ». Έλειπε μόνο η φωνή του Πάριου να τραγουδάει τα νησιώτικα πίσω από το αμπαζούρ. Αναρωτήθηκα αν μαγειρεύει ακόμα ο κόσμος έτσι. Προφανώς ναι.

Στις ταβέρνες της δεκαετίας του ’80, άντε και του ’90, στην καλύτερη σου έφερναν χαλβά ‒ οι φίλοι μου από τη Βόρεια Ελλάδα ορκίζονται πως ο χαλβάς ήταν ψητός σε αλουμινόχαρτο, αλλά ελπίζω πως με κοροϊδεύουν.

Πριν από λίγο καιρό αγόρασα ένα παλιό βιβλίο με μαγειρική της Τοσκάνης. Οι φωτογραφίες σχεδόν δυσφημίζουν το φαγητό: μια συνταγή με ολόκληρες αγκινάρες μαγειρεμένες έμοιαζε σαν κάποιος να είχε μαγειρέψει ανθρώπινα πόδια και να τα είχε πετάξει σε έναν βάλτο. Ακριβώς έτσι είναι και η εικονογράφηση των περισσότερων ελληνικών βιβλίων μαγειρικής που δείχνουν στη «νοικοκυρά» (να μια λέξη που έγινε ρετρό τα τελευταία δέκα χρόνια) πώς να υποδέχεται τους καλεσμένους της ή να μαγειρεύει για παιδικά πάρτι: μπόμπες, βρασμένα αυγά κομμένα στη μέση, σφολιάτες που ξεχειλίζουν τυριά. Πολλές φορές νομίζω πως ξεχνάμε πώς έμοιαζε η «καλή μαγειρική» τη δεκαετία του ’80.

Στη δεκαετία του ’80 η βασίλισσα των υλικών ήταν η κρέμα γάλακτος: σουφλέ ζυμαρικών με κρέμα γάλακτος, τυριά και κομματάκια μπέικον, χοιρινά μπριζολάκια ή σκαλοπίνια αλά κρεμ με μανιτάρια, καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος. Μεγάλη αγάπη υπήρχε επίσης και για τα σουφλέ ‒ σπανάκι, τυρί, σοκολάτα. Πολύ δυνατό ήταν και το ρολό κιμά που είχε στη μέση π.χ. ένα αυγό, σαν ένα πελώριο συμπαγές μπιφτέκι που δεν τελείωνε ποτέ.

Στα «καλά καλέσματα» σέρβιραν βολοβάν (από το γαλλικό vol-au-vent), φωλιές σφολιάτας γεμισμένες με σολομό, μείγμα τυριών, ροκφόρ και γαρίδες κοκτέιλ, που σερβίρονταν συνήθως σε στρογγυλό πιάτο με τη σος στη μέση, και κρέπες σπανάκι στον φούρνο. Στο σπίτι μας, μία φορά τον χρόνο φτιάχναμε επίσης κι ένα άλλο τρομερό πράγμα που λεγόταν Virginia Ham, σαν να κάναμε σύναξη σε φυτεία του αμερικανικού Νότου. Πρόκειται για ένα πελώριο καπνιστό χοιρομέρι με glazing από κόκα-κόλα, γαρνιρισμένο με φέτες ανανά. Στα ποτά, η μητέρα μου ετοίμαζε επίσης fruit punch με σαμπάνια, χυμούς φρούτων και κερασάκια μαρασκίνο. Το punch έμπαινε μάλιστα σε μια ξεχωριστή κρυστάλλινη γαβάθα και σερβιριζόταν σε ειδικά ποτήρια. 

Δεν θα μιλήσω για το φαγητό στα εστιατόρια, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Η πίτσα «Σιντριβάνι» στον Χολαργό και του «Σκορδά το Χάνι» στο Πικέρμι ήταν γαστρονομικοί προορισμοί. Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν τα γλυκά, κυρίως γιατί δεν υπήρχαν. Στις ταβέρνες της δεκαετίας του ’80, άντε και του ’90, στην καλύτερη σου έφερναν χαλβά ‒ οι φίλοι μου από τη Βόρεια Ελλάδα ορκίζονται πως ο χαλβάς ήταν ψητός σε αλουμινόχαρτο, αλλά ελπίζω πως με κοροϊδεύουν. Στη χειρότερη σου έφερναν κάτι που ονόμαζαν «γιαούρτι σακούλας» με μέλι με καρύδια. Εναλλακτικά, κατέληγες σε κάποιο ζαχαροπλαστείο με σιροπιαστά που είχε απέξω και κάποιο ελεφαντάκι ή ένα αυτοκίνητο και καθόσουν εκεί ευτυχισμένος την ώρα που οι «μεγάλοι» έτρωγαν εκμέκ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM