«Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;»

«Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;» Facebook Twitter
Εάν νιώθει κανείς καταπιεσμένος από τον φεμινισμό ή την πολιτική ορθότητα, μπορεί να ανοίξει την τηλεόραση, να κάτσει σε ένα οποιοδήποτε καφενείο ή να μπει σε ένα τρόλεϊ. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ στο Σύνταγμα. Σωριάστηκε στο κάθισμα δίπλα μου και άνοιξε διάπλατα τα πόδια του. Κόλλησα στη γωνία, κοίταξα τα γόνατά του και αναρωτήθηκα τι θα έλεγε στην παράλληλη πραγματικότητα που θα τολμούσα να ρωτήσω με τρεμάμενη φωνούλα «συγγνώμη, μήπως μπορείτε να μην απλώνετε τα πόδια σας έτσι γιατί δεν χωράω στο κάθισμα;». Στην καλύτερη θα με κοιτούσε σαν να του μιλάω κάποια ξένη γλώσσα, στη χειρότερη θα καταλήγαμε να βριστούμε.

Δεν είπα τίποτα φυσικά, παραιτήθηκα από αυτήν τη μάχη πριν καλά καλά την ξεκινήσω. Παρατηρούσα μόνο τα γόνατά του και σκεφτόμουν πως αυτά τα απλωμένα πόδια ήταν κάτι σαν μεταφορά για τη θέση μου σε αυτή την κοινωνία. «Μάζεψε τα ποδαράκια σου, κοριτσάκι μου, και μπες στη γωνίτσα σου. Έτσι μπράβο!»

Το 2013 πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος «manspreading» για να χαρακτηρίσει το φαινόμενο των αντρών που καθόντουσαν με ορθάνοιχτα πόδια στα ΜΜΜ, πιάνοντας περισσότερες από μία θέσεις και αναγκάζοντας τους γύρω τους, κυρίως τις γυναίκες, να ζαρώνουν στη γωνίτσα τους. Το 2015 ο νεολογισμός μπήκε στο Λεξικό της Οξφόρδης.

Στην Ελλάδα είμαστε στο σημείο που θα κάνουμε θεωρητική κουβέντα για τον νεοφεμινισμό και θα αναρωτιόμαστε μήπως ο «νέος φεμινισμός» είναι υπερβολικός ή οι νέες φεμινίστριες δεν είναι «χαρούμενες».

Στη Νέα Υόρκη έγινε η σχετική καμπάνια, δυο δημοσιογράφοι του ΜΙC, ένας άντρας και μια γυναίκα, έκαναν ένα «κοινωνικό πείραμα» (ήταν πολύ της μόδας αυτά το 2015-2017, μετά μάλλον μας τέλειωσαν), κάτι ανάλογο με την κάμερα να γράφει, για να δουν αν θα διαφέρουν οι αντιδράσεις. Κάποιοι επιστήμονες ξεσπάθωσαν πως είναι θέμα ανατομίας, τα threads τou Reddit πήραν φωτιά. Η φεμινιστική ανάλυση είπε πως όλο αυτό ήταν συμβολικό ‒ θύμιζε τον χώρο που καταλαμβάνουν οι άντρες στον δημόσιο χώρο.

Διαβάζοντας το θέμα των Πανελληνίων στην έκθεση, στο οποίο αναφέρεται η Γαλλίδα ακαδημαϊκός Μπελίντα Κάνον («Αυτό το νέο ρεύμα εγγράφεται στον δημόσιο διάλογο περί ταυτοτήτων: είμαι γυναίκα, αυτή είναι η ταυτότητά μου. Και αυτομάτως, είμαι θύμα. Είναι τόσο έντονος αυτός ο διάλογος περί θύματος ώστε ενίοτε το να είσαι θύμα γίνεται εύσημο, πρόκειται για ιδεολογία που εκφράζεται ως “πάθος για θυματοποίηση”»), αναρωτήθηκα σε ποια κοινωνία ζω. Θέλω να πω, στην Ελλάδα είμαστε στο σημείο που θα κάνουμε θεωρητική κουβέντα για τον νεοφεμινισμό και θα αναρωτιόμαστε μήπως ο «νέος φεμινισμός» είναι υπερβολικός ή οι νέες φεμινίστριες δεν είναι «χαρούμενες»;

Λες και το να διεκδικείς τα δικαιώματά σου είναι κάτι που γίνεται με μικρά βολικά εγκεκριμένα βηματάκια και, κυρίως, λες και έχουμε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά μας, την κοινωνική και εργασιακή ανισότητα, τις πατριαρχικές αντιλήψεις, τον ριζωμένο σεξισμό της ελληνικής κοινωνίας. Όλη αυτή η κουβέντα μού θύμισε αυτούς που παραπονιούνται για την πολιτική ορθότητα στην Ελλάδα «που τους καταπιέζει». Εάν νιώθει κανείς καταπιεσμένος από τον φεμινισμό ή την πολιτική ορθότητα, μπορεί να ανοίξει την τηλεόραση, να κάτσει σε ένα οποιοδήποτε καφενείο ή να μπει σε ένα τρόλεϊ.

Κάποια χρόνια πριν ένας ηλικιωμένος κύριος μού είχε χώσει μια σφαλιάρα γιατί μιλούσα στο κινητό μου αφηρημένη στην είσοδο του τρόλεϊ ‒ τον εμπόδιζα, άθελά μου, να περάσει. Το πιο εντυπωσιακό ήταν πως του ήταν εμφανώς πρωτόγνωρο το ότι εξαγριώθηκα. Όσο πήγαινα προς το μέρος του φωνάζοντας σαν μαινάδα, τόσο υποχωρούσε αυτός, έκπληκτός από την αντίδραση μου ‒ εξάλλου, τι πιο φυσιολογικό από το να χτυπάς μια άγνωστη γυναίκα γιατί σου κόβει τον δρόμο; Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως είχαμε φτάσει στην άλλη άκρη του τρόλεϊ ‒ σχεδόν στον οδηγό. Κάπως σάστισα. Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ έναν 80χρονο κύριο. Τι θα ’κανα; Θα τον έδερνα; Στο τέλος τού είπα αμήχανα «δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο μαζί σας» κι αυτός μου απάντησε «α μπα; Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;». 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ