Το πιο απογοητευτικό –μέχρι στιγμής– με τους ανθρώπους της infotainment τηλεόρασης

0

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν είναι εύκολη συνθήκη η ζωντανή τηλεόραση και όποιος ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν έχει βρεθεί ποτέ καλωδιωμένος σε ένα τηλεοπτικό πλατό. Είναι πολλά που πρέπει να έχουν κατά νου και απολύτως ταξινομημένα στο μυαλό τους παρουσιάστριες και παρουσιαστές και άλλα τόσα που μπορούν να πάνε στραβά κατά τη διάρκεια ενός live.

Ειδικά για τις παρουσιάστριες, που ακόμη ο τηλεοπτικός κανόνας τις θέλει να υποτάσσονται σε συγκεκριμένα πρωτόκολλα –ας μην εξετάσουμε τώρα αν αυτό είναι σωστό ή όχι– η συγκεκριμένη συνθήκη καθίσταται ακόμη πιο εξοντωτική. Μέσα στην τρέλα του ζωντανού, ο ιδρώτας, το τηλεοπτικό μακιγιάζ, τα μαλλιά που πρέπει να είναι πάντα κάπως, τα τακούνια (έλεος!) για τις όρθιες παρουσιάσεις μπορούν να φρικάρουν ακόμη και την πιο ζεν του τηλεοπτικού στερεώματος.

Όπως και να ‘χει, εκεί, στο πλατό, δεν είσαι ποτέ μόνος, πάντα κάποιος υπάρχει στο πάνελ, στο κοντρόλ, στο αυτί σου, να αποσυντονίζει τις σκέψεις και τη ροή που θες να ακολουθήσεις. Και τώρα σκέψου να μην υπάρχει ροή, να μην είσαι ακριβώς συντονισμένος, να μην είσαι προετοιμασμένος για το τι θα πεις, να μην ξέρεις καν τι θέση θα κρατούσες, αν αυτό που σε βάζουν να πεις, το έβλεπες ως τηλεθεατής. Καλωσήρθες, χάος!

Σε καθημερινή βάση, σε εκπομπές ανάλαφρες –φύσει και θέσει- μπερδεύεται σοβαρή ειδησεογραφία, βαριά γεγονότα που απλώς δεν έχουν καμία θέση εκεί. Κυρίως, γιατί δεν υπάρχει μηχανισμός να τα υποστηρίξει και να μην προκύψουν 100 λάθη που να προσβάλλουν τη νοημοσύνη και την ανθρωπιά του τηλεθεατή.

«Πώς γίνεται αυτό;», θα αναρωτηθεί κανείς. Γίνεται, κυρίως, όταν η ψυχαγωγία μπερδεύεται με την ειδησεογραφία. Το infotainment ήταν ένα πείραμα, που τουλάχιστον στην ελληνική τηλεόραση δεν πέτυχε ποτέ, «σήκωσε» πολλή σκόνη και είναι να απορείς ποιος αποφάσισε να τα μπλέξει αυτά τα δυο και κυρίως να τα αναθέσει σε ανθρώπους ελάχιστης ή μηδενικής εμπειρίας, προετοιμασίας και εκπαίδευσης.

Μερικά πρόσφατα περιστατικά που εξηγούν γιατί αυτό είναι ένα λάθος. Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου να παίζει μπάλα υπέρ του Πέτρου Φιλιππίδη σε ένα στούντιο, όπου κανείς δεν ξέρει πώς να την αντιμετωπίσει. Η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη να παραχωρεί συνέντευξη και να διακόπτεται από την άσχετη παρουσιάστρια, επειδή είπε στον «άερα» τα ονόματα των δημίων της κόρης της. Το αλησμόνητο περιστατικό «αναπαράστασης» παρενόχλησης φοιτήτριας του ΑΠΘ κατά τη διάρκεια ψυχαγωγικής εκπομπής...

Κι αυτά είναι τα τρανταχτά. Σε καθημερινή βάση, σε εκπομπές ανάλαφρες –φύσει και θέσει– μπερδεύεται σοβαρή ειδησεογραφία, βαριά γεγονότα που απλώς δεν έχουν καμία θέση εκεί. Κυρίως, γιατί δεν υπάρχει μηχανισμός να τα υποστηρίξει και να μην προκύψουν 100 λάθη που να προσβάλλουν τη νοημοσύνη και την ανθρωπιά του τηλεθεατή. Και κυρίως που να μην τον εξοργίζουν με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαν άλλον λόγο να τρεντάρουν στο Twitter και να υφίστανται σκληρές κριτικές για πράγματα που απλώς αγνοούν.

Φυσικά, όσοι εργάζονται στα media γνωρίζουν ότι η σκαλέτα –η θεματολογία, δηλαδή, μιας εκπομπής– δεν είναι της αποκλειστικής ευθύνης των παρουσιαστών (ναι, μοιάζει τρελό, αλλά δεν είναι). Δημοσιογράφοι, αρχισυντάκτες, παραγωγοί έχουν λόγο και ρόλο στο τι θα «παίξει» στην εκπομπή. Είναι, όμως, σίγουροι ότι οι παρουσιάστριες και οι παρουσιαστές τους θα τα καταφέρουν να σηκώσουν το βάρος; Όχι, και το έλλειμμα αυτής της σιγουριάς το παρακολουθούμε καθημερινά, κάποτε με οργή, κυρίως, με απογοήτευση.

Γιατί, δυστυχώς, εκείνο που λείπει περισσότερο από την ελληνική τηλεόραση αυτή τη στιγμή είναι η (εν)συναίσθηση και τα αντανακλαστικά. Κι αυτά τα δύο, χωρίς απολύτως καμία σεξιστική διάθεση, ποτέ δεν πήγαιναν χέρι-χέρι με τον ναρκισσισμό και τις κλεφτές ματιές στο μόνιτορ για το αν πετάει το μαλλί ή αν «πάτησε» καλά το κραγιόν. Ακόμη κι αυτά θα ήταν χαριτωμένα, αν το περιεχόμενο των εκπομπών ήταν άλλο.

Για λίγο, λοιπόν, ας πάρει πόδι το infotainment από τη ζωή μας. Ας μείνουμε ή στην ενημέρωση ή στην ψυχαγωγία, αν δύο καρπούζια είναι βαριά για μία μασχάλη. Λογικά, κανείς δεν χαίρεται με αυτό που συμβαίνει μετά στα social media, με εξοργισμένους τηλεθεατές να ζητούν ευθέως τα ρέστα από τους ίδιους τους παρουσιαστές, πολλές φορές κατακρεουργώντας τους για την αμήχανη, απροετοίμαστη, δυσκίνητη αντίδρασή τους.

Και φυσικά, στο μυαλό πολλών τηλεορασανθρώπων πίσω από τις κάμερες, αυτή η μείξη βαριάς θεματολογίας με μόδα και ομορφιά (ναι, ναι αυτή η παράκρουση που τη μία στιγμή παρακολουθείς ρεπορτάζ από ένα έγκλημα και την άλλη την παρουσιάστρια να χαϊδεύει ψυγειάκι για καλλυντικά) εξυπηρετεί τα ποσοστά τηλεθέασης. Κι όμως, τα νούμερα δεν τους δικαιώνουν. Οπότε;

Οπότε, ίσως ήρθε η ώρα για μία διαφορετική εκπαίδευση των ανθρώπων που σώνει και ντε θέλουν να κάνουν αυτή τη δουλειά. Φυσικότητα και ενσυναίσθηση, νορμάλ ροή λόγου και αντανακλαστικά, αντανακλαστικά, αντανακλαστικά. Ίσως τα νέα, σούπερ απαραίτητα μαθήματα για τους «καινούριους» της τηλεόρασης θα πρέπει να είναι αυτά και μετά όλα τ’ άλλα. Και ναι, η ενσυναίσθηση δεν διδάσκεται, αλλά με τα reflex γίνονται θαύματα.

Για να μην αναφέρουμε καν το ότι και οι ίδιοι οι παρουσιαστές θα αισθάνονται λιγότερο ακάλυπτοι, περισσότερο ασφαλείς και τελοσπάντων με μία χειροπιαστή απόδειξη ότι σέβονται τον κόσμο στον οποίο απευθύνονται.

Λογικά, μετά όλα θα πάνε, αν όχι καλά, σίγουρα καλύτερα. Όταν ο καθένας γνωρίζει για ποιον λόγο είναι μπροστά στο «γυαλί», δύσκολα μπερδεύεται.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η οργή του κόσμου για τους δημοσιογράφους: μία κουβέντα που δεν έγινε ποτέ

Οπτική Γωνία / Η οργή του κόσμου για τους δημοσιογράφους: μία κουβέντα που δεν έγινε ποτέ

Οι επιθέσεις σε ρεπόρτερ που καλύπτουν τις πυρκαγιές ανά τη χώρα και το γενικότερο ξέσπασμα στα social media, λένε πολλά και για τους δημοσιογράφους και για την ενημέρωση και για τους σκεπτόμενους τηλεθεατές / αναγνώστες / ακροατές
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
10 θλιβερές διαπιστώσεις από την πιο βαθιά βουτιά της ελληνικής τηλεόρασης στο reality

TV & Media / 10 θλιβερές διαπιστώσεις από την πιο βαθιά βουτιά της ελληνικής τηλεόρασης στο reality

Από τα τραγικότερα ελληνικά που ακούστηκαν ποτέ από καταβολής ελληνικής τηλεόρασης, μέχρι τα χυδαία ομοφοβικά και σεξιστικά σχόλια και από την έλλειψη καθαριότητας και υγιεινής μέχρι το τέλος της αξιοπρέπειας, μια λίστα με τις παθογένειες της ελληνικής reality τηλεόρασης αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πόση αυτονομία στην καθημερινότητα μπορεί να έχει ένα άτομο με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόση αυτονομία στην καθημερινότητα μπορεί να έχει ένα άτομο με αναπηρία;

Η αυτονομία είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής στα ανάπηρα άτομα; Η βοήθεια που δέχεται κάποιος σχετίζεται πάντα με την αναπηρία του; Πόσο ρόλο παίζει το περιβάλλον που μεγαλώνει κανείς; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν για τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους πάνω στο θέμα.
THE LIFO TEAM
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κώστας Πάσσαρης: Βίος και πολιτεία του «θηρίου των Βαλκανίων»

Αληθινά εγκλήματα / Κώστας Πάσσαρης: Βίος και πολιτεία του «θηρίου των Βαλκανίων»

O δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη ζωή και τα εγκλήματα του διαβόητου Κώστα Πάσσαρη. Μεταξύ άλλων μιλά για πρώτη φορά και ο στρατηγός εν αποστρατεία Δημήτρης Γαλλίκας, που ήταν τότε επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής.
THE LIFO TEAM
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ