Πώς συνειδητοποίησα ότι η ζωή μου δεν είναι πια (μόνο) δική μου

Ένα από τα τρομακτικότερα πράγματα που πρέπει να αποδεχτείς όταν πεις το «ναι», είναι πως αρχικά δεν θα είσαι ποτέ έτοιμη και μετά δεν θα έχεις ποτέ πια την ψευδαίσθηση ότι η ζωή σού ανήκει.
0

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ δεν ήταν πια δική μου όταν ήμουν επτά μηνών έγκυος. Μια μέρα που είχα κάτι να παραδώσω, δούλεψα ένα δεκάωρο χωρίς κάποιο ιδιαίτερο διάλειμμα, κάτι που μέχρι τότε ήταν εντελώς φυσιολογικό.

Όταν σηκώθηκα να φύγω από το γραφείο, ένιωσα την κοιλιά μου να στρίβεται: η αίσθηση μου θύμισε τον ντοντουρμά – έτσι λέγεται το παγωτό στα τουρκικά. Στις τουριστικές γειτονιές της Κωνσταντινούπολης άντρες ντυμένοι με φολκλόρ στολές φτάνουν αυτό το μαστιχωτό παγωτό πολύ ψηλά για να εντυπωσιάσουν τους επισκέπτες – οι στρώσεις του μοιάζουν με άσπρες χορδές. Ένιωσα πως αυτές οι χορδές βρίσκονταν μέσα στην κοιλιά μου. Το επόμενο πρωί δυσκολευόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι. Συνειδητοποίησα ότι το μωρό είχε δική του άποψη για την ημέρα μου. Δεν του άρεσε η εντατική δουλειά με πεντάλεπτα διαλείμματα για φαγητό και τουαλέτα.

Είχα περάσει τα πάνδεινα για να μείνω έγκυος κι όμως αστειευόμουν ότι έχω μέσα μου έναν μικρό τύραννο. «Αν μπορούσε να μιλήσει», έλεγα στις φίλες μου, «θα μιλούσε μόνο στην προστακτική»: ξύπνα. Φάε παγωτό σοκολάτα. Φάε πίκλες. Φάε λίγο αλμυρό τυρί. Κάνε εμετό. Κοιμήσου το μεσημέρι. Ναι, κι άλλο. Ξύπνα στις 4 το πρωί, ενώ νιώθεις το αίμα σου να βράζει κι εγώ σε κλοτσάω με μανία. Κλάψε. Πήγαινε τουαλέτα. Κάνε ρυθμικές αναπνοές για να ξυπνήσω, γιατί έχεις να με ακούσεις πάνω από μία ώρα και ανησυχείς. Όχι, αυτό που νιώθεις δεν είναι συσπάσεις, έχω απλώς λόξιγκα. Ναι, και τα έμβρυα έχουν λόξιγκα.

Δεν διαλέγεις πότε θα μείνεις έγκυος, δεν διαλέγεις την εγκυμοσύνη σου, δεν διαλέγεις καν το μωρό. Όταν το μωρό αποφασίσει να έρθει είναι σαν κομήτης που φλέγεται, έτοιμος να βάλει φωτιά στο σύμπαν.


«Όλος ο κόσμος ξεκίνησε με ένα “ναι”. Ένα κύτταρο είπε “ναι” σε ένα άλλο κύτταρο και γεννήθηκε η ζωή. Αλλά πριν από την προϊστορία υπήρχε η προϊστορία της προϊστορίας και υπήρχε το “ποτέ” και υπήρχε το “ναι”. Κι ήταν πάντα έτσι» έγραψε η κορυφαία Βραζιλιάνα συγγραφέας Κλαρίσε Λισπέκτορ στην πρώτη παράγραφο του βιβλίου της Η ώρα του αστεριού, που κυκλοφόρησε το 1977, λίγο πριν πεθάνει.

684
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σου με ένα κλικ.

Ένα από τα τρομακτικότερα πράγματα που πρέπει να αποδεχτείς όταν πεις το «ναι», είναι πως αρχικά δεν θα είσαι ποτέ έτοιμη και μετά δεν θα έχεις ποτέ πια την ψευδαίσθηση ότι η ζωή σού ανήκει. Η γενιά μου, γυναίκες λίγο πριν, λίγο μετά τα 40, έχουμε μεγαλώσει αποζητώντας με μανία τον έλεγχο του σώματος, της δουλειάς, των σχέσεών μας. Το να γίνεσαι μητέρα σημαίνει να αποδέχεσαι πως δεν θα έχεις ποτέ ξανά τον «απόλυτο έλεγχο» της ζωής σου και πως επίσης αυτό δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. 

Δεν διαλέγεις πότε θα μείνεις έγκυος, δεν διαλέγεις την εγκυμοσύνη σου, δεν διαλέγεις καν το μωρό. Όταν το μωρό αποφασίσει να έρθει είναι σαν κομήτης που φλέγεται, έτοιμος να βάλει φωτιά στο σύμπαν. Το μωρό δεν ενδιαφέρεται αν έχεις δουλειά, αν έχεις ετοιμάσει το δωμάτιό του, αν έχεις καρότσι και μαξιλάρι θηλασμού, πετσέτες, πετσετάκια, μουσελίνες, πάντες, όλες αυτές τις τρομακτικές άγνωστες λέξεις. Δεν θα σου δώσει χρόνο και χώρο για τα υπαρξιακά σου ζητήματα. Δεν περιμένει κανέναν και τίποτα, έρχεται εδώ και τώρα, ένα θαύμα που σε θηλάζει ώρες ολόκληρες σαν πεινασμένο πιράνχας, ένα στόμα από ταλκ, έτοιμο να σε κατασπαράξει.

Το παιδί σου δεν το ενδιαφέρει αν έχεις παραδοτέο στη δουλειά σου. Θέλει να παίξει με ένα καπάκι, χτυπώντας το δυνατά και επίμονα στο παρκέ για μισή ώρα. Για λίγο νομίζεις πως έχει μια ρουτίνα, ότι είστε ένα, εσύ κι αυτό, χαράματα, ενάντια στον κόσμο. Σου ξεφεύγει γελώντας, κάθε εβδομάδα έχει κι άλλο πρόσωπο, προσπαθεί να μπουσουλήσει σε ένα πάτωμα γεμάτο τρίχες γάτας, συλλαβίζει φράσεις, κάνει τούμπες. Το ακολουθείς.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σου με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ