Σαν παλιό σινεμά

Σαν παλιό σινεμά Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Ένας ελληνομαθής, ξένος φίλος, που ζει στη χώρα μας, βλέπει συχνά τις ασπρόμαυρες παλιές ελληνικές ταινίες, που προβάλλει η τηλεόραση και τις βρίσκει συγκινητικά γνήσιες.

Κάπως πριμιτίφ, αλλά γνήσιες.

Μια μέρα με ρώτησε ποιά βιβλία να διαβάσει για να νιώσει το ίδιο καλά, την Ελλάδα και τους Έλληνες. Όπως τρεις φορές παλιότερα έχω κάνει δώρο, σε νεαρά ανήσυχα πνεύματα, τα «Άπαντα» τού Κωστή Παπαγιώργη, έκανα και τώρα το αντίστοιχο.

Του πρόσφερα δώρο, τα «Άπαντα» τού Γιάννη Ξανθούλη.

Είναι όλα, σαν καλές παλιές ελληνικές ταινίες, οι οποίες όμως προβάλλονται στο σήμερα. Και διόλου πριμιτίφ, αντιθέτως πολύ μαστορικά φτιαγμένες, με χιούμορ και συγκίνηση.

Ο Ξανθούλης είναι συγγραφέας θησαυρός.

Είμαστε τυχεροί που τον  έχουμε, για να μας αφηγείται,  μεταξύ πρόζας και επιθεώρησης, τα τραγικά και γελοία πάθη, της πολυπληθέστερης κοινωνικής τάξης στην πατρίδα μας.   

  

Αδυνατώ να καταλάβω τον λόγο, για τον οποίο οι σύγχρονοι, διανοουμενίζοντες κριτικοί κρατούν αποστάσεις από τον «ξανθούλειο» χείμαρρο ηρώων, ηρωίδων και κλαυσίγελων.

(Μήπως τους θυμίζει δυσάρεστες οικογενειακές καταστάσεις που έζησαν και θέλουν να διαγράψουν ή είναι πια τόσο βαθυστόχαστοι που τους διαφεύγει η περιρρέουσα σχιζοφρένεια που περιγράφει).  

Πριν χρόνια διάβασα έναν γνωστότατο κριτικό, τον οποίο εκτιμώ περισσότερο ως διανοούμενο, που κατακεραύνωνε τον Ξανθούλη, φέρνοντας ως παράδειγμα χείριστης γραφής, μια φράση του, που έλεγε πάνω κάτω: 

«Έκαναν έρωτα σε εμβρυακές στάσεις, βγάζοντας αραμαϊκές κραυγές»

Εγώ το βρίσκω έξοχο δείγμα μικροαστικού κιτς.

Μια περιγραφή ερωτικής συνεύρεσης, όπως ακριβώς θα την φανταζόταν μια ονειροπαρμένη ή ένας κοκορόμυαλος. Πιο σαρκαστικά και πιο καίρια, δεν θα μπορούσε να αποδοθεί η μικροαστική τρέλα, που άλλο είναι και άλλο φαντασιώνεται πως είναι.

Ο Ξανθούλης είναι ο μέγας ανατόμος του ελληνικού μικροαστισμού, όπως ο Μπαλζάκ της δικής του αστικής τάξης.

Σίγουρα, ο πιο γνήσιος, ο πιο σαρκαστικός παραμυθάς που διαθέτουν τα ελληνικά γράμματα.

Ονειρικός και συγκινητικός, «σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά».

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ